Συνήθης Ύποπτος
Πόλεμος από αφυπνισθέντες πατριωτες για το τι θα γίνει με το προσφυγικό. Βλέπουν τη μεγάλη συνομοσία που σκοπεύει να μας αφανίσει από το χάρτη ως έθνος. Βλέπουν την απώλεια την εθνικής μας ταυτότητας. Και αν κάποιος έβρισκε από θαύμα κάποια χρονομηχανή και ταξίδευε μόλις μερικά χρόνια πριν θα βρισκόταν σε ένα τοπίο που δεν συνεβαίνε απολύτως τίποτα!
Η ανθρωπότητα, εκτός των τειχών μας, συγκλονιζόταν ήδη από πολέμους, πείνα, δυστυχία, τα αμερικανικά και ευρωπαικά αρπακτικά ήδη είχαν ξεκινήσει τη μεγάλη σφαγή στην ανατολή, ο βορράς τζόγαρε στις χρηματηστηριακές κονσόλες το μέλλον των λαών της Ευρώπης, η Λατινική Αμερική στέναζε κάτω από νέου τύπου φεουδαρχίες, στην Αφρική εμφύλιοι σπαραγμοί, πείνα, αρρώστιες, χιλιάδες πρόσφυγες προς αναζήτηση ενός ίχνους ελευθερίας.
Το πρώην ανατολικό μπλοκ, διαλυμένο σε χίλια κομμάτια γεννούσε άλλες ορδές δυστυχισμένων που ζητούσαν ένα μεροκάματο, ένα κομμάτι ψωμί στα ανεπτυγμένα και δήθεν ελεύθερα δυτικά κράτη. Το ισλαμικό κράτος ξεκίναγε το ιερό πόλεμο ανάμεσα στα ερείπια των βομβαρδισμένων πόλεων στρατολογώντας τους εξαθλιωμένους και πληγωμένους κατοίκους, τους γεμάτους όργή και μίσος τη ψυχή τους για τους "άπστους" και την πολύχρονη σκλαβιά τους.
Στην Ελλάδα του ήλιου και της πορτοκαλέας, κυριαρχούσε το καταπληκτικό μοντέλο του απόλυτα στ@ρχιδιστικού ραγιαδο - καπιταλισμού. Ινδάλματα γελοίες τηλεπερσόνες και σκυλούδες της εθνικής. Ουρές στις τράπεζες για δάνεια για μεζονέτες, αυτοκίνητα, διακοπές, κινητά και όλα τα καλούδια που οι πελάτες της μεταπολιτευτικής αηδίας είχαν εθιστεί ανεπανόρθωτα. Τα ταμεία ήδη ρημαγμένα και κατακλεμένα, ο εθνικός πλούτος ξεπουλημένος και αποθηκευμένος σε λουσάτους λογαριασμούς. Τότε που ήταν όλοι αυτοί οι πατριώτες που σήμερα σκίζουν τα ιμάτια από αγάνακτιση ?
Είδατε ποτέ σε όλη την ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας πολίτες, στη πλειοψηφία πάντοτε μιλώντας, να αγωνίζονται με συνθήματα που να αφορούν το κοινό καλό? Την ανάπτυξη της πατρίδας, την αναβάθμιση της παιδείας, τη προώθηση του πολιτισμού, τη διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας, τη τιμωρία των καταχραστών του εθνικού πλούτου? Είδατε ανθρώπους να γεμίζουν τις πλατείς απαιτώντας δικαιοσύνη, διαφάνεια, ανάτπυξη, πρόοοδο?
Είδατε να γεμίζουν πάνελ στη τηλεόραση με αναλυτές που μιλάγανε για το τι ακριβώς θα είναι η εξωτερική μας πολιτική, η διπλωματία μας, που θα αναλύουν με ποιους τρόπους θα αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις στις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν σε διεθνές επίπεδο, είδατε πολίτες να απαιτούν απαντήσεις από τη πολιτεία γιατί η επαρχία ερημώνει, γιατί η γη δεν καλλιεργείται πια, γιατί η παιδεία έχει γίνει μπουρδέλο, γιατί επιστημονκή έρευνα πατώνει, γιατί η μόρφωση, ο πολιτισμός, οι τέχνες έχουν περάσει σε τελευταία κλίμακα ενδιαφέροντος, σ΄αυτό το καραγκιοζιλίστικο κράτος που στηρίζεται σε λαδώματα, μίζες και φιλοτομαριστές πελάτες?
Είδατε τότε κάποιον να ανησυχεί και να ζητάει απεγνωσμένα να ξαναβρεί την εθνική του ταυτότητα?
Γιατί αν εσείς τα βλέπατε όλα αυτά εγώ μάλλον κατοικούσα σε άλλο πλανήτη. Εγώ έβλεπα δημοσιογράφους να ρωτάνε στις παρελάσεις τι έγινε την 25η μαρτίου και να χασκογελάμε με τα ούφο που απαντάγανε ότι νάναι, όπως χασκογελάγαμε με τις κλανιές στα τσαντίρια του Λάκη.
Εβλεπα πως η νεολαία και οι παλαιότεροι, Πλούταρχο ήξεραν το τραγουδιστή, Αριστοτέλη τον Ωνάση και από τον τρωικό πόλεμο τον Μπραντ Πιτ! Εβλεπα ανθρώπους χαρούμενους που ξεφορτώθηκαν επί τέλους το ξενέρωτο μάθημα των αρχαίων ελληνικών από τα σχολεία, που ιστορία μάθαιναν από κάτι χολυγουντιανές παπαριές και που η μαγκιά και ηρωισμός αναλωνόταν στο πόσο βουνά λουλούδια θα μαζευόντουσαν στις πίστες την ώρα που ο ήρωας με τις παραφουσκωμένες τσέπες από τα ευρά θα έριχνε τη ζεμπεκιά του για τα μάτια της Σούλας...
Εγώ έλβεπα ουρές σε Υπουργεία, ΔΕΚΟ και προθαλάμους διαφόρων βλαχοδημάρχων, να παρακαλάνε για το διορισμό της θυγατέρας, το που θα υπηρετήσει ο κανακάρης, για το πως θα περάσει στο αυθαίρετο ρεύμα, για το πως θα ρίξουν κι αλλο ένα όροφο χωρίς να πάρει κανείς πρέφα και για το πως θα λαδώνουν εφορία και πολεοδομία για πάρτη τους.
Και ξαφνικά λίγα χρόνια μετά, αυτός ο λαός που χωρίς να ανοίξει ρουθούνι αποδέχτηκε να αγοράζει λεμόνια από την Αργεντινή, ντομάτες από το Βέλγιο, φυστίκια από τη Τουρκία και λάδι (!!!!) από τη Γερμανία... αυτός ο λαός που σκοτωνόταν να αγκαλιάσει το αμερικανικό όνειρο στο χρημα, την ιταλική μόδα στο ντύσιμο, το τούρκικο αμανέ στη διασκέδαση και τη γιαπωνέζικη άνοιξη της τεχνολογίας στα κινητά και τα πιτσι του, κινδυνεύει, λένε, να χάσει την εθνικη του ταυτότητα από τους πρόσφυγες που έρχονται από τη Συρία!!
Μάλλον για πλάκα πρόκειται έτσι?
Μετά από τα απανωτά μνημονιακά χαστούκια, την εξαθλιωση μας και το ξύπνημα στη πραγματικότητα, όπως κάνουμε ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, θυμηθήκαμε την εθνική μας ταυτότητα. Αυτή τη ταυτότητα που έχουμε παραδώσει χωρίς να μας καίγεται καρφί εδώ και πάρα πολύ καιρό σε όποιον μας έκανε καλύτερα τα χατήρια. Αυτή τη ταυτότητα που έχει γίνει όχι σύμβολο αλλά της πουτ@νας το βρακί...
Οι κραυγές.. από ανθρώπους που νομίζουν πως το να είσαι έλληνας σημαίνει πως έχεις γεννηθεί απλά εδώ κι έχεις κάτι σαν "κληρονομικό δικαίωμα" στη δόξα των προγόνων. Μπορείς να κατακρεουργείς την ελληνική γλώσσα, να αδιαφορείς για την ελληνική παιδεία, να θεωρείς καργκιοζιλίκι τα ιερά και τα όσια των αρχαίων προγόνων, να είσαι ανιστόρητος, να έχεις μηδενική επιθυμία να μελετήσεις και να μάθεις, να κουράζεσαι να ανεβεις ακόμα και μια απλή βόλτα μέχρι την Ακρόπολη, αλλά αυθαιρέτως όποτε γουστάρεις σηκώνεις από τους τάφους τους 300, ή το Σωκράτη, ή τον Ομηρο (μέχρι εκεί έχεις κάτι ακούσει από την αρχαιότητα) και θεωρείς ότι είσαι συνεχιστής της κληρονομιάς τους!!
Πρέπει κάποια στιγμή επί τέλους, να αποφασίσουμε τι είναι Ελλάδα. Η Ελλάδα που όλοι βιώνουμε, ο τρόπος ζωής που η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων ακολουθεί, συνοψίζεται στα παρακάτω λόγια του Λιαντίνη, ίσως με το καλύτερο τρόπο που θα μπορούσε ποτέ να ειπωθεί...
Ζαλισμένοι και φουκαράδες ξετρέχουνε να συναντηθούν μεταξύ τους. Αν τα καταφέρουν να μη σκυλοφαγωθούν, ζητούν να συνεννοηθούν με τους άλλους. Σε μια γλώσσα που δε μιλιέται, και σε μια γραφή που δε διαβάζεται. Λίγο μουστάκι, λίγο πρικοιούλι, χρώμα τέτζερη αγάνωτου, ζουνάρι, βέλεσι, φούντα, κι αμάν αμάν. Σερβιτόροι και αγωγιάτες όλοι μας. Και κακοί σαράφηδες του μάρμαρου, του ήλιου, και της θάλασσας.
Σαν ποιότητα ύστερα. Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της. Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντι της εμάς τους νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα. Τι σχέση ημπορεί νά 'χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους;
Την ίδια σχέση βρίσκουν οι ξένοι στους σημερινούς έλληνες με τους αρχαίους. Οι θεωρίες των διάφορων Φαλμε-ράυερ έχουν περάσει στους φράγκους. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας. Λάθος. Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάχτυλο. Και βέβαια. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο μέγας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις έλεγε αυτά που έλεγε, -ορθά- κι από την άλλη έβριζε το Σολωμό μας αγράμματο, και τη γλώσσα του σκύβαλα και μαλλιαρά μαλλιά;
Σχέση με τους αρχαίους έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι γάλλοι, οι εγγλέζοι και οι γερμανοί. Εμείς, που τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε. Για τους ευρωπαίους οι νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκο-λογιά και αράπηδες. Είμαστε οι "ορτοντόξ"...
Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών. Οι ευρωπαίοι βλέπουνε τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στη Βουλή να μπει το «ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάνε ανακατωμένοι και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους. Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και της Αριστεράς. «Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί εκατάστρεψαν το έθνος». Έτσι γράφει ο Παπαδιαμάντης.
Θέλεις νά 'χεις πιστή την εικόνα του νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι Μακαρίου Β' της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της τούρκισσας, και έχεις το νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο. Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα, φέρε την εικόνα του αρχαίου έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά. Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές. Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα στις δυνατές φτέρνες...
(Λιαντίνης, ο ελληνοέλληνας - Γκέμμα)
Δεν κινδυνεύει τώρα η εθνική μας ταυτότητα. Εχει παραδοθεί προ πολλού.
Κάποτε ήμουν μικρή τότε, σε κάποια χώρα στο εξωτερικό γινόταν μια εκδήλωση αφιέρωμα στο Σόλωνα και το έργο του. Κι άκουσα δίπλα μου δυο τότε παντοδύναμους πρασινοφρουρούς κάποιου Υουργείου να σχολιάζουν.
-Τι είναι εδώ που μας φέρανε?
-Μια εκδήλωση για το Σόλωνα λέει
-Α κατάλαβα τίποτα φασίστες θα την οργανώσανε....
Ηταν και μια φίλη που της είχε πει η μάνα της να διαβάζει κάθε μέρα την "αγία επιστολή" για να ξορκίζει το σατανά, κι όταν με είδε μια μέρα να διαβάζω ένα βιβλίο για την ελληνική μυθολογία μου είπε .. "πως τα διαβάζεις αυτά, εγώ αυτά τα παραμύθια τα βαριέμαι" Ηταν παραμύθια η ελληνική θρησκεία σε αντιπαράθεση με ένα φίδι που έπεισε μια γυναίκα να φάει ένα μήλο ...
Ηταν κι ο πατέρας μου που είχε πάρει τα άπαντα του Πλάτωνα (απόφοιτος ο ίδος του δημοτικού) και προσπαθούσε να μελετήσει κι ο θειος μου έλεγε στη μάνα μου, μήπως του έχει στρίψει? δε το κοιτάς λίγο το θέμα?
Είδα ανθρώπους εξαιρετικής μόρφωσης και καλλιέργειας να γελοιοποιούνται από γελοίους, και φανατικούς ελληνοταλιμπαν να απειλούν την ελευθερία και την αξιοπρέπεια εκείνων που πάλευαν μόνοι τους μέσα στο χάος του ραγιαδισμού...
Είναι πολύ βαθειά η πληγή για να πασαλείβεται έτσι με λίγες κορώνες και μερικά βρισίδια.
Οι λαοί δεν μεγαλουργούν με κατάρες και τσαμπουκάδες αλλά με πολίτες που αποδεικνύουν πως με τις πράξεις τους, τις επιλογές τους, το θάρρος τους, το αδάμαστο πνεύμα τους, και την επίθυμία τους να εργαστούν για το κοινό καλό, κάνουν περήφανους τους προγόνους και ζωγραφίζουν ένα αξιότερο μέλλον για τα παιδιά τους.
Συνήθης Ύποπτος
Πόλεμος από αφυπνισθέντες πατριωτες για το τι θα γίνει με το προσφυγικό. Βλέπουν τη μεγάλη συνομοσία που σκοπεύει να μας αφανίσει από το χάρτη ως έθνος. Βλέπουν την απώλεια την εθνικής μας ταυτότητας. Και αν κάποιος έβρισκε από θαύμα κάποια χρονομηχανή και ταξίδευε μόλις μερικά χρόνια πριν θα βρισκόταν σε ένα τοπίο που δεν συνεβαίνε απολύτως τίποτα!
Η ανθρωπότητα, εκτός των τειχών μας, συγκλονιζόταν ήδη από πολέμους, πείνα, δυστυχία, τα αμερικανικά και ευρωπαικά αρπακτικά ήδη είχαν ξεκινήσει τη μεγάλη σφαγή στην ανατολή, ο βορράς τζόγαρε στις χρηματηστηριακές κονσόλες το μέλλον των λαών της Ευρώπης, η Λατινική Αμερική στέναζε κάτω από νέου τύπου φεουδαρχίες, στην Αφρική εμφύλιοι σπαραγμοί, πείνα, αρρώστιες, χιλιάδες πρόσφυγες προς αναζήτηση ενός ίχνους ελευθερίας.
Το πρώην ανατολικό μπλοκ, διαλυμένο σε χίλια κομμάτια γεννούσε άλλες ορδές δυστυχισμένων που ζητούσαν ένα μεροκάματο, ένα κομμάτι ψωμί στα ανεπτυγμένα και δήθεν ελεύθερα δυτικά κράτη. Το ισλαμικό κράτος ξεκίναγε το ιερό πόλεμο ανάμεσα στα ερείπια των βομβαρδισμένων πόλεων στρατολογώντας τους εξαθλιωμένους και πληγωμένους κατοίκους, τους γεμάτους όργή και μίσος τη ψυχή τους για τους "άπστους" και την πολύχρονη σκλαβιά τους.
Στην Ελλάδα του ήλιου και της πορτοκαλέας, κυριαρχούσε το καταπληκτικό μοντέλο του απόλυτα στ@ρχιδιστικού ραγιαδο - καπιταλισμού. Ινδάλματα γελοίες τηλεπερσόνες και σκυλούδες της εθνικής. Ουρές στις τράπεζες για δάνεια για μεζονέτες, αυτοκίνητα, διακοπές, κινητά και όλα τα καλούδια που οι πελάτες της μεταπολιτευτικής αηδίας είχαν εθιστεί ανεπανόρθωτα. Τα ταμεία ήδη ρημαγμένα και κατακλεμένα, ο εθνικός πλούτος ξεπουλημένος και αποθηκευμένος σε λουσάτους λογαριασμούς. Τότε που ήταν όλοι αυτοί οι πατριώτες που σήμερα σκίζουν τα ιμάτια από αγάνακτιση ?
Είδατε ποτέ σε όλη την ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας πολίτες, στη πλειοψηφία πάντοτε μιλώντας, να αγωνίζονται με συνθήματα που να αφορούν το κοινό καλό? Την ανάπτυξη της πατρίδας, την αναβάθμιση της παιδείας, τη προώθηση του πολιτισμού, τη διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας, τη τιμωρία των καταχραστών του εθνικού πλούτου? Είδατε ανθρώπους να γεμίζουν τις πλατείς απαιτώντας δικαιοσύνη, διαφάνεια, ανάτπυξη, πρόοοδο?
Είδατε να γεμίζουν πάνελ στη τηλεόραση με αναλυτές που μιλάγανε για το τι ακριβώς θα είναι η εξωτερική μας πολιτική, η διπλωματία μας, που θα αναλύουν με ποιους τρόπους θα αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις στις μεγάλες αλλαγές που συμβαίνουν σε διεθνές επίπεδο, είδατε πολίτες να απαιτούν απαντήσεις από τη πολιτεία γιατί η επαρχία ερημώνει, γιατί η γη δεν καλλιεργείται πια, γιατί η παιδεία έχει γίνει μπουρδέλο, γιατί επιστημονκή έρευνα πατώνει, γιατί η μόρφωση, ο πολιτισμός, οι τέχνες έχουν περάσει σε τελευταία κλίμακα ενδιαφέροντος, σ΄αυτό το καραγκιοζιλίστικο κράτος που στηρίζεται σε λαδώματα, μίζες και φιλοτομαριστές πελάτες?
Είδατε τότε κάποιον να ανησυχεί και να ζητάει απεγνωσμένα να ξαναβρεί την εθνική του ταυτότητα?
Γιατί αν εσείς τα βλέπατε όλα αυτά εγώ μάλλον κατοικούσα σε άλλο πλανήτη. Εγώ έβλεπα δημοσιογράφους να ρωτάνε στις παρελάσεις τι έγινε την 25η μαρτίου και να χασκογελάμε με τα ούφο που απαντάγανε ότι νάναι, όπως χασκογελάγαμε με τις κλανιές στα τσαντίρια του Λάκη.
Εβλεπα πως η νεολαία και οι παλαιότεροι, Πλούταρχο ήξεραν το τραγουδιστή, Αριστοτέλη τον Ωνάση και από τον τρωικό πόλεμο τον Μπραντ Πιτ! Εβλεπα ανθρώπους χαρούμενους που ξεφορτώθηκαν επί τέλους το ξενέρωτο μάθημα των αρχαίων ελληνικών από τα σχολεία, που ιστορία μάθαιναν από κάτι χολυγουντιανές παπαριές και που η μαγκιά και ηρωισμός αναλωνόταν στο πόσο βουνά λουλούδια θα μαζευόντουσαν στις πίστες την ώρα που ο ήρωας με τις παραφουσκωμένες τσέπες από τα ευρά θα έριχνε τη ζεμπεκιά του για τα μάτια της Σούλας...
Εγώ έλβεπα ουρές σε Υπουργεία, ΔΕΚΟ και προθαλάμους διαφόρων βλαχοδημάρχων, να παρακαλάνε για το διορισμό της θυγατέρας, το που θα υπηρετήσει ο κανακάρης, για το πως θα περάσει στο αυθαίρετο ρεύμα, για το πως θα ρίξουν κι αλλο ένα όροφο χωρίς να πάρει κανείς πρέφα και για το πως θα λαδώνουν εφορία και πολεοδομία για πάρτη τους.
Και ξαφνικά λίγα χρόνια μετά, αυτός ο λαός που χωρίς να ανοίξει ρουθούνι αποδέχτηκε να αγοράζει λεμόνια από την Αργεντινή, ντομάτες από το Βέλγιο, φυστίκια από τη Τουρκία και λάδι (!!!!) από τη Γερμανία... αυτός ο λαός που σκοτωνόταν να αγκαλιάσει το αμερικανικό όνειρο στο χρημα, την ιταλική μόδα στο ντύσιμο, το τούρκικο αμανέ στη διασκέδαση και τη γιαπωνέζικη άνοιξη της τεχνολογίας στα κινητά και τα πιτσι του, κινδυνεύει, λένε, να χάσει την εθνικη του ταυτότητα από τους πρόσφυγες που έρχονται από τη Συρία!!
Μάλλον για πλάκα πρόκειται έτσι?
Μετά από τα απανωτά μνημονιακά χαστούκια, την εξαθλιωση μας και το ξύπνημα στη πραγματικότητα, όπως κάνουμε ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ, θυμηθήκαμε την εθνική μας ταυτότητα. Αυτή τη ταυτότητα που έχουμε παραδώσει χωρίς να μας καίγεται καρφί εδώ και πάρα πολύ καιρό σε όποιον μας έκανε καλύτερα τα χατήρια. Αυτή τη ταυτότητα που έχει γίνει όχι σύμβολο αλλά της πουτ@νας το βρακί...
Οι κραυγές.. από ανθρώπους που νομίζουν πως το να είσαι έλληνας σημαίνει πως έχεις γεννηθεί απλά εδώ κι έχεις κάτι σαν "κληρονομικό δικαίωμα" στη δόξα των προγόνων. Μπορείς να κατακρεουργείς την ελληνική γλώσσα, να αδιαφορείς για την ελληνική παιδεία, να θεωρείς καργκιοζιλίκι τα ιερά και τα όσια των αρχαίων προγόνων, να είσαι ανιστόρητος, να έχεις μηδενική επιθυμία να μελετήσεις και να μάθεις, να κουράζεσαι να ανεβεις ακόμα και μια απλή βόλτα μέχρι την Ακρόπολη, αλλά αυθαιρέτως όποτε γουστάρεις σηκώνεις από τους τάφους τους 300, ή το Σωκράτη, ή τον Ομηρο (μέχρι εκεί έχεις κάτι ακούσει από την αρχαιότητα) και θεωρείς ότι είσαι συνεχιστής της κληρονομιάς τους!!
- Που ήσουν όταν η πατρίδα σου καταληστευόταν?
- Που ήσουν όταν η ελληνική παιδεία αφανιζόταν?
- Που ήσουν όταν τα ήθη, τα έθιμα, η παράδοση πεταγόντουσαν στο σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας?
- Που ήσουν όταν ερήμωνε η γη κι ετοιμαζόταν η μεγάλη πείνα?
- Που ήσουν όταν άδειαζαν τα κρατικα ταμεία κι ετοιμαζόταν η μεγάλη φτώχεια?
Πρέπει κάποια στιγμή επί τέλους, να αποφασίσουμε τι είναι Ελλάδα. Η Ελλάδα που όλοι βιώνουμε, ο τρόπος ζωής που η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων ακολουθεί, συνοψίζεται στα παρακάτω λόγια του Λιαντίνη, ίσως με το καλύτερο τρόπο που θα μπορούσε ποτέ να ειπωθεί...
Ζαλισμένοι και φουκαράδες ξετρέχουνε να συναντηθούν μεταξύ τους. Αν τα καταφέρουν να μη σκυλοφαγωθούν, ζητούν να συνεννοηθούν με τους άλλους. Σε μια γλώσσα που δε μιλιέται, και σε μια γραφή που δε διαβάζεται. Λίγο μουστάκι, λίγο πρικοιούλι, χρώμα τέτζερη αγάνωτου, ζουνάρι, βέλεσι, φούντα, κι αμάν αμάν. Σερβιτόροι και αγωγιάτες όλοι μας. Και κακοί σαράφηδες του μάρμαρου, του ήλιου, και της θάλασσας.
Σαν ποιότητα ύστερα. Είμαστε ένας λαός χωρίς ταυτότητα. Με μια ιστορία που ο ίδιος τη νομίζει λαμπρή. Και απορεί, πώς και δεν πέφτουν οι ξένοι ξεροί μπροστά στο μεγαλείο της. Οι ξένοι όμως, σαν συλλογιούνται την ελληνική ιστορία, την αρχαία εννοώ, γιατί για τη νέα δεν έχουν ακούσει, και βάλουν απέναντι της εμάς τους νεοέλληνες, φέρνουν στο μυαλό τους άλλες παραστάσεις. Φέρνουν στο μυαλό τους κάποιους καμηλιέρηδες που περπατούν στο Καρνάκ και στη Γκίζα. Τι σχέση ημπορεί νά 'χουν, συλλογιούνται, ετούτοι οι φελλάχοι του Μισιριού σήμερα με τους αρχαίους Φαραώ, και το βασιλικό ήθος των πυραμίδων τους;
Την ίδια σχέση βρίσκουν οι ξένοι στους σημερινούς έλληνες με τους αρχαίους. Οι θεωρίες των διάφορων Φαλμε-ράυερ έχουν περάσει στους φράγκους. Εμείς θέλουμε να πιστεύουμε ότι τους αποσβολώσαμε με τους ιστορικούς, τους γλωσσολόγους, και τους λαογράφους μας. Λάθος. Κρύβουμε το κεφάλι με το λιανό μας δάχτυλο. Και βέβαια. Πώς μπορούσε να γίνει αλλιώς, αφού ο μέγας γλωσσολόγος Γ. Χατζιδάκις έλεγε αυτά που έλεγε, -ορθά- κι από την άλλη έβριζε το Σολωμό μας αγράμματο, και τη γλώσσα του σκύβαλα και μαλλιαρά μαλλιά;
Σχέση με τους αρχαίους έλληνες έχουμε εμείς, λένε οι γάλλοι, οι εγγλέζοι και οι γερμανοί. Εμείς, που τους ανακαλύψαμε, τους αναστυλώσαμε, τους εξηγήσαμε. Για τους ευρωπαίους οι νεοέλληνες είμαστε μια δράκα ανθρώπων απρόσωπη, ανάμεσα σε βαλκανιλίκι, τουρκο-λογιά και αράπηδες. Είμαστε οι "ορτοντόξ"...
Με το ρούσικο τυπικό στη γραφή, με τους κουμπέδες και τους τρούλλους πάνω από τα σπίτια των χωριών μας, με ακτινογραφίες σωμάτων και σκουληκόμορφες φιγούρες αγίων στους τοίχους των εκκλησιών. Οι ευρωπαίοι βλέπουνε τους πολιτικούς μας να ψηφίζουν στη Βουλή να μπει το «ορθόδοξος» στην ευρωπαϊκή μας ταυτότητα, κατά τη διαταγή των παπάδων, και κοιτάνε ανακατωμένοι και ναυτιάζοντας κατά το θεοκρατικό Ιράν και τους Αγιατολάχους. Τέτοιοι οι βουλευτές μας, ακόμη και της Αριστεράς. «Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλεπταί εκατάστρεψαν το έθνος». Έτσι γράφει ο Παπαδιαμάντης.
Θέλεις νά 'χεις πιστή την εικόνα του νεοέλληνα; Λάβε το ράσο του γύπα και του κόρακα. Λάβε τις ασπιδωτές κοιλιές των ιερέων, το καλυμμαύκι Μακαρίου Β' της Κύπρου. Και τα γένεια τα καλογερικά, που κρύβουν το πρόσωπο, καθώς άκοσμοι αγκαθεροί φράχτες τους αγρούς. Και τις κουκουλωμένες καλόγριες, την άλλη έκδοση του φερετζέ της τούρκισσας, και έχεις το νεοέλληνα φωτογραφία στον τοίχο. Απέναντι σε τούτη τη μελανή και γανιασμένη φοβέρα, φέρε την εικόνα του αρχαίου έλληνα, για να μετρήσεις τη διαφορά. Φέρε τις μορφές των νέων σωμάτων, τις ευσταλείς και τις διακριτές. Να ανεβαίνουν από την Ολυμπία και τους Δελφούς, καθώς λευκοί αργυρόηχοι κρότοι κυμβάλων. Τους ωραίους χιτώνες τους χειριδωτούς, και τα λευκά ιμάτια τα πτυχωτά και τα ποδήρη. Τα πέδιλα από δέρματα μαροκινά, αρμοσμένα στις δυνατές φτέρνες...
(Λιαντίνης, ο ελληνοέλληνας - Γκέμμα)
Δεν κινδυνεύει τώρα η εθνική μας ταυτότητα. Εχει παραδοθεί προ πολλού.
Κάποτε ήμουν μικρή τότε, σε κάποια χώρα στο εξωτερικό γινόταν μια εκδήλωση αφιέρωμα στο Σόλωνα και το έργο του. Κι άκουσα δίπλα μου δυο τότε παντοδύναμους πρασινοφρουρούς κάποιου Υουργείου να σχολιάζουν.
-Τι είναι εδώ που μας φέρανε?
-Μια εκδήλωση για το Σόλωνα λέει
-Α κατάλαβα τίποτα φασίστες θα την οργανώσανε....
Ηταν και μια φίλη που της είχε πει η μάνα της να διαβάζει κάθε μέρα την "αγία επιστολή" για να ξορκίζει το σατανά, κι όταν με είδε μια μέρα να διαβάζω ένα βιβλίο για την ελληνική μυθολογία μου είπε .. "πως τα διαβάζεις αυτά, εγώ αυτά τα παραμύθια τα βαριέμαι" Ηταν παραμύθια η ελληνική θρησκεία σε αντιπαράθεση με ένα φίδι που έπεισε μια γυναίκα να φάει ένα μήλο ...
Ηταν κι ο πατέρας μου που είχε πάρει τα άπαντα του Πλάτωνα (απόφοιτος ο ίδος του δημοτικού) και προσπαθούσε να μελετήσει κι ο θειος μου έλεγε στη μάνα μου, μήπως του έχει στρίψει? δε το κοιτάς λίγο το θέμα?
Είδα ανθρώπους εξαιρετικής μόρφωσης και καλλιέργειας να γελοιοποιούνται από γελοίους, και φανατικούς ελληνοταλιμπαν να απειλούν την ελευθερία και την αξιοπρέπεια εκείνων που πάλευαν μόνοι τους μέσα στο χάος του ραγιαδισμού...
Είναι πολύ βαθειά η πληγή για να πασαλείβεται έτσι με λίγες κορώνες και μερικά βρισίδια.
Οι λαοί δεν μεγαλουργούν με κατάρες και τσαμπουκάδες αλλά με πολίτες που αποδεικνύουν πως με τις πράξεις τους, τις επιλογές τους, το θάρρος τους, το αδάμαστο πνεύμα τους, και την επίθυμία τους να εργαστούν για το κοινό καλό, κάνουν περήφανους τους προγόνους και ζωγραφίζουν ένα αξιότερο μέλλον για τα παιδιά τους.
Συνήθης Ύποπτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου