by To Skouliki Tom
Πολλή κουβέντα γινόταν τελευταία σχετικά με το τί θα συμβεί σε περίπτωση που δεν πληρώσουμε τη δόση των 300 εκατομμυρίων στο ΔΝΤ, με τις πιο ψύχραιμες απόψεις να κυμαίνονται μεταξύ του πιστωτικού γεγονότος και της Αποκάλυψης του Ιωάννη.
Τελικά η δόση δεν πληρώθηκε, αφού το ΔΝΤ έκανε δεκτό το αίτημα της Ελλάδας να πληρώσει στις 30 Ιουνίου και τις 4 δόσεις μαζεμένες (5/6, 12/6, 16/6, 19/6), και καμιά καταστροφή δεν ήρθε. O Aλέξης Τσίπρας επέλεξε να μην πληρώσει αν και είχε τα λεφτά. Ήταν τόσο απλό. Δηλαδή τί άλλο θα μπορούσε να κάνει το ΔΝΤ; Να μας αναγκάσει να κηρύξουμε πτώχευση; Πτωχευμένοι είμαστε ήδη. Πιο κάτω δεν πάει.
Αυτό που απομένει τώρα είναι να δούμε ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις του Πρωθυπουργού ή τέλος πάντων της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Κατά τη γνώμη μου, 4 είναι τα πιθανά σενάρια, τα οποία θα σας παρουσιάσω παρακάτω με τελευταίο αυτό που θεωρώ πιο πιθανό.
Το πρώτο λέει ότι ο Αλέξης Τσίπρας προχωράει σε ρήξη με ή χωρίς εκλογές που του το επιτρέπουν, η Ελλάδα χρεοκοπεί κι επισήμως, βγαίνει από την Ευρωζώνη – κι άρα και την Ευρωπαϊκή Ένωση – και τραβάει το δρόμο της δραχμής. Μπορεί αυτό να είναι το σενάριο που θέλουν πολλοί αλλά όχι ο Τσίπρας. Σχέδιο εξόδου από την ΕΕ κι επιστροφής στη δραχμή δεν υπάρχει. Πολιτικοί και πολίτες είναι ανέτοιμοι να διαχειριστούν μια τέτοια κρίση. Μπορεί ο Τσίπρας να διατηρηθεί στην εξουσία αλλά σε λίγους μήνες θα πέσει. Θα περάσει στην Ιστορία ως ο πιο τίμιος πρωθυπουργός της Ελλάδας αλλά θα πέσει.
Και πρωταρχικός στόχος όλων των κυβερνήσεων είναι να συνεχίσουν να κυβερνάνε. Η εξουσία είναι σαν το ναρκωτικό. Άπαξ και το δοκιμάσεις, δύσκολα το αποχωρίζεσαι. Δε θα πόνταρα σε ένα τέτοιο σενάριο.
Το δεύτερο σενάριο λέει ότι υπογράφει τα δυσβάσταχτα μέτρα των δανειστών αλλά δεν κατορθώνει να πάρει με το μέρος του την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε κηρύσσει εκλογές με μοναδικό σκοπό έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό και ανακάτεμα της τράπουλας στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρος ότι θα τις κερδίσει, ώστε να περάσει τη συμφωνία και από το κόμμα και από τη Βουλή.
Το τρίτο σενάριο είναι το χειρότερο όλων. Και λέω χειρότερο γιατί περιέχει κοροϊδία στα όρια της προδοσίας. Είναι το σενάριο που λέει ότι όλο αυτό που παρακολουθούμε είναι ένα καλοστημένο θεατράκι και μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη συμφωνήσει με τους εταίρους, αυτοί παρουσίασαν μία εφιαλτική πρόταση, ώστε να μπορούν μετά να αποσύρουν κάποια μέτρα – πάντα σε συνεννόηση με την ελληνική πλευρά – και ο Έλληνας Πρωθυπουργός να μπορεί να γυρίσει από τις δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις με ένα πιο light μνημόνιο στα χέρια. Νικητής.
Επειδή είμαι λίγο ρομαντικός και δε θέλω να πιστέψω κάτι τέτοιο θα επιλέξω το τέταρτο και πιο ρεαλιστικό κατά τη γνώμη μου σενάριο, το οποίο είναι ελάχιστα καλύτερο από το προηγούμενο. Ο Αλέξης Τσίπρας καταφέρνει να υπογράψει μια συμφωνία πιο κοντά στην ελληνική πρόταση, η συμφωνία περνάει από την Αριστερή Πλατφόρμα – η εξουσία ενώνει δε χωρίζει – και τη Βουλή και η ζωή συνεχίζεται με μνημόνιο για άλλα 100 χρόνια.
Και στα δύο τελευταία σενάρια, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στην εξουσία, ο ελληνικός λαός συνεχίζει να εξαθλιώνεται, η λέξη Αριστερά αμαυρώνεται για πάντα και ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να διαχειριστεί όσο καλύτερα μπορεί την κατάσταση, προκειμένου να παραμείνει πρωθυπουργός, ξεπεσμένος όμως στα μάτια του αριστερού κόσμου – αν όχι όλων των Ελλήνων – αλλά ζμπούτσα του, αφού είναι τα ίδια σκατά με τους σαμαροβενιζέλους.
Επειδή πολλοί συριζοταλιμπάν μπορεί να νευριάσουν με τον τελευταίο χαρακτηρισμό, να σας πω ότι διάβασα και τις 47 σελίδες της ελληνικής πρότασης – που η Κυβέρνηση δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα αλλά διαβάσαμε από ξένα μέσα.
Η ελληνική πρόταση, αυτή που δεν περιέχει τα μέτρα-σοκ των δανειστών, δεν είναι καθόλου καλή για εμάς και απέχει έτη φωτός από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και μην πείτε ότι σε βάθος 4ετίας θα γίνουν όλα. Με το που πέσουν οι υπογραφές κάτι τέτοιο θα καταστεί αδύνατο. Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα σενάρια στη μέση, όπως το δημοψήφισμα. Και με τις εκλογές όμως υπάρχει πρόβλημα. Ακόμα και τη Δευτέρα να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, βάσει Συντάγματος, εκλογές μπορούν να διεξαχθούν αρχές με μέσα Ιουλίου. Η δανειακή σύμβαση λήγει στις 30 Ιουνίου. Τί θα συμβεί στο μεταξύ;
Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας θα μιλήσει σε πολύ λίγο στη Βουλή. Ελπίζω να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Έχει την ευκαιρία όχι απλά να περάσει στην Ιστορία, όπως έγραψα χθες, αλλά να γραφτεί σε αυτήν με κεφαλαία χρυσά γράμματα.
Αλέξη, άσε τα νταούλια και πιάσε τα τύμπανα του πολέμου.
Κι αν είναι να πέσεις, ας πέσεις στη μάχη.
(Ανήθικο δίδαγμα: Δε θα ήθελα με τίποτα να βρίσκομαι στη θέση του Αλέξη Τσίπρα. Καλείται να επιλέξει μεταξύ κωλοτούμπας μεγατόνων και μίας ρήξης για την οποία δεν έχει προετοιμαστεί καθόλου. Ελπίζω να κάνω λάθος. Ελπίζω όταν έλεγε ότι θα κάνει στη Μέρκελ μία πρόταση που δε θα μπορεί να αρνηθεί να αστειευόταν. Ελπίζω η επόμενη φορά που θα πάει στις Βρυξέλλες να τον βρει με το κεφάλι – με το κεφάλι μας – ψηλά και το κεφάλι των δανειστών σκυμμένο. Ελπίζω οι τελευταίοι 4 μήνες και όλα τα χρόνια που ήξερε ότι θα βρεθεί σε αυτή τη θέση να μην πήγαν χαμένα. Ελπίζω να έρθει η ελπίδα που υποσχόταν.)
Πολλή κουβέντα γινόταν τελευταία σχετικά με το τί θα συμβεί σε περίπτωση που δεν πληρώσουμε τη δόση των 300 εκατομμυρίων στο ΔΝΤ, με τις πιο ψύχραιμες απόψεις να κυμαίνονται μεταξύ του πιστωτικού γεγονότος και της Αποκάλυψης του Ιωάννη.
Τελικά η δόση δεν πληρώθηκε, αφού το ΔΝΤ έκανε δεκτό το αίτημα της Ελλάδας να πληρώσει στις 30 Ιουνίου και τις 4 δόσεις μαζεμένες (5/6, 12/6, 16/6, 19/6), και καμιά καταστροφή δεν ήρθε. O Aλέξης Τσίπρας επέλεξε να μην πληρώσει αν και είχε τα λεφτά. Ήταν τόσο απλό. Δηλαδή τί άλλο θα μπορούσε να κάνει το ΔΝΤ; Να μας αναγκάσει να κηρύξουμε πτώχευση; Πτωχευμένοι είμαστε ήδη. Πιο κάτω δεν πάει.
Αυτό που απομένει τώρα είναι να δούμε ποιες θα είναι οι επόμενες κινήσεις του Πρωθυπουργού ή τέλος πάντων της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ.
Κατά τη γνώμη μου, 4 είναι τα πιθανά σενάρια, τα οποία θα σας παρουσιάσω παρακάτω με τελευταίο αυτό που θεωρώ πιο πιθανό.
Το πρώτο λέει ότι ο Αλέξης Τσίπρας προχωράει σε ρήξη με ή χωρίς εκλογές που του το επιτρέπουν, η Ελλάδα χρεοκοπεί κι επισήμως, βγαίνει από την Ευρωζώνη – κι άρα και την Ευρωπαϊκή Ένωση – και τραβάει το δρόμο της δραχμής. Μπορεί αυτό να είναι το σενάριο που θέλουν πολλοί αλλά όχι ο Τσίπρας. Σχέδιο εξόδου από την ΕΕ κι επιστροφής στη δραχμή δεν υπάρχει. Πολιτικοί και πολίτες είναι ανέτοιμοι να διαχειριστούν μια τέτοια κρίση. Μπορεί ο Τσίπρας να διατηρηθεί στην εξουσία αλλά σε λίγους μήνες θα πέσει. Θα περάσει στην Ιστορία ως ο πιο τίμιος πρωθυπουργός της Ελλάδας αλλά θα πέσει.
Και πρωταρχικός στόχος όλων των κυβερνήσεων είναι να συνεχίσουν να κυβερνάνε. Η εξουσία είναι σαν το ναρκωτικό. Άπαξ και το δοκιμάσεις, δύσκολα το αποχωρίζεσαι. Δε θα πόνταρα σε ένα τέτοιο σενάριο.
Το δεύτερο σενάριο λέει ότι υπογράφει τα δυσβάσταχτα μέτρα των δανειστών αλλά δεν κατορθώνει να πάρει με το μέρος του την Αριστερή Πλατφόρμα του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε κηρύσσει εκλογές με μοναδικό σκοπό έναν κυβερνητικό ανασχηματισμό και ανακάτεμα της τράπουλας στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, σίγουρος ότι θα τις κερδίσει, ώστε να περάσει τη συμφωνία και από το κόμμα και από τη Βουλή.
Το τρίτο σενάριο είναι το χειρότερο όλων. Και λέω χειρότερο γιατί περιέχει κοροϊδία στα όρια της προδοσίας. Είναι το σενάριο που λέει ότι όλο αυτό που παρακολουθούμε είναι ένα καλοστημένο θεατράκι και μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ήδη συμφωνήσει με τους εταίρους, αυτοί παρουσίασαν μία εφιαλτική πρόταση, ώστε να μπορούν μετά να αποσύρουν κάποια μέτρα – πάντα σε συνεννόηση με την ελληνική πλευρά – και ο Έλληνας Πρωθυπουργός να μπορεί να γυρίσει από τις δήθεν σκληρές διαπραγματεύσεις με ένα πιο light μνημόνιο στα χέρια. Νικητής.
Επειδή είμαι λίγο ρομαντικός και δε θέλω να πιστέψω κάτι τέτοιο θα επιλέξω το τέταρτο και πιο ρεαλιστικό κατά τη γνώμη μου σενάριο, το οποίο είναι ελάχιστα καλύτερο από το προηγούμενο. Ο Αλέξης Τσίπρας καταφέρνει να υπογράψει μια συμφωνία πιο κοντά στην ελληνική πρόταση, η συμφωνία περνάει από την Αριστερή Πλατφόρμα – η εξουσία ενώνει δε χωρίζει – και τη Βουλή και η ζωή συνεχίζεται με μνημόνιο για άλλα 100 χρόνια.
Και στα δύο τελευταία σενάρια, ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στην εξουσία, ο ελληνικός λαός συνεχίζει να εξαθλιώνεται, η λέξη Αριστερά αμαυρώνεται για πάντα και ο Αλέξης Τσίπρας προσπαθεί να διαχειριστεί όσο καλύτερα μπορεί την κατάσταση, προκειμένου να παραμείνει πρωθυπουργός, ξεπεσμένος όμως στα μάτια του αριστερού κόσμου – αν όχι όλων των Ελλήνων – αλλά ζμπούτσα του, αφού είναι τα ίδια σκατά με τους σαμαροβενιζέλους.
Επειδή πολλοί συριζοταλιμπάν μπορεί να νευριάσουν με τον τελευταίο χαρακτηρισμό, να σας πω ότι διάβασα και τις 47 σελίδες της ελληνικής πρότασης – που η Κυβέρνηση δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα αλλά διαβάσαμε από ξένα μέσα.
Η ελληνική πρόταση, αυτή που δεν περιέχει τα μέτρα-σοκ των δανειστών, δεν είναι καθόλου καλή για εμάς και απέχει έτη φωτός από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Και μην πείτε ότι σε βάθος 4ετίας θα γίνουν όλα. Με το που πέσουν οι υπογραφές κάτι τέτοιο θα καταστεί αδύνατο. Ας μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
Φυσικά, υπάρχουν κι άλλα σενάρια στη μέση, όπως το δημοψήφισμα. Και με τις εκλογές όμως υπάρχει πρόβλημα. Ακόμα και τη Δευτέρα να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, βάσει Συντάγματος, εκλογές μπορούν να διεξαχθούν αρχές με μέσα Ιουλίου. Η δανειακή σύμβαση λήγει στις 30 Ιουνίου. Τί θα συμβεί στο μεταξύ;
Σε κάθε περίπτωση, ο Αλέξης Τσίπρας θα μιλήσει σε πολύ λίγο στη Βουλή. Ελπίζω να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Έχει την ευκαιρία όχι απλά να περάσει στην Ιστορία, όπως έγραψα χθες, αλλά να γραφτεί σε αυτήν με κεφαλαία χρυσά γράμματα.
Αλέξη, άσε τα νταούλια και πιάσε τα τύμπανα του πολέμου.
Κι αν είναι να πέσεις, ας πέσεις στη μάχη.
(Ανήθικο δίδαγμα: Δε θα ήθελα με τίποτα να βρίσκομαι στη θέση του Αλέξη Τσίπρα. Καλείται να επιλέξει μεταξύ κωλοτούμπας μεγατόνων και μίας ρήξης για την οποία δεν έχει προετοιμαστεί καθόλου. Ελπίζω να κάνω λάθος. Ελπίζω όταν έλεγε ότι θα κάνει στη Μέρκελ μία πρόταση που δε θα μπορεί να αρνηθεί να αστειευόταν. Ελπίζω η επόμενη φορά που θα πάει στις Βρυξέλλες να τον βρει με το κεφάλι – με το κεφάλι μας – ψηλά και το κεφάλι των δανειστών σκυμμένο. Ελπίζω οι τελευταίοι 4 μήνες και όλα τα χρόνια που ήξερε ότι θα βρεθεί σε αυτή τη θέση να μην πήγαν χαμένα. Ελπίζω να έρθει η ελπίδα που υποσχόταν.)
The Three Mooges
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου