Γελωτοποιός
Μην γίνεστε μακάβριοι. Πώς θα ήταν δυνατόν να κυριολεκτώ;
Όποιος εύχεται το θάνατο ενός ποιητή σκοτώνει την ψυχή του.
Όποιος εύχεται το θάνατο ενός ανθρώπου σκοτώνει τον εαυτό του.
Όμως, καταλαβαίνω, ότι συνηθίσατε να διαβάζετε διαδικτυακά κείμενα καταποντισμένα στο αίμα και στο μίσος. Δεν είναι παράξενη αυτή η αντίδραση.
Είναι πιο εύκολο να ζητωκραυγάζεις και να καταδικάζεις από το να σκέφτεσαι ή να πράττεις.
Μας εκπαιδεύουν στο μίσος γιατί έτσι μας αλλοτριώνουν.
Μας γαλουχούν με αίμα.
Ένας άνθρωπος που διαρκώς εύχεται το θάνατο του “άλλου” και διαρκώς διαβάζει για την εκδίκηση (από γραφιάδες που πουλάνε αίμα και πτώματα), θα εθιστεί στη γεύση του αίματος.
Το αίμα είναι ένα πιάτο που σερβίρεται ζεστό στα πρωτοσέλιδα.
Αν συνηθίσεις να σκοτώνεις “μαύρα σκυλιά” κάποια στιγμή θα σκοτώσεις και “άσπρα σκυλιά”. Όλων των σκυλιών το αίμα είναι κόκκινο.
Αν εύχεσαι το θάνατο όλων αυτών που προσποιούνται ότι κυβερνούν κάποια στιγμή θα ευχηθείς το θάνατο και του γείτονα σου.
Και την αποφράδα στιγμή, όταν πια δεν θα αντέχεις το μίσος σου, δεν θα βρεις μπροστά σου τους γκροτέσκους της Βουλής, θα βρεις μόνο το γείτονα σου. Ή θα σε βρει εκείνος.
Το σάπισμα στο βασίλειο της Δανιμαρκίας δεν είναι επιφανειακό. Έχει φτάσει μέχρι το κόκκαλο, μέχρι μέσα στο αίμα μας.
Οι τρεις ταφές των Μελκιάδες Ελλάδα (ΨΟΦΑ, ΨΟΦΑ, ΨΟΦΑ), που όλοι εύχονται και ελπίζουν, είναι σαν να βουρτσίζεις ένα ολότελα κατεστραμμένο δόντι. Το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να απαλλαγείς από προσωρινά μικρόβια, την τερηδόνα της δημοκρατίας.
Άλλα θα έρθουν στη θέση τους μετά, το ίδιο μικρόβια, το ίδιο προσωρινά.
Ο πόνος δε θα εκλείψει.
Ρωτήστε και τον οδοντίατρο σας.
Χρειάζεται απονεύρωση, ίσως και εξαγωγή. Είναι πολύ αργά πλέον για μεσοβέζικες λύσεις και για προσωρινά σφραγίσματα.
Άλλωστε τα έθνη είναι σαν τα μικρά παιδιά: Βγάζουν καινούρια δόντια.
Ρωτήστε και τον ιστορικό σας.
Το παιδί είναι η τρίτη μεταμόρφωση του πνεύματος, έτσι είπε ο Ζαρατούστρα.
Πρώτα είναι η καμήλα, που όλα τα υπομένει. Μετά το λιοντάρι, που λέει μόνο “όχι”.
Και στο τέλος έρχεται το παιδί με την θαυμαστή κατάφαση, το παιδί που πλάθει τον κόσμο από την αρχή, αδιαφορώντας για τις παλαιές δέλτους.
Έτσι είπε ο Ζαρατούστρα.
Τα παιδία παίζει.
Οι μεγάλοι γερνούν και υπομένουν.
Κάποτε σταματούν να υπομένουν και σκοτώνουν. Όποιον βρουν μπροστά τους. Ακόμα και τον εαυτό τους.
Και οι άνθρωποι δεν σταματάνε να παίζουν επειδή γερνάνε. Γερνάνε επειδή σταματούν να παίζουν.
Οι άνθρωποι σκοτώνουν επειδή σταματάνε να παίζουν.
Ο homo ludens, ο παιγνιώδης άνθρωπος, ελλοχεύει χαμογελαστός στα ντουλάπια κάθε ενήλικα.
Είναι στο ράφι δίπλα στο καθήκον, τη ρουτίνα, τη σοβαροφάνεια, την απληστία, τη ματαιοδοξία, τη μισαλλοδοξία, την κατάθλιψη, την απόγνωση και το μίσος.
Αλλά είναι τόσο δύσκολο να παίζεις, να ερωτεύεσαι, να θαυμάζεις, όταν η ψυχή σου έχει γίνει αρτηριοσκληρωτική.
Ρωτήστε και τον παθολόγο σας.
Αρτηριοσκληρωτική είναι η γλώσσα των πολιτικών και των αφεντάδων τους, των media.
Έχετε συνηθίσει να την αποκαλείτε “ξύλινη γλώσσα”. Και αυτό αρτηριοσκληρωτισμός είναι, ένας ακόμα -ισμός.
Όλοι οι -ισμοί είναι ποτάμια που χύνονται στην ίδια θάλασσα, τον Ολοκληρωτικό Ωκεανό.
(Εξαιρείται ο αυνανισμός.)
(Και ο ηρωισμός που πεθαίνει και ξεμένει στις ξέρες.)
Η εν-κρατική γλώσσα (εκείνη που γεννιέται και διαδίδεται με την προστασία της εξουσίας) είναι γλώσσα επανάληψης.
Όλοι οι επίσημοι γλωσσικοί θεσμοί είναι μηχανές αναμασήματος.
Το σχολείο, ο αθλητισμός, η διαφήμιση, το μαζικό έργο, το τραγούδι, η πληροφόρηση, όλα λένε διαρκώς την ίδια δομή, το ίδιο νόημα, τις ίδιες λέξεις.
Το στερεότυπο είναι πολιτικό φαινόμενο, κύρια γλώσσα κάθε ιδεολογίας.
Ο κανόνας είναι η κατάχρηση.
Η εξαίρεση είναι η ηδονή.
Η ηδονή έρχεται όταν αρχίζεις να παίζεις.
Με τον εαυτό σου, με το σύντροφο σου, με τους κανόνες, με τις λέξεις.
Κανένας ολοκληρωτισμός δεν μπορεί να παίξει.
Γιατί οι ολοκληρωτισμοί απεχθάνονται την εξαίρεση.
Ο Ολοκληρωτικός άνθρωπος, ο θωρακισμένος άνθρωπος, φοράει πάντα το προσωπείο της σοβαροφάνειας και του κανόνα, της επανάληψης και του μίσους.
Ο Δογματισμός γεμίζει το κενό των Κούφιων Ανθρώπων.
Δογματισμός, εγωισμός, σολιψισμός, ευνουχισμός, μοναρχισμός, αναρχισμός, σαδομαζοχισμός, αποκρυφισμός, ανθρωπομορφισμός, οχαδερφισμός, πασιφισμός, αλτρουισμός, δονκιχωτισμός, αλυτρωτισμός, συγκεντρωτισμός, πατριωτισμός, νεοπλουτισμός, μικροαστισμός, μεγαλοαστισμός, αστισμός, αυτισμός, ρομαντισμός, αβδηρητισμός, αντισημιτισμός, κρατισμός, πολιτισμός, μιμητισμός, αθλητισμός, φυλετισμός, σοβιετισμός, σοφολογιοτατισμός, εκδημοκρατισμός, ιδρυματισμός, μικροκομματισμός, δικομματισμός, παλαιοκομματισμός, κομματισμός, οιδιπόδειος, δογματισμός, μεγαλοϊδεατισμός, ρατσισμός, ναρκισσισισμός, φασισμός, πληθωρισμός, λυρισμός, ανθρωποκεντρισμός, εθνοκεντρισμός, ελληνοκεντρισμός, εγωκεντρισμός, αλλοκεντρισμός, συμπεφορισμός, αφορισμός, γλωσσαμυντορισμός, χειρισμός, γκανγκστερισμός, αριστερισμός, μανιερισμός, νεοφιλελευθερισμός, ανδρισμός, σεχταρισμός, μιλιταρισμός, φιλοτομαρισμός, ανθρωπισμός, ουτοπισμός, ανασκολοπισμός, σνομπισμός, χιπισμός, καθωσπρεπισμός, τεντιμποϊσμός, υπαρξισμός, μαρξισμός, σεξισμός, ανταγωνισμός, ανεμόπτερο, κομουνισμός, αντικομουνισμός, μασονισμός, επιστημονισμός, εξπρεσιονισμός, γυμνισμός, λενινισμός, φεμινισμός, ντετερμινισμός, δαρβινισμός, σταλινισμός, διεθνισμός, ελληνισμός, μηδενισμός, βασανισμός, αυνανισμός, νανισμός, μωαμεθανισμός, αντικομφορμισμός, ρεφορμισμός, ατομισμός, χαοτικός, πεσιμισμός, οπτιμισμός, ωφελιμισμός, εφοπλισμός, αφοπλισμός, αλκοολισμός, λιθοβολισμός, στρουθοκαμηλισμος, σεξουαλισμός, καπιταλισμός, ιρασιοναλισμός, ποδήλατο, σοσιαλισμός, σουρεαλισμός, στραγγαλισμός, τραμπουκισμός, εξορκισμός, ρόζμαρι, εθνικισμός, τοπικισμός, αποικισμός, σολοικισμός, ναζισμός, φροϋδισμός, οιδίποδας, βουδισμός, εξανδραποδισμός, σαδισμός, ορθολογισμος, ακτιβισμός, κολεχτιβισμός, πανσέληνος, Δημουλισμός.
Να επαναλαμβάνεις μέχρι την υπερβολή, σημαίνει να μπαίνεις στο χαμό, να μπαίνεις στο μηδέν του σημαινόμενου.
Η εξαίρεση είναι η ηδονή.
Το παιχνίδι είναι η αρχή της ηδονής.
Ο κανόνας είναι χειμώνας.
Χειμώνας χωρίς Χριστούγεννα χωρίς χιονάνθρωπους.
Μόνο με μαγκάλια.
Τα παιδιά είναι η οδός. Η οδός άνω κάτω και παραδίπλα..
Ας γίνουμε κι εμείς σαν τα παιδιά, παίζοντας, δημιουργώντας ξανά αυτό το ΝΑΙ, που δεν χωράει γκροτέσκους και μισαλλόδοξους, ας προσπαθήσουμε για αυτήν την έξυπνη και παιχνιδιάρικη ανατροπή.
Την ανατροπή που δεν ενδιαφέρεται άμεσα για την καταστροφή, ξεφεύγει από το αρχέτυπο και τις μανιέρες.
Την ανατροπή που γυρεύει έναν άλλο όρο, που να μην είναι όρος σύνθεσης ή αντίθεσης, αλλά όρος πρωτάκουστος, εκκεντρικός.
Παιγνιώδης.
Γελωτοποιός
Μην γίνεστε μακάβριοι. Πώς θα ήταν δυνατόν να κυριολεκτώ;
Όποιος εύχεται το θάνατο ενός ποιητή σκοτώνει την ψυχή του.
Όποιος εύχεται το θάνατο ενός ανθρώπου σκοτώνει τον εαυτό του.
Όμως, καταλαβαίνω, ότι συνηθίσατε να διαβάζετε διαδικτυακά κείμενα καταποντισμένα στο αίμα και στο μίσος. Δεν είναι παράξενη αυτή η αντίδραση.
Είναι πιο εύκολο να ζητωκραυγάζεις και να καταδικάζεις από το να σκέφτεσαι ή να πράττεις.
Μας εκπαιδεύουν στο μίσος γιατί έτσι μας αλλοτριώνουν.
Μας γαλουχούν με αίμα.
~~
Ένας άνθρωπος που διαρκώς εύχεται το θάνατο του “άλλου” και διαρκώς διαβάζει για την εκδίκηση (από γραφιάδες που πουλάνε αίμα και πτώματα), θα εθιστεί στη γεύση του αίματος. Το αίμα είναι ένα πιάτο που σερβίρεται ζεστό στα πρωτοσέλιδα.
Αν συνηθίσεις να σκοτώνεις “μαύρα σκυλιά” κάποια στιγμή θα σκοτώσεις και “άσπρα σκυλιά”. Όλων των σκυλιών το αίμα είναι κόκκινο.
Αν εύχεσαι το θάνατο όλων αυτών που προσποιούνται ότι κυβερνούν κάποια στιγμή θα ευχηθείς το θάνατο και του γείτονα σου.
Και την αποφράδα στιγμή, όταν πια δεν θα αντέχεις το μίσος σου, δεν θα βρεις μπροστά σου τους γκροτέσκους της Βουλής, θα βρεις μόνο το γείτονα σου. Ή θα σε βρει εκείνος.
Το σάπισμα στο βασίλειο της Δανιμαρκίας δεν είναι επιφανειακό. Έχει φτάσει μέχρι το κόκκαλο, μέχρι μέσα στο αίμα μας. Οι τρεις ταφές των Μελκιάδες Ελλάδα (ΨΟΦΑ, ΨΟΦΑ, ΨΟΦΑ), που όλοι εύχονται και ελπίζουν, είναι σαν να βουρτσίζεις ένα ολότελα κατεστραμμένο δόντι. Το μόνο που θα καταφέρεις θα είναι να απαλλαγείς από προσωρινά μικρόβια, την τερηδόνα της δημοκρατίας.
Άλλα θα έρθουν στη θέση τους μετά, το ίδιο μικρόβια, το ίδιο προσωρινά.
Ο πόνος δε θα εκλείψει.
Ρωτήστε και τον οδοντίατρο σας.
Χρειάζεται απονεύρωση, ίσως και εξαγωγή. Είναι πολύ αργά πλέον για μεσοβέζικες λύσεις και για προσωρινά σφραγίσματα.
Άλλωστε τα έθνη είναι σαν τα μικρά παιδιά: Βγάζουν καινούρια δόντια.
Ρωτήστε και τον ιστορικό σας.
~~{}~~
Το παιδί είναι η τρίτη μεταμόρφωση του πνεύματος, έτσι είπε ο Ζαρατούστρα.
Πρώτα είναι η καμήλα, που όλα τα υπομένει. Μετά το λιοντάρι, που λέει μόνο “όχι”.
Και στο τέλος έρχεται το παιδί με την θαυμαστή κατάφαση, το παιδί που πλάθει τον κόσμο από την αρχή, αδιαφορώντας για τις παλαιές δέλτους.
Έτσι είπε ο Ζαρατούστρα.
~~{}~~
Τα παιδία παίζει.
Οι μεγάλοι γερνούν και υπομένουν.
Κάποτε σταματούν να υπομένουν και σκοτώνουν. Όποιον βρουν μπροστά τους. Ακόμα και τον εαυτό τους. Και οι άνθρωποι δεν σταματάνε να παίζουν επειδή γερνάνε. Γερνάνε επειδή σταματούν να παίζουν.
Οι άνθρωποι σκοτώνουν επειδή σταματάνε να παίζουν.
–
Ο homo ludens, ο παιγνιώδης άνθρωπος, ελλοχεύει χαμογελαστός στα ντουλάπια κάθε ενήλικα.
Είναι στο ράφι δίπλα στο καθήκον, τη ρουτίνα, τη σοβαροφάνεια, την απληστία, τη ματαιοδοξία, τη μισαλλοδοξία, την κατάθλιψη, την απόγνωση και το μίσος.
Αλλά είναι τόσο δύσκολο να παίζεις, να ερωτεύεσαι, να θαυμάζεις, όταν η ψυχή σου έχει γίνει αρτηριοσκληρωτική.
Ρωτήστε και τον παθολόγο σας.
–
Αρτηριοσκληρωτική είναι η γλώσσα των πολιτικών και των αφεντάδων τους, των media.
Έχετε συνηθίσει να την αποκαλείτε “ξύλινη γλώσσα”. Και αυτό αρτηριοσκληρωτισμός είναι, ένας ακόμα -ισμός.
–
Όλοι οι -ισμοί είναι ποτάμια που χύνονται στην ίδια θάλασσα, τον Ολοκληρωτικό Ωκεανό. (Εξαιρείται ο αυνανισμός.)
(Και ο ηρωισμός που πεθαίνει και ξεμένει στις ξέρες.)
~~
Η εν-κρατική γλώσσα (εκείνη που γεννιέται και διαδίδεται με την προστασία της εξουσίας) είναι γλώσσα επανάληψης.
Όλοι οι επίσημοι γλωσσικοί θεσμοί είναι μηχανές αναμασήματος.
Το σχολείο, ο αθλητισμός, η διαφήμιση, το μαζικό έργο, το τραγούδι, η πληροφόρηση, όλα λένε διαρκώς την ίδια δομή, το ίδιο νόημα, τις ίδιες λέξεις.
Το στερεότυπο είναι πολιτικό φαινόμενο, κύρια γλώσσα κάθε ιδεολογίας.
Ο κανόνας είναι η κατάχρηση.
Η εξαίρεση είναι η ηδονή.
Η ηδονή έρχεται όταν αρχίζεις να παίζεις.Με τον εαυτό σου, με το σύντροφο σου, με τους κανόνες, με τις λέξεις.
Κανένας ολοκληρωτισμός δεν μπορεί να παίξει.
Γιατί οι ολοκληρωτισμοί απεχθάνονται την εξαίρεση.
–
Ο Ολοκληρωτικός άνθρωπος, ο θωρακισμένος άνθρωπος, φοράει πάντα το προσωπείο της σοβαροφάνειας και του κανόνα, της επανάληψης και του μίσους.
Ο Δογματισμός γεμίζει το κενό των Κούφιων Ανθρώπων.
–
Δογματισμός, εγωισμός, σολιψισμός, ευνουχισμός, μοναρχισμός, αναρχισμός, σαδομαζοχισμός, αποκρυφισμός, ανθρωπομορφισμός, οχαδερφισμός, πασιφισμός, αλτρουισμός, δονκιχωτισμός, αλυτρωτισμός, συγκεντρωτισμός, πατριωτισμός, νεοπλουτισμός, μικροαστισμός, μεγαλοαστισμός, αστισμός, αυτισμός, ρομαντισμός, αβδηρητισμός, αντισημιτισμός, κρατισμός, πολιτισμός, μιμητισμός, αθλητισμός, φυλετισμός, σοβιετισμός, σοφολογιοτατισμός, εκδημοκρατισμός, ιδρυματισμός, μικροκομματισμός, δικομματισμός, παλαιοκομματισμός, κομματισμός, οιδιπόδειος, δογματισμός, μεγαλοϊδεατισμός, ρατσισμός, ναρκισσισισμός, φασισμός, πληθωρισμός, λυρισμός, ανθρωποκεντρισμός, εθνοκεντρισμός, ελληνοκεντρισμός, εγωκεντρισμός, αλλοκεντρισμός, συμπεφορισμός, αφορισμός, γλωσσαμυντορισμός, χειρισμός, γκανγκστερισμός, αριστερισμός, μανιερισμός, νεοφιλελευθερισμός, ανδρισμός, σεχταρισμός, μιλιταρισμός, φιλοτομαρισμός, ανθρωπισμός, ουτοπισμός, ανασκολοπισμός, σνομπισμός, χιπισμός, καθωσπρεπισμός, τεντιμποϊσμός, υπαρξισμός, μαρξισμός, σεξισμός, ανταγωνισμός, ανεμόπτερο, κομουνισμός, αντικομουνισμός, μασονισμός, επιστημονισμός, εξπρεσιονισμός, γυμνισμός, λενινισμός, φεμινισμός, ντετερμινισμός, δαρβινισμός, σταλινισμός, διεθνισμός, ελληνισμός, μηδενισμός, βασανισμός, αυνανισμός, νανισμός, μωαμεθανισμός, αντικομφορμισμός, ρεφορμισμός, ατομισμός, χαοτικός, πεσιμισμός, οπτιμισμός, ωφελιμισμός, εφοπλισμός, αφοπλισμός, αλκοολισμός, λιθοβολισμός, στρουθοκαμηλισμος, σεξουαλισμός, καπιταλισμός, ιρασιοναλισμός, ποδήλατο, σοσιαλισμός, σουρεαλισμός, στραγγαλισμός, τραμπουκισμός, εξορκισμός, ρόζμαρι, εθνικισμός, τοπικισμός, αποικισμός, σολοικισμός, ναζισμός, φροϋδισμός, οιδίποδας, βουδισμός, εξανδραποδισμός, σαδισμός, ορθολογισμος, ακτιβισμός, κολεχτιβισμός, πανσέληνος, Δημουλισμός.
–
Να επαναλαμβάνεις μέχρι την υπερβολή, σημαίνει να μπαίνεις στο χαμό, να μπαίνεις στο μηδέν του σημαινόμενου.Η εξαίρεση είναι η ηδονή.
Το παιχνίδι είναι η αρχή της ηδονής.
Ο κανόνας είναι χειμώνας.
Χειμώνας χωρίς Χριστούγεννα χωρίς χιονάνθρωπους.
Μόνο με μαγκάλια.
–
Τα παιδιά είναι η οδός. Η οδός άνω κάτω και παραδίπλα..
Ας γίνουμε κι εμείς σαν τα παιδιά, παίζοντας, δημιουργώντας ξανά αυτό το ΝΑΙ, που δεν χωράει γκροτέσκους και μισαλλόδοξους, ας προσπαθήσουμε για αυτήν την έξυπνη και παιχνιδιάρικη ανατροπή. Την ανατροπή που δεν ενδιαφέρεται άμεσα για την καταστροφή, ξεφεύγει από το αρχέτυπο και τις μανιέρες.
Την ανατροπή που γυρεύει έναν άλλο όρο, που να μην είναι όρος σύνθεσης ή αντίθεσης, αλλά όρος πρωτάκουστος, εκκεντρικός.
Παιγνιώδης.
Γελωτοποιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου