Ηλίας
Κι αφού, φίλε Πιτσιρίκο, οι εκλογές του Σεπτεμβρίου δεν έχουν και ιδιαίτερη σημασία – μνημόνια πριν, μνημόνια μετά – νομίζω πως πρέπει να δούμε λίγο καλύτερα το ζήτημα που έχει προκύψει μέσα στο τελευταίο καλοκαίρι με τον απίστευτο αριθμό των προσφύγων και των οικονομικών μεταναστών που έχουν κατακλύσει τα νησιά και τις πόλεις της χρεοκοπημένης Ελλάδας.
Πρόκειται για ένα κύμα που φουσκώνει από τις ακτές της Μικρασίας και κατακλύζει τον δρόμο της δυστυχίας που περιλαμβάνει, εκτός από την Ελλάδα, την FYROM, την Σερβία και την Ουγγαρία.
Προορισμός όλων αυτών των κατατρεγμένων από την φτώχεια, τον πόλεμο και την καταστολή είναι η Αυστρία, η Γερμανία, οι χώρες της Σκανδιναβίας.
Η γη της επαγγελίας για τις δυστυχισμένες αυτές ψυχές που πρέπει να διαβούν την θάλασσα του θανάτου και τα χωράφια της αιώνιας καταστροφής.
Απέναντι στους ανθρώπους αυτούς, υψώνονται συρματοπλέγματα και περίπολοι με πλοία ή τεθωρακισμένα οχήματα και ελικόπτερα προκειμένου να τους σταματήσουν.
Εις μάτην! Δεν πρόκειται να πετύχουν τίποτα τα καθάρματα της Δύσης γιατί είναι εκείνοι που έφεραν τον πόλεμο και την φτώχεια στις πατρίδες των ανθρώπων αυτών και είναι επίσης εκείνοι που αδιαφορούν για τις συνέπειες αυτής της ανεξέλεγκτης μετακίνησης πληθυσμών που λαμβάνει χώρα σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ένα ζήτημα που μπορεί να έχει τρομακτικές πολιτισμικές και κοινωνικές συνέπειες παντού αντιμετωπίζεται ως μια ακόμα δυνητική πηγή αύξησης του καπιταλιστικού κέρδους.
Και να σκεφτεί κανείς ότι οι εκπρόσωποι του συστήματος που δίνει δεκάρα για τα έμβια όντα και το φυσικό περιβάλλον καλεί τους πολίτες να συμπεριφέρονται «υπεύθυνα» δηλαδή να μην αντιδρούν κατά πως το συμφέρον τους προστάζει.
Τους τελευταίους δυο-τρεις μήνες, χιλιάδες πρόσφυγες πέρασαν με πλωτά μέσα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Φυσικά, πίσω από αυτό το πρωτοφανές κύμα, βρίσκεται ένα ολόκληρο δίκτυο διακινητών που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο που οι κυβερνήσεις της Δύσης έσπειραν σε Μέση Ανατολή και Αφρική.
Τώρα ήρθε λοιπόν η ώρα του θερισμού.
Να κάνω μια μικρή παρένθεση για να γράψω για κάτι που επιμελώς αποκρύπτεται από όλους όταν μιλούν για το μεταναστευτικό.
Η Ελλάδα αποτελεί τμήμα της Δύσης και έχει μερίδιο ευθύνης στο δράμα αυτό.
Δεν θυμάμαι ούτε μια φορά κάποιο veto σε σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ, όπου πάρθηκαν αποφάσεις για δυτικούς «ανθρωπιστικούς» βομβαρδισμούς.
Αντίθετα, οι φρεγάτες του Ελληνικού ΠΝ σταθερά συνεισφέρουν στην υποστήριξη των ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων στην Μέση Ανατολή από το 1990 και δώθε.
Τελευταία μάλιστα η «αριστερή» κυβέρνηση της Ελλάδας συνεργάζεται στενά σε στρατιωτικό επίπεδο με το Ισραήλ και όλοι –ή σχεδόν όλοι– κάνουν τον Αλέκο.
Ενίοτε κάνουν και τον Παναγιώτη ή την Ζωή ή τον Γιάνη.
Προφανώς, η ξεκάθαρη τοποθέτηση δεν συμφέρει κανέναν από τους έχοντες την διακυβέρνηση, αφού η συνειδητοποίηση των ευθυνών που έχει και η Ελληνική πολιτεία για την πορεία που έχει πάρει το «μεταναστευτικό» συνεπάγεται και πολύ συγκεκριμένα συμπεράσματα που έχουν να κάνουν με την συμμετοχή της χώρας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Φυσικά, για αυτά τα ζητήματα ούτε οι ρατσιστές της ΧΑ κάνουν λόγο.
Το μεταναστευτικό στην χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με όρους συναισθηματικούς και όχι πολιτικούς.
Μίσος από τους ακροδεξιούς/δεξιούς, λύπηση και συμπόνια από τους αριστερούς, αδιαφορία -όσο δεν τους αγγίζει φυσικά-από τους νοικοκύρηδες του «κέντρου».
Στο μυαλό μου στριφογυρίζουν δυο-τρεις εικόνες από την τελευταία βδομάδα.
Η πρώτη έχει να κάνει με τις σοκαριστικές φωτογραφίες με τα πνιγμένα παιδιά που δημοσίευσε ο γνωστός και καλός δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου.
Δέχτηκε φοβερή επίθεση για αυτή του την πράξη επειδή η πραγματικότητα ενοχλεί το στομάχι των υπνωτισμένων και παραμυθιασμένων συμπολιτών.
Όσο με αφορά, μπορώ να πω ότι είμαι μαζί του, αρκεί να αποτελούν οι εικόνες αυτές τροφή για σκέψη και όχι μόνο για δάκρυα.
Η δεύτερη εικόνα αφορά τις συμπλοκές μεταξύ των προσφύγων στα λιμάνια των νησιών του Αιγαίου και στους σιδηροδρομικούς σταθμούς της γειτονικής FYROM για μια θέση στον «παράδεισο» της Δύσης, για ένα κομμάτι χαρτί, για μια θέση στο παραφορτωμένο πλοίο ή τρένο.
Για όσους δεν το έχουν ακόμα καταλάβει, η Ελλάδα των μνημονίων και του ευρώ δεν είναι «Ευρώπη».
Μένουμε Βαλκάνια, και είναι κρίμα να παραμυθιαζόμαστε σαν την μαντάμ Σουσού.
Απλά, βρεθήκαμε για λίγο στο «Κολωνάκι» και τώρα επιστρέψαμε ξανά πίσω στον «Μπίθουλα», νομίζοντας πως είμαστε ακόμα σπουδαίοι και τρανοί.
Απέναντι στους κατατρεγμένους φυσικά. Στους Γερμανούς, ραγιάδες.
Η φωτογραφία είναι από το κατεστραμμένο ιστορικό κέντρο του Χαλεπίου και έχει τον τίτλο «το φιλί».
Τραγικά προφανές το «γιατί»
Φιλιά από την Εσπερία
Υ.Γ. Θυμάμαι κάποια σχόλια «φιλεύσπλαχνων χριστιανών» για τα τελευταίας τεχνολογίας smart-phones των Σύρων προσφύγων στο πεδίο του Άρεως. Υποθέτω ότι θα έπρεπε να το είχαν πουλήσει κι αυτό για ήταν «εντάξει».
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται.
(Αγαπητέ Ηλία, πολύ στενοχωριέμαι που η χώρα μου είναι με τους δυνάστες. Εγώ δεν είμαι με τους δυνάστες. Αλλά έτσι είναι τα προτεκτοράτα. Ούτε δικό τους νόμισμα έχουν, ούτε δική τους εξωτερική πολιτική. Στα προτεκτοράτα, αυτοί που παριστάνουν τους κυβερνήτες, υπακούν σε εντολές. Να σου θυμίσω πως ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήθελε στρατιωτική επίθεση των Αμερικανών στη Συρία, πριν ο Ομπάμα πάρει έγκριση από το Κογκρέσο. Μιλάμε για κάφρο. Ηλία, αποφεύγω να γράφω για τους πρόσφυγες. Είναι φρικιαστικά αυτά που τους συμβαίνουν. Βέβαια, θέλω να γράψω κάτι. Κάτι που σκέφτηκα, κάνοντας μια αναδρομή στην Ιστορία. Θα το γράψω κάποια στιγμή. Οι Έλληνες βοηθάνε τους πρόσφυγες. Και στην Αθήνα βοηθάνε. Εντάξει, όχι όλοι αλλά πολλοί. Ηλία, για αυτό δεν πιστεύω στην ελπίδα. Οι πνιγμένοι Σύροι έφυγαν από την χώρα τους, με την ελπίδα να σωθούν από το μακέλεμα. Να είσαι καλά.)
Πιτσιρίκος
Κι αφού, φίλε Πιτσιρίκο, οι εκλογές του Σεπτεμβρίου δεν έχουν και ιδιαίτερη σημασία – μνημόνια πριν, μνημόνια μετά – νομίζω πως πρέπει να δούμε λίγο καλύτερα το ζήτημα που έχει προκύψει μέσα στο τελευταίο καλοκαίρι με τον απίστευτο αριθμό των προσφύγων και των οικονομικών μεταναστών που έχουν κατακλύσει τα νησιά και τις πόλεις της χρεοκοπημένης Ελλάδας.
Πρόκειται για ένα κύμα που φουσκώνει από τις ακτές της Μικρασίας και κατακλύζει τον δρόμο της δυστυχίας που περιλαμβάνει, εκτός από την Ελλάδα, την FYROM, την Σερβία και την Ουγγαρία.
Προορισμός όλων αυτών των κατατρεγμένων από την φτώχεια, τον πόλεμο και την καταστολή είναι η Αυστρία, η Γερμανία, οι χώρες της Σκανδιναβίας.
Η γη της επαγγελίας για τις δυστυχισμένες αυτές ψυχές που πρέπει να διαβούν την θάλασσα του θανάτου και τα χωράφια της αιώνιας καταστροφής.
Απέναντι στους ανθρώπους αυτούς, υψώνονται συρματοπλέγματα και περίπολοι με πλοία ή τεθωρακισμένα οχήματα και ελικόπτερα προκειμένου να τους σταματήσουν.
Εις μάτην! Δεν πρόκειται να πετύχουν τίποτα τα καθάρματα της Δύσης γιατί είναι εκείνοι που έφεραν τον πόλεμο και την φτώχεια στις πατρίδες των ανθρώπων αυτών και είναι επίσης εκείνοι που αδιαφορούν για τις συνέπειες αυτής της ανεξέλεγκτης μετακίνησης πληθυσμών που λαμβάνει χώρα σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ένα ζήτημα που μπορεί να έχει τρομακτικές πολιτισμικές και κοινωνικές συνέπειες παντού αντιμετωπίζεται ως μια ακόμα δυνητική πηγή αύξησης του καπιταλιστικού κέρδους.
Και να σκεφτεί κανείς ότι οι εκπρόσωποι του συστήματος που δίνει δεκάρα για τα έμβια όντα και το φυσικό περιβάλλον καλεί τους πολίτες να συμπεριφέρονται «υπεύθυνα» δηλαδή να μην αντιδρούν κατά πως το συμφέρον τους προστάζει.
Τους τελευταίους δυο-τρεις μήνες, χιλιάδες πρόσφυγες πέρασαν με πλωτά μέσα στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Φυσικά, πίσω από αυτό το πρωτοφανές κύμα, βρίσκεται ένα ολόκληρο δίκτυο διακινητών που εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο που οι κυβερνήσεις της Δύσης έσπειραν σε Μέση Ανατολή και Αφρική.
Τώρα ήρθε λοιπόν η ώρα του θερισμού.
Να κάνω μια μικρή παρένθεση για να γράψω για κάτι που επιμελώς αποκρύπτεται από όλους όταν μιλούν για το μεταναστευτικό.
Η Ελλάδα αποτελεί τμήμα της Δύσης και έχει μερίδιο ευθύνης στο δράμα αυτό.
Δεν θυμάμαι ούτε μια φορά κάποιο veto σε σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ ή της ΕΕ, όπου πάρθηκαν αποφάσεις για δυτικούς «ανθρωπιστικούς» βομβαρδισμούς.
Αντίθετα, οι φρεγάτες του Ελληνικού ΠΝ σταθερά συνεισφέρουν στην υποστήριξη των ΝΑΤΟικών επιχειρήσεων στην Μέση Ανατολή από το 1990 και δώθε.
Τελευταία μάλιστα η «αριστερή» κυβέρνηση της Ελλάδας συνεργάζεται στενά σε στρατιωτικό επίπεδο με το Ισραήλ και όλοι –ή σχεδόν όλοι– κάνουν τον Αλέκο.
Ενίοτε κάνουν και τον Παναγιώτη ή την Ζωή ή τον Γιάνη.
Προφανώς, η ξεκάθαρη τοποθέτηση δεν συμφέρει κανέναν από τους έχοντες την διακυβέρνηση, αφού η συνειδητοποίηση των ευθυνών που έχει και η Ελληνική πολιτεία για την πορεία που έχει πάρει το «μεταναστευτικό» συνεπάγεται και πολύ συγκεκριμένα συμπεράσματα που έχουν να κάνουν με την συμμετοχή της χώρας σε ΕΕ και ΝΑΤΟ.
Φυσικά, για αυτά τα ζητήματα ούτε οι ρατσιστές της ΧΑ κάνουν λόγο.
Το μεταναστευτικό στην χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με όρους συναισθηματικούς και όχι πολιτικούς.
Μίσος από τους ακροδεξιούς/δεξιούς, λύπηση και συμπόνια από τους αριστερούς, αδιαφορία -όσο δεν τους αγγίζει φυσικά-από τους νοικοκύρηδες του «κέντρου».
Στο μυαλό μου στριφογυρίζουν δυο-τρεις εικόνες από την τελευταία βδομάδα.
Η πρώτη έχει να κάνει με τις σοκαριστικές φωτογραφίες με τα πνιγμένα παιδιά που δημοσίευσε ο γνωστός και καλός δημοσιογράφος Άρης Χατζηστεφάνου.
Δέχτηκε φοβερή επίθεση για αυτή του την πράξη επειδή η πραγματικότητα ενοχλεί το στομάχι των υπνωτισμένων και παραμυθιασμένων συμπολιτών.
Όσο με αφορά, μπορώ να πω ότι είμαι μαζί του, αρκεί να αποτελούν οι εικόνες αυτές τροφή για σκέψη και όχι μόνο για δάκρυα.
Η δεύτερη εικόνα αφορά τις συμπλοκές μεταξύ των προσφύγων στα λιμάνια των νησιών του Αιγαίου και στους σιδηροδρομικούς σταθμούς της γειτονικής FYROM για μια θέση στον «παράδεισο» της Δύσης, για ένα κομμάτι χαρτί, για μια θέση στο παραφορτωμένο πλοίο ή τρένο.
Για όσους δεν το έχουν ακόμα καταλάβει, η Ελλάδα των μνημονίων και του ευρώ δεν είναι «Ευρώπη».
Μένουμε Βαλκάνια, και είναι κρίμα να παραμυθιαζόμαστε σαν την μαντάμ Σουσού.
Απλά, βρεθήκαμε για λίγο στο «Κολωνάκι» και τώρα επιστρέψαμε ξανά πίσω στον «Μπίθουλα», νομίζοντας πως είμαστε ακόμα σπουδαίοι και τρανοί.
Απέναντι στους κατατρεγμένους φυσικά. Στους Γερμανούς, ραγιάδες.
Η φωτογραφία είναι από το κατεστραμμένο ιστορικό κέντρο του Χαλεπίου και έχει τον τίτλο «το φιλί».
Τραγικά προφανές το «γιατί»
Φιλιά από την Εσπερία
Υ.Γ. Θυμάμαι κάποια σχόλια «φιλεύσπλαχνων χριστιανών» για τα τελευταίας τεχνολογίας smart-phones των Σύρων προσφύγων στο πεδίο του Άρεως. Υποθέτω ότι θα έπρεπε να το είχαν πουλήσει κι αυτό για ήταν «εντάξει».
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται.
(Αγαπητέ Ηλία, πολύ στενοχωριέμαι που η χώρα μου είναι με τους δυνάστες. Εγώ δεν είμαι με τους δυνάστες. Αλλά έτσι είναι τα προτεκτοράτα. Ούτε δικό τους νόμισμα έχουν, ούτε δική τους εξωτερική πολιτική. Στα προτεκτοράτα, αυτοί που παριστάνουν τους κυβερνήτες, υπακούν σε εντολές. Να σου θυμίσω πως ο Ευάγγελος Βενιζέλος ήθελε στρατιωτική επίθεση των Αμερικανών στη Συρία, πριν ο Ομπάμα πάρει έγκριση από το Κογκρέσο. Μιλάμε για κάφρο. Ηλία, αποφεύγω να γράφω για τους πρόσφυγες. Είναι φρικιαστικά αυτά που τους συμβαίνουν. Βέβαια, θέλω να γράψω κάτι. Κάτι που σκέφτηκα, κάνοντας μια αναδρομή στην Ιστορία. Θα το γράψω κάποια στιγμή. Οι Έλληνες βοηθάνε τους πρόσφυγες. Και στην Αθήνα βοηθάνε. Εντάξει, όχι όλοι αλλά πολλοί. Ηλία, για αυτό δεν πιστεύω στην ελπίδα. Οι πνιγμένοι Σύροι έφυγαν από την χώρα τους, με την ελπίδα να σωθούν από το μακέλεμα. Να είσαι καλά.)
Πιτσιρίκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου