Του Σπύρου Παναγιώτου
Η μεταναστευτική κρίση, το ευρωιερατείο και η θέση της αποικίας Ελλάδα
Η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει παράδοση δεκαετιών σε «επιτυχίες». Κυπριακό, ελληνοτουρκικές διαφορές και γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, Δίκαιο της Θάλασσας, καθορισμός ΑΟΖ, εμπάργκο σε Ρωσία, αγωγοί φυσικού αερίου, σχέσεις με BRICS… για να θυμηθούμε τις πιο πρόσφατες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κράτησε την παράδοση με θρησκευτική ευλάβεια, σε όλα τα παραπάνω.
Το παράδειγμα της διαχείρισης των προσφυγικών ροών, όμως, είναι το πιο χαρακτηριστικό όχι απλώς της έλλειψης στρατηγικού σχεδίου αλλά και της στοιχειώδους αντίληψης των κινδύνων-παγίδων που κρύβει η ευρωπαϊκή πολιτική. Κινδύνων που απειλούν την εθνική κυριαρχία αλλά και την ίδια την υπόσταση της χώρας και τη δυνατότητά της να μη βουλιάξει.
Τραγικός απολογισμός
Μετά από 12 Συνόδους Κορυφής, δεκάδες επισκέψεις Ευρωπαίων αξιωματούχων, αρκετές διμερείς επαφές με τους ηγέτες της Γερμανίας, Γαλλίας και Τουρκίας κ.λπ. εκείνο που έμεινε είναι δηλώσεις ότι οι «ευρωπαϊκές αποφάσεις κινούνται στη σωστή κατεύθυνση» και οι φλυαρίες ότι η Ελλάδα προασπίζεται τις «ευρωπαϊκές αξίες», στα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε.
Εν τω μεταξύ, περισσότεροι από 850.000 πρόσφυγες και μετανάστες μπήκαν στη χώρα διαπλέοντας το Αιγαίο, πάνω από 3.500 είναι ο τραγικός απολογισμός όσων χάθηκαν στη θάλασσα, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες είναι όσοι κινδυνεύουν να αποκλειστούν στην Ελλάδα, καθώς οι χώρες της Ε.Ε. έχουν κλείσει τα σύνορα και επιστρέφουν στη χώρα όσους δεν πληρούν τα κριτήρια του πρόσφυγα πολέμου.
Και αντί να καταγγελθεί η υποκρισία της Ευρώπης (από το πρόγραμμα μετεγκατάστασης των 160.000 μόλις 190 πρόσφυγες έχουν μετεγκατασταθεί) η κυβέρνηση ζήτησε την, προηγούμενη βδομάδα, τη βοήθεια της Frontex (για την υπεράσπιση των αξιών του «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού» άραγε;) για τον έλεγχο του περάσματος του Αιγαίου.
Νομιμοποιεί, έτσι, τις πρόσφατες προτάσεις της Κομισιόν και της γερμανικής ηγεσίας, για ανάπτυξη ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων στα σύνορα της Ε.Ε. με την ευχέρεια να δρουν ακόμα και παρά τη θέληση των κρατών στα σύνορα των οποίων αναπτύσσονται.
Επιθετικές γερμανικές δηλώσεις
Το αντίκρισμα της ευθυγράμμισης της εξωτερικής πολιτικής της χώρας στους σχεδιασμούς του ευρωιερατείου ξεπληρώθηκε με ένα νέο μπαράζ επιθετικών δηλώσεων. Το «λάκτισμα» έδωσε ο Β. Σόιμπλε: «Όλες οι χώρες που έχουν εξωτερικά σύνορα έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν στήριξη αλληλεγγύης – και η Ελλάδα. Οι Έλληνες, ωστόσο, δεν τηρούν εδώ και χρόνια τις διατάξεις του Δουβλίνου», δήλωσε την περασμένη Κυριακή στη Bild, αναφερόμενος σε παλαιότερες αποφάσεις γερμανικών δικαστηρίων που απαγόρευαν τις επαναπροωθήσεις προσφύγων στην Ελλάδα, λόγω των κακών συνθηκών κράτησης. Ακολούθησε, με μεγαλύτερη σαφήνεια, ο αρχηγός της Κ.Ο. του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο και αναπληρωτής πρόεδρος των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας, Μ. Βέμπερ. Σε δηλώσεις του στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung υποστηρίζει ότι «η Ελλάδα δεν προστατεύει τα σύνορά της, σύμφωνα με όσα ορίζει η ισχύουσα Συνθήκη Σένγκεν και κατά συνέπεια παραβιάζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Όταν οι χώρες-μέλη δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους για τη διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων, τότε θα πρέπει η Frontex να αναλαμβάνει τη φύλαξη των επίμαχων συνοριακών σημείων.(…) Σε περίπτωση, όμως, που ούτε η Frontex είναι σε θέση να διασφαλίσει τα σύνορα, τότε θα πρέπει να εξεταστεί η προσωρινή έξοδος μιας χώρας από τη συνθήκη Σένγκεν».
Δύο είναι τα βασικά επίδικα από αυτόν το νέο γύρο επιθετικών δηλώσεων. Πρώτα η αποδυνάμωση (πριν καν διατυπωθεί) κάθε προσπάθειας της ελληνικής πλευράς να συνδέσει το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών με εκείνο του μνημονίου και κυρίως με το θέμα του χρέους. Το υπονόησε ο Β. Σόιμπλε στην ίδια συνέντευξη στην εφημερίδα Bild: «Οι Έλληνες δεν θα πρέπει να αναζητούν τις ευθύνες των προβλημάτων τους μόνον στους υπόλοιπους, θα πρέπει να δουν πού μπορούν να βελτιωθούν οι ίδιοι μόνοι τους. Αυτό που λείπει είναι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα καταστήσουν τη χώρα πιο ανταγωνιστική», δήλωσε. Με μεγαλύτερη σαφήνεια μίλησε ο γ.γ. του ισχυρού Οικονομικού Συμβουλίου του κυβερνητικού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, Β. Στάιγκερ: «Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να κάνει κατάχρηση του επιχειρήματος που αφορά τη δραματική κατάσταση με τους πρόσφυγες για να απομακρύνεται από τη μεταρρυθμιστική ρότα». Και συνέχισε: «Η Ευρωζώνη χρειάζεται, επιτέλους, καθαρούς κανόνες για έξοδο κρατών από το κοινό νόμισμα, καθώς και για μια διαδικασία κήρυξης κρατικής χρεοκοπίας», επαναφέροντας στο προσκήνιο το σενάριο Σόιμπλε για Grexit.
Δεύτερο ζητούμενο, ο εξαναγκασμός σε εγκατάλειψη και των όποιων λεκτικών επιφυλάξεων της Ελλάδας στο σχέδιο ανάδειξης της Τουρκίας σε ρυθμιστικό παράγοντα των μεταναστευτικών ροών στο Αιγαίο και η εκχώρηση σημαντικών οικονομικών και πολιτικών παραχωρήσεων στον Ερντογάν.
Οι αιχμές και οι βλέψεις των δηλώσεων των Γερμανών ιθυνόντων πιστοποιούν με ακρίβεια τις αναφορές, στην αρχή του κειμένου, για «επιτυχίες» της ελληνικής πολιτικής.
Η κοινωνία και η χώρα βυθίζεται όλο και πιο πολύ στις τραγικές συνέπειες της μνημονιακής καταστροφής και την ίδια στιγμή τα σύνορα στο Αιγαίο ρευστοποιούνται και γκριζάρουν, ο τούρκικος επεκτατισμός στηρίζεται και υποδαυλίζεται από την ευρωατλαντική συμμαχία. Και όλα αυτά τη στιγμή που στο εσωτερικό της Τουρκίας βρίσκεται σε εξέλιξη ένας ακήρυχτος πόλεμος στις κουρδικές περιοχές, ενώ η παρουσία και οι πρωτοβουλίες των Ρώσων στη Συρία έχουν δώσει τη «χαριστική βολή» στο σχέδιο Νταβούτογλου για συγκρότηση σουνιτικής συμμαχίας υπό τουρκική ηγεμονία.
Η ανθρώπινη πλευρά του Σόιμπλε; Άδικα θα την ψάξετε, τουλάχιστον στις δηλώσεις και στα πεπραγμένα του Γερμανού υπουργού.
Αν κάτι δεν ανέχεται η γερμανική πλευρά αλλά και όσοι εκπροσωπούνται από τον Σόιμπλε, είναι η στάση του ελληνικού λαού στο μεγάλο πρόβλημα της προσφυγικής κρίσης.
Τους ενοχλεί ότι στην Ελλάδα των 10 εκατ. κατοίκων, έφτασαν 1 εκατ. πρόσφυγες που βρήκαν μια ζεστή αγκαλιά και έναν καλό λόγο. Αυθόρμητα, χωρίς καμιά κρατική ενορχήστρωση. Και αναφερόμαστε στους πολίτες, όχι στην «κρατική μέριμνα».
Αντίθετα, στη χώρα τους, οι νοσταλγοί του Χίτλερ καίνε και πυρπολούν κέντρα κράτησης-φιλοξενίας προσφύγων. Και δεν έχει συλληφθεί κανένας τους! Στη Γερμανία των 90 εκατομμυρίων έφτασαν 800 χιλιάδες πρόσφυγες και απειλείται η καθαρότητα της άριας φυλής! Και αυτό δεν μπορούν να το ανεχτούν όσοι εκφράζονται πολιτικά από τον Σόιμπλε. Μια καθαρότητα που η γερμανική κυριαρχία προσπάθησε να προστατέψει με τη Συνθήκη του Δουβλίνου. Συνθήκη την οποία δεν μπόρεσε -και δεν έπρεπε- να τηρήσει η πτωχευμένη, ελέω Γερμανίας, Ελλάδα.
Ο Σόιμπλε έχει νευριάσει. Είχε -συμπτωματικά- νευριάσει και πέρυσι ίδια μέρα και το έκανε πράξη…
Αυτό, όμως, που δεν δέχεται και τον εκνευρίζει, είναι ότι ο ελληνικός λαός δείχνει με την στάση του ανωτερότητα και βάζει τα πράγματα στη σωστή σειρά. Καταλαβαίνει ότι απέναντί του δεν θα έχει κυβερνήσεις που υποτάσσονται, αλλά έναν ελληνικό λαό που θα του υπενθυμίζει καθημερινά ότι ματαιοπονεί.
Δρόμος
Η μεταναστευτική κρίση, το ευρωιερατείο και η θέση της αποικίας Ελλάδα
Η ελληνική εξωτερική πολιτική έχει παράδοση δεκαετιών σε «επιτυχίες». Κυπριακό, ελληνοτουρκικές διαφορές και γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, Δίκαιο της Θάλασσας, καθορισμός ΑΟΖ, εμπάργκο σε Ρωσία, αγωγοί φυσικού αερίου, σχέσεις με BRICS… για να θυμηθούμε τις πιο πρόσφατες.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κράτησε την παράδοση με θρησκευτική ευλάβεια, σε όλα τα παραπάνω.
Το παράδειγμα της διαχείρισης των προσφυγικών ροών, όμως, είναι το πιο χαρακτηριστικό όχι απλώς της έλλειψης στρατηγικού σχεδίου αλλά και της στοιχειώδους αντίληψης των κινδύνων-παγίδων που κρύβει η ευρωπαϊκή πολιτική. Κινδύνων που απειλούν την εθνική κυριαρχία αλλά και την ίδια την υπόσταση της χώρας και τη δυνατότητά της να μη βουλιάξει.
Τραγικός απολογισμός
Μετά από 12 Συνόδους Κορυφής, δεκάδες επισκέψεις Ευρωπαίων αξιωματούχων, αρκετές διμερείς επαφές με τους ηγέτες της Γερμανίας, Γαλλίας και Τουρκίας κ.λπ. εκείνο που έμεινε είναι δηλώσεις ότι οι «ευρωπαϊκές αποφάσεις κινούνται στη σωστή κατεύθυνση» και οι φλυαρίες ότι η Ελλάδα προασπίζεται τις «ευρωπαϊκές αξίες», στα ανατολικά σύνορα της Ε.Ε.
Εν τω μεταξύ, περισσότεροι από 850.000 πρόσφυγες και μετανάστες μπήκαν στη χώρα διαπλέοντας το Αιγαίο, πάνω από 3.500 είναι ο τραγικός απολογισμός όσων χάθηκαν στη θάλασσα, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες είναι όσοι κινδυνεύουν να αποκλειστούν στην Ελλάδα, καθώς οι χώρες της Ε.Ε. έχουν κλείσει τα σύνορα και επιστρέφουν στη χώρα όσους δεν πληρούν τα κριτήρια του πρόσφυγα πολέμου.
Και αντί να καταγγελθεί η υποκρισία της Ευρώπης (από το πρόγραμμα μετεγκατάστασης των 160.000 μόλις 190 πρόσφυγες έχουν μετεγκατασταθεί) η κυβέρνηση ζήτησε την, προηγούμενη βδομάδα, τη βοήθεια της Frontex (για την υπεράσπιση των αξιών του «Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού» άραγε;) για τον έλεγχο του περάσματος του Αιγαίου.
Νομιμοποιεί, έτσι, τις πρόσφατες προτάσεις της Κομισιόν και της γερμανικής ηγεσίας, για ανάπτυξη ευρωπαϊκών στρατιωτικών δυνάμεων στα σύνορα της Ε.Ε. με την ευχέρεια να δρουν ακόμα και παρά τη θέληση των κρατών στα σύνορα των οποίων αναπτύσσονται.
Επιθετικές γερμανικές δηλώσεις
Το αντίκρισμα της ευθυγράμμισης της εξωτερικής πολιτικής της χώρας στους σχεδιασμούς του ευρωιερατείου ξεπληρώθηκε με ένα νέο μπαράζ επιθετικών δηλώσεων. Το «λάκτισμα» έδωσε ο Β. Σόιμπλε: «Όλες οι χώρες που έχουν εξωτερικά σύνορα έχουν το δικαίωμα να ζητήσουν στήριξη αλληλεγγύης – και η Ελλάδα. Οι Έλληνες, ωστόσο, δεν τηρούν εδώ και χρόνια τις διατάξεις του Δουβλίνου», δήλωσε την περασμένη Κυριακή στη Bild, αναφερόμενος σε παλαιότερες αποφάσεις γερμανικών δικαστηρίων που απαγόρευαν τις επαναπροωθήσεις προσφύγων στην Ελλάδα, λόγω των κακών συνθηκών κράτησης. Ακολούθησε, με μεγαλύτερη σαφήνεια, ο αρχηγός της Κ.Ο. του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο και αναπληρωτής πρόεδρος των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας, Μ. Βέμπερ. Σε δηλώσεις του στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung υποστηρίζει ότι «η Ελλάδα δεν προστατεύει τα σύνορά της, σύμφωνα με όσα ορίζει η ισχύουσα Συνθήκη Σένγκεν και κατά συνέπεια παραβιάζει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο. Όταν οι χώρες-μέλη δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους για τη διασφάλιση των εξωτερικών συνόρων, τότε θα πρέπει η Frontex να αναλαμβάνει τη φύλαξη των επίμαχων συνοριακών σημείων.(…) Σε περίπτωση, όμως, που ούτε η Frontex είναι σε θέση να διασφαλίσει τα σύνορα, τότε θα πρέπει να εξεταστεί η προσωρινή έξοδος μιας χώρας από τη συνθήκη Σένγκεν».
Δύο είναι τα βασικά επίδικα από αυτόν το νέο γύρο επιθετικών δηλώσεων. Πρώτα η αποδυνάμωση (πριν καν διατυπωθεί) κάθε προσπάθειας της ελληνικής πλευράς να συνδέσει το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών με εκείνο του μνημονίου και κυρίως με το θέμα του χρέους. Το υπονόησε ο Β. Σόιμπλε στην ίδια συνέντευξη στην εφημερίδα Bild: «Οι Έλληνες δεν θα πρέπει να αναζητούν τις ευθύνες των προβλημάτων τους μόνον στους υπόλοιπους, θα πρέπει να δουν πού μπορούν να βελτιωθούν οι ίδιοι μόνοι τους. Αυτό που λείπει είναι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θα καταστήσουν τη χώρα πιο ανταγωνιστική», δήλωσε. Με μεγαλύτερη σαφήνεια μίλησε ο γ.γ. του ισχυρού Οικονομικού Συμβουλίου του κυβερνητικού Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος, Β. Στάιγκερ: «Η Ελλάδα δεν θα πρέπει να κάνει κατάχρηση του επιχειρήματος που αφορά τη δραματική κατάσταση με τους πρόσφυγες για να απομακρύνεται από τη μεταρρυθμιστική ρότα». Και συνέχισε: «Η Ευρωζώνη χρειάζεται, επιτέλους, καθαρούς κανόνες για έξοδο κρατών από το κοινό νόμισμα, καθώς και για μια διαδικασία κήρυξης κρατικής χρεοκοπίας», επαναφέροντας στο προσκήνιο το σενάριο Σόιμπλε για Grexit.
Δεύτερο ζητούμενο, ο εξαναγκασμός σε εγκατάλειψη και των όποιων λεκτικών επιφυλάξεων της Ελλάδας στο σχέδιο ανάδειξης της Τουρκίας σε ρυθμιστικό παράγοντα των μεταναστευτικών ροών στο Αιγαίο και η εκχώρηση σημαντικών οικονομικών και πολιτικών παραχωρήσεων στον Ερντογάν.
Οι αιχμές και οι βλέψεις των δηλώσεων των Γερμανών ιθυνόντων πιστοποιούν με ακρίβεια τις αναφορές, στην αρχή του κειμένου, για «επιτυχίες» της ελληνικής πολιτικής.
Η κοινωνία και η χώρα βυθίζεται όλο και πιο πολύ στις τραγικές συνέπειες της μνημονιακής καταστροφής και την ίδια στιγμή τα σύνορα στο Αιγαίο ρευστοποιούνται και γκριζάρουν, ο τούρκικος επεκτατισμός στηρίζεται και υποδαυλίζεται από την ευρωατλαντική συμμαχία. Και όλα αυτά τη στιγμή που στο εσωτερικό της Τουρκίας βρίσκεται σε εξέλιξη ένας ακήρυχτος πόλεμος στις κουρδικές περιοχές, ενώ η παρουσία και οι πρωτοβουλίες των Ρώσων στη Συρία έχουν δώσει τη «χαριστική βολή» στο σχέδιο Νταβούτογλου για συγκρότηση σουνιτικής συμμαχίας υπό τουρκική ηγεμονία.
Δήλωση του Μανώλη Γλέζου
Η ανθρώπινη πλευρά του Σόιμπλε; Άδικα θα την ψάξετε, τουλάχιστον στις δηλώσεις και στα πεπραγμένα του Γερμανού υπουργού.
Αν κάτι δεν ανέχεται η γερμανική πλευρά αλλά και όσοι εκπροσωπούνται από τον Σόιμπλε, είναι η στάση του ελληνικού λαού στο μεγάλο πρόβλημα της προσφυγικής κρίσης.
Τους ενοχλεί ότι στην Ελλάδα των 10 εκατ. κατοίκων, έφτασαν 1 εκατ. πρόσφυγες που βρήκαν μια ζεστή αγκαλιά και έναν καλό λόγο. Αυθόρμητα, χωρίς καμιά κρατική ενορχήστρωση. Και αναφερόμαστε στους πολίτες, όχι στην «κρατική μέριμνα».
Αντίθετα, στη χώρα τους, οι νοσταλγοί του Χίτλερ καίνε και πυρπολούν κέντρα κράτησης-φιλοξενίας προσφύγων. Και δεν έχει συλληφθεί κανένας τους! Στη Γερμανία των 90 εκατομμυρίων έφτασαν 800 χιλιάδες πρόσφυγες και απειλείται η καθαρότητα της άριας φυλής! Και αυτό δεν μπορούν να το ανεχτούν όσοι εκφράζονται πολιτικά από τον Σόιμπλε. Μια καθαρότητα που η γερμανική κυριαρχία προσπάθησε να προστατέψει με τη Συνθήκη του Δουβλίνου. Συνθήκη την οποία δεν μπόρεσε -και δεν έπρεπε- να τηρήσει η πτωχευμένη, ελέω Γερμανίας, Ελλάδα.
Ο Σόιμπλε έχει νευριάσει. Είχε -συμπτωματικά- νευριάσει και πέρυσι ίδια μέρα και το έκανε πράξη…
Αυτό, όμως, που δεν δέχεται και τον εκνευρίζει, είναι ότι ο ελληνικός λαός δείχνει με την στάση του ανωτερότητα και βάζει τα πράγματα στη σωστή σειρά. Καταλαβαίνει ότι απέναντί του δεν θα έχει κυβερνήσεις που υποτάσσονται, αλλά έναν ελληνικό λαό που θα του υπενθυμίζει καθημερινά ότι ματαιοπονεί.
Δρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου