Ισίδωρος Νερούτσος
Το άρθρο αυτό γράφτηκε με αφορμή την συζήτηση που έγινε στο Εμπορικό Βιομηχανικό επιμελητήριο Πειραιώς και τις εξαιρετικές τοποθετήσεις και αναλύσεις της Παναγιώτας Μπλέτα και του καθηγητή Κυρίου Γεωργίου Κασιμάτη
Μεγάλο λάθος και κατευθυνόμενο με ιδιοτέλεια από ξένα και ντόπια κέντρα, αποτελεί η θεωρητική τοποθέτηση περί διπλού νομίσματος, όπως παρουσιάζεται εδώ από το Ε.ΠΑ.Μ. Κανείς νομίζω δεν μίλησε, πλην Σόϊμπλε και Τσίπρα, για διπλό παράλληλο νόμισμα ή για IOU.
Απολύτως κανείς, πλην των ηγεμόνων.
Ασφαλώς με υποσχετικό νόμισμα, δεν υπάρχει οικονομικό αποτέλεσμα. Όλοι γνωρίζουν ότι το νόμισμα, είτε έχει την αξία του στο ίδιο το σώμα του, όπως η χρυσή λίρα, όπως η Αθηναϊκή ασημένια δραχμή, είτε έχει μόνο λογιστική ανταλλακτική αξία, όπως το Ευρώ, όπως το δολάριο κ.α.
Η τιμή του λογιστικού (ψεύτικου) νομίσματος, καθορίζεται με δύο τρόπους. Είτε από την κρατική δομή που το εκδίδει, είτε από τις αγορές, που το εμπιστεύονται και ανάλογα ανεβαίνει ή κατεβαίνει η ανταλλακτική του αξία. Η τιμή π.χ. του Ευρώ, καθορίστηκε κυριαρχικά από την Ε.Ε. και κυμαίνεται η τιμή του από τις χρηματιστηριακές αγορές.
Κάθε Κράτος εκδίδει το δικό του νόμισμα, στο οποίο δίδει την ανταλλακτική τιμή και χρησιμοποιεί για τις εξωτερικές του συναλλαγές, είτε το δικό του νόμισμα, αν γίνεται δεκτό από τις αγορές, είτε τα συναλλαγματικά του αποθέματα. Επομένως οι Αρμαγεδονικές εκτιμήσεις πάνω στο λεγόμενο παράλληλο χρήμα, είναι κατασκευασμένες.
Δεν υπάρχει βιώσιμο παράλληλο χρήμα στην πράξη.
Το κράτος επαναλαμβάνω, εκδίδει το νόμισμά του και του δίνει κυριαρχικά την ανταλλακτική του αξία. Το Εθνικό νόμισμα με μοναδική και υποχρεωτική κυκλοφορία, δεν δημιουργεί προβλήματα, στην εσωτερική αγορά, όπως γινόταν με την προ Ευρώ δραχμή, κι αν μάλιστα τεθεί εκτός χρηματιστηριακής αγοράς, για ένα τουλάχιστον χρονικό διάστημα προσαρμογής. οι τιμές των προϊόντων, δεν μεταβάλλονται, αν η χώρα διαθέτει ικανά συναλλαγματικά αποθέματα σε ξένο συνάλλαγμα, όπως η χώρα μας.
Το συνολικό ποσό των νομισμάτων σε Ευρώ, που υπάρχουν στην χώρα, είναι πληρωμένα με υπηρεσίες, προϊόντα κλπ και μας ανήκουν ως συνάλλαγμα, όπως και τα λοιπά ξένα νομίσματα, δολάρια, γιέν κλπ. Άρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για συναλλαγές με το εξωτερικό. Εξ άλλου το συνάλλαγμα δεν βγαίνει μόνο έξω από την χώρα, για τις ανάγκες για εισαγωγή προϊόντων, αλλά εισάγεται κιόλας. ΠΧ κατά την φετινή τουριστική περίοδο, εισήχθη στην Ελλάδα συνάλλαγμα 25 δις Ευρώ.
Ποιοι έχουν συμφέρον για διατήρηση στην χώρα μας του Ευρώ ως Εθνικού νομίσματος; Μα νομίζω ότι κυρίως οι χρηματοπιστωτικοί κύκλοι της Ε.Ε. και όχι μόνο και τα διεθνή μονοπωλιακά κέντρα.
Ευνόητο είναι ότι για να μην υπάρχουν καπιταλιστικά κόλπα, οι τράπεζες πρέπει να είναι υπό δημόσιο έλεγχο και οι συναλλαγές με το εξωτερικό πρέπει να γίνονται μόνο και αποκλειστικά μέσω του τραπεζιτικού συστήματος. Με τον τρόπο αυτόν η ωφέλεια για τον τόπο, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, μικρομεσαίους και για το κράτος, θα είναι τεράστια.
Σήμερα είναι πασίγνωστο ότι το Ευρώ σημαίνει υποτέλεια και εργαλείο εκβιασμών. Το είδαμε με το κλείσιμο των τραπεζών στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Άλλο θέμα αποτελεί το ζήτημα του χρέους, το οποίο μπορεί να διευθετηθεί, με διάφορους τρόπους, τους οποίους ανέδειξε η επιτροπή χρέους.
Ο λαός δεν θα πρέπει να φοβάται τις αλλαγές, που επιβάλλεται να γίνουν που σίγουρα θα τον βοηθήσουν στην ζωή του, γιατί θα καταπολεμήσουν την ανεργία, με την δυνατότητα των τραπεζών, λόγω ύπαρξης ρευστότητας, να χορηγούν δάνεια στις επιχειρήσεις, θα καταστήσουν βιώσιμο το συνταξιοδοτικό και θα βοηθήσουν πολύ στην αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας μας.
Οι αλλαγές αυτές, επειδή πλήττουν πολλά συμφέροντα ξένων, αλλά και ντόπιων οίκων, πρέπει και μπορούν να γίνουν, μόνο από μια κυβέρνηση που ελέγχεται άμεσα από τον λαό. Πρέπει όμως το αίτημα να ωριμάσει στην λαϊκή συνείδηση και γι’αυτό, έχουν ευθύνη, όλες οι δυνάμεις που το αποδέχονται και το κατανοούν.
Το άρθρο αυτό γράφτηκε με αφορμή την συζήτηση που έγινε στο Εμπορικό Βιομηχανικό επιμελητήριο Πειραιώς και τις εξαιρετικές τοποθετήσεις και αναλύσεις της Παναγιώτας Μπλέτα και του καθηγητή Κυρίου Γεωργίου Κασιμάτη
Μεγάλο λάθος και κατευθυνόμενο με ιδιοτέλεια από ξένα και ντόπια κέντρα, αποτελεί η θεωρητική τοποθέτηση περί διπλού νομίσματος, όπως παρουσιάζεται εδώ από το Ε.ΠΑ.Μ. Κανείς νομίζω δεν μίλησε, πλην Σόϊμπλε και Τσίπρα, για διπλό παράλληλο νόμισμα ή για IOU.
Απολύτως κανείς, πλην των ηγεμόνων.
Ασφαλώς με υποσχετικό νόμισμα, δεν υπάρχει οικονομικό αποτέλεσμα. Όλοι γνωρίζουν ότι το νόμισμα, είτε έχει την αξία του στο ίδιο το σώμα του, όπως η χρυσή λίρα, όπως η Αθηναϊκή ασημένια δραχμή, είτε έχει μόνο λογιστική ανταλλακτική αξία, όπως το Ευρώ, όπως το δολάριο κ.α.
Η τιμή του λογιστικού (ψεύτικου) νομίσματος, καθορίζεται με δύο τρόπους. Είτε από την κρατική δομή που το εκδίδει, είτε από τις αγορές, που το εμπιστεύονται και ανάλογα ανεβαίνει ή κατεβαίνει η ανταλλακτική του αξία. Η τιμή π.χ. του Ευρώ, καθορίστηκε κυριαρχικά από την Ε.Ε. και κυμαίνεται η τιμή του από τις χρηματιστηριακές αγορές.
Κάθε Κράτος εκδίδει το δικό του νόμισμα, στο οποίο δίδει την ανταλλακτική τιμή και χρησιμοποιεί για τις εξωτερικές του συναλλαγές, είτε το δικό του νόμισμα, αν γίνεται δεκτό από τις αγορές, είτε τα συναλλαγματικά του αποθέματα. Επομένως οι Αρμαγεδονικές εκτιμήσεις πάνω στο λεγόμενο παράλληλο χρήμα, είναι κατασκευασμένες.
Δεν υπάρχει βιώσιμο παράλληλο χρήμα στην πράξη.
Το κράτος επαναλαμβάνω, εκδίδει το νόμισμά του και του δίνει κυριαρχικά την ανταλλακτική του αξία. Το Εθνικό νόμισμα με μοναδική και υποχρεωτική κυκλοφορία, δεν δημιουργεί προβλήματα, στην εσωτερική αγορά, όπως γινόταν με την προ Ευρώ δραχμή, κι αν μάλιστα τεθεί εκτός χρηματιστηριακής αγοράς, για ένα τουλάχιστον χρονικό διάστημα προσαρμογής. οι τιμές των προϊόντων, δεν μεταβάλλονται, αν η χώρα διαθέτει ικανά συναλλαγματικά αποθέματα σε ξένο συνάλλαγμα, όπως η χώρα μας.
Το συνολικό ποσό των νομισμάτων σε Ευρώ, που υπάρχουν στην χώρα, είναι πληρωμένα με υπηρεσίες, προϊόντα κλπ και μας ανήκουν ως συνάλλαγμα, όπως και τα λοιπά ξένα νομίσματα, δολάρια, γιέν κλπ. Άρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για συναλλαγές με το εξωτερικό. Εξ άλλου το συνάλλαγμα δεν βγαίνει μόνο έξω από την χώρα, για τις ανάγκες για εισαγωγή προϊόντων, αλλά εισάγεται κιόλας. ΠΧ κατά την φετινή τουριστική περίοδο, εισήχθη στην Ελλάδα συνάλλαγμα 25 δις Ευρώ.
Ποιοι έχουν συμφέρον για διατήρηση στην χώρα μας του Ευρώ ως Εθνικού νομίσματος; Μα νομίζω ότι κυρίως οι χρηματοπιστωτικοί κύκλοι της Ε.Ε. και όχι μόνο και τα διεθνή μονοπωλιακά κέντρα.
Ευνόητο είναι ότι για να μην υπάρχουν καπιταλιστικά κόλπα, οι τράπεζες πρέπει να είναι υπό δημόσιο έλεγχο και οι συναλλαγές με το εξωτερικό πρέπει να γίνονται μόνο και αποκλειστικά μέσω του τραπεζιτικού συστήματος. Με τον τρόπο αυτόν η ωφέλεια για τον τόπο, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, μικρομεσαίους και για το κράτος, θα είναι τεράστια.
Σήμερα είναι πασίγνωστο ότι το Ευρώ σημαίνει υποτέλεια και εργαλείο εκβιασμών. Το είδαμε με το κλείσιμο των τραπεζών στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Άλλο θέμα αποτελεί το ζήτημα του χρέους, το οποίο μπορεί να διευθετηθεί, με διάφορους τρόπους, τους οποίους ανέδειξε η επιτροπή χρέους.
Ο λαός δεν θα πρέπει να φοβάται τις αλλαγές, που επιβάλλεται να γίνουν που σίγουρα θα τον βοηθήσουν στην ζωή του, γιατί θα καταπολεμήσουν την ανεργία, με την δυνατότητα των τραπεζών, λόγω ύπαρξης ρευστότητας, να χορηγούν δάνεια στις επιχειρήσεις, θα καταστήσουν βιώσιμο το συνταξιοδοτικό και θα βοηθήσουν πολύ στην αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας μας.
Οι αλλαγές αυτές, επειδή πλήττουν πολλά συμφέροντα ξένων, αλλά και ντόπιων οίκων, πρέπει και μπορούν να γίνουν, μόνο από μια κυβέρνηση που ελέγχεται άμεσα από τον λαό. Πρέπει όμως το αίτημα να ωριμάσει στην λαϊκή συνείδηση και γι’αυτό, έχουν ευθύνη, όλες οι δυνάμεις που το αποδέχονται και το κατανοούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου