Της Λίλα Μήτσουρα
Θέλω να αποχαιρετήσω το παιδί που χάθηκε, τόσο άδικα. Αλλά
οι σκέψεις μου είναι άναρχες και πολύ θυμωμένες. Και τι αντίο να του πω? Τι
αντίο άραγε του αξίζει? Και αν εγώ αισθάνομαι έτσι πώς αισθάνονται οι γονείς
του? ΑΑΑ όχι! αυτό δεν μπορώ να το κάνω! Δεν περιγράφεται με λόγια, ούτε κανείς
μπορεί να μπει στην θέση τους.
Δεν αντέχω τις περίλυπες φάτσες των δημοσιογράφων, με τις βαρύγδουπες λέξεις: αποτρόπαιο έγκλημα, τραγική φιγούρα ο πατέρας, φτωχοί βιοπαλαιστές, ναζιστικό μόρφωμα. Δεν αντέχω να μιλάνε για τα δύο άκρα και τον εμφύλιο που είναι προ των πυλών όταν τον συντηρούνε τόσο έντεχνα.
Δεν θέλω να ακούω τους δήθεν συγκλονισμένους ανθρώπους που φρίκαραν με αυτό που συνέβη, όταν πριν γελούσαν χαιρέκακα με το πρώτο χαστούκι που έπεσε στην τηλεόραση από τους ίδιους "ανθρώπους" που αποφάσισαν για την ζωή αυτού του νέου παιδιού.
Κουράστηκα με τις περισπούδαστες αναλύσεις για το φασισμό και το ποιος τον συντηρεί και πώς έφτασε σε αυτά τα ποσοστά. Όλοι γνωρίζουμε, άλλοι λίγο και άλλοι πολύ το γιατί. Δεν θέλω να ακούω επιστημονικές αναλύσεις. Καπηλεύονται το συναίσθημα μου για να κάνουν νούμερα. Καπηλεύονται τον θάνατο δίχως να σκεφτούν ότι υπάρχουν δυο γονείς που αρνούνται να πιστέψουν το τετελεσμένο. Πώς μου το παίζουν λοιπόν περίλυποι?
Και αντί να κλαίμε μπορούμε να πάρουμε έναν έναν από αυτούς που τους πίστεψαν και να τους εξηγήσουμε ήρεμα και απλά γιατί αυτό ήταν λάθος? Αν ορμήξω με φωτιά και τσεκούρια να τους εξαφανίσω σε τι θα διαφέρω από αυτούς μου λες? Την ίδια φασιστική νοοτροπία θα φέρω και γω. Ίδια και γω με αυτούς. Και δεν με δικαιολογεί ο θυμός γιατί υποτίθεται ότι διαφέρω.
Θέλω να ουρλιάξω και να αναθεματίσω τον φονιά! Θέλω να βγάλω όλη την οργή που έχω και να να να.....Θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Θέλω το παλικάρι ζωντανό. Θέλω να γυρίσει πίσω στην μάνα του που το περιμένει. Θέλω να ξανατραγουδήσει πάλι. ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΧΑΘΗΚΑΝ ΑΔΙΚΑ!
Θέλω πίσω τις ζωές που χάθηκαν! Και αν μου πεις ότι η οργή που θα ξεσπάσω στους φασίστες και όσους τους ψήφισαν, θα τους φέρει πίσω, τότε ναι θα βγω και θα γίνω σαν και αυτούς. Αν μου πεις ότι το να ορμήξω σε έναν άλλον άνθρωπο που έχει διαφορετική άποψη από μένα θα γυρίσει τον χρόνο πίσω, τότε ναι θα το κάνω!
Θέλω να αποχαιρετήσω τον Παύλο. Αλλά δεν έχω λόγια. Δεν βρίσκω τις λέξεις. Τι να του πω? Οι σκέψεις μου είναι άναρχες και πολύ οργισμένες. Αν ήταν ο γιος μου τι θα του έλεγα? Βουβή θα ήμουν και νεκρή και γω. Συγνώμη Παύλο αλλά δεν μπορώ να σου πω αντίο. Απλά δεν μπορώ! Δεν ξέρω που βρίσκεσαι τώρα, δεν ξέρω αν μας βλέπεις, δεν ξέρω για που ταξιδεύεις, αλλά όπου και αν είσαι να είσαι καλά.
Δεν αντέχω τις περίλυπες φάτσες των δημοσιογράφων, με τις βαρύγδουπες λέξεις: αποτρόπαιο έγκλημα, τραγική φιγούρα ο πατέρας, φτωχοί βιοπαλαιστές, ναζιστικό μόρφωμα. Δεν αντέχω να μιλάνε για τα δύο άκρα και τον εμφύλιο που είναι προ των πυλών όταν τον συντηρούνε τόσο έντεχνα.
Δεν θέλω να ακούω τους δήθεν συγκλονισμένους ανθρώπους που φρίκαραν με αυτό που συνέβη, όταν πριν γελούσαν χαιρέκακα με το πρώτο χαστούκι που έπεσε στην τηλεόραση από τους ίδιους "ανθρώπους" που αποφάσισαν για την ζωή αυτού του νέου παιδιού.
Κουράστηκα με τις περισπούδαστες αναλύσεις για το φασισμό και το ποιος τον συντηρεί και πώς έφτασε σε αυτά τα ποσοστά. Όλοι γνωρίζουμε, άλλοι λίγο και άλλοι πολύ το γιατί. Δεν θέλω να ακούω επιστημονικές αναλύσεις. Καπηλεύονται το συναίσθημα μου για να κάνουν νούμερα. Καπηλεύονται τον θάνατο δίχως να σκεφτούν ότι υπάρχουν δυο γονείς που αρνούνται να πιστέψουν το τετελεσμένο. Πώς μου το παίζουν λοιπόν περίλυποι?
Και αντί να κλαίμε μπορούμε να πάρουμε έναν έναν από αυτούς που τους πίστεψαν και να τους εξηγήσουμε ήρεμα και απλά γιατί αυτό ήταν λάθος? Αν ορμήξω με φωτιά και τσεκούρια να τους εξαφανίσω σε τι θα διαφέρω από αυτούς μου λες? Την ίδια φασιστική νοοτροπία θα φέρω και γω. Ίδια και γω με αυτούς. Και δεν με δικαιολογεί ο θυμός γιατί υποτίθεται ότι διαφέρω.
Θέλω να ουρλιάξω και να αναθεματίσω τον φονιά! Θέλω να βγάλω όλη την οργή που έχω και να να να.....Θέλω να γυρίσω τον χρόνο πίσω. Θέλω το παλικάρι ζωντανό. Θέλω να γυρίσει πίσω στην μάνα του που το περιμένει. Θέλω να ξανατραγουδήσει πάλι. ΘΕΛΩ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΧΑΘΗΚΑΝ ΑΔΙΚΑ!
Θέλω πίσω τις ζωές που χάθηκαν! Και αν μου πεις ότι η οργή που θα ξεσπάσω στους φασίστες και όσους τους ψήφισαν, θα τους φέρει πίσω, τότε ναι θα βγω και θα γίνω σαν και αυτούς. Αν μου πεις ότι το να ορμήξω σε έναν άλλον άνθρωπο που έχει διαφορετική άποψη από μένα θα γυρίσει τον χρόνο πίσω, τότε ναι θα το κάνω!
Θέλω να αποχαιρετήσω τον Παύλο. Αλλά δεν έχω λόγια. Δεν βρίσκω τις λέξεις. Τι να του πω? Οι σκέψεις μου είναι άναρχες και πολύ οργισμένες. Αν ήταν ο γιος μου τι θα του έλεγα? Βουβή θα ήμουν και νεκρή και γω. Συγνώμη Παύλο αλλά δεν μπορώ να σου πω αντίο. Απλά δεν μπορώ! Δεν ξέρω που βρίσκεσαι τώρα, δεν ξέρω αν μας βλέπεις, δεν ξέρω για που ταξιδεύεις, αλλά όπου και αν είσαι να είσαι καλά.
