Κοινωνία
Να «απελευθερώσουμε» την πολιτική μέσα στις σχολές
Γιατί δεν συμμετέχουμε στις φετινές φοιτητικές εκλογές;
1 Γιατί περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά οι φοιτητικές εκλογές δεν έχουν νόημα. Είναι σαν να μη γίνονται και γι’ αυτό δεν απασχολούν παρά ελάχιστους. Δεν έχει προηγηθεί κανένας διάλογος και γενικά δεν φαίνεται να είναι στις προτεραιότητες των παρατάξεων που συμμετέχουν να προβάλουν κάποια συγκεκριμένη ιδέα ή πρόταση. Την ίδια στιγμή τα Διοικητικά Συμβούλια που προκύπτουν μετά απ’ τις φοιτητικές εκλογές σε κάθε σύλλογο, έχουν πάψει εδώ και καιρό να εκπροσωπούν τη φοιτητική κοινότητα, πόσο μάλλον να παίζουν το ρόλο του οργανωτή του φοιτητικού κινήματος. Κατά συνέπεια, το ποιος θα βγει πρώτος ή δεύτερος σε μια σχολή, έχει πρακτικά μικρή σημασία για τη ζωή του φοιτητικού συλλόγου απ’ την επόμενη μέρα.
2 Γιατί περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά υπάρχουν τόσα πράγματα που έχουν νόημα να παλέψεις γι’ αυτά. Να ζήσουμε, να μορφωθούμε, να εργαστούμε, να δημιουργήσουμε, να χτίσουμε σχέσεις με άλλους ανθρώπους, στον τόπο μας. Να ζήσουμε σε μια χώρα ελεύθερη, χωρίς την απειλή του πολέμου που πλησιάζει στη γειτονιά μας, χωρίς ξένα αφεντικά και ντόπιους νταβατζήδες. Να μπορούμε να έχουμε λόγο για αυτά που συμβαίνουν, και να μην καθορίζουν τη ζωή μας άλλοι πίσω από κλειστές πόρτες, ή για να το πούμε αλλιώς, να έχουμε Πραγματική Δημοκρατία, παντού! Να μπορούμε να σχεδιάσουμε ελεύθερα το μέλλον μας (ατομικά και συλλογικά), χωρίς ένα διαρκές άγχος και φόβο για το αβέβαιο αύριο και τον παραλογισμό που μας πλασάρουν ως μονόδρομο.
3 Γιατί η αποχή από τις εκλογές δεν είναι για εμάς συνώνυμο της αδιαφορίας για τα κοινά. Είναι δικαιολογημένη η αποστροφή της πλειοψηφίας των φοιτητών για τις διαδικασίες του φοιτητικού συνδικαλισμού, αφού αυτός είναι αναποτελεσματικός, μη δημοκρατικός, και δεν εκφράζει τις πραγματικές διαθέσεις της φοιτητικής κοινότητας. Ειδικά τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι φοιτητές που παρά τη μη συμμετοχή τους στις θεσμικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, είναι παρόντες σε μια σειρά κινήματα, δράσεις αλληλεγγύης, πολιτιστικές ομάδες μέσα κι έξω απ’ τις σχολές.
4 Γιατί θεωρούμε πως, αν πιστέψει στη δύναμη του, ο «κανένας» μέσα στις σχολές μπορεί να γεννήσει νέα πράγματα, σε αντίθεση με την ακινησία που παρουσιάζουν οι υπαρκτές παρατάξεις και σχήματα. Γιατί ο τρόπος που γίνεται η πολιτική μέσα στις σχολές (και οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν το πιο τρανταχτό παράδειγμα) ουσιαστικά αποκλείει τον «κανένα», τους πολλούς δηλαδή, και επί της ουσίας αναπαράγει μια μικρογραφία του πολιτικού συστήματος.
5 Γιατί έχουμε ανάγκη νέα «εμείς» που δεν χωράνε στις κάλπες. Φοιτητές που θέλουμε οι σπουδές μας να έχουν κάποιο νόημα, να απαντούν σε ανάγκες της κοινωνίας, και να μην είναι απλά ένα χαρτί. Φοιτητές που θέλουμε το πανεπιστήμιο να είναι ζωντανό, χώρος πολιτισμού, προβληματισμού, κοινωνικών σχέσεων. Μελλοντικοί νέοι επιστήμονες που θέλουμε να προσφέρουμε στον τόπο μας και δεν θεωρούμε μοίρα μας την ανεργία ή τη μετανάστευση στο εξωτερικό. Νέοι που δεν μπορούμε να ανεχτούμε ως αξιοπρεπή ζωή αυτή που μας προσφέρει ο καπιταλισμός και τα μνημόνια στην αποικία Ελλάδα.
6 Γιατί έχουμε ανάγκη νέες μορφές του «εμείς». Νέες συλλογικότητες και ομάδες συμμετοχής μέσα στις σχολές, πρέπει και μπορούν να γεννηθούν και να αντικαταστήσουν το μοντέλο της παραταξοκρατίας που έχει χρεοκοπήσει. Δεν έχουμε τη λύση στο τσεπάκι μας, πιστεύουμε όμως πως ενδιαφέροντα εγχειρήματα θα γεννηθούν μόνο με την αδιαμεσολάβητη συμμετοχή, την προσφορά και τη δημιουργικότητα όσων σήμερα δεν χωράνε στον υπαρκτό συσχετισμό και θέλουν να πάνε τα πράγματα ριζικά αλλιώς.
7 Γιατί τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαμε και για να είμαστε ειλικρινείς δεν καταφέραμε και πολλά. Μπορεί να συμβάλαμε σε προσπάθειες να κινηθεί η αριστερά πιο ενωτικά. Μπορεί να θέσαμε νέα πολιτικά περιεχόμενα όπως η ανάγκη να αντισταθούμε στη μετανάστευση της νεολαίας. Μπορεί, με λίγα λόγια, να αναγνωρίσαμε και να επισημάναμε τις αδυναμίες του υπαρκτού φοιτητικού συνδικαλισμού, αλλά δεν καταφέραμε να ανοίξουμε έναν άλλο δρόμο που να ξεφεύγει απ’ τα στενά όρια και τους κανόνες του παιχνιδιού.
8 Για να αναπνεύσουμε. Για να μη μας απασχολήσει καθόλου ο πόλεμος της αφίσας, οι τραμπουκισμοί, και γενικά το τελετουργικό των φοιτητικών εκλογών. Για να μας μείνει χρόνος και διάθεση ώστε να ασχοληθούμε με ουσιαστικότερα ζητήματα.
9 Για να χτίσουμε εκ νέου σχέσεις εμπιστοσύνης, χωρίς την καχυποψία της ψηφοθηρίας. Για να συνομιλήσουμε ισότιμα με συμφοιτητές μας που έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, είτε κατέβουν στις εκλογές είτε όχι, είτε πάνε να ψηφίσουν είτε όχι. Γιατί είναι όρος να ακούσουμε ο ένας τον άλλον, αν θέλουμε να πάμε ένα βήμα μπροστά. Γιατί και την επόμενη μέρα των εκλογών τα ίδια προβλήματα θα ζητούν επιτακτικά απαντήσεις και οι εκλογές θα φαντάζουν απλά ως χαμένος χρόνος… και δεν έχουμε άλλο χρόνο για χάσιμο!
10 Γιατί τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, αν όλοι συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι και πριν. Απαιτείται κι εμείς να αλλάξουμε. Να προσπαθούμε διαρκώς να πηγαίνουμε κόντρα στην αδράνεια και τις συνήθειές μας, να προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στις νέες πραγματικότητες. Γιατί σήμερα απαιτούνται άλματα και νέες ποιότητες, γιατί είναι δύσκολος ο αγώνας που πρέπει να κάνουμε ως νέοι άνθρωποι και ως λαός, για να ζήσουμε ελεύθεροι, σε μια ελεύθερη χώρα.
Οι υπογραφές:
Άγγελος Αγγέλης (Κτηνιατρική ΑΠΘ), Χρήστος Βαγγέλης (Μαθηματικό Ηρακλείου), Βασίλης Γεροδήμος (Τμ. Ηλ. Μηχανικών ΑΠΘ), Αλέξανδρος Ζαμπετάκης (Ιατρική Ηρακλείου), Ζάχα Κανδύλα (Tμ. Πολιτικών Επιστημών Ρεθύμνου), Κωστής Κούτρας (Τμήμα Μηχ. Μηχανικών ΤΕΙ Πάτρας), Μαρία Μπελαδάκη (Αρχιτεκτονική ΕΜΠ),Τάσος Παπαδόπουλος (Τμ. Πολ. Μηχανικών ΑΠΘ), Γιώργος Χάμψας (Τμ. Μηχ. Μηχανικών ΕΜΠ)
Δρόμος της Αριστεράς
Να «απελευθερώσουμε» την πολιτική μέσα στις σχολές
Γιατί δεν συμμετέχουμε στις φετινές φοιτητικές εκλογές;
1 Γιατί περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά οι φοιτητικές εκλογές δεν έχουν νόημα. Είναι σαν να μη γίνονται και γι’ αυτό δεν απασχολούν παρά ελάχιστους. Δεν έχει προηγηθεί κανένας διάλογος και γενικά δεν φαίνεται να είναι στις προτεραιότητες των παρατάξεων που συμμετέχουν να προβάλουν κάποια συγκεκριμένη ιδέα ή πρόταση. Την ίδια στιγμή τα Διοικητικά Συμβούλια που προκύπτουν μετά απ’ τις φοιτητικές εκλογές σε κάθε σύλλογο, έχουν πάψει εδώ και καιρό να εκπροσωπούν τη φοιτητική κοινότητα, πόσο μάλλον να παίζουν το ρόλο του οργανωτή του φοιτητικού κινήματος. Κατά συνέπεια, το ποιος θα βγει πρώτος ή δεύτερος σε μια σχολή, έχει πρακτικά μικρή σημασία για τη ζωή του φοιτητικού συλλόγου απ’ την επόμενη μέρα.
2 Γιατί περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά υπάρχουν τόσα πράγματα που έχουν νόημα να παλέψεις γι’ αυτά. Να ζήσουμε, να μορφωθούμε, να εργαστούμε, να δημιουργήσουμε, να χτίσουμε σχέσεις με άλλους ανθρώπους, στον τόπο μας. Να ζήσουμε σε μια χώρα ελεύθερη, χωρίς την απειλή του πολέμου που πλησιάζει στη γειτονιά μας, χωρίς ξένα αφεντικά και ντόπιους νταβατζήδες. Να μπορούμε να έχουμε λόγο για αυτά που συμβαίνουν, και να μην καθορίζουν τη ζωή μας άλλοι πίσω από κλειστές πόρτες, ή για να το πούμε αλλιώς, να έχουμε Πραγματική Δημοκρατία, παντού! Να μπορούμε να σχεδιάσουμε ελεύθερα το μέλλον μας (ατομικά και συλλογικά), χωρίς ένα διαρκές άγχος και φόβο για το αβέβαιο αύριο και τον παραλογισμό που μας πλασάρουν ως μονόδρομο.
3 Γιατί η αποχή από τις εκλογές δεν είναι για εμάς συνώνυμο της αδιαφορίας για τα κοινά. Είναι δικαιολογημένη η αποστροφή της πλειοψηφίας των φοιτητών για τις διαδικασίες του φοιτητικού συνδικαλισμού, αφού αυτός είναι αναποτελεσματικός, μη δημοκρατικός, και δεν εκφράζει τις πραγματικές διαθέσεις της φοιτητικής κοινότητας. Ειδικά τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι φοιτητές που παρά τη μη συμμετοχή τους στις θεσμικές διαδικασίες των φοιτητικών συλλόγων, είναι παρόντες σε μια σειρά κινήματα, δράσεις αλληλεγγύης, πολιτιστικές ομάδες μέσα κι έξω απ’ τις σχολές.
4 Γιατί θεωρούμε πως, αν πιστέψει στη δύναμη του, ο «κανένας» μέσα στις σχολές μπορεί να γεννήσει νέα πράγματα, σε αντίθεση με την ακινησία που παρουσιάζουν οι υπαρκτές παρατάξεις και σχήματα. Γιατί ο τρόπος που γίνεται η πολιτική μέσα στις σχολές (και οι φοιτητικές εκλογές αποτελούν το πιο τρανταχτό παράδειγμα) ουσιαστικά αποκλείει τον «κανένα», τους πολλούς δηλαδή, και επί της ουσίας αναπαράγει μια μικρογραφία του πολιτικού συστήματος.
5 Γιατί έχουμε ανάγκη νέα «εμείς» που δεν χωράνε στις κάλπες. Φοιτητές που θέλουμε οι σπουδές μας να έχουν κάποιο νόημα, να απαντούν σε ανάγκες της κοινωνίας, και να μην είναι απλά ένα χαρτί. Φοιτητές που θέλουμε το πανεπιστήμιο να είναι ζωντανό, χώρος πολιτισμού, προβληματισμού, κοινωνικών σχέσεων. Μελλοντικοί νέοι επιστήμονες που θέλουμε να προσφέρουμε στον τόπο μας και δεν θεωρούμε μοίρα μας την ανεργία ή τη μετανάστευση στο εξωτερικό. Νέοι που δεν μπορούμε να ανεχτούμε ως αξιοπρεπή ζωή αυτή που μας προσφέρει ο καπιταλισμός και τα μνημόνια στην αποικία Ελλάδα.
6 Γιατί έχουμε ανάγκη νέες μορφές του «εμείς». Νέες συλλογικότητες και ομάδες συμμετοχής μέσα στις σχολές, πρέπει και μπορούν να γεννηθούν και να αντικαταστήσουν το μοντέλο της παραταξοκρατίας που έχει χρεοκοπήσει. Δεν έχουμε τη λύση στο τσεπάκι μας, πιστεύουμε όμως πως ενδιαφέροντα εγχειρήματα θα γεννηθούν μόνο με την αδιαμεσολάβητη συμμετοχή, την προσφορά και τη δημιουργικότητα όσων σήμερα δεν χωράνε στον υπαρκτό συσχετισμό και θέλουν να πάνε τα πράγματα ριζικά αλλιώς.
7 Γιατί τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαμε και για να είμαστε ειλικρινείς δεν καταφέραμε και πολλά. Μπορεί να συμβάλαμε σε προσπάθειες να κινηθεί η αριστερά πιο ενωτικά. Μπορεί να θέσαμε νέα πολιτικά περιεχόμενα όπως η ανάγκη να αντισταθούμε στη μετανάστευση της νεολαίας. Μπορεί, με λίγα λόγια, να αναγνωρίσαμε και να επισημάναμε τις αδυναμίες του υπαρκτού φοιτητικού συνδικαλισμού, αλλά δεν καταφέραμε να ανοίξουμε έναν άλλο δρόμο που να ξεφεύγει απ’ τα στενά όρια και τους κανόνες του παιχνιδιού.
8 Για να αναπνεύσουμε. Για να μη μας απασχολήσει καθόλου ο πόλεμος της αφίσας, οι τραμπουκισμοί, και γενικά το τελετουργικό των φοιτητικών εκλογών. Για να μας μείνει χρόνος και διάθεση ώστε να ασχοληθούμε με ουσιαστικότερα ζητήματα.
9 Για να χτίσουμε εκ νέου σχέσεις εμπιστοσύνης, χωρίς την καχυποψία της ψηφοθηρίας. Για να συνομιλήσουμε ισότιμα με συμφοιτητές μας που έχουν παρόμοιους προβληματισμούς, είτε κατέβουν στις εκλογές είτε όχι, είτε πάνε να ψηφίσουν είτε όχι. Γιατί είναι όρος να ακούσουμε ο ένας τον άλλον, αν θέλουμε να πάμε ένα βήμα μπροστά. Γιατί και την επόμενη μέρα των εκλογών τα ίδια προβλήματα θα ζητούν επιτακτικά απαντήσεις και οι εκλογές θα φαντάζουν απλά ως χαμένος χρόνος… και δεν έχουμε άλλο χρόνο για χάσιμο!
10 Γιατί τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει, αν όλοι συνεχίσουμε να κάνουμε ό,τι και πριν. Απαιτείται κι εμείς να αλλάξουμε. Να προσπαθούμε διαρκώς να πηγαίνουμε κόντρα στην αδράνεια και τις συνήθειές μας, να προσπαθούμε να ανταποκριθούμε στις νέες πραγματικότητες. Γιατί σήμερα απαιτούνται άλματα και νέες ποιότητες, γιατί είναι δύσκολος ο αγώνας που πρέπει να κάνουμε ως νέοι άνθρωποι και ως λαός, για να ζήσουμε ελεύθεροι, σε μια ελεύθερη χώρα.
Οι υπογραφές:
Άγγελος Αγγέλης (Κτηνιατρική ΑΠΘ), Χρήστος Βαγγέλης (Μαθηματικό Ηρακλείου), Βασίλης Γεροδήμος (Τμ. Ηλ. Μηχανικών ΑΠΘ), Αλέξανδρος Ζαμπετάκης (Ιατρική Ηρακλείου), Ζάχα Κανδύλα (Tμ. Πολιτικών Επιστημών Ρεθύμνου), Κωστής Κούτρας (Τμήμα Μηχ. Μηχανικών ΤΕΙ Πάτρας), Μαρία Μπελαδάκη (Αρχιτεκτονική ΕΜΠ),Τάσος Παπαδόπουλος (Τμ. Πολ. Μηχανικών ΑΠΘ), Γιώργος Χάμψας (Τμ. Μηχ. Μηχανικών ΕΜΠ)
Δρόμος της Αριστεράς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου