Δώδεκα: Να μην… Και πρέπει...

Του Κοσμά Ηλιάδη

Δώδεκα: Να μην…

Να μην είσαι υπερφίαλος, κανένας μικρότερος από εσένα, δεν μπορεί να σκεπάσει τον ίσκιο σου.

Να μην βασίζεσαι σε ξένα φτερά, κάποια στιγμή μπορεί να σε αφήσουν από μεγάλο ύψος. Μπορεί να είναι η πτώση τραγική.

Να μην ξύνεις κλειστές πληγές, ξένες ή δικές. Μπορεί, τότε η μέρα σου να μην ξεχωρίζει από τη νύχτα, ίδια μαυρίλα.

Να μην κατηγορείς τον παρελθόν, κομμάτι του είσαι, δεν υπάρχει λόγος να βρίζεις ανούσια τον εαυτό σου.

Να μην το παίζεις άτρωτος, όλοι έχουν την αχίλλειο πτέρνα τους. Η δική, σου μπορεί να βρίσκεται στο μυαλό σου.

Να μην περιπαίζεις εσύ ο «δυνατός» κάποιον «αδύναμο», κύκλος είναι η ζωή, μπορεί κάποια στιγμή να βρεθείς στην ανάγκη να ζητήσεις τη βοήθειά του.

Να μην επιμένεις ότι πάντα έχεις δίκιο, ότι έχεις το αλάθητο, εκτός και αν οι βλέψεις σου στοχεύουν μέχρι και τον παπικό θρόνο.

Να μην χτυπάς έναν πεσμένο, βοήθα τον, αφού μπορείς να περπατάς με δυο πόδια, γιατί να ζηλώσεις την δόξα τετραπόδων.

Να μην αφηγείσαι πάντα την ίδια ιστορία, εκτός που καταντάει μονότονο, εγείρεις υποψίες πως δεν είναι δική σου.

Να μην κλέβεις την τροφή των άλλων, ας είναι και πνευματική, εκτός που θα φαντάζεις κούφιος στους γνωρίζοντες, το ξέρεις μέσα σου, εφόσον έχεις συνείδηση, πως αυτή σου η πράξη, είναι άτιμη.

Να μην τσαλακώνεις τα φτερά σου, δεν φταίνε αυτά, αν εσύ δεν γνωρίζεις τη χρήση τους.

Να μην πιστεύεις πως θα «εγκρίνουν», πως θα επιβραβεύσουν ή θα δώσουν σημασία στα γραπτά σου. Υπάρχουν τόσοι πολλοί σοφοί, εδώ πέρα. Με σένα θα ασχολούνται;

Δώδεκα: Πρέπει…

Να είσαι μετρημένος, πάν μέτρον άριστον.

Να είσαι αυτάρκης, στο μέτρο του δυνατού, τότε δεν έχεις ανάγκη τα ξένα φτερά.

Να ζωγραφίζεις φωτεινά χρώματα, μπορεί να ξεγελάσεις τη ζωή.

Να ζήσεις το σήμερα, το χθες πέρασε, το αύριο, άγνωστο.

Να κάνεις προσεκτικά βήματα, να θυμάσαι πως είσαι τρωτός, είναι απίθανο να βρεθείς από το πρώτο στο εκατοστό σκαλί, μπορεί να συμβεί το αντίθετο, οπότε πρόσεχε, διπλά.

Να είσαι δυνατός, αλλά να μοιράζεις τη δύναμή σου, κάποιοι το έχουν ανάγκη. Σήμερα αυτοί, γιατί όχι αύριο εσύ.

Να είσαι δεκτικός σε άλλες ιδέες, δεν ξέρεις πόσο πνευματικό πλούτο μπορεί να σου δώσουν. Κανείς δεν είναι αλάθητος.

Να είσαι φιλάνθρωπος, να προσφέρεις βοήθεια, μεγάλο θα είναι το κέρδος σου.

Να είσαι ευρηματικός, να ανοίγεις δρόμους, είναι μεγάλη απόλαυση η πρωτότυπη δημιουργία.

Να σέβεσαι τον κόπο των άλλων, όπως περιμένεις οι άλλοι να σεβαστούν τον δικό σου κόπο. Τότε δεν θα χρειάζεται να κλέβεις αυτούσιες τις ιδέες των άλλων.

Να έχεις φιλοδοξίες, πρόσεχε τα φτερά σου, κάποια στιγμή θα τα χρειαστείς.

Να πιστεύεις στη σοφία των άλλων, θα αναγκάζεσαι διαρκώς να μελετάς, θα επιζητάς επίμονα τη βελτίωσή σου. Θα κάνεις αγώνα δηλαδή, για να τους φτάσεις.

Από τον Κύκλο "Διάφορα μέχρι και Αδιάφορα"