Του Στέφανου Πρίντσιου
Γενικά οι οργανώσεις του ΚΚΕ, στη νεολαία, στα συνδικάτα, στα χωριά και στις πόλεις χαρακτηρίζονται ως οι πιο συνειδητοποιημένες, οι πιο μαχητικές, αγωνιστικές, πάντα συντροφικές, καταρτισμένες και καθοδηγούμενες από αξιόλογα στελέχη.
Όλα αυτά είναι στοιχεία και χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός οργανωμένου κινήματος που θέλει, επιθυμεί και επιδιώκει την επικράτηση ενός διαφορετικού συστήματος αξιών στη χώρα μας, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ανέκαθεν η ΚΝΕ, ακόμα και σήμερα όπου κυριαρχεί το απολίτικο, είναι η ζωντανή οργάνωση σχολείο για να ανακαλύψει ένα παιδί ιδανικά και ιδεολογίες που οδηγούν σε έναν διαφορετικό από το σημερινό, απάνθρωπο κόσμο.
Από την ίδρυσή του, εδώ και έναν αιώνα, το ΚΚΕ παραμένει το αρχαιότερο στην Ελλάδα κόμμα με αξιοζήλευτη πορεία σε σταθερότητα και αγωνιστικότητα. Μιλάμε βέβαια για μία χρονική πορεία όχι στρωμένη στα ροδοπέταλα και σε ανώδυνα περιπατητικά μονοπάτια. Μιλάμε για μία πορεία όπου θυσιάστηκαν άνθρωποι, δίνοντας την ίδια τους τη ζωή, το αίμα τους, αγωνιζόμενοι για ιδανικά και αξίες.
Πως όμως είναι δυνατόν και σήμερα να θεωρείται απολύτως φυσιολογικό, αυτό το τόσο πλούσιο σε πανανθρώπινα χαρακτηριστικά γνωρίσματα κόμμα να μη μπορεί να ορθοποδήσει;
Να μην αγκαλιάζεται από τα λαϊκά στρώματα και τη φτωχολογιά που πρωτίστως εκπροσωπεί;
Πως γίνεται να πρωτοστατεί ανέκαθεν σε όλους τους λαϊκούς διεκδικητικούς αγώνες, στα συλλαλητήρια, στις πορείες, στις διαδηλώσεις, πάντα παρόν, στα προβλήματα, στους εργασιακούς χώρους, στην καθημερινότητα και ω του θαύματος η πλειοψηφία να του γυρίζει την πλάτη!
Αυτοί για τους οποίους αγωνίζεται, αντί να το αγκαλιάσουν, να γίνονται ακόμα και πολέμιοί του!
Πως εξηγείται όλο αυτό το οργανωμένο διαχρονικά όσο κανένα άλλο, μαχητικό και αγωνιστικό σύνολο, να μη μπορεί σε εκλογική δύναμη να φτάσει σε ένα 8-10%, ποσοστά δηλαδή που πιάνουν άνετα πρωτοεμφανιζόμενα κόμματα, άρπα κόλα ολίγων μηνών;
Στην πορεία του χρόνου εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα πλησίασαν, ενδιαφέρθηκαν, εντάχθηκαν, ασχολήθηκαν, αγωνίστηκαν, δούλεψαν ανιδιοτελώς για την ενδυνάμωση του ΚΚΕ και τη διάδοση του επαναστατικού του λόγου, του τόσου φιλικού για τον άνθρωπο της εργατιάς και του μόχθου.
Που είναι όμως όλος αυτός ο κόσμος; Που πήγε;
Γιατί φυλλορρόησε από τις τάξεις του κόμματος; Γιατί εγκατέλειψε το ΚΚΕ; Γιατί ενώ καθημερινά η δεξαμενή συνεχώς γεμίζει, στον πάτο της κάποιος διατηρεί την κάνουλα ανοιχτή;
Ποιος είναι αυτός που θα κατηγορήσει αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου για τη στάση τους; Ποιος είναι αυτός που εξαπολύει συκοφαντικούς μύδρους κατά της επιλογής των; Ποιος και με ποιο αλάθητο κριτήριο τους χαρακτηρίζει όλους αυτούς πότε οπορτουνιστές, πότε χαφιέδες, πότε πουλημένους;
Χρειάζεται άραγε μεγάλη σκέψη και προβληματισμός για να τον εντοπίσουμε;
Έχει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση; Μήπως λέγεται, Ηγεσία; Μήπως αυτή η Ηγεσία του ΚΚΕ επέλεξε συνειδητά να ηγείται στο 5-10%, αρκούμενη σε αυτά τα ποσοστά ξέροντας ότι αν μεγαλώσουν θα την ανατρέψουν;!
Τα εκατομμύρια μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ έχουν περίτρανα, εδώ και ενενήντα τόσα χρόνια μέχρι σήμερα αποδείξει ένα πράγμα με τη στάση τους, ότι δηλαδή δεν είναι πρόβατα να βελάζουν μπέέέ στην ηγεσία τους, με τις όποιες φυσικά συνέπειες, πληρώνοντας (στο παρελθόν) την επιλογή τους, ακόμα και με τη ζωή τους! Τόσο απλά, αλλά και τόσο σκληρά και επώδυνα είναι τα πράγματα μέχρι σήμερα.
Αύριο ίσως ξημερώσει μια ηλιόλουστη, μια άλλη μέρα!
Γενικά οι οργανώσεις του ΚΚΕ, στη νεολαία, στα συνδικάτα, στα χωριά και στις πόλεις χαρακτηρίζονται ως οι πιο συνειδητοποιημένες, οι πιο μαχητικές, αγωνιστικές, πάντα συντροφικές, καταρτισμένες και καθοδηγούμενες από αξιόλογα στελέχη.
Όλα αυτά είναι στοιχεία και χαρακτηριστικά γνωρίσματα ενός οργανωμένου κινήματος που θέλει, επιθυμεί και επιδιώκει την επικράτηση ενός διαφορετικού συστήματος αξιών στη χώρα μας, καταργώντας την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Ανέκαθεν η ΚΝΕ, ακόμα και σήμερα όπου κυριαρχεί το απολίτικο, είναι η ζωντανή οργάνωση σχολείο για να ανακαλύψει ένα παιδί ιδανικά και ιδεολογίες που οδηγούν σε έναν διαφορετικό από το σημερινό, απάνθρωπο κόσμο.
Από την ίδρυσή του, εδώ και έναν αιώνα, το ΚΚΕ παραμένει το αρχαιότερο στην Ελλάδα κόμμα με αξιοζήλευτη πορεία σε σταθερότητα και αγωνιστικότητα. Μιλάμε βέβαια για μία χρονική πορεία όχι στρωμένη στα ροδοπέταλα και σε ανώδυνα περιπατητικά μονοπάτια. Μιλάμε για μία πορεία όπου θυσιάστηκαν άνθρωποι, δίνοντας την ίδια τους τη ζωή, το αίμα τους, αγωνιζόμενοι για ιδανικά και αξίες.
Πως όμως είναι δυνατόν και σήμερα να θεωρείται απολύτως φυσιολογικό, αυτό το τόσο πλούσιο σε πανανθρώπινα χαρακτηριστικά γνωρίσματα κόμμα να μη μπορεί να ορθοποδήσει;
Να μην αγκαλιάζεται από τα λαϊκά στρώματα και τη φτωχολογιά που πρωτίστως εκπροσωπεί;
Πως γίνεται να πρωτοστατεί ανέκαθεν σε όλους τους λαϊκούς διεκδικητικούς αγώνες, στα συλλαλητήρια, στις πορείες, στις διαδηλώσεις, πάντα παρόν, στα προβλήματα, στους εργασιακούς χώρους, στην καθημερινότητα και ω του θαύματος η πλειοψηφία να του γυρίζει την πλάτη!
Αυτοί για τους οποίους αγωνίζεται, αντί να το αγκαλιάσουν, να γίνονται ακόμα και πολέμιοί του!
Πως εξηγείται όλο αυτό το οργανωμένο διαχρονικά όσο κανένα άλλο, μαχητικό και αγωνιστικό σύνολο, να μη μπορεί σε εκλογική δύναμη να φτάσει σε ένα 8-10%, ποσοστά δηλαδή που πιάνουν άνετα πρωτοεμφανιζόμενα κόμματα, άρπα κόλα ολίγων μηνών;
Στην πορεία του χρόνου εκατομμύρια άνθρωποι στην Ελλάδα πλησίασαν, ενδιαφέρθηκαν, εντάχθηκαν, ασχολήθηκαν, αγωνίστηκαν, δούλεψαν ανιδιοτελώς για την ενδυνάμωση του ΚΚΕ και τη διάδοση του επαναστατικού του λόγου, του τόσου φιλικού για τον άνθρωπο της εργατιάς και του μόχθου.
Που είναι όμως όλος αυτός ο κόσμος; Που πήγε;
Γιατί φυλλορρόησε από τις τάξεις του κόμματος; Γιατί εγκατέλειψε το ΚΚΕ; Γιατί ενώ καθημερινά η δεξαμενή συνεχώς γεμίζει, στον πάτο της κάποιος διατηρεί την κάνουλα ανοιχτή;
Ποιος είναι αυτός που θα κατηγορήσει αυτές τις εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου για τη στάση τους; Ποιος είναι αυτός που εξαπολύει συκοφαντικούς μύδρους κατά της επιλογής των; Ποιος και με ποιο αλάθητο κριτήριο τους χαρακτηρίζει όλους αυτούς πότε οπορτουνιστές, πότε χαφιέδες, πότε πουλημένους;
Χρειάζεται άραγε μεγάλη σκέψη και προβληματισμός για να τον εντοπίσουμε;
Έχει ονοματεπώνυμο και διεύθυνση; Μήπως λέγεται, Ηγεσία; Μήπως αυτή η Ηγεσία του ΚΚΕ επέλεξε συνειδητά να ηγείται στο 5-10%, αρκούμενη σε αυτά τα ποσοστά ξέροντας ότι αν μεγαλώσουν θα την ανατρέψουν;!
Τα εκατομμύρια μέλη και οι φίλοι του ΚΚΕ έχουν περίτρανα, εδώ και ενενήντα τόσα χρόνια μέχρι σήμερα αποδείξει ένα πράγμα με τη στάση τους, ότι δηλαδή δεν είναι πρόβατα να βελάζουν μπέέέ στην ηγεσία τους, με τις όποιες φυσικά συνέπειες, πληρώνοντας (στο παρελθόν) την επιλογή τους, ακόμα και με τη ζωή τους! Τόσο απλά, αλλά και τόσο σκληρά και επώδυνα είναι τα πράγματα μέχρι σήμερα.
Αύριο ίσως ξημερώσει μια ηλιόλουστη, μια άλλη μέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου