ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΣΤΑ ΒΑΛΚΑΝΙΑ- ΑΨΕ ΦΩΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΦΩΤΙΑ

Του Κωστή Μουδάτσου

Άψε φωτιά χωρίς φωτιά στ' άστρα να τραγουδίσεις
τον ποταμό ν΄αγκαλιαστείς , πίσω να τον γυρίσεις
Κρυφά στην νύχτα σαν σκιές , στη δίνη του αέρα
οι αστραπές μας φέγγουνε την άκρη του αιθέρα
την μια μοντέρνοι νοιώθουμε της γης οι κολασμένοι
την άλλη μες την μοναξιά , του κόσμου ξεγραμμένοι

Απ'τους Θεούς τους άκαρδους νοιώθουμε πεταμένοι
κι από αγίους κι αρχηγούς μείναμε ξεχασμένοι
Κι ως μένουμε αμοναχοί τα είδωλα φωνάζουν
και δεν περνά μια στιγμή να μην αναστενάζουν
Μέσα στη θλίψη η καρδιά το πνίγει το φαρμάκι
στις θύμησες ξεχάστηκε και στο παλιό μεράκι

Περιφρονούνται οι ψυχές που κρύβουν τον καημό τους
στον Γολγοθά νεβάζουνε πάντοτε το σταυρό τους
κι αν ειδε ανάσταση ο Χριστός αυτές πεθαίνουν μόνο
με πάθη κι αναστεναγμούς κρύβουν βαθιά τον πόνο
Είν' η φωνή μου στεναγμός και ψίθυρος του πάθους
στον ξοδεμό της δύναμης , στην πεθυμιά του λάθους!!!!