ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΝΑΝΔΡΑΝΙΣΤΑΚΗ
Ο υπουργός Εργασίας διαβουλευόταν με τους κοινωνικούς εταίρους για τις αλλαγές στα εργασιακά και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ του Μνημονίου επίπεδα. Ξαφνικά, κάποιοι μπήκαν στην αίθουσα, διέκοψαν τις συνομιλίες, πέταξαν φυλλάδια και έφυγαν. Την επομένη, ο «Ριζοσπάστης» έγραψε ότι ήταν «Ομοσπονδίες, Συνδικάτα, Εργατικά Κέντρα, που εξέφρασαν την αντίθεσή τους, με μαζική διαμαρτυρία». «Ομοσπονδίες, Συνδικάτα, Εργατικά Κέντρα», δηλαδή το ΠΑΜΕ, δηλαδή το ΚΚΕ.
Έπειτα από δυόμιση μήνες κι ενώ οι δανειστές πιέζουν ασφυκτικά για πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η κυβέρνηση φέρνει νομοσχέδιο με το οποίο καταργούνται σε σημαντικό βαθμό οι επαχθείς αλλαγές που επέφερε το Μνημόνιο. Καταργείται πάραυτα η μισθολογική διάκριση για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών, επανέρχεται σε δύο δόσεις ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ, επανέρχονται οι συλλογικές συμβάσεις, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και η μετενέργεια, καταργείται η αναστολή των αυξήσεων των επιδομάτων πολυετίας και των ωριμάνσεων.
Δεν είναι το παν, δεν είναι το τέλειο, είναι ωστόσο αλλαγές σημαντικές και συγκεκριμένες. Σημαντικές σε επίπεδο συμβολικό. Σταματάει, επιτέλους, η νεοφιλελεύθερη κατρακύλα προς τον εργασιακό μεσαίωνα. Σημαντικές σε επίπεδο πρακτικό. Χιλιάδες εργαζόμενοι θα δουν κάποια βελτίωση στα εισοδήματά τους και, εν πάση περιπτώσει, δεν θα είναι πλέον μόνοι τους, σαν πρόβατα που βαδίζουν προς την αναπόφευκτη σφαγή.
Δεν είναι τέλειο το νομοσχέδιο που ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας, δεν είναι το άπαν κι όμως έχει μέτρα που θα βελτιώσουν τις ζωές των ανθρώπων. Το ΠΑΜΕ, δηλαδή το ΚΚΕ, τι έκανε στα χρόνια των Μνημονίων για να βελτιώσει τις ζωές των ανθρώπων; Να σας πω εγώ τι έκανε. Έκανε χωριστές συγκεντρώσεις, ακόμη και το 2010, τον πρώτο καιρό των Μνημονίων, τότε που ο κόσμος κατέβαινε στους δρόμους μαζικά κι αυθόρμητα, όχι επειδή τον καλούσε η ΓΣΕΕ ή ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή πίστευε ότι μπορεί να εμποδίσει το κακό εν τη γενέσει του. Κι όταν ο κόσμος ξανακατέβηκε, ύστερα από δύο χρόνια σιωπής και αμηχανίας, αυθόρμητα στις πλατείες, το ΠΑΜΕ, δηλαδή το ΚΚΕ, δεν ήταν εκεί. Ήταν και πάλι απέναντι, έδειχνε με το δάχτυλο, κατηγορούσε, λοιδορούσε.
Η ηγεσία του ΚΚΕ οφείλει να εξηγήσει γιατί απορρίπτει συλλήβδην όλες τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Γιατί δεν ψήφισε το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, τη ρύθμιση για τις εκατό δόσεις στην εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία, το νομοσχέδιο για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, το νομοσχέδιο για την επαναπρόσληψη των απολυμένων του Δημοσίου, το νομοσχέδιο για την ΕΡΤ, με το οποίο επιστρέφουν στη δουλειά τους 2.500 άνθρωποι; Οφείλει η ηγεσία του κόμματος να δώσει εξηγήσεις για όλα αυτά, κι αν δεν θέλει να τις δώσει σε εμάς, να τις δώσει στους ψηφοφόρους του, που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, συμφωνούν με τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης σε ποσοστά πολύ υψηλότερα του 50%.
Εκτός κι αν είναι κι αυτοί θύματα της άθλιας ρεφορμιστικής προπαγάνδας.
Ο υπουργός Εργασίας διαβουλευόταν με τους κοινωνικούς εταίρους για τις αλλαγές στα εργασιακά και την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα προ του Μνημονίου επίπεδα. Ξαφνικά, κάποιοι μπήκαν στην αίθουσα, διέκοψαν τις συνομιλίες, πέταξαν φυλλάδια και έφυγαν. Την επομένη, ο «Ριζοσπάστης» έγραψε ότι ήταν «Ομοσπονδίες, Συνδικάτα, Εργατικά Κέντρα, που εξέφρασαν την αντίθεσή τους, με μαζική διαμαρτυρία». «Ομοσπονδίες, Συνδικάτα, Εργατικά Κέντρα», δηλαδή το ΠΑΜΕ, δηλαδή το ΚΚΕ.
Έπειτα από δυόμιση μήνες κι ενώ οι δανειστές πιέζουν ασφυκτικά για πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η κυβέρνηση φέρνει νομοσχέδιο με το οποίο καταργούνται σε σημαντικό βαθμό οι επαχθείς αλλαγές που επέφερε το Μνημόνιο. Καταργείται πάραυτα η μισθολογική διάκριση για τους εργαζόμενους κάτω των 25 ετών, επανέρχεται σε δύο δόσεις ο κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ, επανέρχονται οι συλλογικές συμβάσεις, οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και η μετενέργεια, καταργείται η αναστολή των αυξήσεων των επιδομάτων πολυετίας και των ωριμάνσεων.
Δεν είναι το παν, δεν είναι το τέλειο, είναι ωστόσο αλλαγές σημαντικές και συγκεκριμένες. Σημαντικές σε επίπεδο συμβολικό. Σταματάει, επιτέλους, η νεοφιλελεύθερη κατρακύλα προς τον εργασιακό μεσαίωνα. Σημαντικές σε επίπεδο πρακτικό. Χιλιάδες εργαζόμενοι θα δουν κάποια βελτίωση στα εισοδήματά τους και, εν πάση περιπτώσει, δεν θα είναι πλέον μόνοι τους, σαν πρόβατα που βαδίζουν προς την αναπόφευκτη σφαγή.
Δεν είναι τέλειο το νομοσχέδιο που ετοιμάζει το υπουργείο Εργασίας, δεν είναι το άπαν κι όμως έχει μέτρα που θα βελτιώσουν τις ζωές των ανθρώπων. Το ΠΑΜΕ, δηλαδή το ΚΚΕ, τι έκανε στα χρόνια των Μνημονίων για να βελτιώσει τις ζωές των ανθρώπων; Να σας πω εγώ τι έκανε. Έκανε χωριστές συγκεντρώσεις, ακόμη και το 2010, τον πρώτο καιρό των Μνημονίων, τότε που ο κόσμος κατέβαινε στους δρόμους μαζικά κι αυθόρμητα, όχι επειδή τον καλούσε η ΓΣΕΕ ή ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή πίστευε ότι μπορεί να εμποδίσει το κακό εν τη γενέσει του. Κι όταν ο κόσμος ξανακατέβηκε, ύστερα από δύο χρόνια σιωπής και αμηχανίας, αυθόρμητα στις πλατείες, το ΠΑΜΕ, δηλαδή το ΚΚΕ, δεν ήταν εκεί. Ήταν και πάλι απέναντι, έδειχνε με το δάχτυλο, κατηγορούσε, λοιδορούσε.
Η ηγεσία του ΚΚΕ οφείλει να εξηγήσει γιατί απορρίπτει συλλήβδην όλες τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Γιατί δεν ψήφισε το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, τη ρύθμιση για τις εκατό δόσεις στην εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία, το νομοσχέδιο για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, το νομοσχέδιο για την επαναπρόσληψη των απολυμένων του Δημοσίου, το νομοσχέδιο για την ΕΡΤ, με το οποίο επιστρέφουν στη δουλειά τους 2.500 άνθρωποι; Οφείλει η ηγεσία του κόμματος να δώσει εξηγήσεις για όλα αυτά, κι αν δεν θέλει να τις δώσει σε εμάς, να τις δώσει στους ψηφοφόρους του, που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, συμφωνούν με τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης σε ποσοστά πολύ υψηλότερα του 50%.
Εκτός κι αν είναι κι αυτοί θύματα της άθλιας ρεφορμιστικής προπαγάνδας.
ΑΥΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου