Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2016

«Δεν είναι αυτό που νομίζεις»

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο


Έπεσε και το πρώτο ξύλο για τους πλειστηριασμούς κατοικιών στη Θεσσαλονίκη, έξω από τα δικαστήρια, που έρχεται μια βδομάδα μετά την ματαίωση άλλου πλειστηριασμού για σπίτι εξαμελούς οικογένειας.

Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν και ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος φώναζε συνέχεια τα γνωστά συνθήματα «λαέ μην τους φοβηθείς, ήρθε η ώρα της ανατροπής» και το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», ενώ παραλίγο να τον συλλάβουν τα ΜΑΤ όταν τους προκάλεσε με το σύνθημα «μπάτσοι, TVνεοναζί, όλα τα καθάρματα δουλεύετε μαζί.»

Μάλιστα, ο Αλέξης Τσίπρας, διαμαρτυρήθηκε κατά της ελληνικής κυβέρνησης της οποίας ηγείται, η οποία όπως είπε καταδυναστεύει τον ελληνικό λαό μαζί με το εγχώριο και διεθνές κεφάλαιο.

Από την άλλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε αγώνα με τα ΜΑΤ σε αντίστοιχες απόπειρες πλειστηριασμών στην Αθήνα και υποσχέθηκε όταν γίνει πρωθυπουργός πως οι πλειστηριασμοί θα γίνονται ηλεκτρονικά για να μην ενοχλούνται οι πολίτες στο άκουσμα τέτοιων δυσάρεστων ειδήσεων, γιατί ότι δεν σε πληγώνει σε κάνει πιο θλιβερό, μωρό μου.

Οι υπόλοιποι αρχηγοί των κομμάτων, δεν έκαναν δηλώσεις αυτή την φορά, αφού οι πλειστηριασμοί δεν πουλάνε στο προτεκτοράτο όπως οι τηλεοπτικές άδειες ή το ερωτικό φιλί του Βερύκιου με τον Κοντομηνά on camera.

Σίγουρα δεν μου αρέσει να προεξοφλώ τυχόν αντιδράσεις, αλλά δεν είμαι και χθεσινός.

Χωρίς την αντίδραση του συνόλου της κοινωνίας, τέτοιες μεμονωμένες αντιδράσεις θα έχουν την τύχη που είχαν στην Ισπανία ή την Πορτογαλία.

Πολύ ξύλο στην αρχή, ΜΑΤ να μπουκάρουν για να ξεσπιτώσουν οικογένειες, συλλήψεις, κούραση των αγωνιστών και συνέχιση των εξώσεων σαν να ήταν κάτι που συνέβαινε πάντοτε.

Μπορεί αυτό να μην είναι δεδομένο, γιατί τίποτα δεν είναι άλλωστε, αλλά σίγουρα αυτό θα συμβεί αν δεν υπάρχει πραγματική, έμπρακτη υποστήριξη από την κοινωνία.

Τουλάχιστον, ισχύει και το άλλο, πως χαμένες είναι οι μάχες που δεν δόθηκαν.

Κάποιες μάχες πρέπει να δοθούν, απλά για να δοθούν.

Μην με βλέπετε, βέβαια, που δεν εντυπωσιάζομαι.

Καλές οι μάχες, αλλά πιο καλές ακόμα είναι και οι νίκες.

Το να ματαιώσεις έναν πλειστηριασμό είναι προσωρινή νίκη.

Η πραγματική νίκη είναι να τον ακυρώσεις, να μην επαναληφθεί ποτέ.

Οι μάχες είναι σημαντικές από μόνες τους, αλλά να δοθούν όμως και όσο πιο σωστά γίνεται.

Βαρέθηκα να τρώμε και τα μούτρα μας ξανά και ξανά και να συζητάμε έξι χρόνια για την γενική απάθεια των Ελλήνων.

‘Αμα δεν θέλουν να σώσουν την χώρα τους -συνεπώς και το τομάρι τους- σκασίλα μου.

‘Οταν βουλιάζει το πλοίο θα απλώσεις το χέρι σου μια, δυο, τρεις φορές να βοηθήσεις τον άλλον.

Ε, αν δεν θέλει ο άτιμος να σωθεί, να κάνει λίγη ακόμα προσπάθεια να σωθεί, τότε να πάει να πνιγεί.

Γιατί η μέχρι τώρα αντίδραση μας ως κοινωνία απέναντι στον ολοκληρωτισμό των αγορών και του συστήματος, είναι με τοπικές αλοιφές.

Καθόμαστε και παρακαλάμε για τα αυτονόητα.

Είτε θα είμαστε αποτελεσματικοί και ουσιαστικοί ή θα χαθούμε, είναι απλό.

Λες και δεν ξέρουμε 6 χρόνια μετά τη χρεοκοπία ότι δεν μπορεί να υπάρξει κίνημα και κινηματική δράση χωρίς απεργίες διαρκείας, στάση πληρωμών και καθολικό αποκλεισμό του εμπορίου.


Ο μόνος τρόπος να πονέσουν οι ολιγάρχες της χώρας και οι δανειστές είναι να κλείσει το μαγαζί που λέγεται Ελλάδα.

Να μην δουλεύει τίποτα και κανένας.

‘Ολα τ’ άλλα είναι παρηγοριά στον άρρωστο.

Λυπάμαι, αλλά πρέπει να αποφασίσετε να «κάψετε» το σπίτι σας για να το σώσετε.

Δεν θέλετε, κανένα πρόβλημα, να μην το ‘χουμε και εμείς άγχος.

Τα πράγματα πάντως δεν πρόκειται να φτιάξουν από μόνα τους, νομοτελειακό.

Ξέρετε κάτι;

Η Ελλάδα πεθαίνει.

Αλλά αν είναι να πεθάνει η Ελλάδα, να πεθάνει γρήγορα. 

Γιατί η αγωνία κρατάει πολύ, και κάνει πολύ θόρυβο.


‘Οχι τίποτε άλλο, να μην συζητάμε για καμιά 40αριά χρόνια ακόμα τα ίδια και τα ίδια.

Ο μόνος τρόπος να περάσουν γρήγορα τα 99 χρόνια είναι να είμαστε εντελώς ανέμελοι.

Ο άλλος τρόπος να περάσουν γρήγορα τα 99 χρόνια είναι να μην κάτσουμε να τα φάμε στη μάπα.

Αν και μεταξύ μας, όσο ανέμελος και να είσαι, όταν αυτοί έρχονται να σου πάρουν το σπίτι, μάγκα μου την πάτησες.

Δεν θα πατήσεις τα 99 με την καμία.

Ούτε την επόμενη δεκαετία δεν βγάζεις.

‘Εχεις ακούσει για τους Αφρικανούς που ζούνε κατά μέσο όρο 40 χρόνια;

Θυμάσαι τώρα που έλεγαν κάποτε οι τηλεοράσεις ότι το πρόβλημα της χώρας είναι ότι ζούμε πολλά χρόνια και ο πληθυσμός γερνάει;

Θυμάσαι και κάτι για τις συντάξεις;

Την βρήκαν την λύση, απλά σε χαλάει λίγο.

‘Ερχονται να σου πάρουν όλη τη χώρα και εμείς εκεί να αναρωτιόμαστε αν θα σώσουμε το νερό, τα σπίτια, τις συντάξεις.

Στο μεταξύ, κάποιοι ακόμα αναρωτιούνται τι θα τα κάνουν τα σπίτια μας άμα τα πάρουν. 


Θα τα βάλουν φωτιά, αυτό είναι το θέμα μας;

Πολύ μου αρέσει όταν το μυαλό προσπαθεί να παρηγορήσει τα μάτια.

Τα μάτια δεν λένε ποτέ ψέμματα.

‘Αμα βλέπεις να παίρνουν σπίτια, ε αυτό κάνουν.

Το μυαλό αντιθέτως -ειδικά αν είναι λιγουλάκι απροπόνητο- θα κάνει τα πάντα για να διαστρεβλώσει αυτό που μόλις είδες.

«Δεν είναι αυτό που νομίζεις», πλάκα μας κάνουν οι δικαστές, που είναι γνωστοί χωρατατζήδες.

Είπανε απ’ εκεί που δικάζουν καθημερινά τους υπαίτιους της χρεοκοπίας, να σπάνε και λίγο την μονοτονία τιμωρώντας από κανέναν αθώο.

Μην πάθουμε και τίποτα από την πολλή δικαιοσύνη στην Ελλάδα.

‘Ασε κιόλας που προστατεύεται η πρώτη κατοικία, το έχει εγγυηθεί και η ελληνική κυβέρνηση με τους δανειστές, ότι δεν θέλουν να πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη, αναγκάζονται ρε παιδί μου.

Γι’ αυτό μας τα παίρνουν τα σπίτια, για να τα προστατεύσουν καλύτερα.

Τα προστατεύουν και από μας ακόμα, δεν είμαστε να μας εμπιστεύεσαι.

Εντάξει μεταξύ μας, αυτό είναι βάσιμο επιχείρημα.

Εδώ καταφέραμε και χάσαμε τη χώρα και βγάλαμε και τα ματάκια μας.

Εδώ ετοιμάζομαστε 7 χρόνια μετά τη χρεοκοπία, δηλαδή του χρόνου, να κάνουμε πρωθυπουργό το ζαβό αδερφάκι της Ντόρας.

Τι να λέμε τώρα, ποιος λογικός άνθρωπος θα εμπιστευόταν τους σημερινούς ‘Ελληνες;

Εδώ φεύγει κάποιος για έξω και λέμε απέδρασε ή γλίτωσε.

Η αλήθεια, κιόλας, είναι ότι οι ‘Ελληνες γενικά δεν ξέρουν που τους πάν’ τα τέσσερα.

Το πιο ωραίο είναι ότι τώρα ούτε οι δανειστές ξέρουν τι να κάνουν σε αυτό το κλίμα γενικότερης αφασίας.

Δεν έχει πλάκα να κλέβεις ένα πτώμα.

Περίμεναν οδομαχίες, εξεγέρσεις, απεργίες διαρκείας, στάση πληρωμών.

Περίμεναν τους ‘Ελληνες να έκαιγαν τη Βουλή μια φορά το μήνα και το Μέγαρο Μαξίμου μια φορά το τρίμηνο.

Περίμεναν να παίζει κάθε μέρα στα μεγάφωνα «το πότε θα κάμει ξαστεριά».

Εντάξει, το πιάσατε.

Πού να φανταζόντουσαν και αυτοί ότι οι νεοέλληνες είναι γατάκια. Νιάου.

Δεν έχει καθόλου πλάκα πια να ληστεύεις την Ελλάδα και τους ‘Ελληνες.

Σχεδόν μας λυπάσαι.

Τελευταία τους ελπίδα τώρα που θα βάλουν τέλος στο ‘Ιντερνετ, φόρο στον καφέ και χαράτσι σε νερό-ρεύμα, να ανέβει λίγο ο βαθμός δυσκολίας.

Να είσαι τώρα τεχνοκράτης στο ΔΝΤ, να θες να πάρεις προαγωγή για το ξεπούλημα μιας χώρας και να σου πέφτει η Ελλάδα, ρε μ@λάκα.

– Μεσιέ Κανιμπάλ, δεν μπορούμε να σας δώσουμε μπόνους για κάτι που θα κατάφερνε μέχρι και ένα μωρό. Κυριολεκτικά, οι ‘Ελληνες παρακαλάνε γονατιστοί να σου παραδώσουν τη χώρα τους.

– Μα, μα, αυτοί είναι απόγονοι ηρώων. ‘Εδιωξαν Τούρκους, Γερμανούς, Ιταλούς.

– Ποιοι; Αυτοί; Αυτοί δεν μπορούν να κοιτάξουν στο απέναντι πεζοδρόμιο. Πλάκα με κάνεις;

Εντάξει, ξέρω, είμαι εριστικός.

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι σ’ αυτή την χώρα που -αντί να ενοχλούνται από το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της πατρίδας τους- ενοχλούνται με κείμενα, θεατρικά έργα, σκίτσα και τις θέσεις εργασίας ξεπουλημένων τομαριών που αυτοπροσδιορίζονταν όλα τα χρόνια ως δημοσιογράφοι.

Να είσαι τώρα στην Ελλάδα, να έχεις φάει 6 χρόνια στην μάπα τον Βερύκιο, τον Πρετεντέρη και άλλα φυντάνια της «δημοσιογραφίας» και να σκιάζεσαι όταν χάνουν τις δουλειές τους αυτοί που πανηγύριζαν κάθε φορά που απολύονταν κόσμος ή κόβονταν συντάξεις.

Δεν είσαι απλά φιλελές τότε.

Είσαι για τα μπάζα.

Και θυμήθηκαν όλοι, ένα χρόνο μετά, ότι τους κυβερνά απατεώνας πρωθυπουργός.

Μετά το δημοψήφισμα, τουμπεκί.

Και φυσικά, καμιά κουβέντα για το χρέος, έξι χρόνια μετά.

‘Ολε.

Τελικά, ναι, κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν.

Με εκτίμηση Άρης

(Αγαπητέ Άρη, δεν πιστεύω αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα και στους Έλληνες. Δεν το πιστεύω. Λέω, δεν μπορεί, όνειρο είναι. Δεν μπορεί, θα αντιδράσουν. Και κάθε μέρα ακόμα πιο απαθείς, ακόμα πιο «αφασικοί», ακόμα πιο δουλοπρεπείς. Και παρεξηγούνται κιόλας, αν τους το λες. Οι Έλληνες θέλουν να ακούν ευχάριστα. Θέλουν ψέματα. Κι άλλα. Δεν χόρτασαν ψέμα. Δεν χορταίνουν το ψέμα οι Έλληνες. Άρη, η δική μου υπομονή τελείωσε. Σε ευχαριστώ που γράφεις. Να είσαι καλά, Άρη. Δώσε, Άρη, δώσε!)

Πηγή: pitsirikos.net



Η Σφήκα: Επιλογές




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου