Η Ισμήνη Αναγνωστάκη είναι υποψήφια βουλευτής στο Nομό Ρεθύμνης με τον ΣΥΡΙΖΑ
Η ώρα της κάλπης έχει φτάσει και ο ελληνικός λαός ετοιμάζεται να δώσει μιαν ακόμη σημαντική μάχη. Είναι η στιγμή που οι αγώνες ενάντια στην εξαθλίωση και το πολιτικό σύστημα της χρεοκοπίας μπορούν να βρουν αντίκρισμα. Το αίτημα του λαού «Να φύγουν» που ακούστηκε στις πλατείες όλη της χώρας πρέπει να γίνει πράξη. Είναι αναγκαίο σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, να τελειώσουμε με τις εθελόδουλες κυβερνήσεις που δεν έκαναν πότε ούτε την παραμικρή διαπραγμάτευση και δεν έδειξαν την ελάχιστη αξιοπρέπεια που οφείλει να έχει ένα κράτος που σέβεται τον λαό και την εθνική του κυριαρχία. Είναι αναγκαίο να τελειώσουμε με την ντροπιαστική επιτήρηση της τρόικας και τις κυβερνήσεις της διαπλοκής που λυμαίνονται το κράτος καλύπτοντας κάθε μικρό ή μεγάλο σκάνδαλο. Η ατιμωρησία πρέπει να τελειώσει.
Δεν πρόκειται για ουτοπία. Η συμμετοχή, η κινητοποίηση όλων μας και ειδικά των νέων είναι η μόνη εγγύηση για να μπορέσει να επιστρέψει η ελπίδα και το χαμόγελο στα χείλη μας. Είναι αδύνατο αυτός ο δρόμος να περπατηθεί μόνο από μια κυβέρνηση ή ένα επιτελείο που θα βάλλεται από παντού. Ο δρόμος για μια σημαντική αλλαγή θα είναι ένας δύσκολος αγώνας για την κατάκτηση της πραγματικής δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας.
Σε αυτή την αλλαγή η νεολαία μπορεί και πρέπει να είναι παρούσα. Πριν από την κρίση, η ανησυχία για το μέλλον, η επισφάλεια, η περιθωριοποίηση ήταν μόνο μια μικρή πρόγευση όσων ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Η ανησυχία για το μέλλον έγινε απελπισία και έστειλε χιλιάδες από εμάς να αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό. Οι νέοι που μετανάστευσαν είναι μία πληγή που άφησε πίσω της η εποχή των Μνημονίων. Παιδιά με οργή για την «Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της» μα και με θλίψη για το μονόδρομο που τους επιβλήθηκε, γι’ αυτή την αναγκαστική φυγή. Μια νέα γενιά που ένιωθε την ανάγκη να εργαστεί, να προσφέρει και να δημιουργήσει, αλλά σε αυτή τη χώρα δε βρήκε το ρόλο της. Η απώλεια δεν είναι μικρή, καθώς η χώρα έχασε τη δημιουργικότητα των νέων ανθρώπων, αλλά και ένα μεγάλο μέρος του επιστημονικού δυναμικού που μπορεί να την βοηθήσει να σταθεί στα πόδια της. Αυτή η νέα γενιά πρέπει να πρωταγωνιστήσει, από εδώ και πέρα, γιατί μεγάλες, ριζικές αλλαγές με παλιά υλικά δεν γίνονται.
Σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να μπει μπροστά ό,τι πιο άφθαρτο, φρέσκο και γνήσια λαϊκό έχουν αναδείξει οι αγώνες των τελευταίων πέντε χρόνων. Είμαστε μια γενιά που ωρίμασε «βίαια». Δεν μας μένει παρά να ελπίζουμε και να παλέψουμε για μια πραγματική αλλαγή, χωρίς να κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τα οράματα και τις αξίες μας.
Το στοίχημα της Κυριακής είναι πια η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κρίσιμο η επόμενη κυβέρνηση να έχει ξεκάθαρη λαϊκή εντολή, ώστε να δώσει τις μάχες που έρχονται. Οι αντίπαλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να μπει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ομηρία – είτε αναγκαζόμενος να συγκυβερνήσει, είτε επιστρέφοντας στο «ρεαλισμό». Θα παλέψουμε και θα αποτρέψουμε αυτό το σενάριο. Γιατί, σίγουρα, ο αγώνας θα είναι δύσκολος, αλλά το αποτέλεσμα μπορεί να είναι η αρχή μιας διεξόδου της χώρας. Ώστε να ανοίξει ουσιαστικά και με πραγματικούς όρους ο δρόμος για έναν αυτοδύναμο λαό, για μία αυτοδύναμη χώρα.
Η ώρα της κάλπης έχει φτάσει και ο ελληνικός λαός ετοιμάζεται να δώσει μιαν ακόμη σημαντική μάχη. Είναι η στιγμή που οι αγώνες ενάντια στην εξαθλίωση και το πολιτικό σύστημα της χρεοκοπίας μπορούν να βρουν αντίκρισμα. Το αίτημα του λαού «Να φύγουν» που ακούστηκε στις πλατείες όλη της χώρας πρέπει να γίνει πράξη. Είναι αναγκαίο σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, να τελειώσουμε με τις εθελόδουλες κυβερνήσεις που δεν έκαναν πότε ούτε την παραμικρή διαπραγμάτευση και δεν έδειξαν την ελάχιστη αξιοπρέπεια που οφείλει να έχει ένα κράτος που σέβεται τον λαό και την εθνική του κυριαρχία. Είναι αναγκαίο να τελειώσουμε με την ντροπιαστική επιτήρηση της τρόικας και τις κυβερνήσεις της διαπλοκής που λυμαίνονται το κράτος καλύπτοντας κάθε μικρό ή μεγάλο σκάνδαλο. Η ατιμωρησία πρέπει να τελειώσει.
Δεν πρόκειται για ουτοπία. Η συμμετοχή, η κινητοποίηση όλων μας και ειδικά των νέων είναι η μόνη εγγύηση για να μπορέσει να επιστρέψει η ελπίδα και το χαμόγελο στα χείλη μας. Είναι αδύνατο αυτός ο δρόμος να περπατηθεί μόνο από μια κυβέρνηση ή ένα επιτελείο που θα βάλλεται από παντού. Ο δρόμος για μια σημαντική αλλαγή θα είναι ένας δύσκολος αγώνας για την κατάκτηση της πραγματικής δημοκρατίας και της αξιοπρέπειας.
Σε αυτή την αλλαγή η νεολαία μπορεί και πρέπει να είναι παρούσα. Πριν από την κρίση, η ανησυχία για το μέλλον, η επισφάλεια, η περιθωριοποίηση ήταν μόνο μια μικρή πρόγευση όσων ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Η ανησυχία για το μέλλον έγινε απελπισία και έστειλε χιλιάδες από εμάς να αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό. Οι νέοι που μετανάστευσαν είναι μία πληγή που άφησε πίσω της η εποχή των Μνημονίων. Παιδιά με οργή για την «Ελλάδα που τρώει τα παιδιά της» μα και με θλίψη για το μονόδρομο που τους επιβλήθηκε, γι’ αυτή την αναγκαστική φυγή. Μια νέα γενιά που ένιωθε την ανάγκη να εργαστεί, να προσφέρει και να δημιουργήσει, αλλά σε αυτή τη χώρα δε βρήκε το ρόλο της. Η απώλεια δεν είναι μικρή, καθώς η χώρα έχασε τη δημιουργικότητα των νέων ανθρώπων, αλλά και ένα μεγάλο μέρος του επιστημονικού δυναμικού που μπορεί να την βοηθήσει να σταθεί στα πόδια της. Αυτή η νέα γενιά πρέπει να πρωταγωνιστήσει, από εδώ και πέρα, γιατί μεγάλες, ριζικές αλλαγές με παλιά υλικά δεν γίνονται.
Σε αυτόν τον αγώνα πρέπει να μπει μπροστά ό,τι πιο άφθαρτο, φρέσκο και γνήσια λαϊκό έχουν αναδείξει οι αγώνες των τελευταίων πέντε χρόνων. Είμαστε μια γενιά που ωρίμασε «βίαια». Δεν μας μένει παρά να ελπίζουμε και να παλέψουμε για μια πραγματική αλλαγή, χωρίς να κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τα οράματα και τις αξίες μας.
Το στοίχημα της Κυριακής είναι πια η αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κρίσιμο η επόμενη κυβέρνηση να έχει ξεκάθαρη λαϊκή εντολή, ώστε να δώσει τις μάχες που έρχονται. Οι αντίπαλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να μπει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ομηρία – είτε αναγκαζόμενος να συγκυβερνήσει, είτε επιστρέφοντας στο «ρεαλισμό». Θα παλέψουμε και θα αποτρέψουμε αυτό το σενάριο. Γιατί, σίγουρα, ο αγώνας θα είναι δύσκολος, αλλά το αποτέλεσμα μπορεί να είναι η αρχή μιας διεξόδου της χώρας. Ώστε να ανοίξει ουσιαστικά και με πραγματικούς όρους ο δρόμος για έναν αυτοδύναμο λαό, για μία αυτοδύναμη χώρα.
Από τον Δρόμο της Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου