Ηλίας
To 2016 δεν ξεκίνησε καλά για τις αγορές. Κι όπως έλεγαν οι γιαγιάδες παλιά ότι συμβεί την πρώτη μέρα του χρόνου θα σε κυνηγά ολόκληρη την υπόλοιπη χρονιά. Η πρώτη του χρόνου λοιπόν μπήκε με πτώση 7% στην κινεζική χρηματιστηριακή αγορά.
Δέκα μέρες αργότερα και παρά τα δισ. που έσπρωξε το Πεκίνο και παρά την αναστολή των συναλλαγών για 2 μέρες, το σκηνικό επαναλαμβάνεται.
Συμπέρασμα; Μαύρα τα μαντάτα για την Σερενάτα που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα!
Η βόμβα –όχι του Κιμ προφανώς– έχει απασφαλίσει από τα μέσα του 2015 κι από ό,τι φαίνεται δεν θα αργήσει να ξεκινήσει η αλυσιδωτή αντίδραση και το μεγάλο μπαμ είναι πλέον ζήτημα χρόνου.
Η Κίνα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, αποτελούσε το καμάρι του καπιταλισμού και την γη της ουτοπίας για το πολυεθνικό καπιταλιστικό κεφάλαιο. Για λόγους πολλούς και προφανείς λόγους.
· Τεράστια και πλήρως απροστάτευτη εργατική δύναμη, ικανοποιητικά εκπαιδευμένη και πολύ χαμηλά αμειβόμενη.
· Στυγνό δικτατορικό καθεστώς που δεν έχει κανένα δισταγμό στο να καταπιέζει εκατομμύρια ανθρώπους και να εξαφανίζει χιλιάδες, την ίδια στιγμή που δίνει τα πάντα και υπογράφει συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με τους πολυεθνικούς κολοσσούς.
Κανένας σεβασμός στο περιβάλλον, επίπεδα μόλυνσης που θυμίζουν τους αιώνες της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης.
Το 2015, πάνω από τις μισές μέρες του χρόνου η αιθαλομίχλη στο Πεκίνο κοβόταν με το μαχαίρι. Τριάντα και εκατό φορές πάνω από τα ανώτερα κινεζικά επιτρεπτά όρια.
Τα πάντα θυσία στον βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.
Λίγες μέρες πριν, στο σχολείο της μικρής μου, γνώρισα έναν γερμανοκινέζο που δούλευε στην Σαγκάη, έχοντας πολύ καλές αμοιβές τα τελευταία 12 χρόνια.
Ένα μήνα πριν, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην πανάκριβη Ελβετία, μειώνοντας τις ετήσιες αποδοχές του.
Ο λόγος; Η μόλυνση του αέρα. Το κοριτσάκι του βασανιζόταν από τρομερά αναπνευστικά προβλήματα. Δεν μπορούσε να ζήσει εκει πέρα.
Κι από ό,τι μου είπε στην Σαγκάη τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα συγκριτικά με το Πεκίνο.
Στην Κίνα –που αυτοαποκαλείται «κομμουνιστική»–, η αξία της ανθρώπινης ζωής υποβαθμίζεται δραματικά.
Κάτι σαν τις τιμές στις οποίες ξεπούλησε η «αριστερή» κυβέρνηση της Ελλάδας τις μετοχές των τραπεζών που είχε στην κατοχή του το Ελληνικό δημόσιο. Λίγο πάνω από το μηδέν.
Έχει λεχθεί πως ένα φαινομενικά ασήμαντο γεγονός όπως το άνοιγμα των φτερών μια πεταλούδας στον Αμαζόνιο μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα.
Τόσο αλληλεξαρτώμενος και απρόβλεπτος είναι ο κόσμος.
Ένας Κινέζος φιλόσοφος, 2,5 χιλιάδες πριν, έλεγε πως ένα βράδυ ονειρεύτηκε πως ήταν μια πεταλούδα τόσο έντονα που απέκτησε συνείδηση πεταλούδας ξεχνώντας την ανθρώπινη φύση του.
Από την ημέρα εκείνη, δεν ήξερε πια αν ήταν άνθρωπος που ονειρευόταν ότι είναι πεταλούδα ή αν είναι μια πεταλούδα που ονειρεύεται πως είναι άνθρωπος. Ωραίο, ε;
pitsirikos
To 2016 δεν ξεκίνησε καλά για τις αγορές. Κι όπως έλεγαν οι γιαγιάδες παλιά ότι συμβεί την πρώτη μέρα του χρόνου θα σε κυνηγά ολόκληρη την υπόλοιπη χρονιά. Η πρώτη του χρόνου λοιπόν μπήκε με πτώση 7% στην κινεζική χρηματιστηριακή αγορά.
Δέκα μέρες αργότερα και παρά τα δισ. που έσπρωξε το Πεκίνο και παρά την αναστολή των συναλλαγών για 2 μέρες, το σκηνικό επαναλαμβάνεται.
Συμπέρασμα; Μαύρα τα μαντάτα για την Σερενάτα που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα!
Η βόμβα –όχι του Κιμ προφανώς– έχει απασφαλίσει από τα μέσα του 2015 κι από ό,τι φαίνεται δεν θα αργήσει να ξεκινήσει η αλυσιδωτή αντίδραση και το μεγάλο μπαμ είναι πλέον ζήτημα χρόνου.
Η Κίνα από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, αποτελούσε το καμάρι του καπιταλισμού και την γη της ουτοπίας για το πολυεθνικό καπιταλιστικό κεφάλαιο. Για λόγους πολλούς και προφανείς λόγους.
· Τεράστια και πλήρως απροστάτευτη εργατική δύναμη, ικανοποιητικά εκπαιδευμένη και πολύ χαμηλά αμειβόμενη.
· Στυγνό δικτατορικό καθεστώς που δεν έχει κανένα δισταγμό στο να καταπιέζει εκατομμύρια ανθρώπους και να εξαφανίζει χιλιάδες, την ίδια στιγμή που δίνει τα πάντα και υπογράφει συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με τους πολυεθνικούς κολοσσούς.
Κανένας σεβασμός στο περιβάλλον, επίπεδα μόλυνσης που θυμίζουν τους αιώνες της πρώτης βιομηχανικής επανάστασης.
Το 2015, πάνω από τις μισές μέρες του χρόνου η αιθαλομίχλη στο Πεκίνο κοβόταν με το μαχαίρι. Τριάντα και εκατό φορές πάνω από τα ανώτερα κινεζικά επιτρεπτά όρια.
Τα πάντα θυσία στον βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.
Λίγες μέρες πριν, στο σχολείο της μικρής μου, γνώρισα έναν γερμανοκινέζο που δούλευε στην Σαγκάη, έχοντας πολύ καλές αμοιβές τα τελευταία 12 χρόνια.
Ένα μήνα πριν, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην πανάκριβη Ελβετία, μειώνοντας τις ετήσιες αποδοχές του.
Ο λόγος; Η μόλυνση του αέρα. Το κοριτσάκι του βασανιζόταν από τρομερά αναπνευστικά προβλήματα. Δεν μπορούσε να ζήσει εκει πέρα.
Κι από ό,τι μου είπε στην Σαγκάη τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα συγκριτικά με το Πεκίνο.
Στην Κίνα –που αυτοαποκαλείται «κομμουνιστική»–, η αξία της ανθρώπινης ζωής υποβαθμίζεται δραματικά.
Κάτι σαν τις τιμές στις οποίες ξεπούλησε η «αριστερή» κυβέρνηση της Ελλάδας τις μετοχές των τραπεζών που είχε στην κατοχή του το Ελληνικό δημόσιο. Λίγο πάνω από το μηδέν.
Έχει λεχθεί πως ένα φαινομενικά ασήμαντο γεγονός όπως το άνοιγμα των φτερών μια πεταλούδας στον Αμαζόνιο μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα.
Τόσο αλληλεξαρτώμενος και απρόβλεπτος είναι ο κόσμος.
Ένας Κινέζος φιλόσοφος, 2,5 χιλιάδες πριν, έλεγε πως ένα βράδυ ονειρεύτηκε πως ήταν μια πεταλούδα τόσο έντονα που απέκτησε συνείδηση πεταλούδας ξεχνώντας την ανθρώπινη φύση του.
Από την ημέρα εκείνη, δεν ήξερε πια αν ήταν άνθρωπος που ονειρευόταν ότι είναι πεταλούδα ή αν είναι μια πεταλούδα που ονειρεύεται πως είναι άνθρωπος. Ωραίο, ε;
pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου