Του Στέφανου Πρίντσιου
Οι γενικές έννοιες, όπως υπευθυνότητα, διαφάνεια, αξιοκρατία, ισονομία, εντιμότητα, σοβαρότητα, μεταρρύθμιση, εκσυγχρονισμός κ.λ.π. υπάρχουν σε όλα τα κόμματα, αριστερά και μη. Αν ξεφύγουμε λίγο από το ελληνικό μπάχαλο θα δούμε ότι στον υπόλοιπο κόσμο υπάρχουν και ευημερούν τα λεγόμενα σοσιαλδημοκρατικά ή απλώς δημοκρατικά ή συντηρητικά και δεξιά, κόμματα αρχών, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα σε λόγια και σε πράξεις, με δημοκρατικότατες τακτικές (φιλελεύθεροι και νεοφιλελεύθεροι), με κοινωνικά προγράμματα παροχών (λαϊκή δεξιά) κ.α.
Ο αριστερός όμως κόσμος, από την Αριστερά, εκτός από όλα αυτά τα αυτονόητα, περιμένει αριστερά πράγματα, πράγματα δηλαδή ταξικά, που για να εφαρμοστούν θα πρέπει να έρθουν σε ρήξη, σε σύγκρουση με το υπάρχον σύστημα και όχι με την ρεμούλα, την κακοδιαχείριση, τη διαφθορά, τους αεριτζήδες, τους κλέφτες, τους κηφήνες κ.λ.π. που συνυπάρχουν και εμφανίζονται σε όλες τις τάξεις και καταδικάζονται έτσι κιαλλιώς από όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς, ανεξαρτήτως ιδεολογικών πιστεύω.
Με λίγα λόγια η Αριστερά με τις προτάσεις της, να γίνει κατανοητό ότι προϋπήρχε και του Μνημονίου και των πρόσφατων αντιλαϊκών μέτρων.
Με λίγα και κατανοητά λόγια η Αριστερά που εκφράζεται σήμερα με πρωτεργάτη τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αγωνίζεται για τον καλλωπισμό-ευπρεπισμό του υπάρχοντος συστήματος αλλά επιδιώκει συγκεκριμένες ταξικές αλλαγές και ρήξεις στα πλαίσια πάντα της Δημοκρατίας, αποβλέποντας και βάζοντας πάνω από όλα τον Άνθρωπο και μόνο τον Άνθρωπο!
Με τα σημερινά δεδομένα για να γίνει αυτό που όλοι μας θέλουμε ως αριστεροί, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η λαϊκή πλειοψηφία!
Αυτό φαίνεται ότι αρκετοί αριστεροί το παραβλέπουν και επιδίδονται σε αναλύσεις επί αναλύσεων ανακαλύπτοντας παντού προδότες, οπορτουνιστές και πράσινα άλογα! Ίσως να βολεύονται με το να ξανακλειστούμε, περήφανη παρέα του 4%, στο ασφαλές καβούκι μας, στο οξυγονωμένο γνώριμο περιβάλλον του ενυδρείου μας, στα πεντακάθαρα νερά της επιτραπέζιας γυάλας μας, περιφρουρώντας στο ακέραιο την μοναδικότητα και την υπευθυνότητά μας.
Σύγχρονοι ιππότες της ελεεινής μορφής, αθεράπευτα νάρκισσοι, αυτοϊκανοποιούμενοι από τον αντίλαλο των μεγαλόστομων λόγων μας στο έρημο τοπίο . Εμπρός λοιπόν για την επικράτηση ενός περιχαρακωμένου μεν, αλλά πλουραλιστικού ρεύματος, ενός απομονωμένου βέβαια, αλλά γιγάντιου κινήματος!
Για να μη αερολογούμε: Πιστεύει, ναι ή όχι, ο κόσμος της αριστεράς που επιφυλάσσεται ή δεν θα ξαναψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ότι απαραίτητη προϋπόθεση για τις ανατροπές που θέλει είναι η λαϊκή πλειοψηφία, εκφρασμένη με τα σημερινά δεδομένα μέσα από την κοινοβουλευτική δημοκρατία;
Αν όχι, μήπως μπορεί να διατυπωθεί ένας άλλος τρόπος εφαρμογής των θέλω του, πέραν του κοινοβουλευτισμού; Από τη μία, κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων με ένοπλη επανάσταση δεν μπορούμε να κάνουμε, από την άλλη βλέπουμε παντού οπορτουνιστές, από την παραάλλη το ΚΚΕ εκλογικά πάει από το κακό στο χειρότερο, προσδοκώντας στη μοναχική γιγάντωσή του τη Δευτέρα Παρουσία.
Μετά όλοι μας ντρεπόμαστε και αγανακτούμε γιατί συνεχίζει να μας κυβερνάει ο Άδωνις!
Το βέβαιο είναι ότι αν συνεχίσουν να φυλλοροούν σιγά σιγά οι αριστεροί από τον ΣΥΡΙΖΑ φυσικό και λογικό είναι να μείνουν σε αυτόν οι κεντρώοι και οι απολίτικοι! Αυτό βέβαια καθόλου δεν αποκλείει τη δυνατότητα κυβερνητικής πλειοψηφίας, αλλά το ζητούμενο είναι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργηθεί το αριστερό πλειοψηφικό ρεύμα για να αποφύγουμε το μία από τα ίδια!
Πως θα γίνει όμως αυτό όταν όσοι αριστεροί ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές ΣΥΡΙΖΑ τώρα ως σύγχρονοι Σίσυφοι τον εγκαταλείπουν φοβούμενοι δεξιόστροφες αποκλίσεις;
Σήμερα λοιπόν που η αριστερά με το ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυνατότητα, εμείς οι ίδιοι βρίσκουμε αιτίες να της στερήσουμε αυτήν την προοπτική, προτιμώντας ξανά τη διαμαρτυρία! Να αποκηρύξουμε λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ, σαν μία από τα ίδια, τώρα που από το 4% πήγε στο 34%, ως σύγχρονοι Σίσυφοι! Μπορεί όμως έστω και ένας να μας διαβεβαιώσει πως ψηφίζοντας Κ.Κ.Ε. ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή ΣΧΕΔΙΟ Β’ ή κάτι άλλο αριστερό, ότι αυτό, μόλις από το 4% εκτιναχθεί στο 34% δεν θα αντιμετωπίσει το ίδιο κατηγορητήριο;
Εκτός αν το 34% προκύψει από αφίξεις καθαρόαιμων αριστερών εξωγήινων ή από αμόλυντες αριστερές παρθενογεννέσεις!
Ίσως λόγω των ημερών του Πάσχα να αποκτήσει θεϊκή δύναμη ο Τσίπρας πολλαπλασιάζοντας τα αριστερά ψάρια! Ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι ενώ μας έχουν μπήξει το μαχαίρι στο λαιμό, εμείς έχουμε μία σφαίρα (ψήφος) με το όπλο στο χέρι μας και αντί να το στρέψουμε εναντίον τους,
εμείς πυροβολούμε κάποιον που βλέπουμε από μακριά να έρχεται νομίζοντάς τον για εχθρό μας!
Οι γενικές έννοιες, όπως υπευθυνότητα, διαφάνεια, αξιοκρατία, ισονομία, εντιμότητα, σοβαρότητα, μεταρρύθμιση, εκσυγχρονισμός κ.λ.π. υπάρχουν σε όλα τα κόμματα, αριστερά και μη. Αν ξεφύγουμε λίγο από το ελληνικό μπάχαλο θα δούμε ότι στον υπόλοιπο κόσμο υπάρχουν και ευημερούν τα λεγόμενα σοσιαλδημοκρατικά ή απλώς δημοκρατικά ή συντηρητικά και δεξιά, κόμματα αρχών, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα σε λόγια και σε πράξεις, με δημοκρατικότατες τακτικές (φιλελεύθεροι και νεοφιλελεύθεροι), με κοινωνικά προγράμματα παροχών (λαϊκή δεξιά) κ.α.
Ο αριστερός όμως κόσμος, από την Αριστερά, εκτός από όλα αυτά τα αυτονόητα, περιμένει αριστερά πράγματα, πράγματα δηλαδή ταξικά, που για να εφαρμοστούν θα πρέπει να έρθουν σε ρήξη, σε σύγκρουση με το υπάρχον σύστημα και όχι με την ρεμούλα, την κακοδιαχείριση, τη διαφθορά, τους αεριτζήδες, τους κλέφτες, τους κηφήνες κ.λ.π. που συνυπάρχουν και εμφανίζονται σε όλες τις τάξεις και καταδικάζονται έτσι κιαλλιώς από όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς, ανεξαρτήτως ιδεολογικών πιστεύω.
Με λίγα λόγια η Αριστερά με τις προτάσεις της, να γίνει κατανοητό ότι προϋπήρχε και του Μνημονίου και των πρόσφατων αντιλαϊκών μέτρων.
Με λίγα και κατανοητά λόγια η Αριστερά που εκφράζεται σήμερα με πρωτεργάτη τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αγωνίζεται για τον καλλωπισμό-ευπρεπισμό του υπάρχοντος συστήματος αλλά επιδιώκει συγκεκριμένες ταξικές αλλαγές και ρήξεις στα πλαίσια πάντα της Δημοκρατίας, αποβλέποντας και βάζοντας πάνω από όλα τον Άνθρωπο και μόνο τον Άνθρωπο!
Με τα σημερινά δεδομένα για να γίνει αυτό που όλοι μας θέλουμε ως αριστεροί, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η λαϊκή πλειοψηφία!
Αυτό φαίνεται ότι αρκετοί αριστεροί το παραβλέπουν και επιδίδονται σε αναλύσεις επί αναλύσεων ανακαλύπτοντας παντού προδότες, οπορτουνιστές και πράσινα άλογα! Ίσως να βολεύονται με το να ξανακλειστούμε, περήφανη παρέα του 4%, στο ασφαλές καβούκι μας, στο οξυγονωμένο γνώριμο περιβάλλον του ενυδρείου μας, στα πεντακάθαρα νερά της επιτραπέζιας γυάλας μας, περιφρουρώντας στο ακέραιο την μοναδικότητα και την υπευθυνότητά μας.
Σύγχρονοι ιππότες της ελεεινής μορφής, αθεράπευτα νάρκισσοι, αυτοϊκανοποιούμενοι από τον αντίλαλο των μεγαλόστομων λόγων μας στο έρημο τοπίο . Εμπρός λοιπόν για την επικράτηση ενός περιχαρακωμένου μεν, αλλά πλουραλιστικού ρεύματος, ενός απομονωμένου βέβαια, αλλά γιγάντιου κινήματος!
Για να μη αερολογούμε: Πιστεύει, ναι ή όχι, ο κόσμος της αριστεράς που επιφυλάσσεται ή δεν θα ξαναψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, ότι απαραίτητη προϋπόθεση για τις ανατροπές που θέλει είναι η λαϊκή πλειοψηφία, εκφρασμένη με τα σημερινά δεδομένα μέσα από την κοινοβουλευτική δημοκρατία;
Αν όχι, μήπως μπορεί να διατυπωθεί ένας άλλος τρόπος εφαρμογής των θέλω του, πέραν του κοινοβουλευτισμού; Από τη μία, κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων με ένοπλη επανάσταση δεν μπορούμε να κάνουμε, από την άλλη βλέπουμε παντού οπορτουνιστές, από την παραάλλη το ΚΚΕ εκλογικά πάει από το κακό στο χειρότερο, προσδοκώντας στη μοναχική γιγάντωσή του τη Δευτέρα Παρουσία.
Μετά όλοι μας ντρεπόμαστε και αγανακτούμε γιατί συνεχίζει να μας κυβερνάει ο Άδωνις!
Το βέβαιο είναι ότι αν συνεχίσουν να φυλλοροούν σιγά σιγά οι αριστεροί από τον ΣΥΡΙΖΑ φυσικό και λογικό είναι να μείνουν σε αυτόν οι κεντρώοι και οι απολίτικοι! Αυτό βέβαια καθόλου δεν αποκλείει τη δυνατότητα κυβερνητικής πλειοψηφίας, αλλά το ζητούμενο είναι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργηθεί το αριστερό πλειοψηφικό ρεύμα για να αποφύγουμε το μία από τα ίδια!
Πως θα γίνει όμως αυτό όταν όσοι αριστεροί ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές ΣΥΡΙΖΑ τώρα ως σύγχρονοι Σίσυφοι τον εγκαταλείπουν φοβούμενοι δεξιόστροφες αποκλίσεις;
Σήμερα λοιπόν που η αριστερά με το ΣΥΡΙΖΑ έχει τη δυνατότητα, εμείς οι ίδιοι βρίσκουμε αιτίες να της στερήσουμε αυτήν την προοπτική, προτιμώντας ξανά τη διαμαρτυρία! Να αποκηρύξουμε λοιπόν τον ΣΥΡΙΖΑ, σαν μία από τα ίδια, τώρα που από το 4% πήγε στο 34%, ως σύγχρονοι Σίσυφοι! Μπορεί όμως έστω και ένας να μας διαβεβαιώσει πως ψηφίζοντας Κ.Κ.Ε. ή ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή ΣΧΕΔΙΟ Β’ ή κάτι άλλο αριστερό, ότι αυτό, μόλις από το 4% εκτιναχθεί στο 34% δεν θα αντιμετωπίσει το ίδιο κατηγορητήριο;
Εκτός αν το 34% προκύψει από αφίξεις καθαρόαιμων αριστερών εξωγήινων ή από αμόλυντες αριστερές παρθενογεννέσεις!
Ίσως λόγω των ημερών του Πάσχα να αποκτήσει θεϊκή δύναμη ο Τσίπρας πολλαπλασιάζοντας τα αριστερά ψάρια! Ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι ενώ μας έχουν μπήξει το μαχαίρι στο λαιμό, εμείς έχουμε μία σφαίρα (ψήφος) με το όπλο στο χέρι μας και αντί να το στρέψουμε εναντίον τους,
εμείς πυροβολούμε κάποιον που βλέπουμε από μακριά να έρχεται νομίζοντάς τον για εχθρό μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου