Υλικό ετοίμασε η ομάδα "Νότιο-Ανατολικό αστέρι"
Στη σύγχρονη Ουκρανική ιστορία υπάρχουν ημερομηνίες στις οποίες θα πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή περισσότερο από μια δεκαετία. Στα γεγονότα στις 2 Μαΐου του 2014 στην Οδησσό σημειώνονται τραγωδία, φαυλότητα και υποκρισία. Τραγωδία για εκείνους που έπεσαν θύματα του πλήθους των εξαγριωμένων εθνικιστών, υποκινούμενων από τους πολιτικούς του Κιέβου.
Η ευτέλεια των προβοκατόρων που έκαναν την βρώμικη δουλειά, γρήγορα εξαφανίστηκαν από τις ειδήσεις . Η υποκρισία της δυτικής πολιτικής ελίτ, περιέγραφε εφιαλτικό και διεφθαρμένο το καθεστώς του Γιανουκόβιτς, αλλά έδιναν τις εγκληματικές συγκαταβατικές αξιολογήσεις των πράξεων των νέων αρχών του Κιέβου.
Τα γεγονότα στην Οδησσό είναι η λογική συνέχεια του Μαἴτνάν του Κιέβου, όπου πλήθος με επικεφαλής ένοπλους μαχητές, πυροβόλησαν αξιωματικούς επιβολής του νόμου, αλλά φώναζαν δυνατά για τη θυσιαστική τους αγάπη για την ειρήνη. Από το πλήθος δόθηκαν ζωές για σφαγή «μαρτύρων» στο όνομα της εθνικής επανάστασης.
Η Οδησσός, σε αντίθεση με Κίεβο, έγινε το κέντρο της αντίστασης της Νέας Ρωσίας. Οι κάτοικοι της Οδησσού, της πολυεθνικής πόλης, με τις παραδόσεις της ειρήνης και του αμοιβαίου σεβασμού, δεν έλαβε τη ρητορική των νέων αρχών σχετικά με αναγκαστική ουκρανοποίηση, γνωρίζανε πολύ καλά ότι πίσω απ’ όλες αυτές τις δυνατές φράσεις σχετικές με την ευρωπαϊκή επιλογή της Ουκρανίας στην πραγματικότητα έρχονται για να περάσουν ένα αντισυνταγματικό πραξικόπημα που έφερε στην εξουσία πολιτικούς τυχοδιώκτες που υποστηρίζονται και συντηρούνται από την Ουάσιγκτον.
Στην Οδησσό, σε εκείνες τις τεταμένες ημέρες υπήρχε αίσθηση της ανοιχτής αντίθεσης με το αμερικανικό έργο "Ουκρανία". Οι κάτοικοι της Οδησσού δεν θα μπορούσαν να συμβιβαστούν με το ρόλο της πόλης ως βάσης του Ναυτικού των ΗΠΑ, για να μοιραστεί την τύχη του αποικιακού λιμανιού, να γίνει το κέντρο για να μεταμορφωθεί η Μαύρη Θάλασσα σε εσωτερική λίμνη των ΗΠΑ.
Η χρονολογική σειρά των γεγονότων εκείνων των ημερών δείχνει ότι στην Οδησσό το αιματηρό σενάριο σχεδιάστηκε από τους δημιουργούς της, με διττό σκοπό: να καταστρέψει, να διαλύσει το κίνημα του αντιμαἴνάν και να δείξουν στην υπόλοιπη Ουκρανία το πρόσωπο της νέας "δημοκρατίας". Από την άλλη πλευρά, να δοκιμάσουν στην πράξη τη δυνατότητα συμπερίληψης στον πολιτικό αγώνα της Ουκρανίας νεοφασιστικών οργανώσεων και των ακραίων φιλάθλων του ποδοσφαίρου, γνωστοί για τις εθνικιστικές και ρατσιστικές τους απόψεις.
Η επίσημη αιτία είναι η εμφάνιση του "Οδησσιωτικού τάγματος» του αντιμαἴντάν. Χαρακτηριστικό το αποτέλεσμα αυτών των συγκρούσεων, στις οποίες εμπλέκονται άτομα που αυτοαποκαλούνται υποστηρικτές της ενότητας της Ουκρανίας με τους φιλορώσους πολίτες της Ουκρανίας, ήταν ο θάνατος αθώων ηλικιωμένων, γυναικών, νέων, εκείνων που πήραν μέρος σε ειρηνικές διαδηλώσεις, εκείνων που έπρεπε να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους κυριολεκτικά με γυμνά χέρια.
Ένοπλοι ακραίοι φίλαθλοι ποδοσφαίρου όχι μόνο κατέστρεψαν το στρατόπεδο των ακτιβιστών στον «Κουλίκοβο πόλε», αλλά το χειρότερο πράγμα συνέβη στο «σπίτι των Συνδικάτων», όπου από τις επιθέσεις των Ουκρανών εθνικιστών σκοτώθηκαν 48 άνθρωποι σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή των αρχών του Κιέβου, α ν και αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων, αναφέρουν πως ο αριθμός των θυμάτων έχει υπερβεί τα 100 άτομα. Κάποιος μπορεί να διαφωνήσει για τις λεπτομέρειες το τι συνέβη, αλλά το κύριο αποτέλεσμα είναι ότι τα γεγονότα στην Οδησσό άρχισαν τον πρόλογο της αδίστακτης καταστολής, ανεξάρτητα από τα πιστεύω του καθενός που δεν συμφωνεί με την πολιτική της νέας κυβέρνησης.
Στην Οδησσό έχει διαλυθεί οριστικά η ψευδαίσθηση της ειρηνικής, της μη βίαιης «επανάστασης της αξιοπρέπειας» που έλαβε χώρα στην Ουκρανία. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του Ντονμπάς και της Κριμαίας ένιωσαν φρίκη και αγανάκτηση όταν είδαν τη «σφαγή της Οδησσού». Είδαν να υπονομεύεται η πίστη σε οποιαδήποτε δυνατότητα ειρηνευτικών συνομιλιών με τις ουκρανικές αρχές.Μετά την Οδησσό της Ουκρανίας, οι εθνικιστές μπήκαν στο νόημα καταστρέφοντας ιστορικά μνημεία, κάνοντας πογκρόμ σε μη επιθυμητά ΜΜΕ, νικώντας όχι μόνο τους αντιπάλους, αλλά και όποιον τολμούσε δηλώσει διαμαρτυρία ή αντίσταση.
Η Οδησσός έδειξε εμφανή συνενοχή των αρχών του Κίεβου, ενέπνευσε την ιδέα της ατιμωρησίας όποιων πράξεων «στο όνομα της Ουκρανίας", και ενστάλαξε τον φόβο και ανησυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους για τους οποίους κατέστη σαφές ότι δεν έχει σημασία τι αμαρτίες έχει κάνει η νέα κυβέρνηση αυτοί οι άνθρωποι πήραν την ανοχή από την Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
Ως απόδειξη, η έρευνα για τα γεγονότα της Οδησσού, που ουσιαστικά ακόμα δεν έχει ξεκινήσει, οι «πραγματικοί ήρωες", ειδικότερα, ο σημερινός Πρόεδρος της Ουκρανικής Βουλής ο Προυμπίἴ, όχι μόνο δεν εμπλέκεται με νομικές ευθύνες, αλλά και ασκεί μια επιτυχημένη πολιτική καριέρα. Οι προστάτες των ουκρανικών αρχών είναι σαφώς αντίθετοι στο ευρωπαϊκό κοινό ώστε να μάθει την αλήθεια για τα γεγονότα της Οδησσου.
Αυτό όχι μόνο χαλάει την εικόνα της νέας Ουκρανίας, αλλά και δημιουργεί προηγούμενο για τη δίωξη εκείνων που «νοιάζονται» για την τύχη των προσφύγων από τη Συρία, διαδίδουν ψέματα για την εικαζόμενη παρενόχληση του πληθυσμού της "κατεχόμενης" Κριμαίας, αλλά αγνοούν προσεκτικά το γεγονός ότι στην «νέα» Ουκρανία πεθαίνουν περίεργα ή εξαφανίζονται άνθρωποι, τα λεγόμενα εθελοντικά τάγματα σχηματίζονται με συντριπτική πλειοψηφία από άτομα με ποινικό μητρώο στη σύγχρονη Ουκρανία, μία διεφθαρμένη χώρα στα πρόθυρα της μαζικής στρατιωτικής ψύχωσης της κοινωνίας.
"Eυρωακτιβιστές" από την Ουκρανία κατά ομάδες μπουκάρουν σε ευρωπαϊκές πόλεις, ντυμένοι στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας, οργανώνουν θεατρικές δράσεις αλληλεγγύης του λαού που υπέστη ρωσική επιθετικότητα, με άσεμνο τρόπο επίμονα ζητιανεύουν για το δικαίωμα να είναι Ευρωπαίοι. Αλλά παραμένει ένα ανοιχτό μάλλον απλό ερώτημα: πώς μπορεί μια χώρα που επιδιώκει την ένταξη στην πολιτισμένη ευρωπαϊκή κοινότητα, να ενθαρρύνει τη διώξεις και δολοφονίες, ενάντια σε εκείνους που είχαν το δικαίωμα να έχουν τη δική τους θέση και άποψη, εκείνων που αξίζαν τουλάχιστον μια στοιχειώδη ανθρώπινη συμπόνια, και όσων απαιτούν πλήρη και αμερόληπτη έρευνα της τραγωδίας της Οδησσού.
Αξίζει να θυμηθούμε τα λόγια Τσέχου πατριώτη Γιου. Φούτσικ ο οποίος εκτελέστηκε από τους Ναζί:
"Άνθρωποι, να προσέχετε!". Πράγματι, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη θα πρέπει να αξιολογήσει προσεκτικά τις προθέσεις εκείνων που λένε για την ευρωπαϊκή επιλογή της Ουκρανίας, αλλά πρεσβεύουν την ιδεολογία του μίσους και του σκοταδισμού. Εκείνοι που είναι στις πλατείες των ευρωπαϊκών πόλεων και στις δημόσιες αίθουσες και προσπαθούν να μιλήσουν για τη δύσκολη αλλά σταθερή προσήλωση της Ουκρανίας στις ευρωπαϊκές αξίες και τα ιδανικά, ενώ η δική τους χώρα είναι απολύτως αδιάφορη για την τύχη των ανθρώπων που υποφέρουν από τη φτώχεια και την αδικία, όχι στην ανάγκη των ηχηρών φράσεων, αλλά σε συμμόρφωση με τα κοινωνικά και τα πολιτικά τους δικαιώματα.
Στη σύγχρονη Ουκρανική ιστορία υπάρχουν ημερομηνίες στις οποίες θα πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή περισσότερο από μια δεκαετία. Στα γεγονότα στις 2 Μαΐου του 2014 στην Οδησσό σημειώνονται τραγωδία, φαυλότητα και υποκρισία. Τραγωδία για εκείνους που έπεσαν θύματα του πλήθους των εξαγριωμένων εθνικιστών, υποκινούμενων από τους πολιτικούς του Κιέβου.
Η ευτέλεια των προβοκατόρων που έκαναν την βρώμικη δουλειά, γρήγορα εξαφανίστηκαν από τις ειδήσεις . Η υποκρισία της δυτικής πολιτικής ελίτ, περιέγραφε εφιαλτικό και διεφθαρμένο το καθεστώς του Γιανουκόβιτς, αλλά έδιναν τις εγκληματικές συγκαταβατικές αξιολογήσεις των πράξεων των νέων αρχών του Κιέβου.Τα γεγονότα στην Οδησσό είναι η λογική συνέχεια του Μαἴτνάν του Κιέβου, όπου πλήθος με επικεφαλής ένοπλους μαχητές, πυροβόλησαν αξιωματικούς επιβολής του νόμου, αλλά φώναζαν δυνατά για τη θυσιαστική τους αγάπη για την ειρήνη. Από το πλήθος δόθηκαν ζωές για σφαγή «μαρτύρων» στο όνομα της εθνικής επανάστασης.
Η Οδησσός, σε αντίθεση με Κίεβο, έγινε το κέντρο της αντίστασης της Νέας Ρωσίας. Οι κάτοικοι της Οδησσού, της πολυεθνικής πόλης, με τις παραδόσεις της ειρήνης και του αμοιβαίου σεβασμού, δεν έλαβε τη ρητορική των νέων αρχών σχετικά με αναγκαστική ουκρανοποίηση, γνωρίζανε πολύ καλά ότι πίσω απ’ όλες αυτές τις δυνατές φράσεις σχετικές με την ευρωπαϊκή επιλογή της Ουκρανίας στην πραγματικότητα έρχονται για να περάσουν ένα αντισυνταγματικό πραξικόπημα που έφερε στην εξουσία πολιτικούς τυχοδιώκτες που υποστηρίζονται και συντηρούνται από την Ουάσιγκτον.
Στην Οδησσό, σε εκείνες τις τεταμένες ημέρες υπήρχε αίσθηση της ανοιχτής αντίθεσης με το αμερικανικό έργο "Ουκρανία". Οι κάτοικοι της Οδησσού δεν θα μπορούσαν να συμβιβαστούν με το ρόλο της πόλης ως βάσης του Ναυτικού των ΗΠΑ, για να μοιραστεί την τύχη του αποικιακού λιμανιού, να γίνει το κέντρο για να μεταμορφωθεί η Μαύρη Θάλασσα σε εσωτερική λίμνη των ΗΠΑ.
Η χρονολογική σειρά των γεγονότων εκείνων των ημερών δείχνει ότι στην Οδησσό το αιματηρό σενάριο σχεδιάστηκε από τους δημιουργούς της, με διττό σκοπό: να καταστρέψει, να διαλύσει το κίνημα του αντιμαἴνάν και να δείξουν στην υπόλοιπη Ουκρανία το πρόσωπο της νέας "δημοκρατίας". Από την άλλη πλευρά, να δοκιμάσουν στην πράξη τη δυνατότητα συμπερίληψης στον πολιτικό αγώνα της Ουκρανίας νεοφασιστικών οργανώσεων και των ακραίων φιλάθλων του ποδοσφαίρου, γνωστοί για τις εθνικιστικές και ρατσιστικές τους απόψεις.
Η επίσημη αιτία είναι η εμφάνιση του "Οδησσιωτικού τάγματος» του αντιμαἴντάν. Χαρακτηριστικό το αποτέλεσμα αυτών των συγκρούσεων, στις οποίες εμπλέκονται άτομα που αυτοαποκαλούνται υποστηρικτές της ενότητας της Ουκρανίας με τους φιλορώσους πολίτες της Ουκρανίας, ήταν ο θάνατος αθώων ηλικιωμένων, γυναικών, νέων, εκείνων που πήραν μέρος σε ειρηνικές διαδηλώσεις, εκείνων που έπρεπε να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους κυριολεκτικά με γυμνά χέρια.
Ένοπλοι ακραίοι φίλαθλοι ποδοσφαίρου όχι μόνο κατέστρεψαν το στρατόπεδο των ακτιβιστών στον «Κουλίκοβο πόλε», αλλά το χειρότερο πράγμα συνέβη στο «σπίτι των Συνδικάτων», όπου από τις επιθέσεις των Ουκρανών εθνικιστών σκοτώθηκαν 48 άνθρωποι σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή των αρχών του Κιέβου, α ν και αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων, αναφέρουν πως ο αριθμός των θυμάτων έχει υπερβεί τα 100 άτομα. Κάποιος μπορεί να διαφωνήσει για τις λεπτομέρειες το τι συνέβη, αλλά το κύριο αποτέλεσμα είναι ότι τα γεγονότα στην Οδησσό άρχισαν τον πρόλογο της αδίστακτης καταστολής, ανεξάρτητα από τα πιστεύω του καθενός που δεν συμφωνεί με την πολιτική της νέας κυβέρνησης.
Στην Οδησσό έχει διαλυθεί οριστικά η ψευδαίσθηση της ειρηνικής, της μη βίαιης «επανάστασης της αξιοπρέπειας» που έλαβε χώρα στην Ουκρανία. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του Ντονμπάς και της Κριμαίας ένιωσαν φρίκη και αγανάκτηση όταν είδαν τη «σφαγή της Οδησσού». Είδαν να υπονομεύεται η πίστη σε οποιαδήποτε δυνατότητα ειρηνευτικών συνομιλιών με τις ουκρανικές αρχές.Μετά την Οδησσό της Ουκρανίας, οι εθνικιστές μπήκαν στο νόημα καταστρέφοντας ιστορικά μνημεία, κάνοντας πογκρόμ σε μη επιθυμητά ΜΜΕ, νικώντας όχι μόνο τους αντιπάλους, αλλά και όποιον τολμούσε δηλώσει διαμαρτυρία ή αντίσταση.
Η Οδησσός έδειξε εμφανή συνενοχή των αρχών του Κίεβου, ενέπνευσε την ιδέα της ατιμωρησίας όποιων πράξεων «στο όνομα της Ουκρανίας", και ενστάλαξε τον φόβο και ανησυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους για τους οποίους κατέστη σαφές ότι δεν έχει σημασία τι αμαρτίες έχει κάνει η νέα κυβέρνηση αυτοί οι άνθρωποι πήραν την ανοχή από την Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ως απόδειξη, η έρευνα για τα γεγονότα της Οδησσού, που ουσιαστικά ακόμα δεν έχει ξεκινήσει, οι «πραγματικοί ήρωες", ειδικότερα, ο σημερινός Πρόεδρος της Ουκρανικής Βουλής ο Προυμπίἴ, όχι μόνο δεν εμπλέκεται με νομικές ευθύνες, αλλά και ασκεί μια επιτυχημένη πολιτική καριέρα. Οι προστάτες των ουκρανικών αρχών είναι σαφώς αντίθετοι στο ευρωπαϊκό κοινό ώστε να μάθει την αλήθεια για τα γεγονότα της Οδησσου.
Αυτό όχι μόνο χαλάει την εικόνα της νέας Ουκρανίας, αλλά και δημιουργεί προηγούμενο για τη δίωξη εκείνων που «νοιάζονται» για την τύχη των προσφύγων από τη Συρία, διαδίδουν ψέματα για την εικαζόμενη παρενόχληση του πληθυσμού της "κατεχόμενης" Κριμαίας, αλλά αγνοούν προσεκτικά το γεγονός ότι στην «νέα» Ουκρανία πεθαίνουν περίεργα ή εξαφανίζονται άνθρωποι, τα λεγόμενα εθελοντικά τάγματα σχηματίζονται με συντριπτική πλειοψηφία από άτομα με ποινικό μητρώο στη σύγχρονη Ουκρανία, μία διεφθαρμένη χώρα στα πρόθυρα της μαζικής στρατιωτικής ψύχωσης της κοινωνίας.
"Eυρωακτιβιστές" από την Ουκρανία κατά ομάδες μπουκάρουν σε ευρωπαϊκές πόλεις, ντυμένοι στα χρώματα της ουκρανικής σημαίας, οργανώνουν θεατρικές δράσεις αλληλεγγύης του λαού που υπέστη ρωσική επιθετικότητα, με άσεμνο τρόπο επίμονα ζητιανεύουν για το δικαίωμα να είναι Ευρωπαίοι. Αλλά παραμένει ένα ανοιχτό μάλλον απλό ερώτημα: πώς μπορεί μια χώρα που επιδιώκει την ένταξη στην πολιτισμένη ευρωπαϊκή κοινότητα, να ενθαρρύνει τη διώξεις και δολοφονίες, ενάντια σε εκείνους που είχαν το δικαίωμα να έχουν τη δική τους θέση και άποψη, εκείνων που αξίζαν τουλάχιστον μια στοιχειώδη ανθρώπινη συμπόνια, και όσων απαιτούν πλήρη και αμερόληπτη έρευνα της τραγωδίας της Οδησσού.
Αξίζει να θυμηθούμε τα λόγια Τσέχου πατριώτη Γιου. Φούτσικ ο οποίος εκτελέστηκε από τους Ναζί:
"Άνθρωποι, να προσέχετε!". Πράγματι, η ευρωπαϊκή κοινή γνώμη θα πρέπει να αξιολογήσει προσεκτικά τις προθέσεις εκείνων που λένε για την ευρωπαϊκή επιλογή της Ουκρανίας, αλλά πρεσβεύουν την ιδεολογία του μίσους και του σκοταδισμού. Εκείνοι που είναι στις πλατείες των ευρωπαϊκών πόλεων και στις δημόσιες αίθουσες και προσπαθούν να μιλήσουν για τη δύσκολη αλλά σταθερή προσήλωση της Ουκρανίας στις ευρωπαϊκές αξίες και τα ιδανικά, ενώ η δική τους χώρα είναι απολύτως αδιάφορη για την τύχη των ανθρώπων που υποφέρουν από τη φτώχεια και την αδικία, όχι στην ανάγκη των ηχηρών φράσεων, αλλά σε συμμόρφωση με τα κοινωνικά και τα πολιτικά τους δικαιώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου