Πιτσιρίκο
Στην περιοχή που εργάζομαι, υπάρχει μία κυρία που έρχεται κάθε μέρα έξω από το κτίριό μας για να ταΐσει τις γάτες. Δύο φορές, πρωί και απόγευμα.
Κάθε μέρα, πάνω από 5 χρόνια που εργάζομαι εδώ (και δεν ξέρω πόσο χρόνο πριν).
Έρχεται, τους βάζει φαγητό σε πιατάκια, νερό, τις περιμένει να φάνε, τους μιλάει και μόλις εκείνες τελειώσουν τα μαζεύει όλα και φεύγει.
Για να μην αφήσει εστίες βρωμιάς γιατί υπάρχουν κάποιοι που διαμαρτύρονται.
Οι γάτες τριγυρνάνε γύρω στην περιοχή ή κάθονται και λιάζονται.
Όταν έχει κρύο ξαπλώνουν πάνω στα καπό των αυτοκινήτων που μόλις έχουν έρθει και είναι ζεστά ή στο δάπεδο κάτω από την μηχανή.
Η αγαπημένη τους θέση είναι στην υφασμάτινη κουκούλα ενός κάμπριο αυτοκινήτου.
Μα μόλις δουν το αυτοκίνητο της κυρίας μαζεύονται. Είναι η ώρα του φαγητού τους.
Έτσι, γύρω από το κτίριο, έχουμε πάντα γάτες να μας θυμίζουν με τη ράθυμη ηρεμία τους, ίσως κάποια ακριβά πράγματα στη ζωή.
Την κυρία δεν τη βλέπω συχνά -είμαστε κλεισμένοι μέσα, μπροστά στον υπολογιστή- αλλά, όταν την πετυχαίνω, την χαιρετάω.
Όμως, δεν ξέρω τίποτα για αυτή.
Δεν έχει φτερά, αλλά για αυτές τις γάτες είναι ο φύλακας-άγγελός τους.
Να είναι καλά
Ανδρέας
Υ.Γ. Με αυτή την αφορμή, όταν την ξανασυναντήσω, θα της μιλήσω.
(Αγαπητέ φίλε, άνθρωποι σαν αυτήν την κυρία κάνουν τον κόσμο να γυρνάει ακόμα. Παραθέτω το βίντεο με τον κύριο στο Χαλέπι της Συρίας, ο οποίος έφτιαξε ένα μικρό καταφύγιο για τις γάτες που άφησαν πίσω τους κάποιοι κάτοικοι, καθώς έφευγαν για να σωθούν. Δυστυχώς, το καταφύγιο βομβαρδίστηκε πριν από μερικές ημέρες αλλά αυτός ο καλός άνθρωπος -αν και τραυματίστηκε- το φτιάχνει ξανά. Σπουδαίο πράγμα ο άνθρωπος. Σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμά μου να γράψετε κάτι όμορφο για έναν όμορφο άνθρωπο. Να είστε καλά.)
Πηγή: pitsirikos.net
Η Σφήκα: Επιλογές
Στην περιοχή που εργάζομαι, υπάρχει μία κυρία που έρχεται κάθε μέρα έξω από το κτίριό μας για να ταΐσει τις γάτες. Δύο φορές, πρωί και απόγευμα.
Κάθε μέρα, πάνω από 5 χρόνια που εργάζομαι εδώ (και δεν ξέρω πόσο χρόνο πριν).
Έρχεται, τους βάζει φαγητό σε πιατάκια, νερό, τις περιμένει να φάνε, τους μιλάει και μόλις εκείνες τελειώσουν τα μαζεύει όλα και φεύγει.
Για να μην αφήσει εστίες βρωμιάς γιατί υπάρχουν κάποιοι που διαμαρτύρονται.
Οι γάτες τριγυρνάνε γύρω στην περιοχή ή κάθονται και λιάζονται.
Όταν έχει κρύο ξαπλώνουν πάνω στα καπό των αυτοκινήτων που μόλις έχουν έρθει και είναι ζεστά ή στο δάπεδο κάτω από την μηχανή.
Η αγαπημένη τους θέση είναι στην υφασμάτινη κουκούλα ενός κάμπριο αυτοκινήτου.
Μα μόλις δουν το αυτοκίνητο της κυρίας μαζεύονται. Είναι η ώρα του φαγητού τους.
Έτσι, γύρω από το κτίριο, έχουμε πάντα γάτες να μας θυμίζουν με τη ράθυμη ηρεμία τους, ίσως κάποια ακριβά πράγματα στη ζωή.
Την κυρία δεν τη βλέπω συχνά -είμαστε κλεισμένοι μέσα, μπροστά στον υπολογιστή- αλλά, όταν την πετυχαίνω, την χαιρετάω.
Όμως, δεν ξέρω τίποτα για αυτή.
Δεν έχει φτερά, αλλά για αυτές τις γάτες είναι ο φύλακας-άγγελός τους.
Να είναι καλά
Ανδρέας
Υ.Γ. Με αυτή την αφορμή, όταν την ξανασυναντήσω, θα της μιλήσω.
(Αγαπητέ φίλε, άνθρωποι σαν αυτήν την κυρία κάνουν τον κόσμο να γυρνάει ακόμα. Παραθέτω το βίντεο με τον κύριο στο Χαλέπι της Συρίας, ο οποίος έφτιαξε ένα μικρό καταφύγιο για τις γάτες που άφησαν πίσω τους κάποιοι κάτοικοι, καθώς έφευγαν για να σωθούν. Δυστυχώς, το καταφύγιο βομβαρδίστηκε πριν από μερικές ημέρες αλλά αυτός ο καλός άνθρωπος -αν και τραυματίστηκε- το φτιάχνει ξανά. Σπουδαίο πράγμα ο άνθρωπος. Σας ευχαριστώ που ανταποκριθήκατε στο κάλεσμά μου να γράψετε κάτι όμορφο για έναν όμορφο άνθρωπο. Να είστε καλά.)
Πηγή: pitsirikos.net
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου