Του Στέφανου Πρίντσιου
Προσπαθούν μερικοί, κάνοντας κριτική από αριστερά στον ΣΥΡΙΖΑ, πρώτον να τον ταυτίσουν με το παλαιό ΠΑΣΟΚ και κατά δεύτερον να υποβαθμίσουν το αποτέλεσμα στις επερχόμενες εκλογές ως μία από τα ίδια, συνέχεια δηλαδή της μεταπολιτευτικής περιόδου, με τα γνωστά χαρακτηριστικά γνωρίσματα, κυρίως αυτά του διπολισμού.
Tονίζουν με έμφαση ως μόνη διαφορά ότι η μέχρι πρότινος αναμέτρηση ΠΑΣΟΚ με ΝΔ έχει αντικατασταθεί στο ένα της σκέλος από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος περιμάζεψε όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αν όμως μπούμε σε αυτή τη λογική, τότε γιατί αποσιωπούν πλήρως την προέλευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, προεξέχοντος του προέδρου του; Από πού άραγε ξεκίνησαν τον πολιτικό τους αγώνα, όχι μόνο ο Τσίπρας αλλά και η πλειοψηφία των στελεχών, όπως τα πρωτοκλασάτα μέλη των Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. ο Δραγασάκης, ο Λαφαζάνης, ο Στρατούλης, ο Βίτσας, ο Χουντής, ο Θεωνάς, ο Τόλιος και ουκ έσται τέλος; Με την ίδια λοιπόν επιπολαιότητα εύκολα γίνεται και η κριτική αυτή τη φορά από τα δεξιά! Γέμισε ο ΣΥΡΙΖΑ κουκουέδες!
Και ο τελευταίος αδαής όμως καταλαβαίνει ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα από τη στιγμή που από τη μία πλευρά όλο το σημερινό κατεστημένο σε παρουσιάζει ως κόκκινο αναρχοκομμουνιστή με τα ραντεβού στα γουναράδικα του Άρη Βελουχιώτη και από την άλλη η μονολιθική - δογματική αριστερά σε ταυτίζει με τον Τζοχατζόπουλο!
Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή τη φορά δεν έχουμε να κάνουμε με το ιδεολογικοπολιτικό δίπολο διαμάχης Κεντροδεξιά – Κεντροαριστερά, με κοινό σημείο αναφοράς το Κέντρο, αλλά ξεκάθαρα με το δίπολο Δεξιά – Αριστερά, με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τη ρήξη και την ανατροπή της υπάρχουσας μεταπολιτευτικής κατάστασης.
Η όποια επικράτηση θα είναι καθοριστική και για το πολιτικό και για το οικονομικό και για το κοινωνικό μέλλον της χώρας, με την ψήφο του κάθε πολίτη, αυτή τη φορά με ιδιαίτερο βάρος και ευθύνη! Είναι ηλίου φαεινότερο πως η επικράτηση μίας κυβέρνησης της ΝΔ του Σαμαρά, του Βορίδη, του Άδωνη, του Φαήλου, του Πλεύρη, του Ντινόπουλου, δεν θα χαρακτηρίζεται πλέον από μετριοπαθείς κεντρώες επιλογές αλλά από άκρως συντηρητικές- εθνικιστικές αφού η επιβίωσή της θα εξαρτάται από την ανοχή που θα της παράσχει η δεξαμενή ψηφοφόρων των χρυσαυγόπουλων, των Καρατζαφέρηδων και των Μπαλτάκων της άκρας δεξιάς.
Ο Σαμαράς ήδη καμαρώνει που κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του, να μετατρέψει δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία σε Πολιτική Άνοιξη!
Παγκοσμίως, μήπως γνωρίζει κανείς την ύπαρξη κράτους που να μη χορηγεί νοσοκομειακή περίθαλψη σε «λαθρομετανάστες»; Και όμως ο Αντωνάκης το καυχήθηκε! Πάλι καλά που όταν έκανε τη δήλωση δεν κρατούσε την εικόνα της Παναγίας αγκαλιά!
Aυτός ο Αντωνάκης έκανε ένα ακόμα ακραίο βήμα που ούτε η Λεπέν δεν το τόλμησε, συνδύασε ανερυθρίαστα το πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι με τους «λαθρομετανάστες» στην Ελλάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ!
Η αντικατάσταση του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διατυμπανίζεται επιπόλαια και ανιστόρητα από ορισμένους ως μία απλή κομματική εναλλαγή στο παιχνίδι της εξουσίας, αλλά δεν είναι έτσι, καθ’ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα όπως τα άλλα κόμματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας ριζοσπαστικός συνασπισμός, αυτόνομων μέχρι χθες, αριστερών κομμάτων – ρευμάτων – κινημάτων, που για πρώτη φορά κατάφεραν να αφήσουν κατά μέρος τις μόνιμες αντιεξουσιαστικές αριστερές ιδιαιτερότητες, τις παιδικές ασθένειες, την κλειστοφοβία, την μοναχικότητα και να διεκδικήσουν αυτή τη φορά δυναμικά και ξεκάθαρα μία αριστερή διακυβέρνηση, εγκαταλείποντας το δρόμο της ανώδυνης για το σύστημα διαμαρτυρίας και της επαναστατικής γυμναστικής, αρπάζοντας τον ταύρο από τα κέρατα! Κάποιοι παρέμειναν στα τετριμμένα, στην σκαντζοχοιροθεωρία τους, στο καβούκι τους, θέλοντας την Αριστερά επαίτη, να διεκδικεί ψίχουλα, να απλώνει το χέρι ζητώντας ελεημοσύνη από την πλουτοκρατία.
Έτσι εξηγείται και η σπουδή του κατεστημένου να δημιουργηθεί άμεσα, ως αντίβαρο της κεντροδεξιάς, ένας ανανεωμένος, άμεμπτος και συμπαγής κεντροαριστερός δήθεν χώρος, όπως το ΠΟΤΑΜΙ, αποσκοπώντας στον ευπρεπισμό μεν αλλά στη διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης χωρίς ρήξεις, γκρεμίσματα και ανατροπές, με το προσφιλές πιασάρικο απολιτικέ σύνθημα του σήμερα: Όλοι το ίδιο είναι, αριστεροί και δεξιοί! Αυτό το νεοσύστατο μόρφωμα, κατασκεύασμα των Μ.Μ.Ε. που δεν θέλει να λέγεται κόμμα, που απεχθάνεται τάχα μου τις καρέκλες αλλά όμως γουστάρει τα σκαμπό ή στα όρθια! (άσχετα αν βολεύεται και στις πολυθρόνες!) διακηρύσσει το όπου φυσήξει ο άνεμος, ως ιδεολογία! -Ένα γύρο απ'όλα με μπόλικο τζατζίκι! Και με τον «χωροφύλαξ» και με τον «αστυφύλαξ»! Ανώτατη αρχή γαρ ο Σταύρος! Καμία Κ.Ε. συλλογικότητα και άλλες τέτοιες παλαιοκομματικές αηδίες...
«Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν ένας κότσυφας
που τον λέγαν Σταύρο.
Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα
και τόσο περήφανος αισθάνθηκε
που βγήκε και κάθονταν στο κλαδί
καμαρωτός καμαρωτός.
Από μακριά
έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους...
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια,
τσαλαπετεινοί και παγόνια
από μακριά τον χαιρετάνε
κι από κοντά του λένε:
"Γεια σου Σταύρο!"
"Δε με λένε Σταύρο,
μον’ με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο
και αφέντη Τσουτσουλομύτη!"
Αλλάζει όμως ο καιρός,
να βροχές, να χαλάζια, να κεραυνοί
πάει η φωλιά πάν’ τα κοτσυφόπουλα, παν’ όλα,
βγήκε και κάθονταν στο κλαρί μονάχος.
Από μακριά
έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους...
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια,
τσαλαπετεινοί και παγόνια
από μακριά τον χαιρετάνε
κι από κοντά του λένε:
"Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο
και αφέντη Τσουτσουλομύτη!"
"Δε με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο
και αφέντη Τσουτσουλομύτη.
Μόνο Σταύρο με λένε, μόνο Σταύρο"...»
Ε, και; Ένα ακόμα πεταμένο, άχρηστο, άδειο σακίδιο, στα μπάζα! Την άλλη φορά θα σας αγοράσουμε κάτι πιο φανταχτερό!
Λέτε όμως αυτή τη φορά να τσιμπήσει ο λαός;
Είδομεν!
Tονίζουν με έμφαση ως μόνη διαφορά ότι η μέχρι πρότινος αναμέτρηση ΠΑΣΟΚ με ΝΔ έχει αντικατασταθεί στο ένα της σκέλος από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος περιμάζεψε όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Αν όμως μπούμε σε αυτή τη λογική, τότε γιατί αποσιωπούν πλήρως την προέλευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, προεξέχοντος του προέδρου του; Από πού άραγε ξεκίνησαν τον πολιτικό τους αγώνα, όχι μόνο ο Τσίπρας αλλά και η πλειοψηφία των στελεχών, όπως τα πρωτοκλασάτα μέλη των Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. ο Δραγασάκης, ο Λαφαζάνης, ο Στρατούλης, ο Βίτσας, ο Χουντής, ο Θεωνάς, ο Τόλιος και ουκ έσται τέλος; Με την ίδια λοιπόν επιπολαιότητα εύκολα γίνεται και η κριτική αυτή τη φορά από τα δεξιά! Γέμισε ο ΣΥΡΙΖΑ κουκουέδες!
Και ο τελευταίος αδαής όμως καταλαβαίνει ότι κάποιο λάκκο έχει η φάβα από τη στιγμή που από τη μία πλευρά όλο το σημερινό κατεστημένο σε παρουσιάζει ως κόκκινο αναρχοκομμουνιστή με τα ραντεβού στα γουναράδικα του Άρη Βελουχιώτη και από την άλλη η μονολιθική - δογματική αριστερά σε ταυτίζει με τον Τζοχατζόπουλο!
Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή τη φορά δεν έχουμε να κάνουμε με το ιδεολογικοπολιτικό δίπολο διαμάχης Κεντροδεξιά – Κεντροαριστερά, με κοινό σημείο αναφοράς το Κέντρο, αλλά ξεκάθαρα με το δίπολο Δεξιά – Αριστερά, με κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα τη ρήξη και την ανατροπή της υπάρχουσας μεταπολιτευτικής κατάστασης.
Η όποια επικράτηση θα είναι καθοριστική και για το πολιτικό και για το οικονομικό και για το κοινωνικό μέλλον της χώρας, με την ψήφο του κάθε πολίτη, αυτή τη φορά με ιδιαίτερο βάρος και ευθύνη! Είναι ηλίου φαεινότερο πως η επικράτηση μίας κυβέρνησης της ΝΔ του Σαμαρά, του Βορίδη, του Άδωνη, του Φαήλου, του Πλεύρη, του Ντινόπουλου, δεν θα χαρακτηρίζεται πλέον από μετριοπαθείς κεντρώες επιλογές αλλά από άκρως συντηρητικές- εθνικιστικές αφού η επιβίωσή της θα εξαρτάται από την ανοχή που θα της παράσχει η δεξαμενή ψηφοφόρων των χρυσαυγόπουλων, των Καρατζαφέρηδων και των Μπαλτάκων της άκρας δεξιάς.
Ο Σαμαράς ήδη καμαρώνει που κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του, να μετατρέψει δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία σε Πολιτική Άνοιξη!
Παγκοσμίως, μήπως γνωρίζει κανείς την ύπαρξη κράτους που να μη χορηγεί νοσοκομειακή περίθαλψη σε «λαθρομετανάστες»; Και όμως ο Αντωνάκης το καυχήθηκε! Πάλι καλά που όταν έκανε τη δήλωση δεν κρατούσε την εικόνα της Παναγίας αγκαλιά!
Aυτός ο Αντωνάκης έκανε ένα ακόμα ακραίο βήμα που ούτε η Λεπέν δεν το τόλμησε, συνδύασε ανερυθρίαστα το πρόσφατο τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι με τους «λαθρομετανάστες» στην Ελλάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ!
Η αντικατάσταση του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διατυμπανίζεται επιπόλαια και ανιστόρητα από ορισμένους ως μία απλή κομματική εναλλαγή στο παιχνίδι της εξουσίας, αλλά δεν είναι έτσι, καθ’ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα όπως τα άλλα κόμματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας ριζοσπαστικός συνασπισμός, αυτόνομων μέχρι χθες, αριστερών κομμάτων – ρευμάτων – κινημάτων, που για πρώτη φορά κατάφεραν να αφήσουν κατά μέρος τις μόνιμες αντιεξουσιαστικές αριστερές ιδιαιτερότητες, τις παιδικές ασθένειες, την κλειστοφοβία, την μοναχικότητα και να διεκδικήσουν αυτή τη φορά δυναμικά και ξεκάθαρα μία αριστερή διακυβέρνηση, εγκαταλείποντας το δρόμο της ανώδυνης για το σύστημα διαμαρτυρίας και της επαναστατικής γυμναστικής, αρπάζοντας τον ταύρο από τα κέρατα! Κάποιοι παρέμειναν στα τετριμμένα, στην σκαντζοχοιροθεωρία τους, στο καβούκι τους, θέλοντας την Αριστερά επαίτη, να διεκδικεί ψίχουλα, να απλώνει το χέρι ζητώντας ελεημοσύνη από την πλουτοκρατία.
Έτσι εξηγείται και η σπουδή του κατεστημένου να δημιουργηθεί άμεσα, ως αντίβαρο της κεντροδεξιάς, ένας ανανεωμένος, άμεμπτος και συμπαγής κεντροαριστερός δήθεν χώρος, όπως το ΠΟΤΑΜΙ, αποσκοπώντας στον ευπρεπισμό μεν αλλά στη διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης χωρίς ρήξεις, γκρεμίσματα και ανατροπές, με το προσφιλές πιασάρικο απολιτικέ σύνθημα του σήμερα: Όλοι το ίδιο είναι, αριστεροί και δεξιοί! Αυτό το νεοσύστατο μόρφωμα, κατασκεύασμα των Μ.Μ.Ε. που δεν θέλει να λέγεται κόμμα, που απεχθάνεται τάχα μου τις καρέκλες αλλά όμως γουστάρει τα σκαμπό ή στα όρθια! (άσχετα αν βολεύεται και στις πολυθρόνες!) διακηρύσσει το όπου φυσήξει ο άνεμος, ως ιδεολογία! -Ένα γύρο απ'όλα με μπόλικο τζατζίκι! Και με τον «χωροφύλαξ» και με τον «αστυφύλαξ»! Ανώτατη αρχή γαρ ο Σταύρος! Καμία Κ.Ε. συλλογικότητα και άλλες τέτοιες παλαιοκομματικές αηδίες...
«Μια φορά κι έναν καιρό
ήταν ένας κότσυφας
που τον λέγαν Σταύρο.
Απέκτησε φωλιά και κοτσυφόπουλα
και τόσο περήφανος αισθάνθηκε
που βγήκε και κάθονταν στο κλαδί
καμαρωτός καμαρωτός.
Από μακριά
έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους...
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια,
τσαλαπετεινοί και παγόνια
από μακριά τον χαιρετάνε
κι από κοντά του λένε:
"Γεια σου Σταύρο!"
"Δε με λένε Σταύρο,
μον’ με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο
και αφέντη Τσουτσουλομύτη!"
Αλλάζει όμως ο καιρός,
να βροχές, να χαλάζια, να κεραυνοί
πάει η φωλιά πάν’ τα κοτσυφόπουλα, παν’ όλα,
βγήκε και κάθονταν στο κλαρί μονάχος.
Από μακριά
έρχονται όλα τα πουλιά του δάσους...
Μπεκάτσες, τσίχλες, περιστέρια, αηδόνια,
τσαλαπετεινοί και παγόνια
από μακριά τον χαιρετάνε
κι από κοντά του λένε:
"Γεια σου Σταύρο και κυρ Σταύρο
και αφέντη Τσουτσουλομύτη!"
"Δε με λένε Σταύρο και κυρ Σταύρο
και αφέντη Τσουτσουλομύτη.
Μόνο Σταύρο με λένε, μόνο Σταύρο"...»
Ε, και; Ένα ακόμα πεταμένο, άχρηστο, άδειο σακίδιο, στα μπάζα! Την άλλη φορά θα σας αγοράσουμε κάτι πιο φανταχτερό!
Λέτε όμως αυτή τη φορά να τσιμπήσει ο λαός;
Είδομεν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου