Του Κωστή Μουδάτσου
Η χώρα είναι σε μνημονιακό κώμα και το σκηνικό είναι κατακερματισμένο κι αναξιόπιστο πριν τις εκλογές. Εάν θεωρήσομε την μεταπολίτευση σαν ορόσημο έχομε και λέμε:
Το Δημόσιο χρησιμοποιήθηκε ψηφοθηρικά και εκποιείται αντιπαραγωγικά προκειμένου τα κόμματα της εξουσίας να εξασφαλίζουν ψήφους και ψηφοσυλλέκτες. Οι κυβερνήσεις συνήθισαν στα δανεικά για να μοιράζουν χρήμα, να ικανοποιούν παροχές, να δημιουργούν νέα τζάκια δίπλα στα παλαιά. Η εξαγορά ψήφων, συνειδήσεων και οπαδών ήταν το μέσο διατήρησης στην εξουσία.
Το προσωπολατρικό κόμμα επέβαλε την συνθηματολογία που βασιζόταν στην διάθεση του τι θέλει να ακούει ο όχλος, ο ακροατής – οπαδός. Κυριαρχούσαν οι τακτικές και οι τακτικισμοί που διεγείρουν, συγκινούν και προκαλούν το συναισθηματικό στοιχείο πολύ έντονα. Πολίτες – οπαδούς ήθελαν και όχι ενεργούς πολίτες!
Η πλατεία έχασε το νόημα που έκρυβε από τα χρόνια της φωτιάς, του αντιδικτατορικού αγώνα, της γενιάς του 114. Οι πολιτικάντες της μιας πλευράς δημιουργούσαν καταστάσεις που θα συμπλήρωναν χωρίς να τις αλλάζουν εκείνοι της άλλης .Ο ένας τακτοποιούσε τα παιδιά του κομματικού σωλήνα και ο άλλος τα δικά του. Οικογενειοκρατία και κομματοκρατία! Οι νεόπλουτοι και τα βλαχοαστικά τζάκια με την μεσαία τάξη της χώρας ήταν εσωστρεφείς και εχθρικοί προς κάθε σύγχρονη ιδέα που κυκλοφορούσε στο παγκόσμιο αιθέρα. Διψούσαν μόνο για επιχορηγήσεις, χρηματοδοτήσεις και τζάμπα δανειοδοτήσεις! Χωρίς κόπο και πόνο!
Δυστυχώς τα λίγα θέλουν κόπο και τα πολλά θέλουν τρόπο!
Η υπερκατανάλωση της δεκαετίας του 80 εκτοξεύτηκε στα ύψη. Το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών τρελάθηκε και το έλλειμμα έφτασε στο 14,5% του ΑΕΠ. Παγκόσμια πρωτιά! Πρωταθλητισμός του υποβιβασμού! Από το 1981 μέχρι το 1985 οι ξένες τράπεζες και κυρίως οι γιαπωνέζοι δανείζουν ασυστόλως τη χώρα. Πενήντα δις δολάρια έρχονται σαν δάνεια και 28 δις δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Το δημόσιο χρέος χωρίς να έχομε σοβαρές παραγωγικές επενδύσεις διπλασιάζεται. Ότι ήταν στέρεο εξαερώνεται! Η παραγωγή πέφτει και οι εξαγωγές παραμένουν στάσιμες. Η βιομηχανία παίρνει την κατιούσα και οι πολιτιστικές αξίες καταρρέουν.
Όμως οι κομματικές δυνάμεις εδραιώνονται κι εξαγοράζουν ψήφους, συνειδήσεις, συνεταιριστικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, εκδότες κτλ Τα στελέχη των κομματικών μηχανισμών γίνονται ανώτατα στελέχη δημοσίων οργανισμών κι επιχειρήσεων με τρελές αμοιβές κι ανεξέλεγκτη εξουσία. Η ολυμπιάδα δεν σπατάλησε μόνο πόρους αλλά η Ελλάδα έχασε το στοίχημα του εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης.
Τα δίκτυα επικοινωνίας κι επιρροής αξιοποιούν την λαϊκίστικη δημοσιογραφία με τους φαύλους βαρόνους των ΜΜΕ. Μόνο οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί για εξουσία και χρήμα δίνουν στη δημοσιότητα σκάνδαλα και καταχρήσεις, λεηλασίες και ξεπουλήματα. Για να σκεφτούμε από τους Κοσκωτάδες, Αγρέξ, καλαμπόκια, ΕΑΣ, Προμετ, Οργανισμός ανασυγκρότησης επιχ/σεων, ολυμπιακά έργα, χρηματιστήριο, εξοπλιστικά, αναθέσεις, δωροδοκίες και δωροληψίες, δανεικά κι αγύριστα κι άκρη δεν έχει ο λογαριασμός. Το ασφαλιστικό μετατρέπεται σε βόμβα κι άνθρωπος δεν τολμά να το αγγίξει.
Φτάσαμε στο σημείο να δανειζόμαστε αλόγιστα από τις μελλοντικές γενεές, τα παιδιά μας!
Τα τελευταία σαράντα χρόνια κάποιοι πλούτισαν στο όνομα του λαού! Το πολιτικό σύστημα βρωμάει σαπίλα. Τα καράβι μπάζει από παντού. Το χρηματιστήριο έγινε τζόγος και νόμιμη κλεψά, τα σκάνδαλα και οι μίζες καθημερινή ρουτίνα. Οι παραγωγικές υποδομές ερημώθηκαν και η γεωργία καθηλώθηκε. Την ίδια εποχή οι κερδοσκόποι και οι τράπεζες ληστεύουν το δημόσιο χρήμα και εκτοπίζουν τη βιομηχανική παραγωγή. Οι εθνικοί εργολάβοι χορεύουν στο τρελό πάρτι της λαμογιάς!
Η μαζική ανεργία και η οικολογική καταστροφή εκμηδενίζουν τις πηγές πλούτου μιας κοινωνίας, την εργασία και τη φύση! Μετά από όλα αυτά, την ανελέητη πλιατσικολογία αντικαθιστά η ανελέητη φορολογία! Η διαφθορά και η διαπλοκή έχει αντικαταστήσει θεσμούς και διαδικασίες. Σε μια κανονική δημοκρατία όλα αυτά ανιχνεύονται και είναι κολάσιμα. Εδώ όμως έχομε την δημοκρατία του πασά και του κοτζαμπάση. Όλοι νοιώθουν ικανοποιημένοι. Το πελατειακό κράτος διαμορφούμενο σφραγίζει τα νέα πολιτικά ήθη. Προνόμια, παροχές, επιβαρύνσεις και διευκολύνσεις προκαλούν σοκ και δέος. Η ανικανότητα χαρίζει οριζόντια μέτρα κι όποιο πάρει ο Χάρος! Ο τίμιος της υπόθεσης αισθάνεται ηλίθιος! Ο σπάταλος τύπος κυριάρχησε γελοιοποιώντας τον εργατικό και νοικοκυρεμένο άνθρωπο που καλείται να πληρώσει το λογαριασμό.
Ο καλύτερος κλέφτης και φοροφυγάς έχει γίνει ο καλύτερος νοικοκύρης!
Από το 1990 μέχρι το 2009 προσελήφθησαν στο δημόσιο περίπου 600.000 άτομα. Το κόστος αγγίζει τα 500 δις ευρώ. Οι νεαροί συνταξιούχοι μετατρέπονται σε βάρος για το ασφαλιστικό σύστημα. Τα τρελά και παλαβά εφάπαξ με τα υπερφίαλα και γαλαντονόμα συνταξιοδοτικά προγράμματα προκαλούν τον κοινό νου. Οι αμοιβές των περίφημων golden boys και τα μπόνους προκαλούν ίλιγγο και οργή. Οι υψηλόμισθοι εξακολουθούν να προκαλούν τους μισθωτούς, συνταξιούχους, μικρομεσαίους και ανέργους που βλέπουν τα εισοδήματα τους να μειώνονται και να φορολογούνται ασύστολα για να καλυφθούν τα τεράστια ελλείμματα.
Ο Νίκος Θέμελης, υπουργός επί κυβερνήσεως Ζολώτα, περιγράφει όργια και καταχρήσεις, σπατάλες και ατασθαλίες στη δημόσια διοίκηση. Οι εκθέσεις του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης, Λ. Ρακιντζή, περιγράφουν σημεία και τέρατα. Ο ΟΟΣΑ το 2011 υπολογίζει το κόστος της διαφθοράς στα 2% του ΑΕΠ, περίπου στα πέντε δις ευρώ το έτος. Δηλαδή σε 40 χρόνια ποιός είναι ο συνολικός λογαριασμός; Ένας απλός πολλαπλασιασμός χαρίζει κατάθλιψη και οργή! Η ληστεία των δημοσίων ταμείων δεν μας έφερε στο σημείο να σιχτιρίσομε την επικράτηση της μετριότητας της παρακμής.
Η διαφθορά, η διαπλοκή και η γραφειοκρατική ασυδοσία έγινε το μέσο για την εξουσία. Οι ληστείες εκτόξευσαν το δημόσιο χρέος ενώ κάποια στιγμή και τα ομόλογα των ιδιωτικών τραπεζών μετατράπησαν σε δημόσιο χρέος, με τα έργα των ισχυρών και τα μνημόνια. Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων καταληστεύτηκαν στο όνομα του χρέους.
Η καταλήστευση του δημόσιου πλούτου από συντεχνίες και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες με τα φαραωνικά και αντιπαραγωγικά έργα μεγαλώνουν την λαϊκή οργή!
Αν ήξερε ο λαός «ανάγνωση και γραφή» δεν θα είχε την κλεψά για ριζικό του, δεν θα άφινε την κλεπτοκρατία να ρημάζει τη χώρα. Δεν θα καθόταν απαθής δίνοντας μάχες οπισθοφυλακής αλλά θα συμμετείχε στις μάχες των καινοτόμων αλλαγών κόντρα στη θρησκεία του σήμερα που μετέτρεψε το Μεσσία σε χρήμα, τους αγίους σε τραπεζίτες, τους προφήτες σε κερδοσκόπους και τα χρηματιστήρια με τις τράπεζες σε ναούς. Κόντρα στη νέα τάξη πραγμάτων της στρατιωτικής ισχύος, της συγκέντρωσης του παγκόσμιου χρήματος και του ελέγχου των ενεργειακών ροών. Κόντρα στη νέα τάξη που επιθυμεί την ίδια πολιτική χωρίς αλλαγές και ασύδοτη ελεύθερη αγορά.
Η πλήρης κατάρρευση του συστήματος στη χώρα μας θα δώσει την ευκαιρία στην κλεπτοκρατία να κρυφτεί στα ερείπια και στους καπνούς της κατάμαυρης ράχης. Τα τεράστια χρέη στο εσωτερικό της χώρας θα ξεχαστούν κι ένα μικρό μέρος θα καλυφθεί από την φυγή των κλεμμένων και αγύριστων δανεικών η απλήρωτων φόρων στο εξωτερικό. Οι ολιγάρχες του πλούτου θα κάνουν ακόμη πιο αμύθητες περιουσίες και η κλεπτοκρατία θα δηλώνει ότι όλα αγοράζονται κι όλα πουλιούνται και η κάθε ηθική αξία με το χρήμα αποκτάται!
Σκεφτόμενος τα παραπάνω με πιάνει γέλιο, θλίψη, οργή, κλάμα κι εκνευρισμός. Ίσως σκεφτεί κάποιος τη ρήση του Παπαδιαμάντη, «κυάμων απέχεσθε» και να του έρθει στο μυαλό το φασκέλωμα η το μαύρισμα. Η τυραννία της μετριότητας τόσα χρόνια μας θυμίζει το δυσώδες κλίμα, τον εκφοβισμό, τη ρουσφετολογία, την αναξιοκρατία, τη ληστεία, την κάλπικη ενημέρωση, τον φανατισμό, την άγνοια, την έλλειψη πολιτικής συνείδησης που οδηγούν σε ακρότητες και σε εφιάλτες για την δημοκρατία.
Ας κρίνομε κάθε πολιτικό πρόγραμμα εάν είναι ρεαλιστικό, εάν θα βοηθήσει τη χώρα για να ανοίξομε το δρόμο για το μέλλον. Εάν θα βοηθήσει να βγει ο τόπος από την οικονομική κρίση, την κρίση των θεσμών, την οικολογική κρίση, για να βρει τόπο κι εξουσία η άνοιξη. Για να βρει η Ελλάδα το χώρο που της ανήκει στην Ευρώπη που θέλομε, αλλά και στην Ευρώπη που είναι αναγκαία, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.
Ας στοιχηματίσομε στην νοημοσύνη και στη λογική, στην δημοκρατία και στην άνοιξη!
Ας σταματήσομε να νοιώθομε σαν θύμα, σαν ψώνιο, σαν σύμβολο αιώνιο γιατί η χειραφέτηση μιας κοινωνίας είναι πρώτα έργο των ίδιων των πολιτών! Η επίθεση είναι η πιο καλή άμυνα!
Η χώρα είναι σε μνημονιακό κώμα και το σκηνικό είναι κατακερματισμένο κι αναξιόπιστο πριν τις εκλογές. Εάν θεωρήσομε την μεταπολίτευση σαν ορόσημο έχομε και λέμε:
Το Δημόσιο χρησιμοποιήθηκε ψηφοθηρικά και εκποιείται αντιπαραγωγικά προκειμένου τα κόμματα της εξουσίας να εξασφαλίζουν ψήφους και ψηφοσυλλέκτες. Οι κυβερνήσεις συνήθισαν στα δανεικά για να μοιράζουν χρήμα, να ικανοποιούν παροχές, να δημιουργούν νέα τζάκια δίπλα στα παλαιά. Η εξαγορά ψήφων, συνειδήσεων και οπαδών ήταν το μέσο διατήρησης στην εξουσία.
Το προσωπολατρικό κόμμα επέβαλε την συνθηματολογία που βασιζόταν στην διάθεση του τι θέλει να ακούει ο όχλος, ο ακροατής – οπαδός. Κυριαρχούσαν οι τακτικές και οι τακτικισμοί που διεγείρουν, συγκινούν και προκαλούν το συναισθηματικό στοιχείο πολύ έντονα. Πολίτες – οπαδούς ήθελαν και όχι ενεργούς πολίτες!
Η πλατεία έχασε το νόημα που έκρυβε από τα χρόνια της φωτιάς, του αντιδικτατορικού αγώνα, της γενιάς του 114. Οι πολιτικάντες της μιας πλευράς δημιουργούσαν καταστάσεις που θα συμπλήρωναν χωρίς να τις αλλάζουν εκείνοι της άλλης .Ο ένας τακτοποιούσε τα παιδιά του κομματικού σωλήνα και ο άλλος τα δικά του. Οικογενειοκρατία και κομματοκρατία! Οι νεόπλουτοι και τα βλαχοαστικά τζάκια με την μεσαία τάξη της χώρας ήταν εσωστρεφείς και εχθρικοί προς κάθε σύγχρονη ιδέα που κυκλοφορούσε στο παγκόσμιο αιθέρα. Διψούσαν μόνο για επιχορηγήσεις, χρηματοδοτήσεις και τζάμπα δανειοδοτήσεις! Χωρίς κόπο και πόνο!
Δυστυχώς τα λίγα θέλουν κόπο και τα πολλά θέλουν τρόπο!
Η υπερκατανάλωση της δεκαετίας του 80 εκτοξεύτηκε στα ύψη. Το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών τρελάθηκε και το έλλειμμα έφτασε στο 14,5% του ΑΕΠ. Παγκόσμια πρωτιά! Πρωταθλητισμός του υποβιβασμού! Από το 1981 μέχρι το 1985 οι ξένες τράπεζες και κυρίως οι γιαπωνέζοι δανείζουν ασυστόλως τη χώρα. Πενήντα δις δολάρια έρχονται σαν δάνεια και 28 δις δολάρια από κοινοτικές επιδοτήσεις. Το δημόσιο χρέος χωρίς να έχομε σοβαρές παραγωγικές επενδύσεις διπλασιάζεται. Ότι ήταν στέρεο εξαερώνεται! Η παραγωγή πέφτει και οι εξαγωγές παραμένουν στάσιμες. Η βιομηχανία παίρνει την κατιούσα και οι πολιτιστικές αξίες καταρρέουν.
Όμως οι κομματικές δυνάμεις εδραιώνονται κι εξαγοράζουν ψήφους, συνειδήσεις, συνεταιριστικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις, επιχειρηματίες, δημοσιογράφους, εκδότες κτλ Τα στελέχη των κομματικών μηχανισμών γίνονται ανώτατα στελέχη δημοσίων οργανισμών κι επιχειρήσεων με τρελές αμοιβές κι ανεξέλεγκτη εξουσία. Η ολυμπιάδα δεν σπατάλησε μόνο πόρους αλλά η Ελλάδα έχασε το στοίχημα του εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης.
Τα δίκτυα επικοινωνίας κι επιρροής αξιοποιούν την λαϊκίστικη δημοσιογραφία με τους φαύλους βαρόνους των ΜΜΕ. Μόνο οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί για εξουσία και χρήμα δίνουν στη δημοσιότητα σκάνδαλα και καταχρήσεις, λεηλασίες και ξεπουλήματα. Για να σκεφτούμε από τους Κοσκωτάδες, Αγρέξ, καλαμπόκια, ΕΑΣ, Προμετ, Οργανισμός ανασυγκρότησης επιχ/σεων, ολυμπιακά έργα, χρηματιστήριο, εξοπλιστικά, αναθέσεις, δωροδοκίες και δωροληψίες, δανεικά κι αγύριστα κι άκρη δεν έχει ο λογαριασμός. Το ασφαλιστικό μετατρέπεται σε βόμβα κι άνθρωπος δεν τολμά να το αγγίξει.
Φτάσαμε στο σημείο να δανειζόμαστε αλόγιστα από τις μελλοντικές γενεές, τα παιδιά μας!
Τα τελευταία σαράντα χρόνια κάποιοι πλούτισαν στο όνομα του λαού! Το πολιτικό σύστημα βρωμάει σαπίλα. Τα καράβι μπάζει από παντού. Το χρηματιστήριο έγινε τζόγος και νόμιμη κλεψά, τα σκάνδαλα και οι μίζες καθημερινή ρουτίνα. Οι παραγωγικές υποδομές ερημώθηκαν και η γεωργία καθηλώθηκε. Την ίδια εποχή οι κερδοσκόποι και οι τράπεζες ληστεύουν το δημόσιο χρήμα και εκτοπίζουν τη βιομηχανική παραγωγή. Οι εθνικοί εργολάβοι χορεύουν στο τρελό πάρτι της λαμογιάς!
Η μαζική ανεργία και η οικολογική καταστροφή εκμηδενίζουν τις πηγές πλούτου μιας κοινωνίας, την εργασία και τη φύση! Μετά από όλα αυτά, την ανελέητη πλιατσικολογία αντικαθιστά η ανελέητη φορολογία! Η διαφθορά και η διαπλοκή έχει αντικαταστήσει θεσμούς και διαδικασίες. Σε μια κανονική δημοκρατία όλα αυτά ανιχνεύονται και είναι κολάσιμα. Εδώ όμως έχομε την δημοκρατία του πασά και του κοτζαμπάση. Όλοι νοιώθουν ικανοποιημένοι. Το πελατειακό κράτος διαμορφούμενο σφραγίζει τα νέα πολιτικά ήθη. Προνόμια, παροχές, επιβαρύνσεις και διευκολύνσεις προκαλούν σοκ και δέος. Η ανικανότητα χαρίζει οριζόντια μέτρα κι όποιο πάρει ο Χάρος! Ο τίμιος της υπόθεσης αισθάνεται ηλίθιος! Ο σπάταλος τύπος κυριάρχησε γελοιοποιώντας τον εργατικό και νοικοκυρεμένο άνθρωπο που καλείται να πληρώσει το λογαριασμό.
Ο καλύτερος κλέφτης και φοροφυγάς έχει γίνει ο καλύτερος νοικοκύρης!
Από το 1990 μέχρι το 2009 προσελήφθησαν στο δημόσιο περίπου 600.000 άτομα. Το κόστος αγγίζει τα 500 δις ευρώ. Οι νεαροί συνταξιούχοι μετατρέπονται σε βάρος για το ασφαλιστικό σύστημα. Τα τρελά και παλαβά εφάπαξ με τα υπερφίαλα και γαλαντονόμα συνταξιοδοτικά προγράμματα προκαλούν τον κοινό νου. Οι αμοιβές των περίφημων golden boys και τα μπόνους προκαλούν ίλιγγο και οργή. Οι υψηλόμισθοι εξακολουθούν να προκαλούν τους μισθωτούς, συνταξιούχους, μικρομεσαίους και ανέργους που βλέπουν τα εισοδήματα τους να μειώνονται και να φορολογούνται ασύστολα για να καλυφθούν τα τεράστια ελλείμματα.
Ο Νίκος Θέμελης, υπουργός επί κυβερνήσεως Ζολώτα, περιγράφει όργια και καταχρήσεις, σπατάλες και ατασθαλίες στη δημόσια διοίκηση. Οι εκθέσεις του επιθεωρητή δημόσιας διοίκησης, Λ. Ρακιντζή, περιγράφουν σημεία και τέρατα. Ο ΟΟΣΑ το 2011 υπολογίζει το κόστος της διαφθοράς στα 2% του ΑΕΠ, περίπου στα πέντε δις ευρώ το έτος. Δηλαδή σε 40 χρόνια ποιός είναι ο συνολικός λογαριασμός; Ένας απλός πολλαπλασιασμός χαρίζει κατάθλιψη και οργή! Η ληστεία των δημοσίων ταμείων δεν μας έφερε στο σημείο να σιχτιρίσομε την επικράτηση της μετριότητας της παρακμής.
Η διαφθορά, η διαπλοκή και η γραφειοκρατική ασυδοσία έγινε το μέσο για την εξουσία. Οι ληστείες εκτόξευσαν το δημόσιο χρέος ενώ κάποια στιγμή και τα ομόλογα των ιδιωτικών τραπεζών μετατράπησαν σε δημόσιο χρέος, με τα έργα των ισχυρών και τα μνημόνια. Τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων καταληστεύτηκαν στο όνομα του χρέους.
Η καταλήστευση του δημόσιου πλούτου από συντεχνίες και κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες με τα φαραωνικά και αντιπαραγωγικά έργα μεγαλώνουν την λαϊκή οργή!
Αν ήξερε ο λαός «ανάγνωση και γραφή» δεν θα είχε την κλεψά για ριζικό του, δεν θα άφινε την κλεπτοκρατία να ρημάζει τη χώρα. Δεν θα καθόταν απαθής δίνοντας μάχες οπισθοφυλακής αλλά θα συμμετείχε στις μάχες των καινοτόμων αλλαγών κόντρα στη θρησκεία του σήμερα που μετέτρεψε το Μεσσία σε χρήμα, τους αγίους σε τραπεζίτες, τους προφήτες σε κερδοσκόπους και τα χρηματιστήρια με τις τράπεζες σε ναούς. Κόντρα στη νέα τάξη πραγμάτων της στρατιωτικής ισχύος, της συγκέντρωσης του παγκόσμιου χρήματος και του ελέγχου των ενεργειακών ροών. Κόντρα στη νέα τάξη που επιθυμεί την ίδια πολιτική χωρίς αλλαγές και ασύδοτη ελεύθερη αγορά.
Η πλήρης κατάρρευση του συστήματος στη χώρα μας θα δώσει την ευκαιρία στην κλεπτοκρατία να κρυφτεί στα ερείπια και στους καπνούς της κατάμαυρης ράχης. Τα τεράστια χρέη στο εσωτερικό της χώρας θα ξεχαστούν κι ένα μικρό μέρος θα καλυφθεί από την φυγή των κλεμμένων και αγύριστων δανεικών η απλήρωτων φόρων στο εξωτερικό. Οι ολιγάρχες του πλούτου θα κάνουν ακόμη πιο αμύθητες περιουσίες και η κλεπτοκρατία θα δηλώνει ότι όλα αγοράζονται κι όλα πουλιούνται και η κάθε ηθική αξία με το χρήμα αποκτάται!
Σκεφτόμενος τα παραπάνω με πιάνει γέλιο, θλίψη, οργή, κλάμα κι εκνευρισμός. Ίσως σκεφτεί κάποιος τη ρήση του Παπαδιαμάντη, «κυάμων απέχεσθε» και να του έρθει στο μυαλό το φασκέλωμα η το μαύρισμα. Η τυραννία της μετριότητας τόσα χρόνια μας θυμίζει το δυσώδες κλίμα, τον εκφοβισμό, τη ρουσφετολογία, την αναξιοκρατία, τη ληστεία, την κάλπικη ενημέρωση, τον φανατισμό, την άγνοια, την έλλειψη πολιτικής συνείδησης που οδηγούν σε ακρότητες και σε εφιάλτες για την δημοκρατία.
Ας κρίνομε κάθε πολιτικό πρόγραμμα εάν είναι ρεαλιστικό, εάν θα βοηθήσει τη χώρα για να ανοίξομε το δρόμο για το μέλλον. Εάν θα βοηθήσει να βγει ο τόπος από την οικονομική κρίση, την κρίση των θεσμών, την οικολογική κρίση, για να βρει τόπο κι εξουσία η άνοιξη. Για να βρει η Ελλάδα το χώρο που της ανήκει στην Ευρώπη που θέλομε, αλλά και στην Ευρώπη που είναι αναγκαία, της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης.
Ας στοιχηματίσομε στην νοημοσύνη και στη λογική, στην δημοκρατία και στην άνοιξη!
Ας σταματήσομε να νοιώθομε σαν θύμα, σαν ψώνιο, σαν σύμβολο αιώνιο γιατί η χειραφέτηση μιας κοινωνίας είναι πρώτα έργο των ίδιων των πολιτών! Η επίθεση είναι η πιο καλή άμυνα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου