Του Κωνσταντίνου Νάκκα
Στο παρελθόν έχω αναφερθεί μόνο μια φορά στο κόμμα της Χρυσής Αυγής στο άρθρο μου με τίτλο
«Ο χρυσαφί νάνος υπό
το φως της αυγής» και πίστευα ότι θα ήταν και η τελευταία. Έκανα, από ό,τι αντιλαμβάνεστε, λάθος.
Από τότε έχει περάσει αρκετός καιρός και από ό,τι όλοι μας μπορούμε να διαπιστώσουμε, τα προβλήματα που βασάνιζαν τους συμπολίτες μας, όχι μόνο δεν περιορίστηκαν, όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκαν, αλλά διογκώθηκαν, πολλαπλασιάστηκαν, άπλωσαν το μαύρο δίκτυ τους σε όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες.
Σε περισσότερους συνανθρώπους μας, οι οποίοι βλέπουν τις μέρες να περνούν χωρίς να βελτιώνεται κάτι στην καθημερινότητά τους, οι οποίοι βλέπουν τη ζωή τους να περνά μπροστά στα μάτια τους σαν εφιάλτης, οι οποίοι εναποθέτουν τις τελευταίες τους ελπίδες στις δημόσιες
επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες για ανατροπή της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής.
Κατά την άποψη πολλών, την οποία συνυπογράφω, το υπάρχον πολιτικό σύστημα καθώς και η κοινωνικο-οικονομική ελίτ της Χώρας που νέμεται την εξουσία από την μεταπολίτευση και έπειτα -με τους εκπροσώπους της, τόσο στο εθνικό κοινοβούλιο, όσο και στις θέσεις ευθύνης της δημόσιας διοίκησης -
έχει δημιουργήσει και αξιοποιεί κατά το συμφέρον της το κόμμα της Χρυσής Αυγής.
Σε αυτή την κοινωνική-οικονομική-πολιτική πραγματικότητα εντάσσονται και οι δημοσκοπήσεις που σαν από μηχανής θεός για την πολιτική και νομική επιβίωση της παρούσας κυβέρνησης έρχονται πάντα την κατάλληλη χρονική στιγμή, με τις κατάλληλες ερωτήσεις και τις «αντικειμενικές» απαντήσεις, να καθορίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να «βλέπουμε» τα πράγματα από εδώ και στο εξής, να καθορίσουν τι πρέπει να αντιλαμβανόμαστε από αυτά που ακούμε και βλέπουμε,
να καθορίσουν το περίγραμμα της πολιτικής ατζέντας εντός και εκτός κοινοβουλίου.
Στην κατεύθυνση αυτή καθοριστικό ρόλο παίζουν τα ανεξάρτητα, έγκυρα και καθόλα αντικειμενικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν θα μπορούσαν όμως να πραγματώσουν τον σκοπό τους αν δεν υπήρχαν οι επιστημονικές [sic] έρευνες ανίχνευσης της κοινής γνώμης, οι γνωστές σε όλους μας δημοσκοπήσεις. Πόσο έγκυρες άραγε θα θεωρούνταν οι τοποθετήσεις των Όλγας Πρετεντέρη, Γιάννη Τρέμη, Μπάμπη Πρωτοσάλτε, Άρη Παπαδημητρίου αν οι θέσεις τους δεν είχαν την «επιστημονική τεκμηρίωση»
των ανεξάρτητων και αξιολογικά ουδέτερων γκάλοπ;
Για μια ακόμη φορά λοιπόν, η πολιτική ατζέντα που η συγκυβέρνηση θέτει, μέσω των γνωστών υπόγειων και εναέριων (οι παπαγάλοι είναι πουλιά) διαδρομών, περιλαμβάνει το κόμμα-μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.
Κόμμα που βρίσκεται στο «αντισυνταγματικό τόξο», κατά δήλωση του αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως και παρ’ ολίγο συγκατηγορούμενο του κυρίου Παπακωνσταντίνου για την υπόθεση της περίφημης λίστας Λαγκάρντ -παραπομπή από την οποία γλίτωσε χάρη στην ψήφο της Χρυσής Αυγής.
όπως η Χρυσή Αυγή, ενώ την ίδια στιγμή θεωρείται δημοκρατική και συνταγματική η υιοθέτηση ακροδεξιών πρακτικών και μεθόδων από τα κόμματα της συγκυβέρνησης για την διακυβέρνηση της Χώρας, όπως είναι διοίκηση μέσω πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, προεδρικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων που παρακάμπτουν την Βουλή και την συνταγματικά θεσπισμένη διαδικασία παράγοντας κατ’ ουσία στην πράξη νέο Σύνταγμα.
Όλοι λοιπόν παρουσιάζουν την Χρυσή Αυγή σαν ένα φασιστικό κόμμα (που είναι)
το οποίο γοητεύει τα απογοητευμένα πλήθη και αποτελεί τον μέγιστο κίνδυνο για την δημοκρατία μας αλλά κυρίως κίνδυνο για το δημοκρατικό μέλλον της χώρας μας στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης, ανεξάρτητα από το ότι το μέλλον που όλα τα κόμματα έχουν συμφωνήσει για την Ευρώπη είναι αυτό της ομοσπονδίας ανεξάρτητων (υπό εξάρτηση) κρατών.
Παραφράζοντας στο σημείο αυτό τον Μαρξ και με κίνδυνο να τρίζουν τα κόκαλά του διακινδυνεύω να πω ότι «αν δεν υπήρχε Χρυσή Αυγή θα έπρεπε το πολιτικό μας σύστημα να την εφεύρει, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του».
Στο επίκεντρο του νέου πλαισίου προβληματισμού-συζήτησης για την Χρυσή Αυγή
βρίσκεται, όχι το κλείσιμο των Ελληνοαλβανικών συνόρων από τους υπερπατριώτες της ΧΑ αλλά η ενίσχυση των δημοσκοπικών ποσοστών που οι ελεγχόμενες από το σύστημα χρηματοδότησής τους δημοσκοπήσεις εμφανίζουν, καθώς και η πιθανότητα, που παρουσιάζεται ως μια τρομακτική βεβαιότητα,
να λειτουργήσει η ΧΑ ρυθμιστικά σε μια μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας.
Το ενδιαφέρον όμως κατά την άποψή μου δεν βρίσκεται στην πιθανότητα ενίσχυσης των ποσοστών της ΧΑ σε μελλοντικές εκλογές αφού αυτές θα πρέπει πρώτα να γίνουν για να επιβεβαιωθούν τα ποσοστά αλλά στην δημιουργία και την αξιοποίηση ενός τέτοιου ενδεχόμενου από την συγκυβέρνηση και το σύστημα εξουσίας που την στηρίζει, ώστε να αποτραπούν οι εκλογές και να μην ακυρωθεί η προγραμματισμένη αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος.
Το μείζον φρονώ έγκειται στις πιέσεις που, λόγω των δημοσκοπικών ευρημάτων,
θα ασκηθούν στα κόμματα της αντιπολίτευσης και τον διάλογο που θα ανοίξει ώστε να βρεθεί κοινός τόπος για μια διευρυμένη, σε κυβερνητικό επίπεδο, συνεργασία των «δημοκρατικών κομμάτων του συνταγματικού τόξου», ώστε να αποτραπεί η περεταίρω εκλογική άνοδος της των ναζιστών της Χρυσής Αυγής (αφού κρυφές έρευνες γνώμης έδειξαν ότι ο όρος φασίστες δεν προκαλεί τον λογικό συνειρμό με τον Χίτλερ που ήθελαν) , και η ανάδειξή τους σε ρυθμιστές μελλοντικών κυβερνητικών σχημάτων.
Με την απειλή της ισχυρής εκλογικά Χρυσής Αυγής επιδιώκονται συνεργασίες
που θα έχουν ως στόχο τη μη διεξαγωγή εκλογών, αφού από ότι φαίνεται καθένας, για τους δικούς του λόγους, δεν τις θέλει. Άλλος γιατί δεν του βγαίνουν τα ποσοστά ώστε να επανεκλεγεί, άλλος γιατί φοβάται ότι θα πάει φυλακή, άλλος γιατί ισχύει ακόμη η εκλογή βουλευτών μέσα από λίστα και δεν μπορεί να προωθήσει τους πιστούς του, άλλος για να προσχωρήσει η αναθεώρηση του συντάγματος, άλλος για να διαγράψει τα ίχνη από τη διόγκωση του δημοσίου χρέους κτλ.
Επιπρόσθετα, η ΧΑ εξασφαλίζει και κάτι ακόμη. Την έναρξη του διαλόγου για επίτευξη μιας ευρύτερης συμφωνίας μεταξύ των «συνταγματικών κομμάτων» του εθνικού κοινοβουλίου για την αλλαγή του εκλογικού νόμου προκειμένου να ενισχύονται οι κυβερνητικές συνεργασίες κομμάτων με το μπόνους των 50 εδρών Λίγο πολύ όλοι συμφωνούν ότι δεν θα συνεργαστούν με το κόμμα τη Χρυσής Αυγής, χωρίς όμως κανένας να δεσμεύεται ότι δεν θα δεχτεί την σιωπηρή στήριξη της ΧΑ
ή την φανερή στήριξη βουλευτών της που θα ανεξαρτητοποιηθούν.
Τέλος, με όχημα την ΧΑ και τον υποτιθέμενο κίνδυνο που αυτή αποτελεί για την δημοκρατία θα ανοίξει ο διάλογος για την αναθεώρηση του Συντάγματος –όλα τα κόμματα έχουν παρουσιάσει τις θέσεις τους για το θέμα- προς μια πιο δημοκρατική [sic] κατεύθυνση, προς μια θωράκιση της δημοκρατίας μας από τον ναζισμό, ενώ η πραγματικότητα της αναθεώρησης θα αφορά στην συνταγματική κατοχύρωση
της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους και της ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης.
Γίνεται φανερό, ότι για μια ακόμη φορά το σύστημα εξουσίας δεν λαμβάνει υπόψη του τη βούληση του Ελληνικού Λαού αφού αυτή μπορεί να εκφραστεί μόνο με τη διεξαγωγή δημοκρατικών εθνικών ανόθευτων εκλογών, όπου η αποχή, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα περιοριστεί σε μονοψήφιο νούμερο.
Γίνεται φανερό ότι το σύστημα εξουσίας προσπαθεί να χειραγωγήσει τον Ελληνικό Λαό προσπαθώντας να τον πείσει ότι είναι προς το συμφέρον του να μην διενεργηθούν εκλογές. Και ο Χίτλερ, επιχειρηματολογούν, δημοκρατικά εκλέχθηκε.
Καμία Δημοκρατία δεν φοβάται, ούτε και πρέπει να φοβάται την ετυμηγορία του Λαού της όταν αυτή εκφράζεται μέσα από την ύψιστη δημοκρατική διαδικασία των εκλογών.
Καμιά Δημοκρατία δεν μπορεί να θέτει εκβιαστικά ψευδοδιλλήματα της λογικής «αν γίνουν εκλογές θα έρθουν οι ναζί στην εξουσία» αναιρώντας την ίδια της την ουσία.
Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Στην Δημοκρατία υπάρχει ο χρόνος που περνά και χάνεται.
Στην Δημοκρατία υπάρχει η Ιστορική ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί.
Σύμφωνα με την ακροτελεύτια διάταξη (ΤΜΗΜΑ Δ' - Άρθρο 120) του Συντάγματος της Ελλάδας:
«…2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.»
Στην Δημοκρατία υπάρχει το Σύνταγμα, το υπό αναθεώρηση Σύνταγμα, σύμφωνα με το οποίο «η προστασία του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων» και όχι στα συμφέροντα των δανειστών και των εκπροσώπων τους στο εθνικό κοινοβούλιο και την κυβέρνηση.
Στην Δημοκρατία υπάρχει ο Λαός, που θέλει να εκφραστεί δημοκρατικά.
Στην Δημοκρατία υπάρχουν εκλογές.
Θέλουμε εκλογές.
Από το Κωνσταντίνος Νάκκα
Από τότε έχει περάσει αρκετός καιρός και από ό,τι όλοι μας μπορούμε να διαπιστώσουμε, τα προβλήματα που βασάνιζαν τους συμπολίτες μας, όχι μόνο δεν περιορίστηκαν, όχι μόνο δεν αντιμετωπίστηκαν, αλλά διογκώθηκαν, πολλαπλασιάστηκαν, άπλωσαν το μαύρο δίκτυ τους σε όλο και περισσότερες κοινωνικές ομάδες.
Σε περισσότερους συνανθρώπους μας, οι οποίοι βλέπουν τις μέρες να περνούν χωρίς να βελτιώνεται κάτι στην καθημερινότητά τους, οι οποίοι βλέπουν τη ζωή τους να περνά μπροστά στα μάτια τους σαν εφιάλτης, οι οποίοι εναποθέτουν τις τελευταίες τους ελπίδες στις δημόσιες
επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες για ανατροπή της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής.
Κατά την άποψη πολλών, την οποία συνυπογράφω, το υπάρχον πολιτικό σύστημα καθώς και η κοινωνικο-οικονομική ελίτ της Χώρας που νέμεται την εξουσία από την μεταπολίτευση και έπειτα -με τους εκπροσώπους της, τόσο στο εθνικό κοινοβούλιο, όσο και στις θέσεις ευθύνης της δημόσιας διοίκησης -
έχει δημιουργήσει και αξιοποιεί κατά το συμφέρον της το κόμμα της Χρυσής Αυγής.
Σε αυτή την κοινωνική-οικονομική-πολιτική πραγματικότητα εντάσσονται και οι δημοσκοπήσεις που σαν από μηχανής θεός για την πολιτική και νομική επιβίωση της παρούσας κυβέρνησης έρχονται πάντα την κατάλληλη χρονική στιγμή, με τις κατάλληλες ερωτήσεις και τις «αντικειμενικές» απαντήσεις, να καθορίσουν τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να «βλέπουμε» τα πράγματα από εδώ και στο εξής, να καθορίσουν τι πρέπει να αντιλαμβανόμαστε από αυτά που ακούμε και βλέπουμε,
να καθορίσουν το περίγραμμα της πολιτικής ατζέντας εντός και εκτός κοινοβουλίου.
Στην κατεύθυνση αυτή καθοριστικό ρόλο παίζουν τα ανεξάρτητα, έγκυρα και καθόλα αντικειμενικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Δεν θα μπορούσαν όμως να πραγματώσουν τον σκοπό τους αν δεν υπήρχαν οι επιστημονικές [sic] έρευνες ανίχνευσης της κοινής γνώμης, οι γνωστές σε όλους μας δημοσκοπήσεις. Πόσο έγκυρες άραγε θα θεωρούνταν οι τοποθετήσεις των Όλγας Πρετεντέρη, Γιάννη Τρέμη, Μπάμπη Πρωτοσάλτε, Άρη Παπαδημητρίου αν οι θέσεις τους δεν είχαν την «επιστημονική τεκμηρίωση»
των ανεξάρτητων και αξιολογικά ουδέτερων γκάλοπ;
Για μια ακόμη φορά λοιπόν, η πολιτική ατζέντα που η συγκυβέρνηση θέτει, μέσω των γνωστών υπόγειων και εναέριων (οι παπαγάλοι είναι πουλιά) διαδρομών, περιλαμβάνει το κόμμα-μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.
Κόμμα που βρίσκεται στο «αντισυνταγματικό τόξο», κατά δήλωση του αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως και παρ’ ολίγο συγκατηγορούμενο του κυρίου Παπακωνσταντίνου για την υπόθεση της περίφημης λίστας Λαγκάρντ -παραπομπή από την οποία γλίτωσε χάρη στην ψήφο της Χρυσής Αυγής.
Παρουσιάζεται ως ανησυχητικό φαινόμενο για τη δημοκρατία μας η ενίσχυση ακροδεξιών μορφωμάτων
όπως η Χρυσή Αυγή, ενώ την ίδια στιγμή θεωρείται δημοκρατική και συνταγματική η υιοθέτηση ακροδεξιών πρακτικών και μεθόδων από τα κόμματα της συγκυβέρνησης για την διακυβέρνηση της Χώρας, όπως είναι διοίκηση μέσω πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, προεδρικών διαταγμάτων και υπουργικών αποφάσεων που παρακάμπτουν την Βουλή και την συνταγματικά θεσπισμένη διαδικασία παράγοντας κατ’ ουσία στην πράξη νέο Σύνταγμα.
Όλοι λοιπόν παρουσιάζουν την Χρυσή Αυγή σαν ένα φασιστικό κόμμα (που είναι)
το οποίο γοητεύει τα απογοητευμένα πλήθη και αποτελεί τον μέγιστο κίνδυνο για την δημοκρατία μας αλλά κυρίως κίνδυνο για το δημοκρατικό μέλλον της χώρας μας στα πλαίσια της Ενωμένης Ευρώπης, ανεξάρτητα από το ότι το μέλλον που όλα τα κόμματα έχουν συμφωνήσει για την Ευρώπη είναι αυτό της ομοσπονδίας ανεξάρτητων (υπό εξάρτηση) κρατών.
Παραφράζοντας στο σημείο αυτό τον Μαρξ και με κίνδυνο να τρίζουν τα κόκαλά του διακινδυνεύω να πω ότι «αν δεν υπήρχε Χρυσή Αυγή θα έπρεπε το πολιτικό μας σύστημα να την εφεύρει, προκειμένου να πετύχει τους στόχους του».
Στο επίκεντρο του νέου πλαισίου προβληματισμού-συζήτησης για την Χρυσή Αυγή
βρίσκεται, όχι το κλείσιμο των Ελληνοαλβανικών συνόρων από τους υπερπατριώτες της ΧΑ αλλά η ενίσχυση των δημοσκοπικών ποσοστών που οι ελεγχόμενες από το σύστημα χρηματοδότησής τους δημοσκοπήσεις εμφανίζουν, καθώς και η πιθανότητα, που παρουσιάζεται ως μια τρομακτική βεβαιότητα,
να λειτουργήσει η ΧΑ ρυθμιστικά σε μια μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας.
Το ενδιαφέρον όμως κατά την άποψή μου δεν βρίσκεται στην πιθανότητα ενίσχυσης των ποσοστών της ΧΑ σε μελλοντικές εκλογές αφού αυτές θα πρέπει πρώτα να γίνουν για να επιβεβαιωθούν τα ποσοστά αλλά στην δημιουργία και την αξιοποίηση ενός τέτοιου ενδεχόμενου από την συγκυβέρνηση και το σύστημα εξουσίας που την στηρίζει, ώστε να αποτραπούν οι εκλογές και να μην ακυρωθεί η προγραμματισμένη αναθεώρηση του Ελληνικού Συντάγματος.
Το μείζον φρονώ έγκειται στις πιέσεις που, λόγω των δημοσκοπικών ευρημάτων,
θα ασκηθούν στα κόμματα της αντιπολίτευσης και τον διάλογο που θα ανοίξει ώστε να βρεθεί κοινός τόπος για μια διευρυμένη, σε κυβερνητικό επίπεδο, συνεργασία των «δημοκρατικών κομμάτων του συνταγματικού τόξου», ώστε να αποτραπεί η περεταίρω εκλογική άνοδος της των ναζιστών της Χρυσής Αυγής (αφού κρυφές έρευνες γνώμης έδειξαν ότι ο όρος φασίστες δεν προκαλεί τον λογικό συνειρμό με τον Χίτλερ που ήθελαν) , και η ανάδειξή τους σε ρυθμιστές μελλοντικών κυβερνητικών σχημάτων.
Με την απειλή της ισχυρής εκλογικά Χρυσής Αυγής επιδιώκονται συνεργασίες
που θα έχουν ως στόχο τη μη διεξαγωγή εκλογών, αφού από ότι φαίνεται καθένας, για τους δικούς του λόγους, δεν τις θέλει. Άλλος γιατί δεν του βγαίνουν τα ποσοστά ώστε να επανεκλεγεί, άλλος γιατί φοβάται ότι θα πάει φυλακή, άλλος γιατί ισχύει ακόμη η εκλογή βουλευτών μέσα από λίστα και δεν μπορεί να προωθήσει τους πιστούς του, άλλος για να προσχωρήσει η αναθεώρηση του συντάγματος, άλλος για να διαγράψει τα ίχνη από τη διόγκωση του δημοσίου χρέους κτλ.
Αποτελεί, δηλαδή, η ΧΑ την δικαιολογητική βάση συνεργασιών που σήμερα, υπό φυσιολογικές συνθήκες φαντάζουν αδύνατες.
Επιπρόσθετα, η ΧΑ εξασφαλίζει και κάτι ακόμη. Την έναρξη του διαλόγου για επίτευξη μιας ευρύτερης συμφωνίας μεταξύ των «συνταγματικών κομμάτων» του εθνικού κοινοβουλίου για την αλλαγή του εκλογικού νόμου προκειμένου να ενισχύονται οι κυβερνητικές συνεργασίες κομμάτων με το μπόνους των 50 εδρών Λίγο πολύ όλοι συμφωνούν ότι δεν θα συνεργαστούν με το κόμμα τη Χρυσής Αυγής, χωρίς όμως κανένας να δεσμεύεται ότι δεν θα δεχτεί την σιωπηρή στήριξη της ΧΑ
ή την φανερή στήριξη βουλευτών της που θα ανεξαρτητοποιηθούν.
Τέλος, με όχημα την ΧΑ και τον υποτιθέμενο κίνδυνο που αυτή αποτελεί για την δημοκρατία θα ανοίξει ο διάλογος για την αναθεώρηση του Συντάγματος –όλα τα κόμματα έχουν παρουσιάσει τις θέσεις τους για το θέμα- προς μια πιο δημοκρατική [sic] κατεύθυνση, προς μια θωράκιση της δημοκρατίας μας από τον ναζισμό, ενώ η πραγματικότητα της αναθεώρησης θα αφορά στην συνταγματική κατοχύρωση
της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους και της ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης.
Γίνεται φανερό, ότι για μια ακόμη φορά το σύστημα εξουσίας δεν λαμβάνει υπόψη του τη βούληση του Ελληνικού Λαού αφού αυτή μπορεί να εκφραστεί μόνο με τη διεξαγωγή δημοκρατικών εθνικών ανόθευτων εκλογών, όπου η αποχή, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα περιοριστεί σε μονοψήφιο νούμερο.
Γίνεται φανερό ότι το σύστημα εξουσίας προσπαθεί να χειραγωγήσει τον Ελληνικό Λαό προσπαθώντας να τον πείσει ότι είναι προς το συμφέρον του να μην διενεργηθούν εκλογές. Και ο Χίτλερ, επιχειρηματολογούν, δημοκρατικά εκλέχθηκε.
Καμία Δημοκρατία δεν φοβάται, ούτε και πρέπει να φοβάται την ετυμηγορία του Λαού της όταν αυτή εκφράζεται μέσα από την ύψιστη δημοκρατική διαδικασία των εκλογών.
Καμιά Δημοκρατία δεν μπορεί να θέτει εκβιαστικά ψευδοδιλλήματα της λογικής «αν γίνουν εκλογές θα έρθουν οι ναζί στην εξουσία» αναιρώντας την ίδια της την ουσία.
Στην Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.
Στην Δημοκρατία υπάρχει ο χρόνος που περνά και χάνεται.
Στην Δημοκρατία υπάρχει η Ιστορική ευκαιρία που δεν πρέπει να χαθεί.
Σύμφωνα με την ακροτελεύτια διάταξη (ΤΜΗΜΑ Δ' - Άρθρο 120) του Συντάγματος της Ελλάδας:
«…2. Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων.
3. Ο σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.»
Στην Δημοκρατία υπάρχει το Σύνταγμα, το υπό αναθεώρηση Σύνταγμα, σύμφωνα με το οποίο «η προστασία του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων» και όχι στα συμφέροντα των δανειστών και των εκπροσώπων τους στο εθνικό κοινοβούλιο και την κυβέρνηση.
Στην Δημοκρατία υπάρχει ο Λαός, που θέλει να εκφραστεί δημοκρατικά.
Στην Δημοκρατία υπάρχουν εκλογές.
Θέλουμε εκλογές.
Από το Κωνσταντίνος Νάκκα
