Fidelio Michael
Και κάπου εδώ λέμε πως αποχαιρετάμε μια χρονιά που φεύγει και υποδεχόμαστε μια καινούργια που έρχεται. Στην ουσία η αλλαγή βρίσκεται μοναχά στο αριθμητικό του πράγματος. Γιατί αλλάζοντας το ημερολόγιο, τίποτα δεν διαγράφεται από την πραγματικότητα που συνεχίζει ακάθεκτη να ζει και να υπάρχει.
Νομίζω πως στα τόσα χρόνια που θυμάμαι, δεν υπήρξε άλλη χρονιά με τόσο πόνο, τόση δυστυχία και τόσο θάνατο καταγεγραμμένο. Δεν έχω να θυμηθώ κάτι άλλο, δεν έχω να επικεντρωθώ κάπου αλλού και θα ήταν στρουθοκαμηλισμός να το κάνω.
Η χώρα μας πέρασε, από τον όμορφο μεσογειακό προορισμό διακοπών σε ένα απέραντο νεκροταφείο ανθρωπίνων ψυχών. Μετανάστες πρόσφυγες πνίγηκαν στα καταγάλανα νερά του Ελύτη και στο φως του Καζαντζάκη. Παραμεθόριες περιοχές έγιναν πέρασμα και εγκλεισμός για χιλιάδες ακόμη, που το μόνο που ζητούσαν ήταν ελεύθερη πρόσβαση στη ζωή. Ο κανόνας έγινε εξαίρεση και η ‘αριστερή κυβέρνηση’ κατακρεούργησε την ελπίδα ενός λαού, αποδεικνύοντας πως η εξουσία δεν διαθέτει ανθρωπισμό, με όποιον τρόπο και αν εκφραστεί.
Άλλωστε ο άνθρωπος, δέχεται να εξουσιαστεί, μόνο στην περίπτωση που αναθέτει και αποστασιοποιείται από τα κοινά.
Στα θετικά της χρονιάς που φεύγει, θα υμνήσω ανθρώπους που παρόλη την ανέχεια της κρίσης, έδειξαν μεγαλείο ψυχής, σε αυτό που θεωρείται αυτονόητο για την ύπαρξη του ανθρώπου στη γη: την αλληλεγγύη. Σε όλους αυτούς που πρόσφεραν αγάπη στους συνανθρώπους μας, με όποιον τρόπο.
Μια χρονιά μπορεί να φεύγει και μια άλλη να έρχεται, μα η αλλαγή δε βρίσκεται στα ημερολόγια και στις χρονολογίες. Η αλλαγή αυτού του κόσμου, ζει μέσα στον καθένα και εν συνεχεία, στην εξωστρέφεια και στη συλλογική δράση αυτού.
Για όσο λοιπόν δεν αντιλαμβανόμαστε τη δύναμη που κρύβεται στην αλληλεγγύη και στη συλλογική δράση, για όσο αναθέτουμε τα προβλήματα και τις αδυναμίες σε εξουσιαστικά μοντέλα και μορφώματα, οι Πρωτοχρονιές θα έρχονται και θα φεύγουν χωρίς ουσία καμιά.
Αυτό που με δίδαξε η χρονιά που φεύγει, είναι πως καμιά φορά, χρήσιμο είναι να βγάζουμε τον σκασμό και να βάζουμε μπρος τα δυο μας χέρια και να σηκωνόμαστε. Τα δυο μας χέρια για αρχή και μετά μαζί με άλλα ζευγάρια χέρια. Με αυτά τα χέρια που υποβαστάζουν τον κόσμο, που φτύνουν στα μούτρα εξουσίες και θεσμούς, με αυτά τα χέρια που μόνο αγάπη έχουν ως απόθεμα, με αυτά τα χέρια που ξέρουν να αντιστέκονται σε ό,τι μας τρώει, σε ό,τι μας διαχωρίζει, σε ό,τι μας βγάζει από την ουσία της ανθρώπινης υπόστασης.
Χρόνια Πολλά, με υγεία και με την ουσιαστική επιστροφή μας στην ενεργή ζωή, στη συλλογική δράση, στον κοινό σκοπό μας. Την επικράτηση της αγάπης. Τότε, ίσως, έρθει και μια ουσιαστική Πρωτοχρονιά για όλους μας.
balaoritou street
Και κάπου εδώ λέμε πως αποχαιρετάμε μια χρονιά που φεύγει και υποδεχόμαστε μια καινούργια που έρχεται. Στην ουσία η αλλαγή βρίσκεται μοναχά στο αριθμητικό του πράγματος. Γιατί αλλάζοντας το ημερολόγιο, τίποτα δεν διαγράφεται από την πραγματικότητα που συνεχίζει ακάθεκτη να ζει και να υπάρχει.
Νομίζω πως στα τόσα χρόνια που θυμάμαι, δεν υπήρξε άλλη χρονιά με τόσο πόνο, τόση δυστυχία και τόσο θάνατο καταγεγραμμένο. Δεν έχω να θυμηθώ κάτι άλλο, δεν έχω να επικεντρωθώ κάπου αλλού και θα ήταν στρουθοκαμηλισμός να το κάνω.
Η χώρα μας πέρασε, από τον όμορφο μεσογειακό προορισμό διακοπών σε ένα απέραντο νεκροταφείο ανθρωπίνων ψυχών. Μετανάστες πρόσφυγες πνίγηκαν στα καταγάλανα νερά του Ελύτη και στο φως του Καζαντζάκη. Παραμεθόριες περιοχές έγιναν πέρασμα και εγκλεισμός για χιλιάδες ακόμη, που το μόνο που ζητούσαν ήταν ελεύθερη πρόσβαση στη ζωή. Ο κανόνας έγινε εξαίρεση και η ‘αριστερή κυβέρνηση’ κατακρεούργησε την ελπίδα ενός λαού, αποδεικνύοντας πως η εξουσία δεν διαθέτει ανθρωπισμό, με όποιον τρόπο και αν εκφραστεί.
Άλλωστε ο άνθρωπος, δέχεται να εξουσιαστεί, μόνο στην περίπτωση που αναθέτει και αποστασιοποιείται από τα κοινά.
Στα θετικά της χρονιάς που φεύγει, θα υμνήσω ανθρώπους που παρόλη την ανέχεια της κρίσης, έδειξαν μεγαλείο ψυχής, σε αυτό που θεωρείται αυτονόητο για την ύπαρξη του ανθρώπου στη γη: την αλληλεγγύη. Σε όλους αυτούς που πρόσφεραν αγάπη στους συνανθρώπους μας, με όποιον τρόπο.
Μια χρονιά μπορεί να φεύγει και μια άλλη να έρχεται, μα η αλλαγή δε βρίσκεται στα ημερολόγια και στις χρονολογίες. Η αλλαγή αυτού του κόσμου, ζει μέσα στον καθένα και εν συνεχεία, στην εξωστρέφεια και στη συλλογική δράση αυτού.
Για όσο λοιπόν δεν αντιλαμβανόμαστε τη δύναμη που κρύβεται στην αλληλεγγύη και στη συλλογική δράση, για όσο αναθέτουμε τα προβλήματα και τις αδυναμίες σε εξουσιαστικά μοντέλα και μορφώματα, οι Πρωτοχρονιές θα έρχονται και θα φεύγουν χωρίς ουσία καμιά.
Αυτό που με δίδαξε η χρονιά που φεύγει, είναι πως καμιά φορά, χρήσιμο είναι να βγάζουμε τον σκασμό και να βάζουμε μπρος τα δυο μας χέρια και να σηκωνόμαστε. Τα δυο μας χέρια για αρχή και μετά μαζί με άλλα ζευγάρια χέρια. Με αυτά τα χέρια που υποβαστάζουν τον κόσμο, που φτύνουν στα μούτρα εξουσίες και θεσμούς, με αυτά τα χέρια που μόνο αγάπη έχουν ως απόθεμα, με αυτά τα χέρια που ξέρουν να αντιστέκονται σε ό,τι μας τρώει, σε ό,τι μας διαχωρίζει, σε ό,τι μας βγάζει από την ουσία της ανθρώπινης υπόστασης.
Χρόνια Πολλά, με υγεία και με την ουσιαστική επιστροφή μας στην ενεργή ζωή, στη συλλογική δράση, στον κοινό σκοπό μας. Την επικράτηση της αγάπης. Τότε, ίσως, έρθει και μια ουσιαστική Πρωτοχρονιά για όλους μας.
balaoritou street
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου