ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ
"Απολειφάδια του οπορτουνισμού και του ρεφορμισμού, της προδοσίας στην αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα", αποκάλεσε ο Δημήτρης Κουτσούμπας τους κομμουνιστές που αποχώρησαν ή διαγράφτηκαν από το κόμμα το '68 και το '91. Αναζητώντας προφανώς στην αγριότητα της γλώσσας την εμπέδωση του μαχητικού φρονήματος των μελών του κόμματός του - δαγκώνετε τον ΣΥΡΙΖΑ. Και επιστρατεύοντας τη φρασεολογία που στήριξε κάποτε την εξόντωση κομμουνιστών από κομμουνιστές για να στηρίξει τη σημερινή στρατηγική του ΚΚΕ.
- Δαγκώνετε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δικαίωμά του να λέει ό,τι θέλει. Θα μπορούσαμε μάλιστα να του συστήσουμε και άλλες παρόμοιες σοβαρές εκφράσεις, που δείχνουν την ταξική ψυχραιμία, τη μαρξιστική κατάρτιση, ου μην και το επαναστατικό ήθος του. Ίσως όμως θα έπρεπε να είναι κάπως πιο αναλυτικός στη διαδρομή που ακολούθησαν τα απολειφάδια. Να αναφερθεί, βρε αδελφέ, στο γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς δοκίμασαν το μαστίγιο της αστικής τάξης, τα στρατοδικεία της, τα κελιά της, τα ξερονήσια της, τις διώξεις της, την αγριότητά της. Και, όπως ήταν φυσικό, η καλλιέργεια αυτών των στενών σχέσεων με την αστική τάξη και τους μηχανισμούς της τους οδήγησε τελικώς να γίνουν υπηρέτες της.
Το σωστό να λέγεται. Ενώ ο Δημήτρης Κουτσούμπας ποτέ δεν καλλιέργησε τέτοιου είδους σχέσεις με τον εχθρό. Το χέρι της αστικής τάξης δεν άγγιξε ποτέ το μάγουλό του. Ούτε το κουρμπάτσι της χάραξε γραμμές προδοσίας στην πλάτη του. Ούτε τα κελιά της φιλοξένησαν τον καημό του. Ούτε στα ξερονήσια της τραγούδησε ποτέ "σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει".
Που παρεμπιπτόντως μελοποίησε ένα απολειφάδι.
Ολόλευκα είναι τα μάρμαρά του, αυτό να λέγεται. Ούτε λεκέδες, ούτε χαρακιές, ούτε πληγές βασανιστηρίων, ούτε υγρασία φυλακών χαλούν την επαναστατική τους αρμονία.
Άρα; Άρα, καθαρός από τέτοιου είδους ανώμαλες επαφές με την αστική τάξη, απέκτησε το πολιτικό, αλλά και το ηθικό δικαίωμα να στιγματίζει τους προδότες που αυτή έπιασε στα βρομόχερά της, σακάτεψε, κυνήγησε, φυλάκισε, βασάνισε, πριν αποφασίσουν λόγω οπορτουνισμού να γίνουν απολειφάδια. Δικαίωμα που ασκεί επαναφέροντας το κόμμα σε εποχές που ξεσκέπαζε προδότες, όπως ο Πλουμπίδης, ο Καραγιώργης και πολλοί άλλοι.
Μπράβο του. Ας προσέχει μόνο το κενό μεταξύ τραγωδίας και φάρσας, για να μη μιλούν αύριο για τη λούμπα του Κουτσούμπα...
Από την ΑΥΓΗ
"Απολειφάδια του οπορτουνισμού και του ρεφορμισμού, της προδοσίας στην αστική τάξη και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα", αποκάλεσε ο Δημήτρης Κουτσούμπας τους κομμουνιστές που αποχώρησαν ή διαγράφτηκαν από το κόμμα το '68 και το '91. Αναζητώντας προφανώς στην αγριότητα της γλώσσας την εμπέδωση του μαχητικού φρονήματος των μελών του κόμματός του - δαγκώνετε τον ΣΥΡΙΖΑ. Και επιστρατεύοντας τη φρασεολογία που στήριξε κάποτε την εξόντωση κομμουνιστών από κομμουνιστές για να στηρίξει τη σημερινή στρατηγική του ΚΚΕ.
- Δαγκώνετε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δικαίωμά του να λέει ό,τι θέλει. Θα μπορούσαμε μάλιστα να του συστήσουμε και άλλες παρόμοιες σοβαρές εκφράσεις, που δείχνουν την ταξική ψυχραιμία, τη μαρξιστική κατάρτιση, ου μην και το επαναστατικό ήθος του. Ίσως όμως θα έπρεπε να είναι κάπως πιο αναλυτικός στη διαδρομή που ακολούθησαν τα απολειφάδια. Να αναφερθεί, βρε αδελφέ, στο γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς δοκίμασαν το μαστίγιο της αστικής τάξης, τα στρατοδικεία της, τα κελιά της, τα ξερονήσια της, τις διώξεις της, την αγριότητά της. Και, όπως ήταν φυσικό, η καλλιέργεια αυτών των στενών σχέσεων με την αστική τάξη και τους μηχανισμούς της τους οδήγησε τελικώς να γίνουν υπηρέτες της.
Το σωστό να λέγεται. Ενώ ο Δημήτρης Κουτσούμπας ποτέ δεν καλλιέργησε τέτοιου είδους σχέσεις με τον εχθρό. Το χέρι της αστικής τάξης δεν άγγιξε ποτέ το μάγουλό του. Ούτε το κουρμπάτσι της χάραξε γραμμές προδοσίας στην πλάτη του. Ούτε τα κελιά της φιλοξένησαν τον καημό του. Ούτε στα ξερονήσια της τραγούδησε ποτέ "σε τούτα δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει".
Που παρεμπιπτόντως μελοποίησε ένα απολειφάδι.
Ολόλευκα είναι τα μάρμαρά του, αυτό να λέγεται. Ούτε λεκέδες, ούτε χαρακιές, ούτε πληγές βασανιστηρίων, ούτε υγρασία φυλακών χαλούν την επαναστατική τους αρμονία.
Άρα; Άρα, καθαρός από τέτοιου είδους ανώμαλες επαφές με την αστική τάξη, απέκτησε το πολιτικό, αλλά και το ηθικό δικαίωμα να στιγματίζει τους προδότες που αυτή έπιασε στα βρομόχερά της, σακάτεψε, κυνήγησε, φυλάκισε, βασάνισε, πριν αποφασίσουν λόγω οπορτουνισμού να γίνουν απολειφάδια. Δικαίωμα που ασκεί επαναφέροντας το κόμμα σε εποχές που ξεσκέπαζε προδότες, όπως ο Πλουμπίδης, ο Καραγιώργης και πολλοί άλλοι.
Μπράβο του. Ας προσέχει μόνο το κενό μεταξύ τραγωδίας και φάρσας, για να μη μιλούν αύριο για τη λούμπα του Κουτσούμπα...
Από την ΑΥΓΗ
