Κοινωνία
Όταν μια κυβέρνηση ζητά σε δραματικούς τόνους συναίνεση από την αντιπολίτευση, σημαίνει ότι ετοιμάζει αντιλαϊκά αίσχη. Οταν ένας πρωθυπουργός ζητά σύσκεψη πολιτικών αρχηγών για ένα ζήτημα εσωτερικής πολιτικής (συνήθως αυτές οι συσκέψεις συγκαλούνται για τα λεγόμενα «εθνικά θέματα»), χωρίς προηγουμένως να πάει στη Βουλή και να επιδιώξει να κάνει εκεί μια ανοιχτή συζήτηση («προ ημερησίας διατάξεως» όπως τις αποκαλούν), σημαίνει ότι αισθάνεται αδύναμος και προσπαθεί με πολιτικάντικα κόλπα να συσπειρώσει το κόμμα του για να μην έχει διαρροές στη Βουλή.
Ο Περισσός ήδη ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται καν να συμμετάσχει στη σύσκεψη του προεδρικού μεγάρου που ζήτησε ο Τσίπρας. Η ΝΔ έχει το εσωκομματικό της χάλι και δεν μπορεί καν να αποφασίσει. Ετσι, ο Πλακιωτάκης θα πάει μόνο για ν' ακούσει. Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ αφήνουν να εννοηθεί ότι δεν πρόκειται να προσφέρουν στον Τσίπρα συναίνεση για το Ασφαλιστικό, το οποίο μάλιστα ακόμη δεν έχει δημοσιοποιηθεί. Μια τρύπα στο νερό θα είναι αυτή η σύσκεψη και ο Τσίπρας το ξέρει καλά. Ο σχεδιασμός όμως προβλέπει, πρώτο να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους της συζήτησης από την επικείμενη σαρωτική αντιασφαλιστική ανατροπή στα πολιτικάντικα κολπάκια (ποιος πάει και ποιος δεν πάει στο προεδρικό, ποιος συζητάει και ποιος όχι, ποιος έχει πρόταση και ποιος όχι κτλ.) και δεύτερο να συσπειρωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην αντιπολίτευση, με την επίκληση του κινδύνου «να πέσει η κυβέρνηση της Αριστεράς».
Επί της ουσίας, το μόνο που έχει υπάρξει μέχρι στιγμής είναι μια γενικόλογη ανακοίνωση του ΚΥΣΚΟΙΠ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής) την περασμένη Τετάρτη, η οποία δε διαφωτίζει σε τίποτα. Μιλάει για καθιέρωση «εθνικής σύνταξης με ρήτρα ανάπτυξης» (δηλαδή για σύνταξη-ασανσέρ), πάνω στην οποία «θα χτίζεται η υπόλοιπη σύνταξη του ασφαλισμένου με βάση το αναδιανεμητικό σύστημα και όχι με βάση το σύστημα των ατομικών μερίδων που είχε προταθεί από την επιτροπή σοφών». Οταν όμως ρωτήθηκε ο Κατρούγκαλος ποια θα είναι τα ποσοστά αναπλήρωσης που θα ισχύσουν, απάντησε ότι «τα ποσοστά αναπλήρωσης είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» και τόνισε ότι «δεν θέλουμε να πούμε αριθμούς αναπλήρωσης των συντάξεων για να μην κάψουμε την διαπραγμάτευση»!
«Η μεταρρύθμιση θα πρέπει να διασφαλίζει τους όρους βιωσιμότητας του συστήματος σε βάθος χρόνου» αναφέρει η ανακοίνωση του ΚΥΣΚΟΙΠ. Το ίδιο ακριβώς επικαλούνταν όλες οι κυβερνήσεις κάθε φορά που ετοίμαζαν μια αντιασφαλιστική ανατροπή. Και αυτή η κυβέρνηση έχει υπογράψει στο Μνημόνιο-3 περικοπές στη συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη, ίσες με το 0,25% του ΑΕΠ το 2015 και 1% του ΑΕΠ το 2016. Στον προϋπολογισμό (Εισηγητική Εκθεση, Πίνακας 3.36, σελ. 123) προβλέπεται ότι από το Ασφαλιστικό θα κερδίσουν το 2016 1.838,8 εκατ. ευρώ. Πρέπει να κόψουν σχεδόν 2 δισ. ευρώ. Αυτή είναι η «διασφάλιση της βιωσιμότητας σε βάθος χρόνου».
Πώς θα το κάνουν αυτό; Θα πάρουν τους αντιασφαλιστικούς νόμους Λοβέρδου και Παπακωνσταντίνου (3863 και 3865 του 2010) και θα χειροτερεύσουν τα ποσοστά αναπλήρωσης, έτσι που οι χορηγούμενες συντάξεις να είναι χαμηλότερες. Επειδή, όμως, αυτό δε θα είχε άμεση απόδοση, αφού θα αφορούσε μόνο όσους βγουν στη σύνταξη μετά την 1.1.2016, ενώ αυτοί θέλουν «αίμα» άμεσα, από το 2016, θα κάνουν αναδρομική εφαρμογή του νέου καθεστώτος και σε όσους είναι ήδη συνταξιούχοι. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δε θα προβλέπει μεταβατική περίοδο (που προέβλεπαν οι προηγούμενοι αντιασφαλιστικοί νόμοι, σεβόμενοι αυτές που ονόμαζαν «ώριμες ασφαλιστικές προσδοκίες»), αλλά θα εφαρμόσει τις νέες συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις αναδρομικά, επανυπολογίζοντας μ' αυτές τις νέες ρυθμίσεις και όλες τις χορηγούμενες και υπό χορήγηση συντάξεις! Κι έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι αυτοί δεν πετσοκόβουν συντάξεις, αλλά προχωρούν σε… επανυπολογισμό με κοινωνική δικαιοσύνη!
Όπως καταλαβαίνετε, δεν έχει κανένα νόημα να μπλεχτούμε σε τεχνικού τύπου αναλύσεις. Δηλαδή να πούμε αν είναι καλύτερο το «αναδιανεμητικό σύστημα» που λέει ότι θα εφαρμόσει η κυβέρνηση ή το «σύστημα των εξατομικευμένων λογαριασμών», που έλεγε η «επιτροπή σοφών» (πρόταση που είχε αποδεχτεί ο Κατρούγκαλος, όπως όλοι θυμόμαστε). Η ταμπέλα δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει το ξεπάτωμα των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων για παλιούς και νέους συνταξιούχους.
Και βέβαια, δεν πρέπει να τσιμπήσουμε το «τυράκι» της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών ή της «ανακεφαλαιοποίησης του συστήματος» που αναφέρει η ανακοίνωση του ΚΥΣΚΟΙΠ. Ο Σταθάκης δήλωσε ότι η κατεύθυνση είναι να μην υπάρξει αύξηση ασφαλιστικών εισφορών κι αν υπάρξει θα είναι 0,5% για εργοδότες και 0,5% για εργαζόμενους στις επικουρικές συντάξεις. Οσο για την «ανακεφαλαιοποίηση», λένε ψέματα. Τους κοινωνικούς πόρους τους έχουν καταργήσει και η «αξιοποίηση μέρους της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, η οποία θα πρέπει να θεωρείται και να αντιμετωπίζεται ως περιουσία των νέων γενεών» απαγορεύεται από το Μνημόνιο που έχουν υπογράψει.
Τα πράγματα είναι καθαρά. Η Κοινωνική Ασφάλιση θα δεχτεί μια σαρωτική επίθεση, που δε θα είναι η τελευταία. Οι νόμοι του 2010 προβλέπουν συντάξεις-φιλοδωρήματα. Αυτούς τους νόμους θα τους κάνουν χειρότερους. Ας μην περιμένουμε να σώσει την Κοινωνική Ασφάλιση ο κοινοβουλευτικός εσμός ή η πουλημένη στο κεφάλαιο συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Δική μας υπόθεση είναι να τη σώσουμε από τη νέα επίθεση, για να μπορέσουμε στο μέλλον να πάρουμε πίσω αυτά που μας άρπαξαν. Ας ορθώσουμε την αναγκαία ταξική άμυνα στη βάση του αιτήματος: απαιτούμε πλήρη ασφάλιση και πλήρη χρηματοδότησή της από τους καπιταλιστές και το κράτος τους.
Κόντρα
Όταν μια κυβέρνηση ζητά σε δραματικούς τόνους συναίνεση από την αντιπολίτευση, σημαίνει ότι ετοιμάζει αντιλαϊκά αίσχη. Οταν ένας πρωθυπουργός ζητά σύσκεψη πολιτικών αρχηγών για ένα ζήτημα εσωτερικής πολιτικής (συνήθως αυτές οι συσκέψεις συγκαλούνται για τα λεγόμενα «εθνικά θέματα»), χωρίς προηγουμένως να πάει στη Βουλή και να επιδιώξει να κάνει εκεί μια ανοιχτή συζήτηση («προ ημερησίας διατάξεως» όπως τις αποκαλούν), σημαίνει ότι αισθάνεται αδύναμος και προσπαθεί με πολιτικάντικα κόλπα να συσπειρώσει το κόμμα του για να μην έχει διαρροές στη Βουλή.
Ο Περισσός ήδη ανακοίνωσε ότι δεν πρόκειται καν να συμμετάσχει στη σύσκεψη του προεδρικού μεγάρου που ζήτησε ο Τσίπρας. Η ΝΔ έχει το εσωκομματικό της χάλι και δεν μπορεί καν να αποφασίσει. Ετσι, ο Πλακιωτάκης θα πάει μόνο για ν' ακούσει. Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ αφήνουν να εννοηθεί ότι δεν πρόκειται να προσφέρουν στον Τσίπρα συναίνεση για το Ασφαλιστικό, το οποίο μάλιστα ακόμη δεν έχει δημοσιοποιηθεί. Μια τρύπα στο νερό θα είναι αυτή η σύσκεψη και ο Τσίπρας το ξέρει καλά. Ο σχεδιασμός όμως προβλέπει, πρώτο να μετατοπιστεί το κέντρο βάρους της συζήτησης από την επικείμενη σαρωτική αντιασφαλιστική ανατροπή στα πολιτικάντικα κολπάκια (ποιος πάει και ποιος δεν πάει στο προεδρικό, ποιος συζητάει και ποιος όχι, ποιος έχει πρόταση και ποιος όχι κτλ.) και δεύτερο να συσπειρωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην αντιπολίτευση, με την επίκληση του κινδύνου «να πέσει η κυβέρνηση της Αριστεράς».
Επί της ουσίας, το μόνο που έχει υπάρξει μέχρι στιγμής είναι μια γενικόλογη ανακοίνωση του ΚΥΣΚΟΙΠ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Κοινωνικής και Οικονομικής Πολιτικής) την περασμένη Τετάρτη, η οποία δε διαφωτίζει σε τίποτα. Μιλάει για καθιέρωση «εθνικής σύνταξης με ρήτρα ανάπτυξης» (δηλαδή για σύνταξη-ασανσέρ), πάνω στην οποία «θα χτίζεται η υπόλοιπη σύνταξη του ασφαλισμένου με βάση το αναδιανεμητικό σύστημα και όχι με βάση το σύστημα των ατομικών μερίδων που είχε προταθεί από την επιτροπή σοφών». Οταν όμως ρωτήθηκε ο Κατρούγκαλος ποια θα είναι τα ποσοστά αναπλήρωσης που θα ισχύσουν, απάντησε ότι «τα ποσοστά αναπλήρωσης είναι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων» και τόνισε ότι «δεν θέλουμε να πούμε αριθμούς αναπλήρωσης των συντάξεων για να μην κάψουμε την διαπραγμάτευση»!
«Η μεταρρύθμιση θα πρέπει να διασφαλίζει τους όρους βιωσιμότητας του συστήματος σε βάθος χρόνου» αναφέρει η ανακοίνωση του ΚΥΣΚΟΙΠ. Το ίδιο ακριβώς επικαλούνταν όλες οι κυβερνήσεις κάθε φορά που ετοίμαζαν μια αντιασφαλιστική ανατροπή. Και αυτή η κυβέρνηση έχει υπογράψει στο Μνημόνιο-3 περικοπές στη συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη, ίσες με το 0,25% του ΑΕΠ το 2015 και 1% του ΑΕΠ το 2016. Στον προϋπολογισμό (Εισηγητική Εκθεση, Πίνακας 3.36, σελ. 123) προβλέπεται ότι από το Ασφαλιστικό θα κερδίσουν το 2016 1.838,8 εκατ. ευρώ. Πρέπει να κόψουν σχεδόν 2 δισ. ευρώ. Αυτή είναι η «διασφάλιση της βιωσιμότητας σε βάθος χρόνου».
Πώς θα το κάνουν αυτό; Θα πάρουν τους αντιασφαλιστικούς νόμους Λοβέρδου και Παπακωνσταντίνου (3863 και 3865 του 2010) και θα χειροτερεύσουν τα ποσοστά αναπλήρωσης, έτσι που οι χορηγούμενες συντάξεις να είναι χαμηλότερες. Επειδή, όμως, αυτό δε θα είχε άμεση απόδοση, αφού θα αφορούσε μόνο όσους βγουν στη σύνταξη μετά την 1.1.2016, ενώ αυτοί θέλουν «αίμα» άμεσα, από το 2016, θα κάνουν αναδρομική εφαρμογή του νέου καθεστώτος και σε όσους είναι ήδη συνταξιούχοι. Αυτό δεν έχει ξαναγίνει στην ιστορία των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δε θα προβλέπει μεταβατική περίοδο (που προέβλεπαν οι προηγούμενοι αντιασφαλιστικοί νόμοι, σεβόμενοι αυτές που ονόμαζαν «ώριμες ασφαλιστικές προσδοκίες»), αλλά θα εφαρμόσει τις νέες συνταξιοδοτικές ρυθμίσεις αναδρομικά, επανυπολογίζοντας μ' αυτές τις νέες ρυθμίσεις και όλες τις χορηγούμενες και υπό χορήγηση συντάξεις! Κι έχουν το θράσος να ισχυρίζονται ότι αυτοί δεν πετσοκόβουν συντάξεις, αλλά προχωρούν σε… επανυπολογισμό με κοινωνική δικαιοσύνη!
Όπως καταλαβαίνετε, δεν έχει κανένα νόημα να μπλεχτούμε σε τεχνικού τύπου αναλύσεις. Δηλαδή να πούμε αν είναι καλύτερο το «αναδιανεμητικό σύστημα» που λέει ότι θα εφαρμόσει η κυβέρνηση ή το «σύστημα των εξατομικευμένων λογαριασμών», που έλεγε η «επιτροπή σοφών» (πρόταση που είχε αποδεχτεί ο Κατρούγκαλος, όπως όλοι θυμόμαστε). Η ταμπέλα δεν έχει καμιά σημασία. Σημασία έχει το ξεπάτωμα των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων για παλιούς και νέους συνταξιούχους.
Και βέβαια, δεν πρέπει να τσιμπήσουμε το «τυράκι» της αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών ή της «ανακεφαλαιοποίησης του συστήματος» που αναφέρει η ανακοίνωση του ΚΥΣΚΟΙΠ. Ο Σταθάκης δήλωσε ότι η κατεύθυνση είναι να μην υπάρξει αύξηση ασφαλιστικών εισφορών κι αν υπάρξει θα είναι 0,5% για εργοδότες και 0,5% για εργαζόμενους στις επικουρικές συντάξεις. Οσο για την «ανακεφαλαιοποίηση», λένε ψέματα. Τους κοινωνικούς πόρους τους έχουν καταργήσει και η «αξιοποίηση μέρους της κινητής και ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, η οποία θα πρέπει να θεωρείται και να αντιμετωπίζεται ως περιουσία των νέων γενεών» απαγορεύεται από το Μνημόνιο που έχουν υπογράψει.
Τα πράγματα είναι καθαρά. Η Κοινωνική Ασφάλιση θα δεχτεί μια σαρωτική επίθεση, που δε θα είναι η τελευταία. Οι νόμοι του 2010 προβλέπουν συντάξεις-φιλοδωρήματα. Αυτούς τους νόμους θα τους κάνουν χειρότερους. Ας μην περιμένουμε να σώσει την Κοινωνική Ασφάλιση ο κοινοβουλευτικός εσμός ή η πουλημένη στο κεφάλαιο συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Δική μας υπόθεση είναι να τη σώσουμε από τη νέα επίθεση, για να μπορέσουμε στο μέλλον να πάρουμε πίσω αυτά που μας άρπαξαν. Ας ορθώσουμε την αναγκαία ταξική άμυνα στη βάση του αιτήματος: απαιτούμε πλήρη ασφάλιση και πλήρη χρηματοδότησή της από τους καπιταλιστές και το κράτος τους.
Κόντρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου