Της Λίλα Μήτσουρα
Ο πόλεμος μάτια μου θέλει έρωτα. Θέλει αγάπη. Πρέπει να αγαπάς την ζωή, τον εαυτό σου, τον διπλανό σου, για να σηκωθείς και να πολεμήσεις για να αλλάξεις ότι δεν σου αρέσει, ότι σε πονάει, ότι σε σκοτώνει.
Να είσαι ερωτευμένος. Έτοιμος να παλέψεις μέχρι θανάτου για ότι πρόκειται να χάσεις, για ότι σκοπεύουν να σου αρπάξουν. Ερωτευμένος λέω, θυμάσαι το συναίσθημα αυτό? Θυμάσαι πώς σε κάνει να αισθάνεσαι? Θυμάσαι τη ταραχή, το χτυποκάρδι, τον πόνο ότι θα χάσεις ότι αγάπησες? Τον πόνο που μετατρέπεις σε οργή και πάθος για να κρατήσεις αυτό που αγαπάς?
Θυμήσου πως ξυπνούσες τα πρωινά, ζωντανός, χαρούμενος, δυνατός, έτοιμος για την νέα μέρα. Πώς ήσουν έτοιμος να τα βάλεις με όλον τον κόσμο? Πώς ορμούσες με πάθος μπροστά και άρπαζες την ζωή από τον λαιμό και την ρουφούσες και την έπινες όλη μέχρι την τελευταία της σταγόνα.
ΘΥΜΗΣΟΥ...
Η ζωή θέλει έρωτα για να γεννήσει ζωή, μάτια μου. ΖΩΗ!!! Γέλιο, δάκρυ, χαρά, λύπη, πόνο...
Ζω δεν σημαίνει απλά αναπνέω, σημαίνει, γεννώ, κάνω λάθη, πέφτω, σηκώνομαι και προχωρώ μπροστά. Αναπνέει και αυτός που είναι σε κώμα με σωληνάκια και συσκευή οξυγόνου, απλά αναπνέει, όπως εμείς τώρα, Απλά αναπνέουμε. Αδιαφορούμε για την ζωή και την αφήνουμε να μας προσπερνάει.
ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ!
Γιατί ξέρεις, το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος αγάπη μου, αλλά η αδιαφορία.
Αγνοείς αυτό που έχεις και ζεις από συνήθεια. Συνήθισες την κατάντια σου, συνήθισες την μιζέρια σου, συνήθισες την σκλαβιά σου. Και όσο και αν δεν σου αρέσει αυτό που βιώνεις, βολεύτηκες. Και η βολή σου θα είναι η καταστροφή σου.
Η βολή δεν δημιουργεί, δεν ερωτεύεται. Η βολή σκοτώνει, ο έρωτας γεννάει. Γεννάει όνειρα, χαμόγελα, ελπίδες. Και δίνει δύναμη να σηκωθείς και να παλέψεις.
Ερωτεύσου μάτια μου, για να νιώσεις ξανά το αίμα να κυλάει ζεστό μέσα σου. Να νιώσεις την ζωή σαν άγριο άλογο να σπάει τα χαλινάρια του και να τρέχει μπροστά. Να τα παίρνει όλα σβάρνα για να βρει τον δρόμο για την ελευθερία του. Ο έρωτας για την ζωή θα σου δώσει την δύναμη να πάρεις πίσω ότι σου έκλεψαν. Θα σου δώσει την ορμή που χάρισες αβασάνιστα στην βολή σου.
Άγριο άλογο η ζωή και θέλει ελευθερία. τον αέρα κρύο και ορμητικό να σε χτυπάει στο πρόσωπο.
Να σου κοκκινίζει τα μάγουλα και να σου παίρνει πίσω τα μαλλιά. Δες τον ανοιχτό ορίζοντα μπροστά σου που περιμένει να τον φτάσεις. Χαλινάρι η αδιαφορία και το κρατά δεμένο το άτι σου. Και αυτό σταμάτησε να αντιστέκεται, να παλεύει. Απλά αναπνέει παραδομένο στο τέλος που θα έρθει.
Σήκωσε ψηλά την ματιά σου και δες, εκεί πέρα μακριά την γραμμή που ενώνεται ο ουρανός με την γη και φτάσε εκεί με τα φτερά που δίνει ο έρωτας. Σπάσε τα δεσμά σου και μη φοβάσαι να ζήσεις, να αγωνιστείς, να πηδήσεις εμπόδια, να πονέσεις.
Σταμάτα να κοιτάς θλιβερά μέσα από τα κλειστά παράθυρα όσα φοβάσαι. Μη κρύβεσαι άλλο, μη κλείνεις τα μάτια σου, μη φοβάσαι την δύναμη του έρωτα, την αδιαφορία να φοβάσαι. Στον πόλεμο τούτο τον ύπουλο μόνο η δύναμη του έρωτα θα σε σώσει.
Γιατί ο πόλεμος μάτια μου θέλει έρωτα....
Ο πόλεμος μάτια μου θέλει έρωτα. Θέλει αγάπη. Πρέπει να αγαπάς την ζωή, τον εαυτό σου, τον διπλανό σου, για να σηκωθείς και να πολεμήσεις για να αλλάξεις ότι δεν σου αρέσει, ότι σε πονάει, ότι σε σκοτώνει.
Να είσαι ερωτευμένος. Έτοιμος να παλέψεις μέχρι θανάτου για ότι πρόκειται να χάσεις, για ότι σκοπεύουν να σου αρπάξουν. Ερωτευμένος λέω, θυμάσαι το συναίσθημα αυτό? Θυμάσαι πώς σε κάνει να αισθάνεσαι? Θυμάσαι τη ταραχή, το χτυποκάρδι, τον πόνο ότι θα χάσεις ότι αγάπησες? Τον πόνο που μετατρέπεις σε οργή και πάθος για να κρατήσεις αυτό που αγαπάς?
Θυμήσου πως ξυπνούσες τα πρωινά, ζωντανός, χαρούμενος, δυνατός, έτοιμος για την νέα μέρα. Πώς ήσουν έτοιμος να τα βάλεις με όλον τον κόσμο? Πώς ορμούσες με πάθος μπροστά και άρπαζες την ζωή από τον λαιμό και την ρουφούσες και την έπινες όλη μέχρι την τελευταία της σταγόνα.
ΘΥΜΗΣΟΥ...
Η ζωή θέλει έρωτα για να γεννήσει ζωή, μάτια μου. ΖΩΗ!!! Γέλιο, δάκρυ, χαρά, λύπη, πόνο...
Ζω δεν σημαίνει απλά αναπνέω, σημαίνει, γεννώ, κάνω λάθη, πέφτω, σηκώνομαι και προχωρώ μπροστά. Αναπνέει και αυτός που είναι σε κώμα με σωληνάκια και συσκευή οξυγόνου, απλά αναπνέει, όπως εμείς τώρα, Απλά αναπνέουμε. Αδιαφορούμε για την ζωή και την αφήνουμε να μας προσπερνάει.
ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ!
Γιατί ξέρεις, το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος αγάπη μου, αλλά η αδιαφορία.
Αγνοείς αυτό που έχεις και ζεις από συνήθεια. Συνήθισες την κατάντια σου, συνήθισες την μιζέρια σου, συνήθισες την σκλαβιά σου. Και όσο και αν δεν σου αρέσει αυτό που βιώνεις, βολεύτηκες. Και η βολή σου θα είναι η καταστροφή σου.
Η βολή δεν δημιουργεί, δεν ερωτεύεται. Η βολή σκοτώνει, ο έρωτας γεννάει. Γεννάει όνειρα, χαμόγελα, ελπίδες. Και δίνει δύναμη να σηκωθείς και να παλέψεις.
Ερωτεύσου μάτια μου, για να νιώσεις ξανά το αίμα να κυλάει ζεστό μέσα σου. Να νιώσεις την ζωή σαν άγριο άλογο να σπάει τα χαλινάρια του και να τρέχει μπροστά. Να τα παίρνει όλα σβάρνα για να βρει τον δρόμο για την ελευθερία του. Ο έρωτας για την ζωή θα σου δώσει την δύναμη να πάρεις πίσω ότι σου έκλεψαν. Θα σου δώσει την ορμή που χάρισες αβασάνιστα στην βολή σου.
Άγριο άλογο η ζωή και θέλει ελευθερία. τον αέρα κρύο και ορμητικό να σε χτυπάει στο πρόσωπο.
Να σου κοκκινίζει τα μάγουλα και να σου παίρνει πίσω τα μαλλιά. Δες τον ανοιχτό ορίζοντα μπροστά σου που περιμένει να τον φτάσεις. Χαλινάρι η αδιαφορία και το κρατά δεμένο το άτι σου. Και αυτό σταμάτησε να αντιστέκεται, να παλεύει. Απλά αναπνέει παραδομένο στο τέλος που θα έρθει.
Σήκωσε ψηλά την ματιά σου και δες, εκεί πέρα μακριά την γραμμή που ενώνεται ο ουρανός με την γη και φτάσε εκεί με τα φτερά που δίνει ο έρωτας. Σπάσε τα δεσμά σου και μη φοβάσαι να ζήσεις, να αγωνιστείς, να πηδήσεις εμπόδια, να πονέσεις.
Σταμάτα να κοιτάς θλιβερά μέσα από τα κλειστά παράθυρα όσα φοβάσαι. Μη κρύβεσαι άλλο, μη κλείνεις τα μάτια σου, μη φοβάσαι την δύναμη του έρωτα, την αδιαφορία να φοβάσαι. Στον πόλεμο τούτο τον ύπουλο μόνο η δύναμη του έρωτα θα σε σώσει.
Γιατί ο πόλεμος μάτια μου θέλει έρωτα....
