Του Παντελή Ραδίση
Από τον Δρόμο της Αριστεράς
Χωρίς τη λαϊκή κινητοποίηση, οποιοδήποτε «καλό» εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα είναι αρκετό
«Είμαι υποχρεωμένος να βγάζω το ψωμί μου ματώνοντας τα χέρια μου και με τον ιδρώτα του προσώπου μου, όπως οι περισσότεροι από εσάς και είμαι επίσης υποχρεωμένος να δέχομαι και τα καλά και τα άσχημα προκειμένου να φάω πικρό ψωμί, που το κέρδισα κάτω από τα σκυθρωπά βλέμματα εκείνων που δεν έχουν κανένα δικαίωμα –από τη φύση ή από το Θεό– να βρίσκονται πάνω από εμένα και που οφείλουν το μεγαλείο και την υπόληψή τους στο μόχθο των φτωχών»
Τόμας Χάτσινσον, 1762
Το 1676 στην πολιτεία της Βιρτζίνια, κυβερνήτης ήταν ο Γουίλιαμ Μπέρκλεϊ. Τον Γουίλιαμ Μπέρκλεϊ τον είχε διορίσει η Αγγλία ως κυβερνήτη. Η Αγγλία εκμεταλλευόταν τότε στυγνά την αποικία της, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που ο ίδιος ο Γουίλιαμ Μπέρκλεϊ έχοντας επισκεφθεί την Αγγλία, διαμαρτυρόταν για τους αγγλικούς νόμους ναυσιπλοΐας, οι οποίοι έδιναν στους Άγγλους εμπόρους το μονοπώλιο των συναλλαγών στις αποικίες. Έλεγε λοιπόν, «το μόνο που νιώθουμε είναι αποστροφή που 40.000 άνθρωποι στερούνται για να πλουτίσουν 40 έμποροι, οι οποίοι –όντας οι αποκλειστικοί αγοραστές των καπνών μας– μας δίνουν γι’ αυτά ό,τι τους κάνει κέφι και αφού τα μεταφέρουν εδώ, τα μοσχοπουλάνε. Στην πραγματικότητα έχουν βρει σε μας 40.000 υπηρέτες που κοστίζουν πιο φθηνά από όσο κοστίζουν οι σκλάβοι σε άλλους…».
Οι υπηρέτες στην Αμερική εκείνης της εποχής, ήταν ένα πολυπληθές κοινωνικό στρώμα, το οποίο στρατολογούσαν οι άποικοι από την ηπειρωτική Ευρώπη, μεταξύ των απόρων κατοίκων αυτής. Με τους φτωχοδιάβολους αυτούς υπογράφονταν συμβόλαια, με βάση τα οποία, με αντάλλαγμα τον ναύλο τους, ήταν υποχρεωμένοι να προσφέρουν χωρίς αμοιβή, εργασία πέντε με επτά χρόνια. Σύμφωνα με τις στατιστικές της εποχής, επιζούσε λιγότερο από το ένα πέμπτο αυτών των ανθρώπων, λόγω των σκληρών συνθηκών εργασίας και διαβίωσης.
Το 2014, όπως κάθε χρόνο, ο Πάρις έχει γενέθλια. Ποιος είναι ο Πάρις; Ο μπαμπάς του είναι τραπεζίτης, η μαμά του είναι πλούσια κυρία, ο παππούς του ήταν εφοπλιστής που έκανε τα λεφτά του την περίοδο της κατοχής, προφανώς συνεργαζόμενος με τους φίλους μας τους Γερμανούς. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, για να γιορτάσει τα γενέθλιά του, ο Πάρις έκανε πάρτι. Σε αυτό παρευρέθηκαν τραπεζίτες, επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες ΜΜΕ, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι της συνεργαζόμενης Αριστεράς και γενικά όλος ο καλός αστικός κόσμος. Οι σερβιτόροι ήταν ντυμένοι σκλάβοι, ενώ στο χώρο περιφέρονταν ημίγυμνες χορεύτριες προς τέρψη των παρευρισκομένων.
Αυτές τις ημέρες πολύς λόγος γίνεται για τη συναίνεση, τη συνεργασία, για την εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης και γενικά πώς θα έχουμε μεταξύ μας μια πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα. Σε αυτό μάλιστα, μας προτρέπουν, κουνώντας μας το δάχτυλο, αυτοί που ισχυρίζονται ότι φέρνουν το νέο στην πολιτική. Ποια είναι λοιπόν η συναίνεση και η συνεργασία την οποία ζητάνε; Είναι η συναίνεση και η συνεργασία που ζητούσαν πάντα οι αφέντες από τους υπηρέτες, οι αφέντες από τους δούλους.
Η αστική τάξη στη χώρα μας εκπροσωπείται από τον κ. Άδωνη-Σπυρίδωνα Γεωργιάδη, την κα Σοφία Βούλτεψη. Αυτό τα λέει όλα, γιατί αν κρίνουμε από τους εκπροσώπους, μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τους εκπροσωπούμενους. Το γεγονός αυτό δε σημαίνει ότι ο αντίπαλος είναι εύκολος. Απλά δείχνει ότι ο αντίπαλος είναι αδύναμος. Με μία προϋπόθεση. Τη λαϊκή κινητοποίηση. Γιατί οποιοδήποτε αποτέλεσμα κι αν επιτευχθεί στις εκλογές, χωρίς τη λαϊκή κινητοποίηση, δε θα είναι αρκετό για να αλλάξει τους συσχετισμούς δύναμης. Γιατί, αν και 6.300.000 συνάνθρωποί μας είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και 58% των νέων ανθρώπων είναι άνεργοι, έντεκα ολιγάρχες κατέχουν 18 δισεκατομμύρια δολάρια, τα δύο από τα οποία αποκτήθηκαν μετά το 2013, και 559 ολιγάρχες κατέχουν πλέον του 45% του πλούτου της χώρας. Θα είναι τραγική αφέλεια για τη χώρα και το λαό μας να πιστέψουμε ότι οι παραπάνω ολιγάρχες θα αποστερηθούν τον πλούτο τους, επειδή οι υποψήφιοι υπηρέτες ή σκλάβοι θα ψηφίσουν κάτι άλλο. Και είναι αναγκαίος όρος, η διαμόρφωση πλειοψηφικού ρεύματος.
Για να γίνει όμως, αυτός ο όρος και ικανός, είναι απαραίτητη η οργάνωση του λαϊκού κινήματος. Ο λαός μας, άσχετα από τα φαινόμενα και από την πίστη διαφόρων διανοούμενων της Αριστεράς του σαλονιού, είναι διατεθειμένος και να οργανωθεί και να παλέψει. Το έχει δείξει στο άμεσο παρελθόν και η δράση του έχει προκαλέσει πολιτικές εξελίξεις (πτώση κυβέρνησης Παπανδρέου). Αν δεν συμβεί αυτό και επαναπαυθούμε μόνο στη λογιστική των εκλογών, η ήττα θα είναι μεγάλη και οι συνέπειες θα καταδυναστεύσουν το λαό μας για πάρα πολλά χρόνια. Γιατί αυτοί που πιστεύουν στον περίπατο μέσω των εκλογών, είναι στην καλύτερη περίπτωση, αφελείς.
«Είμαι υποχρεωμένος να βγάζω το ψωμί μου ματώνοντας τα χέρια μου και με τον ιδρώτα του προσώπου μου, όπως οι περισσότεροι από εσάς και είμαι επίσης υποχρεωμένος να δέχομαι και τα καλά και τα άσχημα προκειμένου να φάω πικρό ψωμί, που το κέρδισα κάτω από τα σκυθρωπά βλέμματα εκείνων που δεν έχουν κανένα δικαίωμα –από τη φύση ή από το Θεό– να βρίσκονται πάνω από εμένα και που οφείλουν το μεγαλείο και την υπόληψή τους στο μόχθο των φτωχών»
Τόμας Χάτσινσον, 1762
Το 1676 στην πολιτεία της Βιρτζίνια, κυβερνήτης ήταν ο Γουίλιαμ Μπέρκλεϊ. Τον Γουίλιαμ Μπέρκλεϊ τον είχε διορίσει η Αγγλία ως κυβερνήτη. Η Αγγλία εκμεταλλευόταν τότε στυγνά την αποικία της, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που ο ίδιος ο Γουίλιαμ Μπέρκλεϊ έχοντας επισκεφθεί την Αγγλία, διαμαρτυρόταν για τους αγγλικούς νόμους ναυσιπλοΐας, οι οποίοι έδιναν στους Άγγλους εμπόρους το μονοπώλιο των συναλλαγών στις αποικίες. Έλεγε λοιπόν, «το μόνο που νιώθουμε είναι αποστροφή που 40.000 άνθρωποι στερούνται για να πλουτίσουν 40 έμποροι, οι οποίοι –όντας οι αποκλειστικοί αγοραστές των καπνών μας– μας δίνουν γι’ αυτά ό,τι τους κάνει κέφι και αφού τα μεταφέρουν εδώ, τα μοσχοπουλάνε. Στην πραγματικότητα έχουν βρει σε μας 40.000 υπηρέτες που κοστίζουν πιο φθηνά από όσο κοστίζουν οι σκλάβοι σε άλλους…».
21ος αιώνας και 17ος αιώνας
Οι υπηρέτες στην Αμερική εκείνης της εποχής, ήταν ένα πολυπληθές κοινωνικό στρώμα, το οποίο στρατολογούσαν οι άποικοι από την ηπειρωτική Ευρώπη, μεταξύ των απόρων κατοίκων αυτής. Με τους φτωχοδιάβολους αυτούς υπογράφονταν συμβόλαια, με βάση τα οποία, με αντάλλαγμα τον ναύλο τους, ήταν υποχρεωμένοι να προσφέρουν χωρίς αμοιβή, εργασία πέντε με επτά χρόνια. Σύμφωνα με τις στατιστικές της εποχής, επιζούσε λιγότερο από το ένα πέμπτο αυτών των ανθρώπων, λόγω των σκληρών συνθηκών εργασίας και διαβίωσης.
Το 2014, όπως κάθε χρόνο, ο Πάρις έχει γενέθλια. Ποιος είναι ο Πάρις; Ο μπαμπάς του είναι τραπεζίτης, η μαμά του είναι πλούσια κυρία, ο παππούς του ήταν εφοπλιστής που έκανε τα λεφτά του την περίοδο της κατοχής, προφανώς συνεργαζόμενος με τους φίλους μας τους Γερμανούς. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, για να γιορτάσει τα γενέθλιά του, ο Πάρις έκανε πάρτι. Σε αυτό παρευρέθηκαν τραπεζίτες, επιχειρηματίες, ιδιοκτήτες ΜΜΕ, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι της συνεργαζόμενης Αριστεράς και γενικά όλος ο καλός αστικός κόσμος. Οι σερβιτόροι ήταν ντυμένοι σκλάβοι, ενώ στο χώρο περιφέρονταν ημίγυμνες χορεύτριες προς τέρψη των παρευρισκομένων.
Αφέντες και δούλοι
Αυτές τις ημέρες πολύς λόγος γίνεται για τη συναίνεση, τη συνεργασία, για την εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης και γενικά πώς θα έχουμε μεταξύ μας μια πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα. Σε αυτό μάλιστα, μας προτρέπουν, κουνώντας μας το δάχτυλο, αυτοί που ισχυρίζονται ότι φέρνουν το νέο στην πολιτική. Ποια είναι λοιπόν η συναίνεση και η συνεργασία την οποία ζητάνε; Είναι η συναίνεση και η συνεργασία που ζητούσαν πάντα οι αφέντες από τους υπηρέτες, οι αφέντες από τους δούλους.
Η αστική τάξη στη χώρα μας εκπροσωπείται από τον κ. Άδωνη-Σπυρίδωνα Γεωργιάδη, την κα Σοφία Βούλτεψη. Αυτό τα λέει όλα, γιατί αν κρίνουμε από τους εκπροσώπους, μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τους εκπροσωπούμενους. Το γεγονός αυτό δε σημαίνει ότι ο αντίπαλος είναι εύκολος. Απλά δείχνει ότι ο αντίπαλος είναι αδύναμος. Με μία προϋπόθεση. Τη λαϊκή κινητοποίηση. Γιατί οποιοδήποτε αποτέλεσμα κι αν επιτευχθεί στις εκλογές, χωρίς τη λαϊκή κινητοποίηση, δε θα είναι αρκετό για να αλλάξει τους συσχετισμούς δύναμης. Γιατί, αν και 6.300.000 συνάνθρωποί μας είναι κάτω από το όριο της φτώχειας και 58% των νέων ανθρώπων είναι άνεργοι, έντεκα ολιγάρχες κατέχουν 18 δισεκατομμύρια δολάρια, τα δύο από τα οποία αποκτήθηκαν μετά το 2013, και 559 ολιγάρχες κατέχουν πλέον του 45% του πλούτου της χώρας. Θα είναι τραγική αφέλεια για τη χώρα και το λαό μας να πιστέψουμε ότι οι παραπάνω ολιγάρχες θα αποστερηθούν τον πλούτο τους, επειδή οι υποψήφιοι υπηρέτες ή σκλάβοι θα ψηφίσουν κάτι άλλο. Και είναι αναγκαίος όρος, η διαμόρφωση πλειοψηφικού ρεύματος.
Για να γίνει όμως, αυτός ο όρος και ικανός, είναι απαραίτητη η οργάνωση του λαϊκού κινήματος. Ο λαός μας, άσχετα από τα φαινόμενα και από την πίστη διαφόρων διανοούμενων της Αριστεράς του σαλονιού, είναι διατεθειμένος και να οργανωθεί και να παλέψει. Το έχει δείξει στο άμεσο παρελθόν και η δράση του έχει προκαλέσει πολιτικές εξελίξεις (πτώση κυβέρνησης Παπανδρέου). Αν δεν συμβεί αυτό και επαναπαυθούμε μόνο στη λογιστική των εκλογών, η ήττα θα είναι μεγάλη και οι συνέπειες θα καταδυναστεύσουν το λαό μας για πάρα πολλά χρόνια. Γιατί αυτοί που πιστεύουν στον περίπατο μέσω των εκλογών, είναι στην καλύτερη περίπτωση, αφελείς.
Από τον Δρόμο της Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου