Κώστας Κάππας
“Η διαφορά μεταξύ Στυλ και Μόδας είναι η ποιότητα”! Όταν το ακούς από τον Θεό της Μόδας, Giorgio Armani, τότε το σκέπτεσαι διπλά και τριπλά….
Η Μόδα και το Στυλ προσπαθούν να εκπροσωπήσουν το Ωραίο. Πως ορίζεται όμως το Ωραίο και το Επιθυμητό; Προσωπικά, διδάσκομαι πολλά από την επιστήμη της εξελικτικής βιολογίας και κατά συνέπεια από τα επιχειρήματα του “Βιολογικά Ωφέλιμου”. Ο άνθρωπος αισθάνθηκε και παγιοποίησε, ανέκαθεν, την αίσθηση του Ωραίου και του Επιθυμητού μέσα από την αδυσώπητη ανάγκη της εγωιστικής αναπαραγωγής αυτού του ίδιου (η διαιώνιση του είδους είναι συνέπεια της αναπαραγωγής και όχι το αντίθετο!). Σε αυτήν υποτάσσεται και αυτήν εξυπηρετεί, για τον καθ’ ένα από εμάς, η επίδειξη των προσόντων (ομορφιά, υγεία, χρήμα, δύναμη, εξουσία, …), η libido, οι πόλεμοι και πολλά–πολλά άλλα. Μπορεί να το παρατηρήσει κανείς, στο τι θεωρούν “ωραία γυναίκα” φτωχοί λαοί που ζουνστις ερήμους και στα άγονα κορφοβούνια του Πλανήτη. Λατρεύουν τις παχουλές γυναίκες με μεγάλη λεκάνη και αποστρέφουν το βλέμμα από τις λεπτές με ανύπαρκτη λεκάνη, όπως είναι καλή ώρα οι δικές μας, εδώ στα μέρη μας. Έχουν δίκιο. Η μεγάλη λεκάνη και το πάχος θα εξασφαλίσει πολλές γέννες και γερά παιδιά ώστε κάποια από αυτά να προλάβουν να διαιωνίσουν τα γονίδιά τους, καθώς θα βγούν σε ένα αφιλόξενο κόσμο, χωρίς εμβόλια, φαγητό και εκπαίδευση αλλά συχνά με μπόλικες σφαίρες, αρρώστιες και αδιαφορία.
Η προσέγγιση του Ωραίου μέσα από το πρίσμα του Βιολογικά Ωφέλιμου, συνεχίζει για το νεογέννητο και στην μετέπειτα ζωή του. Η έλλειψη ή η περίσσεια εφοδίων για να αντιμετωπίσει την ζωή, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την στάση του ατόμου απέναντι στην εμφάνιση, συμπεριφορά και οπωσδήποτε απέναντι στην Μόδα. Τα λίγα προσόντα σηματοδοτούν την ανάγκη εξεύρεσης οποιουδήποτε συντρόφου, ενώ τα πολλά του κατάλληλου συντρόφου. Ο “οποιοσδήποτε” σύντροφος οδηγεί στην αγχωτική στόχευση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού υποψηφίων με όσο το δυνατόν πιο κατανοητό, άμεσης και ευρύτερης αποδοχής, προσφερόμενο προϊόν. Εξ’ ου, ανάλογα με το φύλο και τα προκλητικά ή εξεζητημένα ρούχα, τα ακροβατικά τακούνια-στιλέτο, το αριστοφανικό βάψιμο και τοcopy-paste από την showbiz, φέρεσθαι και σκέπτεσθαι. Αντίθετα η πληθώρα εφοδίων, η ποιότητά τους και η συνεπακόλουθη εφαρμογή κριτηρίων, περιορίζει ηθελημένα τον αριθμό των υποψηφίων “στόχων” και μειώνει σημαντικά την ανάγκη επίδειξης αλλά και την ανταλλακτική αξία του “εξωτερικού κάλλους”.
Φυσικά το Κεφάλαιο δεν θα μπορούσε να ήταν απών από αυτήν την “χρυσοφόρο όρνιθα”. Δισεκατομμύρια στα πόδια της Μόδας, γιγαντιαία πλύση εγκεφάλου και κυρίως τρομακτική εκμετάλλευση εκατομμυρίων σκλάβων στις βιοτεχνίες του Μπαγκλαντές, της Ινδίας και αλλού. Το θέμα της εκμετάλλευσης της δυστυχίας του εξαθλιωμένου Τρίτου Κόσμου προς ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του Πρώτου Κόσμου στην Μόδα, είναι τόσο πικρό και τεράστιο που από σεβασμό δεν τολμώ να το θίξω στα πλαίσια ενός σύντομου σημειώματος.
Αντ’ αυτού θα παραθέσω μία μικρή χαρακτηριστική πληροφορία: Η οικογενειακή μας επιχείρηση μόδας και ως βιοτεχνία και ως κατάστημα στην Ερμού αργότερα, για να επιζήσει, είχε ανάγκη κάθε τέλος saison, από τον υποχρεωτικό θάνατο της κυριαρχούσας Μόδας και την επικράτηση της νέας. Εάν αυτό δεν συνέβαινε, υποχρεωτικά πτωχεύαμε. Αυτή η δαμόκλειος σπάθη οδηγούσε πολλούς εμπόρους, κοντά στις λεπτές και με προσωπικότητα γραβάτες του PierreCardin να “σπρώχνουν”στον πελάτη τις αλήστου μνήμης “πετσέτες” και τα σημερινά μονόχρωμα κομμάτια ύφασμα. Το στενάχωρο στην δουλειά μας ήταν συχνά η εμφάνιση κάποιων πελατισσών με εμφανείς ανατομικές ατέλειες οι οποίες αγόραζαν, με ένα ύφος λες και ήταν ποινή από δικαστήριο, προκλητικά, ανυπόφορα στενά παντελόνια, γιατί αυτό επέβαλλε η Μόδα! Θυμηδία προκαλούσε, αλλά και εξαιρετική πηγή χρημάτων, ο κομφορμισμός (conformisme) των αντικομφορμιστών. Οι πραγματικοί αντικομφορμιστές επιλέγουν κάτι που τους ενδιαφέρει προσωπικά αντιδρώντας στις επιβαλλόμενες έξωθεν νόρμες και ήταν πολύ κακοί πελάτες. Οι μικροαστοί αντικομφορμιστές είναι κυριολεκτικά υποχρεωμένοι να ντυθούν με πολύ συγκεκριμένο τρόπο (ζεστό χρήμα για τους εμπόρους) “για να εναντιωθούν στο κατεστημένο”. Δείτε τους PUNKS και θα πειστείτε αμέσως…
Θα ήταν μονόπλευρη και άδικη η παραπάνω περιγραφή εάν δεν αναγνωριζόταν η προσφορά της Μόδας, ως μοχλός τουλάχιστον, να συμβαδίσει αδρά η εμφάνιση (ενδυμασία, σώμα, συμπεριφορά) με τα κοινωνικά και τεχνολογικά βήματα προς τα εμπρός και την αποκόλληση από λιμνάζουσες νοοτροπίες και τρόπους ζωής, ανά τους αιώνες. Ας θυμηθούμε τις suffragettes (απαλλαγή από τον στηθόδεσμο αλλά και η κατάκτηση της ψήφου των γυναικών), το κίνημα μετην MaryQuant (μίνι φούστα αλλά και έλεγχος του γυναικείου σώματος από την ίδια την γυναίκα) και τόσα άλλα….
Συχνά αντιπροτείνεται το λανθασμένο κατ’ εμέ αντίδοτο στην Μόδα μέσω της φράσης “Αγαπήστε τον εαυτό σας και ζητείστε να σας αγαπήσουν όπως είστε, γι’ αυτό που είστε!”. Η αντίληψη αυτή είναι γυμνή από επιχειρήματα και κενή περιεχομένου, έως και επικίνδυνη. Εάν αυτό που πρέπει να αγαπήσεις είναι χωρίς καμμία καλλιέργεια, χωρίς κοινωνική ευαισθησία, χωρίς στόχους και υποταγμένο σε κάποια από τα χούγια της ζωής (τζόγος, ουσίες, σεξ, φαγητό), με αντίστοιχη εξωτερική ενδυματολογική και γενικότερη κατάντια, γιατί αξίζει να αγαπηθεί; Αλλά και να αξίζει, όπως λέει και ο ίδιος ο Armani, σε μία εποχή που η μόδα ομογενοποιεί σαρωτικά τα πάντα, “κανείς δεν θέλει να διακινδυνεύσει, να ρισκάρει να είναι ο εαυτός του”. Εναλλακτικά, αρκετοί οι οποίοι έχουν την οικονομική δυνατότητα ή κοινωνική πρόσβαση, αναζητούν τον “στυλίστα” για να τους ντύσει “με αυτό που τους πάει” και “να αναδείξει την μοναδικότητά τους”. Bytheway, τους μαθαίνει και μερικά “πρέπει”: λογοτεχνικές ατάκες, “must” βιβλία που πρέπει να διαβαστούν, απαγορευμένες ή επιβαλλόμενες γαστρονομικές επιλογές και λοιπά.
Προς Θεού! Το Στυλ δεν είναι μία ακόμη Μόδα, έχει προαπαιτούμενα! Έχει χρόνια καθημερινής ποιοτικής ανάσας, κοινωνικού προβληματισμού, συμφιλίωσης με τον εαυτόμας, μόρφωση, ψυχή, συναίσθημα. Όλα αυτά φτιάχνουν ένα ποιοτικό αμάλγαμα και δημιουργούν μία εξωτερική κρούστα. Η κρούστα αυτή περιλαμβάνει ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ, ντύσιμο σχετικά κλασσικό και όχι εξεζητημένο, κεραίες ανοικτές και φιλικές προς τον Άλλοκαι μία (αθέλητα απαστράπτουσα) εσωτερικότητα και γαλήνια σιγουριά.
Εάν θέλετε να ανακαλύψετε, εάν είστε πιο κοντά στο στυλ ή πιο κοντά στην Μόδα, πηγαίνετε μπροστά στον καθρέφτη και την ώρα που επιλέγετε την πανοπλία σας (ρούχα, μακιγιάζ, παπούτσια, κ.λ.π.), επιλέξτε σε ποιόν θέλετε να αρέσετε. Εάν σας έρθει αυθόρμητα στον νου, ένα αγαπημένο πρόσωπο, θηλυκό ή αρσενικό, ή ακόμα και ο εαυτός σας, τότε είστε πιο κοντά στο στυλ. Εάν, αντί για πρόσωπο ή πρόσωπα με εικόνα και ονοματεπώνυμο, σας έρθει ως εικόνα η “μάζα”, το “κοινό”, τότε είστε πιο κοντά στην Μόδα.
Όσο πιο σίγουρη/ος είστε για τον εαυτό σας, τόσο πιο εύκολα θα κοντύνουν οι γόβες σας, θα χαλαρώσει το μακιγιάζ σας, θα ξαναγίνουν πιο φυσικά τα μαλλιά σας, το βάδισμά σας, το σώμα σας και πάνω απ’όλα η ουσιαστική επικοινωνία σας με τους άλλους.
A.N
“Η διαφορά μεταξύ Στυλ και Μόδας είναι η ποιότητα”! Όταν το ακούς από τον Θεό της Μόδας, Giorgio Armani, τότε το σκέπτεσαι διπλά και τριπλά….
Η Μόδα και το Στυλ προσπαθούν να εκπροσωπήσουν το Ωραίο. Πως ορίζεται όμως το Ωραίο και το Επιθυμητό; Προσωπικά, διδάσκομαι πολλά από την επιστήμη της εξελικτικής βιολογίας και κατά συνέπεια από τα επιχειρήματα του “Βιολογικά Ωφέλιμου”. Ο άνθρωπος αισθάνθηκε και παγιοποίησε, ανέκαθεν, την αίσθηση του Ωραίου και του Επιθυμητού μέσα από την αδυσώπητη ανάγκη της εγωιστικής αναπαραγωγής αυτού του ίδιου (η διαιώνιση του είδους είναι συνέπεια της αναπαραγωγής και όχι το αντίθετο!). Σε αυτήν υποτάσσεται και αυτήν εξυπηρετεί, για τον καθ’ ένα από εμάς, η επίδειξη των προσόντων (ομορφιά, υγεία, χρήμα, δύναμη, εξουσία, …), η libido, οι πόλεμοι και πολλά–πολλά άλλα. Μπορεί να το παρατηρήσει κανείς, στο τι θεωρούν “ωραία γυναίκα” φτωχοί λαοί που ζουνστις ερήμους και στα άγονα κορφοβούνια του Πλανήτη. Λατρεύουν τις παχουλές γυναίκες με μεγάλη λεκάνη και αποστρέφουν το βλέμμα από τις λεπτές με ανύπαρκτη λεκάνη, όπως είναι καλή ώρα οι δικές μας, εδώ στα μέρη μας. Έχουν δίκιο. Η μεγάλη λεκάνη και το πάχος θα εξασφαλίσει πολλές γέννες και γερά παιδιά ώστε κάποια από αυτά να προλάβουν να διαιωνίσουν τα γονίδιά τους, καθώς θα βγούν σε ένα αφιλόξενο κόσμο, χωρίς εμβόλια, φαγητό και εκπαίδευση αλλά συχνά με μπόλικες σφαίρες, αρρώστιες και αδιαφορία.
Η προσέγγιση του Ωραίου μέσα από το πρίσμα του Βιολογικά Ωφέλιμου, συνεχίζει για το νεογέννητο και στην μετέπειτα ζωή του. Η έλλειψη ή η περίσσεια εφοδίων για να αντιμετωπίσει την ζωή, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την στάση του ατόμου απέναντι στην εμφάνιση, συμπεριφορά και οπωσδήποτε απέναντι στην Μόδα. Τα λίγα προσόντα σηματοδοτούν την ανάγκη εξεύρεσης οποιουδήποτε συντρόφου, ενώ τα πολλά του κατάλληλου συντρόφου. Ο “οποιοσδήποτε” σύντροφος οδηγεί στην αγχωτική στόχευση όσο το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού υποψηφίων με όσο το δυνατόν πιο κατανοητό, άμεσης και ευρύτερης αποδοχής, προσφερόμενο προϊόν. Εξ’ ου, ανάλογα με το φύλο και τα προκλητικά ή εξεζητημένα ρούχα, τα ακροβατικά τακούνια-στιλέτο, το αριστοφανικό βάψιμο και τοcopy-paste από την showbiz, φέρεσθαι και σκέπτεσθαι. Αντίθετα η πληθώρα εφοδίων, η ποιότητά τους και η συνεπακόλουθη εφαρμογή κριτηρίων, περιορίζει ηθελημένα τον αριθμό των υποψηφίων “στόχων” και μειώνει σημαντικά την ανάγκη επίδειξης αλλά και την ανταλλακτική αξία του “εξωτερικού κάλλους”.
Φυσικά το Κεφάλαιο δεν θα μπορούσε να ήταν απών από αυτήν την “χρυσοφόρο όρνιθα”. Δισεκατομμύρια στα πόδια της Μόδας, γιγαντιαία πλύση εγκεφάλου και κυρίως τρομακτική εκμετάλλευση εκατομμυρίων σκλάβων στις βιοτεχνίες του Μπαγκλαντές, της Ινδίας και αλλού. Το θέμα της εκμετάλλευσης της δυστυχίας του εξαθλιωμένου Τρίτου Κόσμου προς ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του Πρώτου Κόσμου στην Μόδα, είναι τόσο πικρό και τεράστιο που από σεβασμό δεν τολμώ να το θίξω στα πλαίσια ενός σύντομου σημειώματος.
Αντ’ αυτού θα παραθέσω μία μικρή χαρακτηριστική πληροφορία: Η οικογενειακή μας επιχείρηση μόδας και ως βιοτεχνία και ως κατάστημα στην Ερμού αργότερα, για να επιζήσει, είχε ανάγκη κάθε τέλος saison, από τον υποχρεωτικό θάνατο της κυριαρχούσας Μόδας και την επικράτηση της νέας. Εάν αυτό δεν συνέβαινε, υποχρεωτικά πτωχεύαμε. Αυτή η δαμόκλειος σπάθη οδηγούσε πολλούς εμπόρους, κοντά στις λεπτές και με προσωπικότητα γραβάτες του PierreCardin να “σπρώχνουν”στον πελάτη τις αλήστου μνήμης “πετσέτες” και τα σημερινά μονόχρωμα κομμάτια ύφασμα. Το στενάχωρο στην δουλειά μας ήταν συχνά η εμφάνιση κάποιων πελατισσών με εμφανείς ανατομικές ατέλειες οι οποίες αγόραζαν, με ένα ύφος λες και ήταν ποινή από δικαστήριο, προκλητικά, ανυπόφορα στενά παντελόνια, γιατί αυτό επέβαλλε η Μόδα! Θυμηδία προκαλούσε, αλλά και εξαιρετική πηγή χρημάτων, ο κομφορμισμός (conformisme) των αντικομφορμιστών. Οι πραγματικοί αντικομφορμιστές επιλέγουν κάτι που τους ενδιαφέρει προσωπικά αντιδρώντας στις επιβαλλόμενες έξωθεν νόρμες και ήταν πολύ κακοί πελάτες. Οι μικροαστοί αντικομφορμιστές είναι κυριολεκτικά υποχρεωμένοι να ντυθούν με πολύ συγκεκριμένο τρόπο (ζεστό χρήμα για τους εμπόρους) “για να εναντιωθούν στο κατεστημένο”. Δείτε τους PUNKS και θα πειστείτε αμέσως…
Θα ήταν μονόπλευρη και άδικη η παραπάνω περιγραφή εάν δεν αναγνωριζόταν η προσφορά της Μόδας, ως μοχλός τουλάχιστον, να συμβαδίσει αδρά η εμφάνιση (ενδυμασία, σώμα, συμπεριφορά) με τα κοινωνικά και τεχνολογικά βήματα προς τα εμπρός και την αποκόλληση από λιμνάζουσες νοοτροπίες και τρόπους ζωής, ανά τους αιώνες. Ας θυμηθούμε τις suffragettes (απαλλαγή από τον στηθόδεσμο αλλά και η κατάκτηση της ψήφου των γυναικών), το κίνημα μετην MaryQuant (μίνι φούστα αλλά και έλεγχος του γυναικείου σώματος από την ίδια την γυναίκα) και τόσα άλλα….
Συχνά αντιπροτείνεται το λανθασμένο κατ’ εμέ αντίδοτο στην Μόδα μέσω της φράσης “Αγαπήστε τον εαυτό σας και ζητείστε να σας αγαπήσουν όπως είστε, γι’ αυτό που είστε!”. Η αντίληψη αυτή είναι γυμνή από επιχειρήματα και κενή περιεχομένου, έως και επικίνδυνη. Εάν αυτό που πρέπει να αγαπήσεις είναι χωρίς καμμία καλλιέργεια, χωρίς κοινωνική ευαισθησία, χωρίς στόχους και υποταγμένο σε κάποια από τα χούγια της ζωής (τζόγος, ουσίες, σεξ, φαγητό), με αντίστοιχη εξωτερική ενδυματολογική και γενικότερη κατάντια, γιατί αξίζει να αγαπηθεί; Αλλά και να αξίζει, όπως λέει και ο ίδιος ο Armani, σε μία εποχή που η μόδα ομογενοποιεί σαρωτικά τα πάντα, “κανείς δεν θέλει να διακινδυνεύσει, να ρισκάρει να είναι ο εαυτός του”. Εναλλακτικά, αρκετοί οι οποίοι έχουν την οικονομική δυνατότητα ή κοινωνική πρόσβαση, αναζητούν τον “στυλίστα” για να τους ντύσει “με αυτό που τους πάει” και “να αναδείξει την μοναδικότητά τους”. Bytheway, τους μαθαίνει και μερικά “πρέπει”: λογοτεχνικές ατάκες, “must” βιβλία που πρέπει να διαβαστούν, απαγορευμένες ή επιβαλλόμενες γαστρονομικές επιλογές και λοιπά.
Προς Θεού! Το Στυλ δεν είναι μία ακόμη Μόδα, έχει προαπαιτούμενα! Έχει χρόνια καθημερινής ποιοτικής ανάσας, κοινωνικού προβληματισμού, συμφιλίωσης με τον εαυτόμας, μόρφωση, ψυχή, συναίσθημα. Όλα αυτά φτιάχνουν ένα ποιοτικό αμάλγαμα και δημιουργούν μία εξωτερική κρούστα. Η κρούστα αυτή περιλαμβάνει ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ, ντύσιμο σχετικά κλασσικό και όχι εξεζητημένο, κεραίες ανοικτές και φιλικές προς τον Άλλοκαι μία (αθέλητα απαστράπτουσα) εσωτερικότητα και γαλήνια σιγουριά.
Εάν θέλετε να ανακαλύψετε, εάν είστε πιο κοντά στο στυλ ή πιο κοντά στην Μόδα, πηγαίνετε μπροστά στον καθρέφτη και την ώρα που επιλέγετε την πανοπλία σας (ρούχα, μακιγιάζ, παπούτσια, κ.λ.π.), επιλέξτε σε ποιόν θέλετε να αρέσετε. Εάν σας έρθει αυθόρμητα στον νου, ένα αγαπημένο πρόσωπο, θηλυκό ή αρσενικό, ή ακόμα και ο εαυτός σας, τότε είστε πιο κοντά στο στυλ. Εάν, αντί για πρόσωπο ή πρόσωπα με εικόνα και ονοματεπώνυμο, σας έρθει ως εικόνα η “μάζα”, το “κοινό”, τότε είστε πιο κοντά στην Μόδα.
Όσο πιο σίγουρη/ος είστε για τον εαυτό σας, τόσο πιο εύκολα θα κοντύνουν οι γόβες σας, θα χαλαρώσει το μακιγιάζ σας, θα ξαναγίνουν πιο φυσικά τα μαλλιά σας, το βάδισμά σας, το σώμα σας και πάνω απ’όλα η ουσιαστική επικοινωνία σας με τους άλλους.
A.N
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου