Νικόλαος Μπαγιαρτάκης
Ο Ερντογάν, πήρε το όπλο του και το στρέφει ενάντια στον τούρκικο στρατό μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα που εδέχθη κατά τις 15 Ιουλίου, έχει ξεκινήσει τις μαζικές γενικές εκκαθαρίσεις σε όλα τα σώματα και όπλα του στρατού. Αυτή η εξέλιξη είναι κάτι που δίνει πλεονέκτημα στην ελληνική πλευρά και θα πρέπει να σταματήσει την αδράνεια (κάτι που δεν οφείλεται αποκλειστικά στην θερινή ραστώνη αλλά είναι μία διαρκής πρακτική που την χαρακτηρίζει, είναι σαν μία ανομολόγητη παράδοση) και να εκμεταλλευτεί την κάθε ευκαιρία που θα της παρουσιαστεί άμεσα, διότι αλλιώς θα το πληρώσει ξανά η χώρα μας.
Μία τέτοια εκκαθάριση που πραγματοποίησε ο Ερντογάν είναι η παραίτηση του αντιστράτηγου του στρατού κατοχής τον Ιλία Μποζκούρτ (97ος ανάμεσα των 202 παραιτηθέντων στρατηγών), διότι θεωρείται και αυτός ένας εξ αυτών που έδρασαν για να πραγματοποιηθεί το πραξικόπημα αυτό. Επίσης, μαζί με αυτόν παραιτήθηκαν οι Υποστράτηγοι Τατζί Κουρούλ και Σαντίκ Πιγιαντέ, διοικητές της 28ης και 29ης μηχανοκίνητης μονάδας του στρατού κατοχής στην Κύπρο. (1)
Συνήθως, κάθε φορά που υπάρχουν διαπραγματεύσεις και τίθεται το εξής ζήτημα για να φύγουν τα στρατεύματα της Τουρκίας μαζί και τα δικά μας, η δική τους πλευρά το απορρίπτει με το εξής πρόσχημα ότι αποτελεί μέρος της ασφάλειας της μειονότητας τους.
Αυτές οι παραιτήσεις και το παρολίγο Τουρκικό πραξικόπημα πρέπει να αποτελέσει διαπραγματευτικό χαρτί-ατού στην επίλυση επί του ελληνικού ζητήματος της κυπριακής λύσης. Μέχρι τώρα οι Τούρκοι αξιώνουν σαν δικαιολογία ότι ο Τούρκικος στρατός είναι για την προφύλαξη και για την ασφάλεια της μειονότητας της Τουρκοκυπριακής πλευράς. Μετά την παραίτηση του στρατηγού επικεφαλής των Κατοχικών δυνάμεων στην Κύπρο, είναι εμφανές ότι δεν μπορεί να επικαλεστεί αυτό το επιχείρημα η απέναντι πλευρά και αν το επικαλεστεί είναι σαθρό το επιχείρημα και δεν μπορεί να σταθεί.
Διότι, ποια ασφάλεια μπορεί να παρέχει αυτός ο στρατός στην άλλη πλευρά της τουρκοκυπριακής πλευράς της Κύπρου, όταν είναι υπονομευτής της ίδιας της Τουρκίας στην ασφάλεια της και την κυριαρχία της πλήττοντας τον ίδιο της τον Πρόεδρο; Είναι εμφανής η αδυναμία του επιχειρήματος αυτού και πρέπει οι αρμόδιοι Υπουργοί, οι Σύμβουλοι και τα όργανα του κράτους που έχουν οριστεί ως υπεύθυνα των ζητημάτων για την εξωτερική πολιτική να μην χάσουν κι αυτή την ευκαιρία που τους δίνει ο Ερντογάν και να διεκδικήσουν στις παρούσες συνθήκες, όσο πιο άμεσα τόσο το καλύτερο, μία λύση για την Κύπρο.
Έχει δείξει ότι η παρούσα κυβέρνηση των Η.Π.Α. την διάθεση της απέναντι στον Ερντογάν σε αυτό το διάστημα ότι είναι ένα αγκάθι στην πλάτη της και θα ήθελε να το ξεφορτωθεί μόλις της παρουσιαστεί η ευκαιρία (και πιθανότατα θα το είχε κάνει νωρίτερα, αν η Τουρκία στην γεωπολιτική της θέση δεν είχε αυτή την σημασία, ως "περιφερειακή δύναμη" και την αξία της στο επιχειρησιακό κομμάτι του ΝΑΤΟ σαν στρατιωτική δύναμη, ως δεύτερος πολυπληθέστερος στρατός και αξιόμαχος σε κάθε του αποστολή). Να θυμίσω μία δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α. του Τζον Κέρυ (2) όπου τοποθετήθηκε επί του Κυπριακού ζητήματος σε Αμερικάνικες Υπηρεσίες (προ της επιχείρησης του πραξικοπήματος) ως εξής, ότι υπήρξε "στρατιωτική εισβολή" στην Κύπρο το 1974 και όχι όπως μέχρι τότε που η θέση των Η.Π.Α. επ' αυτού ήταν "στρατιωτική επέμβαση".
Αυτή η φράση κλειδί στην γλώσσα της διπλωματίας δηλώνει και αλλαγή κατεύθυνσης για το ζήτημα αυτό που άπτεται στα ελληνικά συμφέροντα και προστασίας των Ελλήνων της Κύπρου. Επίσης, πολλά θα διαφανούν στην επικείμενη συνάντηση τον Αύγουστο του Ερντογάν με τον Πούτιν (η πρώτη επίσκεψη που πραγματοποιείται σε ανώτατη κλίμακα είναι με την Ρωσία και όχι με τις Η.Π.Α. αλλά ούτε και με κάποια χώρα της Ε.Ε., έχει την σημασία του αυτό το σημάδι) για αν υπάρξουν και ποιες μεταξύ των δύο χωρών και κυρίως εάν προχωρήσουν στον ενεργειακό διάδρομο τον Turkish stream που θα περνάει από την Τουρκία προς την Ευρώπη και θα απεμπλακεί ο Ρώσος πρόεδρος από τον μόνιμο του βραχνά τόσο της Ουκρανίας, όσο και της Γερμανίας), επεκτείνοντας τον ζωτικό του χώρο προς την Μεσόγειο στην περιφερειακή δύναμη της γεωπολιτικής σκακιέρας.
Υπήρξε πάγια επιδίωξη της Ρωσίας αυτή η στρατηγική επέκταση της αποτελούσε ακόμη και επί της εποχής του Στάλιν και σίγουρα θα είναι μία εξέλιξη διόλου θετική για την κυριαρχία της ηγετικής δύναμης της Δύσης. Ένας ακόμη λόγος που συντρέχει να οδηγηθούμε στην λύση άμεσα, είναι και οι επόμενες εκλογές στις Η.Π.Α. κατά τα σημερινά δεδομένα και όπως φαίνεται ο Τραμπ έχει το προβάδισμα να ακολουθήσει τον δρόμο προς τον Λευκό Οίκο, ως επόμενος πρόεδρος του Ομπάμα. Από όσο έχει εκδηλωθεί υπάρχει μία σχέση μεταξύ του υποψηφίου του Ρεπουμπλικανικού κόμματος του ίδιου με τον Πούτιν και εκεί θα αλλάξουν ενδεχομένως οι συγκυρίες για εμάς τόσο σε αυτό το ζήτημα, όσο και στα άλλα, το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να προδικάσει για το τι μέλλει γενέσθαι σε αυτήν την εξέλιξη παρά μόνο να προβεί σε υποθέσεις.(3)
Εν κατακλείδι, πρέπει να κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια η Ελλάδα για να επιλύσει το Κυπριακό σε αυτές τις ευνοϊκές συνθήκες για τον ελληνισμό. Να αξιοποιήσει την κάθε ευκαιρία που μας προσφέρει ο Τούρκος πρόεδρος για να υπάρξει μία δεύτερη νίκη του ελληνισμού απέναντι στην Τουρκία (η πρώτη νίκη είναι η κατάκτηση της ΑΟΖ και η αδειοδότηση των θαλάσσιων οικοπέδων στην Κύπρο, αντίθετα οι υπεύθυνοι μας σε αυτό έδειξαν για άλλη μία φορά ότι ενώ υπάρχει η δυνατότητα της ΑΟΖ στην Ελλάδα και να ξεπεράσει την παρούσα καταστροφή που βιώνει (αναβαθμίζοντας την χώρα σε γεωπολιτική θέση, πέραν των οικονομικών οφελών που θα έχει), αυτοί αδρανούν ή είναι στην καλύτερη περίπτωση ανίκανοι, χωρίς να αντιλαμβάνονται τα πλεονεκτήματα που τους δίνει η χώρα, έχοντας σαν μοναδική μέριμνα τα προνόμια τους, ευτυχώς οι αδελφοί Κύπριοι έχουν και κάποιους που μπορούν και θέλουν να διεκδικήσουν τα οφέλη που έχουν ακόμη και αν χρειαστεί να σταθούν απέναντι στην Τουρκία, θυμάστε ότι είχε στείλει το Μπαρμπαρός και είχε προβεί σε αεροπορικές παραβιάσεις). (4)
Εκ του Δεσμώτη-Μπαγιαρτάκη Νικόλαου του "Νεωτερικού Κράτους - Λεβιάθαν"
Ο Ερντογάν, πήρε το όπλο του και το στρέφει ενάντια στον τούρκικο στρατό μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα που εδέχθη κατά τις 15 Ιουλίου, έχει ξεκινήσει τις μαζικές γενικές εκκαθαρίσεις σε όλα τα σώματα και όπλα του στρατού. Αυτή η εξέλιξη είναι κάτι που δίνει πλεονέκτημα στην ελληνική πλευρά και θα πρέπει να σταματήσει την αδράνεια (κάτι που δεν οφείλεται αποκλειστικά στην θερινή ραστώνη αλλά είναι μία διαρκής πρακτική που την χαρακτηρίζει, είναι σαν μία ανομολόγητη παράδοση) και να εκμεταλλευτεί την κάθε ευκαιρία που θα της παρουσιαστεί άμεσα, διότι αλλιώς θα το πληρώσει ξανά η χώρα μας.
Μία τέτοια εκκαθάριση που πραγματοποίησε ο Ερντογάν είναι η παραίτηση του αντιστράτηγου του στρατού κατοχής τον Ιλία Μποζκούρτ (97ος ανάμεσα των 202 παραιτηθέντων στρατηγών), διότι θεωρείται και αυτός ένας εξ αυτών που έδρασαν για να πραγματοποιηθεί το πραξικόπημα αυτό. Επίσης, μαζί με αυτόν παραιτήθηκαν οι Υποστράτηγοι Τατζί Κουρούλ και Σαντίκ Πιγιαντέ, διοικητές της 28ης και 29ης μηχανοκίνητης μονάδας του στρατού κατοχής στην Κύπρο. (1)
Συνήθως, κάθε φορά που υπάρχουν διαπραγματεύσεις και τίθεται το εξής ζήτημα για να φύγουν τα στρατεύματα της Τουρκίας μαζί και τα δικά μας, η δική τους πλευρά το απορρίπτει με το εξής πρόσχημα ότι αποτελεί μέρος της ασφάλειας της μειονότητας τους.
Αυτές οι παραιτήσεις και το παρολίγο Τουρκικό πραξικόπημα πρέπει να αποτελέσει διαπραγματευτικό χαρτί-ατού στην επίλυση επί του ελληνικού ζητήματος της κυπριακής λύσης. Μέχρι τώρα οι Τούρκοι αξιώνουν σαν δικαιολογία ότι ο Τούρκικος στρατός είναι για την προφύλαξη και για την ασφάλεια της μειονότητας της Τουρκοκυπριακής πλευράς. Μετά την παραίτηση του στρατηγού επικεφαλής των Κατοχικών δυνάμεων στην Κύπρο, είναι εμφανές ότι δεν μπορεί να επικαλεστεί αυτό το επιχείρημα η απέναντι πλευρά και αν το επικαλεστεί είναι σαθρό το επιχείρημα και δεν μπορεί να σταθεί.
Διότι, ποια ασφάλεια μπορεί να παρέχει αυτός ο στρατός στην άλλη πλευρά της τουρκοκυπριακής πλευράς της Κύπρου, όταν είναι υπονομευτής της ίδιας της Τουρκίας στην ασφάλεια της και την κυριαρχία της πλήττοντας τον ίδιο της τον Πρόεδρο; Είναι εμφανής η αδυναμία του επιχειρήματος αυτού και πρέπει οι αρμόδιοι Υπουργοί, οι Σύμβουλοι και τα όργανα του κράτους που έχουν οριστεί ως υπεύθυνα των ζητημάτων για την εξωτερική πολιτική να μην χάσουν κι αυτή την ευκαιρία που τους δίνει ο Ερντογάν και να διεκδικήσουν στις παρούσες συνθήκες, όσο πιο άμεσα τόσο το καλύτερο, μία λύση για την Κύπρο.
Έχει δείξει ότι η παρούσα κυβέρνηση των Η.Π.Α. την διάθεση της απέναντι στον Ερντογάν σε αυτό το διάστημα ότι είναι ένα αγκάθι στην πλάτη της και θα ήθελε να το ξεφορτωθεί μόλις της παρουσιαστεί η ευκαιρία (και πιθανότατα θα το είχε κάνει νωρίτερα, αν η Τουρκία στην γεωπολιτική της θέση δεν είχε αυτή την σημασία, ως "περιφερειακή δύναμη" και την αξία της στο επιχειρησιακό κομμάτι του ΝΑΤΟ σαν στρατιωτική δύναμη, ως δεύτερος πολυπληθέστερος στρατός και αξιόμαχος σε κάθε του αποστολή). Να θυμίσω μία δήλωση του Υπουργού Εξωτερικών των Η.Π.Α. του Τζον Κέρυ (2) όπου τοποθετήθηκε επί του Κυπριακού ζητήματος σε Αμερικάνικες Υπηρεσίες (προ της επιχείρησης του πραξικοπήματος) ως εξής, ότι υπήρξε "στρατιωτική εισβολή" στην Κύπρο το 1974 και όχι όπως μέχρι τότε που η θέση των Η.Π.Α. επ' αυτού ήταν "στρατιωτική επέμβαση".
Αυτή η φράση κλειδί στην γλώσσα της διπλωματίας δηλώνει και αλλαγή κατεύθυνσης για το ζήτημα αυτό που άπτεται στα ελληνικά συμφέροντα και προστασίας των Ελλήνων της Κύπρου. Επίσης, πολλά θα διαφανούν στην επικείμενη συνάντηση τον Αύγουστο του Ερντογάν με τον Πούτιν (η πρώτη επίσκεψη που πραγματοποιείται σε ανώτατη κλίμακα είναι με την Ρωσία και όχι με τις Η.Π.Α. αλλά ούτε και με κάποια χώρα της Ε.Ε., έχει την σημασία του αυτό το σημάδι) για αν υπάρξουν και ποιες μεταξύ των δύο χωρών και κυρίως εάν προχωρήσουν στον ενεργειακό διάδρομο τον Turkish stream που θα περνάει από την Τουρκία προς την Ευρώπη και θα απεμπλακεί ο Ρώσος πρόεδρος από τον μόνιμο του βραχνά τόσο της Ουκρανίας, όσο και της Γερμανίας), επεκτείνοντας τον ζωτικό του χώρο προς την Μεσόγειο στην περιφερειακή δύναμη της γεωπολιτικής σκακιέρας.
Υπήρξε πάγια επιδίωξη της Ρωσίας αυτή η στρατηγική επέκταση της αποτελούσε ακόμη και επί της εποχής του Στάλιν και σίγουρα θα είναι μία εξέλιξη διόλου θετική για την κυριαρχία της ηγετικής δύναμης της Δύσης. Ένας ακόμη λόγος που συντρέχει να οδηγηθούμε στην λύση άμεσα, είναι και οι επόμενες εκλογές στις Η.Π.Α. κατά τα σημερινά δεδομένα και όπως φαίνεται ο Τραμπ έχει το προβάδισμα να ακολουθήσει τον δρόμο προς τον Λευκό Οίκο, ως επόμενος πρόεδρος του Ομπάμα. Από όσο έχει εκδηλωθεί υπάρχει μία σχέση μεταξύ του υποψηφίου του Ρεπουμπλικανικού κόμματος του ίδιου με τον Πούτιν και εκεί θα αλλάξουν ενδεχομένως οι συγκυρίες για εμάς τόσο σε αυτό το ζήτημα, όσο και στα άλλα, το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να προδικάσει για το τι μέλλει γενέσθαι σε αυτήν την εξέλιξη παρά μόνο να προβεί σε υποθέσεις.(3)
Εν κατακλείδι, πρέπει να κάνει κάθε δυνατή προσπάθεια η Ελλάδα για να επιλύσει το Κυπριακό σε αυτές τις ευνοϊκές συνθήκες για τον ελληνισμό. Να αξιοποιήσει την κάθε ευκαιρία που μας προσφέρει ο Τούρκος πρόεδρος για να υπάρξει μία δεύτερη νίκη του ελληνισμού απέναντι στην Τουρκία (η πρώτη νίκη είναι η κατάκτηση της ΑΟΖ και η αδειοδότηση των θαλάσσιων οικοπέδων στην Κύπρο, αντίθετα οι υπεύθυνοι μας σε αυτό έδειξαν για άλλη μία φορά ότι ενώ υπάρχει η δυνατότητα της ΑΟΖ στην Ελλάδα και να ξεπεράσει την παρούσα καταστροφή που βιώνει (αναβαθμίζοντας την χώρα σε γεωπολιτική θέση, πέραν των οικονομικών οφελών που θα έχει), αυτοί αδρανούν ή είναι στην καλύτερη περίπτωση ανίκανοι, χωρίς να αντιλαμβάνονται τα πλεονεκτήματα που τους δίνει η χώρα, έχοντας σαν μοναδική μέριμνα τα προνόμια τους, ευτυχώς οι αδελφοί Κύπριοι έχουν και κάποιους που μπορούν και θέλουν να διεκδικήσουν τα οφέλη που έχουν ακόμη και αν χρειαστεί να σταθούν απέναντι στην Τουρκία, θυμάστε ότι είχε στείλει το Μπαρμπαρός και είχε προβεί σε αεροπορικές παραβιάσεις). (4)
Εκ του Δεσμώτη-Μπαγιαρτάκη Νικόλαου του "Νεωτερικού Κράτους - Λεβιάθαν"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου