Παναγιώτα Μπλέτα
Κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, καθώς θα καθορίσουν την εξέλιξη του παιχνιδιού σε μια Ευρώπη που έχει αρχίσει να αποσυντίθεται.
Υποτιθέμενος στόχος της Ιταλικής συνταγματικής μεταρρύθμισης είναι να διευκολυνθεί η διακυβέρνηση της χώρας. Με τις καινούργιες προτάσεις καταργείται η γερουσία και έτσι τα νομοσχέδια δεν θα χρειάζεται να εγκρίνονται και από τα δύο σώματα τη Βουλή και τη Γερουσία.
Και μπορεί η ισχύουσα νομοθεσία να επιφέρει καθυστερήσεις στην υλοποίηση των νομοσχεδίων, πλην όμως διασφαλίζει τη Δημοκρατία από ανεξέλεγκτη χρήση της εξουσίας του κοινοβουλίου.
Είναι επίσης άξιο ανάλυσης, το γιατί αυτές οι αλλαγές προωθούνται σε τόσο κρίσιμες για την Ευρώπη και τους λαούς της εποχές. Σε εποχές που η λαική αμφισβήτηση στους Ευρωπαικούς θεσμούς περισσεύει και θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο το Ευρωπαικό οικοδόμημα. Σε εποχές που ο σκληρός νεοφιλελευθερισμός έχει διεισδύσει στο κουκούλι των κυβερνητικών επιλογών μιας χώρας και προσπαθεί να χειραγωγήσει το λαό της.
Είναι σίγουρο πως τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από αυτή την ριζική αλλαγή στα πολιτικά πράγματα της χώρας δεν είναι καλά. Είναι σίγουρο πως τα μηνύματα που κρύβονται αφορούν σε εργασιακές και άλλες μεταρρυθμίσεις, που με την βία προσπαθούν να επιβληθούν και σε άλλες χώρες (βλέπε Γαλλία με την κυριολεκτική τρομοκρατία, βλέπε Ελλάδα με την οικονομική τρομοκρατία κτλ). Είναι σίγουρο πως με την υπερεξουσία που θα αποκτήσει το κοινοβούλιο θα μπορεί να περάσει αυτές τις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί η Ευρωπαική Ένωση χωρίς να ανοίξει μύτη.
Επιχειρείται μια κοσμογονική αλλαγή στην έννοια της Δημοκρατίας επί της ουσίας, που αφορά την εικονική Δημοκρατία και όχι όσες ελευθερίες αυτή εγγυάται στους λαούς και τα κράτη τους.
Οι αλλαγές αυτές σε μια παραδοσιακή δημοκρατία όπως την Ιταλική δεν μπορούν να βρουν έδαφος, για αυτό και ο Ματέο Ρέντσι δεν παίρνει την ευθύνη να υλοποιήσει την νομοθετική μεταρρύθμιση μόνο με την στήριξη του κοινοβουλίου, καθώς έχουν ψηφιστεί ήδη από το Ιταλικό κοινοβούλιο, και τις κατεβάζει στο λαό.
Αν οι Ιταλοί απαντήσουν αρνητικά θέλοντας να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στην Ευρωπαική Ένωση, τότε αυτό το δημοψήφισμα θα έχει ισότιμη αξία με το BREXIT και θα οδηγήσει την Ιταλία όχι μόνο εκτός ευρώ .
Η κυβέρνηση Ρέντσι θα παραιτηθεί και η χώρα θα οδηγηθεί σε βουλευτικές εκλογές με πιθανή επικράτηση του ευρωσκεπτικιστή ηγέτη του Κινήματος των 5 Αστέρων Πέπε Γκρίλο, που καταγγέλει την πολιτική της Ευρωπαικής Ένωσης και ευαγγελίζεται την έξοδο από το ευρώ.
Και εδώ παρατηρείται, ότι ανάλογα με την πολιτική κουλτούρα της κάθε χώρας το αντίπαλο δέος απέναντι στο κανιβαλιστικό ευρώ αναδεικνύεται είτε μέσα από εθνικιστικά κόμματα , είτε μέσα από ευρωσκεπτικιστικά.
Μια πιθανή επικράτηση του ΟΧΙ θα απαλλάξει τον Ιταλό πρωθυπουργό από την επιβολή επίπονων εργασιακών μέτρων στον Ιταλικό λαό, που θα παραιτηθεί αλλά χωρίς να στιγματισθεί απέναντι στο λαό του.
Μια πιθανή επικράτηση του ΝΑΙ θα απαλλάξει το Ιταλό πρωθυπουργό από την ευθύνη της επιβολής μέτρων, καθώς ο ίδιος ο λαός θα έχει δώσει μέσω του δημοψηφίσματος την έγκριση του.
Και στις δύο περιπτώσεις δεν θα γίνει δυσάρεστος σε κανέναν. Η απόλυτη ισορροπιστική προσέγγιση σε μια εποχή που χρειάζεται τολμηρούς και γεμάτους ευθύνη ηγέτες…
Ο Ματέο Ρέντσι αναβιώνει ιστορικά το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου ανάμεσα στην Ευρωπαική Ένωση και το λαό του. Με τις ευλογίες του ίδιου του λαού στην περίπτωση του ΝΑΙ θα προχωρήσει στη σφαγή του.
Όπως καταγράφεται στην Deutsche Welle, η ιταλική οικονομία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα χαμηλής παραγωγικότητας και διαφθοράς. Το δημόσιο χρέος της χώρας έχει ανέλθει στο ποσοστό του 133% επί του ΑΕΠ και αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο χρέος μετά το Ελληνικό. Την ίδια στιγμή τα κόκκινα δάνεια φθάνουν τα 300 δις ευρώ.
Καταχρεωμένη οικονομία, καταχρεωμένα νοικοκυριά στις τράπεζες, κατεστραμμένη παραγωγική και μεταποιητική τάξη – προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι περισσότερες χώρες του Ευρωπαικού νότου. Καθώς η ίδια συνταγή σερβιρίστηκε παντού, και η ίδια λύση προωθείται ως αναγκαία χωρίς εναλλακτική. Η επιβολή δηλαδή μέτρων που θα μετατρέψουν την ευρωπαική εργασιακή αγορά σε εργασιακό μεσαίωνα. Γιατί αυτή είναι η ταμπακιέρα, προκειμένου για τον έλεγχο και την επικράτηση της κάστας του διεθνούς κεφαλαίου.
ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ.
ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ…
Στην περίπτωση της Ιταλίας όμως που αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη σε επιρροή οικονομία στην Ευρωζώνη τα «πακέτα στήριξης» δεν μπορούν να αφιονίσουν το λαό της, καθώς δεν επαρκούν ούτε για προσωρινή αποκατάσταση της οικονομίας, όπως επιχειρείται στην Ελλάδα , την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις το ΟΧΙ διατηρεί ελαφρύ προβάδισμα, με ποσοστό 52%.
Άραγε ο λαός έχει συνειδητοποιήσει την καμουφλαρισμένη πολιτική πατέντα που κρύβεται πίσω από το ΝΑΙ;
Άραγε θα καταφέρει να ξεφύγει αναίμακτα όπως ξέφυγε η Βρετανία με το ΟΧΙ;
Ή θα βρεθεί υπό τον κλοιό των χρηματιστηρίων και των αγορών που βρίσκονται σε κλοιό από …την Δημοκρατία…
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ…
Παναγιώτα Μπλέτα: Σχετικά με τον συντάκτη
- Θα στηριχτούν οι κυβερνητικές προτάσεις Ρέντσι για συνταγματικές αλλαγές ή ΟΧΙ;
- Τι κρύβεται πίσω από τις προτάσεις αυτές;
- Ποιο είναι το πραγματικό δημοψήφισμα;
- Τι συνέπειες θα έχει για την Ευρωπαική Ένωση και την Ευρωζώνη;
Κρίσιμα ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, καθώς θα καθορίσουν την εξέλιξη του παιχνιδιού σε μια Ευρώπη που έχει αρχίσει να αποσυντίθεται.
Υποτιθέμενος στόχος της Ιταλικής συνταγματικής μεταρρύθμισης είναι να διευκολυνθεί η διακυβέρνηση της χώρας. Με τις καινούργιες προτάσεις καταργείται η γερουσία και έτσι τα νομοσχέδια δεν θα χρειάζεται να εγκρίνονται και από τα δύο σώματα τη Βουλή και τη Γερουσία.
Και μπορεί η ισχύουσα νομοθεσία να επιφέρει καθυστερήσεις στην υλοποίηση των νομοσχεδίων, πλην όμως διασφαλίζει τη Δημοκρατία από ανεξέλεγκτη χρήση της εξουσίας του κοινοβουλίου.
Είναι επίσης άξιο ανάλυσης, το γιατί αυτές οι αλλαγές προωθούνται σε τόσο κρίσιμες για την Ευρώπη και τους λαούς της εποχές. Σε εποχές που η λαική αμφισβήτηση στους Ευρωπαικούς θεσμούς περισσεύει και θέτει σε κίνδυνο ολόκληρο το Ευρωπαικό οικοδόμημα. Σε εποχές που ο σκληρός νεοφιλελευθερισμός έχει διεισδύσει στο κουκούλι των κυβερνητικών επιλογών μιας χώρας και προσπαθεί να χειραγωγήσει το λαό της.
Είναι σίγουρο πως τα μηνύματα που κρύβονται πίσω από αυτή την ριζική αλλαγή στα πολιτικά πράγματα της χώρας δεν είναι καλά. Είναι σίγουρο πως τα μηνύματα που κρύβονται αφορούν σε εργασιακές και άλλες μεταρρυθμίσεις, που με την βία προσπαθούν να επιβληθούν και σε άλλες χώρες (βλέπε Γαλλία με την κυριολεκτική τρομοκρατία, βλέπε Ελλάδα με την οικονομική τρομοκρατία κτλ). Είναι σίγουρο πως με την υπερεξουσία που θα αποκτήσει το κοινοβούλιο θα μπορεί να περάσει αυτές τις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί η Ευρωπαική Ένωση χωρίς να ανοίξει μύτη.
Επιχειρείται μια κοσμογονική αλλαγή στην έννοια της Δημοκρατίας επί της ουσίας, που αφορά την εικονική Δημοκρατία και όχι όσες ελευθερίες αυτή εγγυάται στους λαούς και τα κράτη τους.
Οι αλλαγές αυτές σε μια παραδοσιακή δημοκρατία όπως την Ιταλική δεν μπορούν να βρουν έδαφος, για αυτό και ο Ματέο Ρέντσι δεν παίρνει την ευθύνη να υλοποιήσει την νομοθετική μεταρρύθμιση μόνο με την στήριξη του κοινοβουλίου, καθώς έχουν ψηφιστεί ήδη από το Ιταλικό κοινοβούλιο, και τις κατεβάζει στο λαό.
Αν οι Ιταλοί απαντήσουν αρνητικά θέλοντας να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα στην Ευρωπαική Ένωση, τότε αυτό το δημοψήφισμα θα έχει ισότιμη αξία με το BREXIT και θα οδηγήσει την Ιταλία όχι μόνο εκτός ευρώ .
Η κυβέρνηση Ρέντσι θα παραιτηθεί και η χώρα θα οδηγηθεί σε βουλευτικές εκλογές με πιθανή επικράτηση του ευρωσκεπτικιστή ηγέτη του Κινήματος των 5 Αστέρων Πέπε Γκρίλο, που καταγγέλει την πολιτική της Ευρωπαικής Ένωσης και ευαγγελίζεται την έξοδο από το ευρώ.
Και εδώ παρατηρείται, ότι ανάλογα με την πολιτική κουλτούρα της κάθε χώρας το αντίπαλο δέος απέναντι στο κανιβαλιστικό ευρώ αναδεικνύεται είτε μέσα από εθνικιστικά κόμματα , είτε μέσα από ευρωσκεπτικιστικά.
Μια πιθανή επικράτηση του ΟΧΙ θα απαλλάξει τον Ιταλό πρωθυπουργό από την επιβολή επίπονων εργασιακών μέτρων στον Ιταλικό λαό, που θα παραιτηθεί αλλά χωρίς να στιγματισθεί απέναντι στο λαό του.
Μια πιθανή επικράτηση του ΝΑΙ θα απαλλάξει το Ιταλό πρωθυπουργό από την ευθύνη της επιβολής μέτρων, καθώς ο ίδιος ο λαός θα έχει δώσει μέσω του δημοψηφίσματος την έγκριση του.
Και στις δύο περιπτώσεις δεν θα γίνει δυσάρεστος σε κανέναν. Η απόλυτη ισορροπιστική προσέγγιση σε μια εποχή που χρειάζεται τολμηρούς και γεμάτους ευθύνη ηγέτες…
Ο Ματέο Ρέντσι αναβιώνει ιστορικά το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου ανάμεσα στην Ευρωπαική Ένωση και το λαό του. Με τις ευλογίες του ίδιου του λαού στην περίπτωση του ΝΑΙ θα προχωρήσει στη σφαγή του.
Όπως καταγράφεται στην Deutsche Welle, η ιταλική οικονομία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα χαμηλής παραγωγικότητας και διαφθοράς. Το δημόσιο χρέος της χώρας έχει ανέλθει στο ποσοστό του 133% επί του ΑΕΠ και αποτελεί το δεύτερο μεγαλύτερο χρέος μετά το Ελληνικό. Την ίδια στιγμή τα κόκκινα δάνεια φθάνουν τα 300 δις ευρώ.
Καταχρεωμένη οικονομία, καταχρεωμένα νοικοκυριά στις τράπεζες, κατεστραμμένη παραγωγική και μεταποιητική τάξη – προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι περισσότερες χώρες του Ευρωπαικού νότου. Καθώς η ίδια συνταγή σερβιρίστηκε παντού, και η ίδια λύση προωθείται ως αναγκαία χωρίς εναλλακτική. Η επιβολή δηλαδή μέτρων που θα μετατρέψουν την ευρωπαική εργασιακή αγορά σε εργασιακό μεσαίωνα. Γιατί αυτή είναι η ταμπακιέρα, προκειμένου για τον έλεγχο και την επικράτηση της κάστας του διεθνούς κεφαλαίου.
ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΥΠΟΤΑΣΣΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΤΑ ΚΡΑΤΗ.
ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Η ΕΠΕΚΤΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΟΥΛΤΟΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ…
Στην περίπτωση της Ιταλίας όμως που αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη σε επιρροή οικονομία στην Ευρωζώνη τα «πακέτα στήριξης» δεν μπορούν να αφιονίσουν το λαό της, καθώς δεν επαρκούν ούτε για προσωρινή αποκατάσταση της οικονομίας, όπως επιχειρείται στην Ελλάδα , την Ιρλανδία και την Πορτογαλία.
Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις το ΟΧΙ διατηρεί ελαφρύ προβάδισμα, με ποσοστό 52%.
Άραγε ο λαός έχει συνειδητοποιήσει την καμουφλαρισμένη πολιτική πατέντα που κρύβεται πίσω από το ΝΑΙ;
Άραγε θα καταφέρει να ξεφύγει αναίμακτα όπως ξέφυγε η Βρετανία με το ΟΧΙ;
Ή θα βρεθεί υπό τον κλοιό των χρηματιστηρίων και των αγορών που βρίσκονται σε κλοιό από …την Δημοκρατία…
ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΡΕΠΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ…
Παναγιώτα Μπλέτα: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου