Στάθης
Ο Γάλλος Πρόεδρος διαπίστωσε ότι η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο. Έχει απόλυτο δίκιο! Μάλιστα, η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο. Και ο πόλεμος στην Ευρώπη θα τελειώσει, όταν τελειώσει στον Αραβικό κόσμο. Ή όπου αλλού η Ευρώπη πολεμά μόνη ή μαζί με τις ΗΠΑ όλους τους άλλους.
Ο πολύ μικρός petite Ολάν, διαπίστωσε ότι η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο, μετά τα χτυπήματα στο Παρίσι, ενώ η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο ήδη απ’ τα δικά της χτυπήματα στη Συρία.
Είναι απορίας άξιον πως ο ιμπεριαλισμός επαναλαμβάνει την ίδια ρητορική για να ηθικοποιήσει τις σφαγές, τις εισβολές και τις λεηλασίες που επί χρόνια διαπράττει και είναι ακόμα πιο πολύ «θαυμαστή» η χρονοκαθυστέρηση με την οποίαν οι κοινωνίες στη Δύση «αντιλαμβάνονται» τις αιτίες και τα αποτελέσματα των πολέμων που διεξάγουν οι ταγοί τους.
Όταν σκοτώνονται 300 άνθρωποι με τη μία στη Βαγδάτη, 60 στη Βηρυτό ή 50 στη Δαμασκό ουδείς απ’ όσους τώρα δηλώνουν «Γάλλοι» δήλωσαν τότε Ιρακινοί ή Λιβανέζοι ή Σύροι. Γιατί; Είναι θέμα υποκρισίας ή αγνής κι ανόθευτης βλακείας;
Βγαίνοντας απ’ τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ράκος η Ευρώπη με περισσή αλαζονεία (όπως πρωθύστερα διαβάζεται) απαγόρευσε, έθεσε εκτός νόμου για το μέλλον τον πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Και πριν σχεδόν να επουλωθούν οι πληγές που το Γ΄ Ράιχ είχε ανοίξει στο σώμα της, η Γηραιά Ηπειρος συνέχισε αμέριμνη τους πολέμους της εκτός ευρωπαϊκών εδαφών, η Γαλλία εν προκειμένω στο Βιετνάμ, την Αλγερία καθώς και όπου αλλού είχε αποικιακό προηγούμενο και νεοαποικιακές φιλοδοξίες.
Για πόσον καιρό δηλαδή πίστευαν (!) ή ήλπιζαν (!!) οι Γάλλοι ή οι Αγγλοι ή οι Αμερικάνοι ότι οι πληττόμενοι λαοί δεν θα μετέφεραν τον πόλεμο στο έδαφος των εχθρών τους; Ολοκαύτωμα έγινε στο Ιράκ, μαύρη τρύπα η Λιβύη, ερείπιο η Συρία – τι περίμενε η Δύση; ότι δεν θα λάβει μάχαιραν; ότι οι πιο αδύναμοι απ’ την ίδια, θα την αντιμετώπιζαν με έναν ιπποτικό πόλεμο σε μάχη εκ παρατάξεως;
Η Δύση έχει διαπράξει δύο στρατηγικά λάθη, και τα δύο λόγω βλακείας (διότι ο ιμπεριαλισμός είναι το ίδιο βλακώδης όσον ο καπιταλισμός – δεν βλέπουν πέρα απ’ το κέρδος τους και αναλόγως δεν σχεδιάζουν πέρα απ’ τη μύτη τους. Παρά τα πολλά λεγόμενα περί γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής, περισσότερον κινούνται με «επιλογές», σαν τυχοδιώκτες, σαν πειρατές, σαν αρπακτικά που αξιοποιούν κάθε φορά «ευκαιρίες» μπλέκοντας όλο και πιο βαθειά, πηγαίνοντας απ’ το κακό στο χειρότερο, ως τον τάφο που η απληστία τους σκάβει για τους άλλους). Τα δύο στρατηγικά λάθη της Δύσης – ακριβώς διότι δεν διαθέτει υψηλή στρατηγική – είναι α) το ότι έχει κάνει εχθρούς της τους λαούς που βιάζει και β) ότι μετατρέπονται σε εχθρούς της οι σύμμαχοι που κατασκευάζει.
Η Δύση στις χώρες που λεηλατεί έχει δημιουργήσει τέρατα: τους Μουτζαχεντίν, τους Ταλιμπάν, τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, την Αλ Κάιντα, το ISIS κι ένα κάρο άλλες θανατηφόρες εκδοχές της ίδιας πολιτικής. Το κάθε τέρας είναι χειρότερο απ’ το προηγούμενο. Οι «Φρανκεστάιν» της Δύσης εξελίσσονται με φορά ανάποδη απ’ τη Δαρβινική σε βαθμό που μάλλον θα έχει μείνει κατάπληκτος ακόμα και ο Διάβολος. Μπροστά στο ISIS οι Ταλιμπάν είναι προσκοπάκια. Επίσης η Δύση εν τη βλακεία της (που μετράει τα πάντα μόνο με φράγκα) εκτός απ’ τους εχθρούς – λαούς και τους εχθρούς – τέρατα που έχει δημιουργήσει εκτός των ευρωπαϊκών τειχών, έχει και εχθρούς – τέρατα που ζουν μέσα στις δικές της κοινωνίες. Μεγάλη επιτυχία!
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στο εξωτερικό γίνεται ασύμμετρος πόλεμος στο εσωτερικό. Ο οποίος μάλιστα στηρίζεται σε δύο φάλαγγες: τη μια που εισβάλλει και την «πέμπτη» που ενεδρεύει. Θρίαμβος των σοβαροφανών ανθρωπαρίων (αλλά και ανθρωποφάγων) τύπου Κλίντον, Θάτσερ, Ομπάμα, Ολάν, Μέρκελ και τους συναφείς. Τριάντα πολέμους έχουν εξαπολύσει μεταπολεμικά οι Αμερικάνοι και τους έχουν χάσει και τους τριάντα. Πηγαίνουν από μαύρη τρύπα (που δημιουργούν) σε μαύρη τρύπα, κερδίζοντας μόνον φράγκα (κι όχι πάντα), έως την τελική τους πτώση. Που πιθανόν να συμπαρασύρει τους πάντες.
Ο πόλεμος αυτός θα τελειώσει μόνον όταν θα υπάρξει νικητής. Ετσι είναι ο δυτικός τρόπος πολέμου. Και για να πετύχει τον στόχο του γίνεται ολοκληρωτικός. Ποιος όμως μπορεί να’ ναι ο στόχος ενός πολέμου, αν για να επιτευχθεί, συνεπάγεται τον γενικό όλεθρο; Σε αυτό μόνον η βλακεία μπορεί να απαντήσει. Κι αυτό που βλέπει η βλακεία είναι η διαδρομή (του κέρδους) κι όχι το τέλος της διαδρομής. Και σ’ αυτό η βλακεία επιμένει, διότι η βλακεία είναι ανίκητη. Όμως έχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό: κάνει βλάκα όποιον την αντιμετωπίζει. Αν ο καπιταλιστής είναι μια φορά φονιάς, το δημιούργημά του, φερ’ ειπείν το ISIS είναι δέκα φορές φονιάς.
Ωσπου το ένα τέρας να καταβάλλει το άλλο, νέα τέρατα (πιο τέρατα) θα κατασκευάζονται και ο πόλεμος θα συνεχίζεται. Λόγω βλακείας. Καθ’ ότι μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι – και, τι άλλο από βλάκες είναι εκείνοι που σκοτώνουν παιδιά στη Βαγδάτη νομίζοντας ότι δεν θα σκοτωθούν παιδιά στο Μανχάταν; Οι «παράπλευρες απώλειες» δεν έχουν ηθική, όπως δεν έχουν λογική οι «ανθρωπιστικές εισβολές». Εχουν μόνον πόνο για τους μεν και φράγκα για τους δε.
Στραβωνόμαστε μιλώντας για τη θέση του κάθε κράτους – πιονιού στην παιδαριώδη σκακιέρα μιας γεωπολιτικής (ή γεωστρατηγικής, αν θέλετε) που παίζεται από σαρκία όντων άτινα θα ζήσουν 70 – 80 – 90 χρόνια το κάθε ένα, τρώγοντας χρυσάφι, πολύ χρυσάφι, έως σκασμού χρυσάφι.
Ολη η ανθρώπινη γνώση, ο πολιτισμός, η Ιστορία, οι φιλοσοφίες, οι θρησκείες, οι κοινωνίες, οι άνθρωποι, δεν πιάνουν φράγκο αν απ’ αυτό το φράγκο δεν βγάλει τόκο ένας καπιταλιστής, ένας φονιάς, ένα τέρας που παράγει τέρατα, αν απ’ αυτό το φράγκο δεν βγάλει κέρδος, ο αρουραίος και τυφλίτης, ο βλάξ, ο αιωνίως βλάπτων βλάξ, ο αήττητος ως τον θάνατο όλων μας, διότι αυτός θέλει χρυσάφι, διαμάντια, σπίτια, συντάξεις, υπεραξίες, ζωές, ορυκτά, ενέργεια, έργα τέχνης, όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, όλα τα καταπίνει, πνίγει παιδάκια στη θάλασσα, σκοτώνει άντρες στα χαρακώματα, τινάζει τους Δίδυμους στη Νέα Υόρκη, γεμίζει πλουτώνιο τη Μέση Ανατολή, ακονίζει πυρηνικούς πυραύλους, εκπαιδεύει τζιχαντιστές, εξαπολύει τον τρόμο κι επιβάλλει τον αυταρχισμό – όλα για ένα φράγκο, για ένα σόλδι, για μια λίρα που νομίζει ότι αξίζουν περισσότερο απ’ τον οβολό που θα χρειασθεί για τον βαρκάρη…
e-nikos
Ο Γάλλος Πρόεδρος διαπίστωσε ότι η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο. Έχει απόλυτο δίκιο! Μάλιστα, η Ευρώπη βρίσκεται σε πόλεμο. Και ο πόλεμος στην Ευρώπη θα τελειώσει, όταν τελειώσει στον Αραβικό κόσμο. Ή όπου αλλού η Ευρώπη πολεμά μόνη ή μαζί με τις ΗΠΑ όλους τους άλλους.
Ο πολύ μικρός petite Ολάν, διαπίστωσε ότι η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο, μετά τα χτυπήματα στο Παρίσι, ενώ η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο ήδη απ’ τα δικά της χτυπήματα στη Συρία.
Είναι απορίας άξιον πως ο ιμπεριαλισμός επαναλαμβάνει την ίδια ρητορική για να ηθικοποιήσει τις σφαγές, τις εισβολές και τις λεηλασίες που επί χρόνια διαπράττει και είναι ακόμα πιο πολύ «θαυμαστή» η χρονοκαθυστέρηση με την οποίαν οι κοινωνίες στη Δύση «αντιλαμβάνονται» τις αιτίες και τα αποτελέσματα των πολέμων που διεξάγουν οι ταγοί τους.
Όταν σκοτώνονται 300 άνθρωποι με τη μία στη Βαγδάτη, 60 στη Βηρυτό ή 50 στη Δαμασκό ουδείς απ’ όσους τώρα δηλώνουν «Γάλλοι» δήλωσαν τότε Ιρακινοί ή Λιβανέζοι ή Σύροι. Γιατί; Είναι θέμα υποκρισίας ή αγνής κι ανόθευτης βλακείας;
Βγαίνοντας απ’ τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ράκος η Ευρώπη με περισσή αλαζονεία (όπως πρωθύστερα διαβάζεται) απαγόρευσε, έθεσε εκτός νόμου για το μέλλον τον πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Και πριν σχεδόν να επουλωθούν οι πληγές που το Γ΄ Ράιχ είχε ανοίξει στο σώμα της, η Γηραιά Ηπειρος συνέχισε αμέριμνη τους πολέμους της εκτός ευρωπαϊκών εδαφών, η Γαλλία εν προκειμένω στο Βιετνάμ, την Αλγερία καθώς και όπου αλλού είχε αποικιακό προηγούμενο και νεοαποικιακές φιλοδοξίες.
Για πόσον καιρό δηλαδή πίστευαν (!) ή ήλπιζαν (!!) οι Γάλλοι ή οι Αγγλοι ή οι Αμερικάνοι ότι οι πληττόμενοι λαοί δεν θα μετέφεραν τον πόλεμο στο έδαφος των εχθρών τους; Ολοκαύτωμα έγινε στο Ιράκ, μαύρη τρύπα η Λιβύη, ερείπιο η Συρία – τι περίμενε η Δύση; ότι δεν θα λάβει μάχαιραν; ότι οι πιο αδύναμοι απ’ την ίδια, θα την αντιμετώπιζαν με έναν ιπποτικό πόλεμο σε μάχη εκ παρατάξεως;
Η Δύση έχει διαπράξει δύο στρατηγικά λάθη, και τα δύο λόγω βλακείας (διότι ο ιμπεριαλισμός είναι το ίδιο βλακώδης όσον ο καπιταλισμός – δεν βλέπουν πέρα απ’ το κέρδος τους και αναλόγως δεν σχεδιάζουν πέρα απ’ τη μύτη τους. Παρά τα πολλά λεγόμενα περί γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής, περισσότερον κινούνται με «επιλογές», σαν τυχοδιώκτες, σαν πειρατές, σαν αρπακτικά που αξιοποιούν κάθε φορά «ευκαιρίες» μπλέκοντας όλο και πιο βαθειά, πηγαίνοντας απ’ το κακό στο χειρότερο, ως τον τάφο που η απληστία τους σκάβει για τους άλλους). Τα δύο στρατηγικά λάθη της Δύσης – ακριβώς διότι δεν διαθέτει υψηλή στρατηγική – είναι α) το ότι έχει κάνει εχθρούς της τους λαούς που βιάζει και β) ότι μετατρέπονται σε εχθρούς της οι σύμμαχοι που κατασκευάζει.
Η Δύση στις χώρες που λεηλατεί έχει δημιουργήσει τέρατα: τους Μουτζαχεντίν, τους Ταλιμπάν, τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, την Αλ Κάιντα, το ISIS κι ένα κάρο άλλες θανατηφόρες εκδοχές της ίδιας πολιτικής. Το κάθε τέρας είναι χειρότερο απ’ το προηγούμενο. Οι «Φρανκεστάιν» της Δύσης εξελίσσονται με φορά ανάποδη απ’ τη Δαρβινική σε βαθμό που μάλλον θα έχει μείνει κατάπληκτος ακόμα και ο Διάβολος. Μπροστά στο ISIS οι Ταλιμπάν είναι προσκοπάκια. Επίσης η Δύση εν τη βλακεία της (που μετράει τα πάντα μόνο με φράγκα) εκτός απ’ τους εχθρούς – λαούς και τους εχθρούς – τέρατα που έχει δημιουργήσει εκτός των ευρωπαϊκών τειχών, έχει και εχθρούς – τέρατα που ζουν μέσα στις δικές της κοινωνίες. Μεγάλη επιτυχία!
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος στο εξωτερικό γίνεται ασύμμετρος πόλεμος στο εσωτερικό. Ο οποίος μάλιστα στηρίζεται σε δύο φάλαγγες: τη μια που εισβάλλει και την «πέμπτη» που ενεδρεύει. Θρίαμβος των σοβαροφανών ανθρωπαρίων (αλλά και ανθρωποφάγων) τύπου Κλίντον, Θάτσερ, Ομπάμα, Ολάν, Μέρκελ και τους συναφείς. Τριάντα πολέμους έχουν εξαπολύσει μεταπολεμικά οι Αμερικάνοι και τους έχουν χάσει και τους τριάντα. Πηγαίνουν από μαύρη τρύπα (που δημιουργούν) σε μαύρη τρύπα, κερδίζοντας μόνον φράγκα (κι όχι πάντα), έως την τελική τους πτώση. Που πιθανόν να συμπαρασύρει τους πάντες.
Ο πόλεμος αυτός θα τελειώσει μόνον όταν θα υπάρξει νικητής. Ετσι είναι ο δυτικός τρόπος πολέμου. Και για να πετύχει τον στόχο του γίνεται ολοκληρωτικός. Ποιος όμως μπορεί να’ ναι ο στόχος ενός πολέμου, αν για να επιτευχθεί, συνεπάγεται τον γενικό όλεθρο; Σε αυτό μόνον η βλακεία μπορεί να απαντήσει. Κι αυτό που βλέπει η βλακεία είναι η διαδρομή (του κέρδους) κι όχι το τέλος της διαδρομής. Και σ’ αυτό η βλακεία επιμένει, διότι η βλακεία είναι ανίκητη. Όμως έχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό: κάνει βλάκα όποιον την αντιμετωπίζει. Αν ο καπιταλιστής είναι μια φορά φονιάς, το δημιούργημά του, φερ’ ειπείν το ISIS είναι δέκα φορές φονιάς.
Ωσπου το ένα τέρας να καταβάλλει το άλλο, νέα τέρατα (πιο τέρατα) θα κατασκευάζονται και ο πόλεμος θα συνεχίζεται. Λόγω βλακείας. Καθ’ ότι μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι – και, τι άλλο από βλάκες είναι εκείνοι που σκοτώνουν παιδιά στη Βαγδάτη νομίζοντας ότι δεν θα σκοτωθούν παιδιά στο Μανχάταν; Οι «παράπλευρες απώλειες» δεν έχουν ηθική, όπως δεν έχουν λογική οι «ανθρωπιστικές εισβολές». Εχουν μόνον πόνο για τους μεν και φράγκα για τους δε.
Στραβωνόμαστε μιλώντας για τη θέση του κάθε κράτους – πιονιού στην παιδαριώδη σκακιέρα μιας γεωπολιτικής (ή γεωστρατηγικής, αν θέλετε) που παίζεται από σαρκία όντων άτινα θα ζήσουν 70 – 80 – 90 χρόνια το κάθε ένα, τρώγοντας χρυσάφι, πολύ χρυσάφι, έως σκασμού χρυσάφι.
Ολη η ανθρώπινη γνώση, ο πολιτισμός, η Ιστορία, οι φιλοσοφίες, οι θρησκείες, οι κοινωνίες, οι άνθρωποι, δεν πιάνουν φράγκο αν απ’ αυτό το φράγκο δεν βγάλει τόκο ένας καπιταλιστής, ένας φονιάς, ένα τέρας που παράγει τέρατα, αν απ’ αυτό το φράγκο δεν βγάλει κέρδος, ο αρουραίος και τυφλίτης, ο βλάξ, ο αιωνίως βλάπτων βλάξ, ο αήττητος ως τον θάνατο όλων μας, διότι αυτός θέλει χρυσάφι, διαμάντια, σπίτια, συντάξεις, υπεραξίες, ζωές, ορυκτά, ενέργεια, έργα τέχνης, όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει, όλα τα καταπίνει, πνίγει παιδάκια στη θάλασσα, σκοτώνει άντρες στα χαρακώματα, τινάζει τους Δίδυμους στη Νέα Υόρκη, γεμίζει πλουτώνιο τη Μέση Ανατολή, ακονίζει πυρηνικούς πυραύλους, εκπαιδεύει τζιχαντιστές, εξαπολύει τον τρόμο κι επιβάλλει τον αυταρχισμό – όλα για ένα φράγκο, για ένα σόλδι, για μια λίρα που νομίζει ότι αξίζουν περισσότερο απ’ τον οβολό που θα χρειασθεί για τον βαρκάρη…
e-nikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου