Ηλίας
Τον Οκτώβρη του 1827 δεν έχει μείνει τίποτα ελληνικό σε αυτή την γη. Μονάχα το Άργος και το Ναύπλιο στην Πελοπόννησο και τα μικρά ναυτικά νησιά του Αργοσαρωνικού. Η επανάσταση πνέει τα λοίσθια. Θα είχε πεθάνει, αν δεν υπήρχε ακόμα η τρέλα του Υψηλάντη και του Κολοκοτρώνη που σταμάτησαν τον Ιμπραήμ στους Μύλους, χιλιόμετρα έξω από το Άργος. Η επανάσταση όμως έχει ηττηθεί. Το ξέρουν πια όλοι ακόμα και οι τρελοί. Μονάχα που οι τρελοί δεν παραδίδονται. Προτιμούν να πεθάνουν.
Κι ενώ ο Ιμπραήμ ετοιμάζεται να εφαρμόσει το σχέδιο για την αποικισμό της Πελοποννήσου από τους Μαμελούκους της Αιγύπτου, γίνεται το “θαύμα”.
Οι ενωμένοι στόλοι της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας με 27 πολεμικά αποκλείει στον κόλπο της Πύλου τον στόλο του Ιμπραήμ, θέτοντας του όρους συνθηκολόγησης που σε καμία περίπτωση εκείνος δεν θα μπορούσε να αποδεχθεί. Η ναυμαχία του Ναβαρίνου που μετατρέπει την Ελλάδα σε “ανεξάρτητο” κράτος αρχίζει.
Τα κανόνια των συμμαχικών πλοίων έκαναν το θαύμα τους! Η αποσύνθεση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έχει αρχίσει και οι Εγγλέζοι έχουν μόλις αποκτήσει το προκεχωρημένο τους προγεφύρωμα στην Βαλκανική. Δεν θα το χάσουν ποτέ από τότε.
Υπήρξαν πολλοί ήρωες εκείνη την μακρινή εποχή της επανάστασης. Λίγοι ήταν όμως αθώοι στην ψυχή και αγνοί στα συναισθήματά τους.
Ξεχωρίζω τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον Νικηταρά, τον Δημήτριο Υψηλάντη, την Μαντώ Μαυρογένους.
Όλοι αυτοί πεθάναν είτε προδομένοι, είτε στην ψάθα.
Υπήρξαν και άλλοι που πρόδωσαν και προδόθηκαν, αμάρτησαν μα ζήτησαν συγχώρεση από την πατρίδα και πέθαναν ή έζησαν εν τέλει με αξιοπρέπεια και δοξασμένοι.
Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Κανάρης, Παπαφλέσσας.
Υπήρξαν όμως κι εκείνοι που γίνανε εθνικά σύμβολα πολύ αργότερα γιατί έτσι συνέφερε την επίσημη αφήγηση των γεγονότων. Την μυθοπλασία του ανύπαρκτου “Ελληνό-Χριστιανικού” πολιτισμού.
Ψηλά στο βάθρο των τελευταίων ο στρατηγός Μακρυγιάννης.
Λίγοι –όπως ο Βασίλης Ραφαηλίδης– έχουν τολμήσει δημοσίως να αμφισβητήσουν τον πατριωτισμό του Μακρυγιάννη.
Την τεράστια περιουσία που απέκτησε πολύ πριν την επανάσταση χωρίς κανένα προφανές “πόθεν έσχες”.
Δεν ήταν ούτε μεγαλέμπορος στην Πύλη, ούτε καραβοκύρης ο Μακρυγιάννης.
Πολλοί σύγχρονοί του αφήνουν υπαινιγμούς για ακεραιότητα του χαρακτήρα του αλλά και για τον τρόπο που απέκτησε την περιουσία του (κατηγορίες για αρχαιοκαπηλία).
Όμως, ο στρατηγός ήταν καλός χριστιανός, υποστηρικτής των παλιών τζακιών των κοτζαμπάσηδων και καλός φίλος των Άγγλων.
Επίσης, ο στρατηγός δεν ήθελε να κατέχουν θέση στο τραπέζι της εξουσίας οι “καλαμαράδες” δηλαδή οι εγγράμματοι Έλληνες της διασποράς που ήρθαν στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.
Σύμφωνα με την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, ήταν και μεγάλος δημοκράτης.
Στις 3 του Σεπτέμβρη καβάλα στο άλογο του φτάνει στα χειμερινά ανάκτορα του Όθωνα και ζητάει “Σύνταγμα”. Ο Όθωνας γρήγορα και χαλαρά δέχεται και έχουμε έτσι το πρώτο Σύνταγμα της ιστορίας του Ελληνικού Βασιλείου, ένα τεράστιο τίποτα μπροστά στο επαναστατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας του 1827.
Ο Όθωνας γνωρίζει ότι δεν τον θέλουν οι Εγγλέζοι και προχωρεί σε μια τακτική κίνηση ελάσσονος πολιτικού συμβιβασμού.
Δέκα χρόνια μετά θα αναγκαστεί να φύγει κακήν κακώς παραχωρώντας τον θρόνο του στο εκλεκτό του Λονδίνου, Γεώργιο τον Α. Ο
Δανός πρίγκηπας θα πάρει λίγο αργότερα ως προίκα τα Επτάνησα προκαλώντας – 150 χρόνια μετά – την δίκαιη αγανάκτηση του φίλου Πιτσιρίκου για το κακό που βρήκε τους συμπατριώτες του με την ενσωμάτωση τους στην μητέρα-πατρίδα.
Η θλιβερή ιστορία ενός αιωνίου δανειζόμενου προτεκτοράτου είναι το θαύμα του σύγχρονου νέο-Ελληνικού κρατικού μορφώματος.
Δύο ευκαιρίες υπήρξαν.
Η μία με τον Καποδίστρια και η δεύτερη με την εθνική αντίσταση και την εποποιία που ΕΑΜ.
Και οι δύο συντρίφθηκαν. Κυρίως, γιατί οι έντιμοι άνθρωποι σε αυτόν τον τόπο ήταν -και είναι- λιγότερο αποφασισμένοι από τους άτιμους.
Σήμερα λοιπόν βιώνουμε το νέο-αποικιακό “θαύμα” των μνημονίων που κρατούν την χώρα μέσα στην “ευρωζώνη” και τους νέο-Έλληνες περήφανους Ευρωπαίους πολίτες.
“Απ” τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά…”.
Και από τα κανόνια των “μεγάλων δυνάμεων” του τότε και τα μονόευρα της ΕΚΤ του σήμερα.
Και να μην το ξεχάσω: “Χαίρε ω χαίρε λευτεριά”.
Φιλιά από την Εσπερία
(Αγαπητέ Ηλία, για να το πας εσύ στην Επανάσταση του 1821, πρέπει να είναι πολύ ζόρικα τα πράγματα. Ηλία, κρίμα που επενέβησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις και δημιουργήθηκε ελληνικό κράτος, γιατί ο Ιμπραήμ σκόπευε να στείλει τους Έλληνες στα σκλαβοπάζαρα.
Θα είχαμε σωθεί από τότε.
Αν δεν υπήρχε ελληνικό κράτος, δεν θα είχαμε χρεοκοπήσει και δεν θα είχαμε Μνημόνια. Γενικά, η Τουρκοκρατία ήταν πολύ καλή περίοδος για τους Έλληνες. Η Ελληνοκρατία που ακολούθησε, μας κατέστρεψε.
Αν επιστρέψουν οι Τούρκοι, μπορεί να την φτιάξουμε τη χώρα.
Χώρια που με τους Τούρκους πληρώναμε λιγότερους φόρους.
Ηλία, το έχασαν οι Εγγλέζοι το προγεφύρωμα. Το 1947, έκαναν πάσα την Ελλάδα στους Αμερικανούς, και εκεί κρίθηκε το αποτέλεσμα του Εμφυλίου. Ηλία, και το 1821 και το 1940, οι Έλληνες με τις κοινότητές τους είχαν πρόταση ζωής. Δική τους.
Σήμερα δεν έχουν. Σήμερα, ό,τι να “ναι.
Ακούω συζητήσεις και απελπίζομαι. Να είσαι καλά.)
pitsirikos
Τον Οκτώβρη του 1827 δεν έχει μείνει τίποτα ελληνικό σε αυτή την γη. Μονάχα το Άργος και το Ναύπλιο στην Πελοπόννησο και τα μικρά ναυτικά νησιά του Αργοσαρωνικού. Η επανάσταση πνέει τα λοίσθια. Θα είχε πεθάνει, αν δεν υπήρχε ακόμα η τρέλα του Υψηλάντη και του Κολοκοτρώνη που σταμάτησαν τον Ιμπραήμ στους Μύλους, χιλιόμετρα έξω από το Άργος. Η επανάσταση όμως έχει ηττηθεί. Το ξέρουν πια όλοι ακόμα και οι τρελοί. Μονάχα που οι τρελοί δεν παραδίδονται. Προτιμούν να πεθάνουν.
Κι ενώ ο Ιμπραήμ ετοιμάζεται να εφαρμόσει το σχέδιο για την αποικισμό της Πελοποννήσου από τους Μαμελούκους της Αιγύπτου, γίνεται το “θαύμα”.
Οι ενωμένοι στόλοι της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας με 27 πολεμικά αποκλείει στον κόλπο της Πύλου τον στόλο του Ιμπραήμ, θέτοντας του όρους συνθηκολόγησης που σε καμία περίπτωση εκείνος δεν θα μπορούσε να αποδεχθεί. Η ναυμαχία του Ναβαρίνου που μετατρέπει την Ελλάδα σε “ανεξάρτητο” κράτος αρχίζει.
Τα κανόνια των συμμαχικών πλοίων έκαναν το θαύμα τους! Η αποσύνθεση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έχει αρχίσει και οι Εγγλέζοι έχουν μόλις αποκτήσει το προκεχωρημένο τους προγεφύρωμα στην Βαλκανική. Δεν θα το χάσουν ποτέ από τότε.
Υπήρξαν πολλοί ήρωες εκείνη την μακρινή εποχή της επανάστασης. Λίγοι ήταν όμως αθώοι στην ψυχή και αγνοί στα συναισθήματά τους.
Ξεχωρίζω τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον Νικηταρά, τον Δημήτριο Υψηλάντη, την Μαντώ Μαυρογένους.
Όλοι αυτοί πεθάναν είτε προδομένοι, είτε στην ψάθα.
Υπήρξαν και άλλοι που πρόδωσαν και προδόθηκαν, αμάρτησαν μα ζήτησαν συγχώρεση από την πατρίδα και πέθαναν ή έζησαν εν τέλει με αξιοπρέπεια και δοξασμένοι.
Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Κανάρης, Παπαφλέσσας.
Υπήρξαν όμως κι εκείνοι που γίνανε εθνικά σύμβολα πολύ αργότερα γιατί έτσι συνέφερε την επίσημη αφήγηση των γεγονότων. Την μυθοπλασία του ανύπαρκτου “Ελληνό-Χριστιανικού” πολιτισμού.
Ψηλά στο βάθρο των τελευταίων ο στρατηγός Μακρυγιάννης.
Λίγοι –όπως ο Βασίλης Ραφαηλίδης– έχουν τολμήσει δημοσίως να αμφισβητήσουν τον πατριωτισμό του Μακρυγιάννη.
Την τεράστια περιουσία που απέκτησε πολύ πριν την επανάσταση χωρίς κανένα προφανές “πόθεν έσχες”.
Δεν ήταν ούτε μεγαλέμπορος στην Πύλη, ούτε καραβοκύρης ο Μακρυγιάννης.
Πολλοί σύγχρονοί του αφήνουν υπαινιγμούς για ακεραιότητα του χαρακτήρα του αλλά και για τον τρόπο που απέκτησε την περιουσία του (κατηγορίες για αρχαιοκαπηλία).
Όμως, ο στρατηγός ήταν καλός χριστιανός, υποστηρικτής των παλιών τζακιών των κοτζαμπάσηδων και καλός φίλος των Άγγλων.
Επίσης, ο στρατηγός δεν ήθελε να κατέχουν θέση στο τραπέζι της εξουσίας οι “καλαμαράδες” δηλαδή οι εγγράμματοι Έλληνες της διασποράς που ήρθαν στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.
Σύμφωνα με την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, ήταν και μεγάλος δημοκράτης.
Στις 3 του Σεπτέμβρη καβάλα στο άλογο του φτάνει στα χειμερινά ανάκτορα του Όθωνα και ζητάει “Σύνταγμα”. Ο Όθωνας γρήγορα και χαλαρά δέχεται και έχουμε έτσι το πρώτο Σύνταγμα της ιστορίας του Ελληνικού Βασιλείου, ένα τεράστιο τίποτα μπροστά στο επαναστατικό Σύνταγμα της Τροιζήνας του 1827.
Ο Όθωνας γνωρίζει ότι δεν τον θέλουν οι Εγγλέζοι και προχωρεί σε μια τακτική κίνηση ελάσσονος πολιτικού συμβιβασμού.
Δέκα χρόνια μετά θα αναγκαστεί να φύγει κακήν κακώς παραχωρώντας τον θρόνο του στο εκλεκτό του Λονδίνου, Γεώργιο τον Α. Ο
Δανός πρίγκηπας θα πάρει λίγο αργότερα ως προίκα τα Επτάνησα προκαλώντας – 150 χρόνια μετά – την δίκαιη αγανάκτηση του φίλου Πιτσιρίκου για το κακό που βρήκε τους συμπατριώτες του με την ενσωμάτωση τους στην μητέρα-πατρίδα.
Η θλιβερή ιστορία ενός αιωνίου δανειζόμενου προτεκτοράτου είναι το θαύμα του σύγχρονου νέο-Ελληνικού κρατικού μορφώματος.
Δύο ευκαιρίες υπήρξαν.
Η μία με τον Καποδίστρια και η δεύτερη με την εθνική αντίσταση και την εποποιία που ΕΑΜ.
Και οι δύο συντρίφθηκαν. Κυρίως, γιατί οι έντιμοι άνθρωποι σε αυτόν τον τόπο ήταν -και είναι- λιγότερο αποφασισμένοι από τους άτιμους.
Σήμερα λοιπόν βιώνουμε το νέο-αποικιακό “θαύμα” των μνημονίων που κρατούν την χώρα μέσα στην “ευρωζώνη” και τους νέο-Έλληνες περήφανους Ευρωπαίους πολίτες.
“Απ” τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά…”.
Και από τα κανόνια των “μεγάλων δυνάμεων” του τότε και τα μονόευρα της ΕΚΤ του σήμερα.
Και να μην το ξεχάσω: “Χαίρε ω χαίρε λευτεριά”.
Φιλιά από την Εσπερία
(Αγαπητέ Ηλία, για να το πας εσύ στην Επανάσταση του 1821, πρέπει να είναι πολύ ζόρικα τα πράγματα. Ηλία, κρίμα που επενέβησαν οι Μεγάλες Δυνάμεις και δημιουργήθηκε ελληνικό κράτος, γιατί ο Ιμπραήμ σκόπευε να στείλει τους Έλληνες στα σκλαβοπάζαρα.
Θα είχαμε σωθεί από τότε.
Αν δεν υπήρχε ελληνικό κράτος, δεν θα είχαμε χρεοκοπήσει και δεν θα είχαμε Μνημόνια. Γενικά, η Τουρκοκρατία ήταν πολύ καλή περίοδος για τους Έλληνες. Η Ελληνοκρατία που ακολούθησε, μας κατέστρεψε.
Αν επιστρέψουν οι Τούρκοι, μπορεί να την φτιάξουμε τη χώρα.
Χώρια που με τους Τούρκους πληρώναμε λιγότερους φόρους.
Ηλία, το έχασαν οι Εγγλέζοι το προγεφύρωμα. Το 1947, έκαναν πάσα την Ελλάδα στους Αμερικανούς, και εκεί κρίθηκε το αποτέλεσμα του Εμφυλίου. Ηλία, και το 1821 και το 1940, οι Έλληνες με τις κοινότητές τους είχαν πρόταση ζωής. Δική τους.
Σήμερα δεν έχουν. Σήμερα, ό,τι να “ναι.
Ακούω συζητήσεις και απελπίζομαι. Να είσαι καλά.)
pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου