Βασίλης Μακρίδης
Η «αποφασιστική καταδίκη» από τον Ερντογάν της δολοφονίας του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα, όπως και η δήλωση Πούτιν ότι «στόχος ήταν η διακοπή των ρωσο-τουρκικών σχέσεων» είναι το ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ της υπόθεσης, αφού σήμερα (20/12) επίκειται στη Μόσχα τριμερής συνάντηση Ρωσίας - Τουρκίας - Ιράν σε επίπεδο Υπουργών Εξωτερικών για το Συριακό. Σημασία εδώ έχει να μπορεί κανείς να διαβάσει «κάτω από τις γραμμές» των οποιωνδήποτε δηλώσεων και να διαγνώσει τις πραγματικές προθέσεις των εμπλεκόμενων πλευρών.
Αρχής γενομένης από την ταυτότητα του δράστη, βλέπουμε ότι ήταν ένας 22χρονος αστυνομικός των αντίστοιχων τουρκικών ΜΑΤ, από αυτούς που έχουν προσληφθεί κατά χιλιάδες τα τελευταία χρόνια από το καθεστώς Ερντογάν, προκειμένου να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων στα Σώματα Ασφαλείας υπέρ του (αυτός είναι ο ένας τρόπος... Ο άλλος είναι οι μαζικές απολύσεις όσων είναι «ύποπτοι» για σχέσεις με το περιβάλλον Γκιουλέν ή θεωρούνταν «χαλαροί» στην αντιμετώπιση των Κούρδων).
Συνεπώς, δεν θα μπορούσε, παρά να είναι ένα ΠΕΙΘΗΝΙΟ ΟΡΓΑΝΟ του καθεστώτος Ερντογάν, που έλαβε διαταγή για να κάνει ό,τι έκανε!...
Ξαναγράφω κι εδώ: ο πρώτος που ενδιαφέρεται για το «σπάσιμο» των σχέσεων με τη Ρωσία είναι ο ίδιος ο Ερντογάν, ο οποίος όμως βρίσκεται τη δεδομένη στιγμή ανάμεσα σε δύο παγίδες: η μία είναι οι ίδιες οι προσωπικές του φιλοδοξίες, οι οποίες είναι όχι απλώς υπέρμετρες, αλλά και υπερφίαλες και τον οδηγούν σε κινήσεις που, με το δικό μας μάτι είναι τουλάχιστον αλλοπρόσαλλες και έξω από κάθε κοινή λογική... Η άλλη είναι η διπλή, πλέον, «αστοχία υλικού» με τη Ρωσία, αφού η τελευταία έδειξε ήδη με το πολύμηνο εμπάργκο εναντίον της Τουρκίας μετά την κατάρριψη του Su-24 στα τουρκοσυριακά σύνορα, ότι εάν θέλει να καταστρέψει ολοσχερώς την τουρκική οικονομία και να φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον «σουλτάνο», είναι σε θέση να το κάνει...
Η Ρωσία δεν θα αντιδράσει ούτε σπασμωδικά, ούτε βιαστικά... Όμως το δεύτερο «ατυχές» (εντός πολλών εισαγωγικών) περιστατικό από την πλευρά της Τουρκίας, δεν πρόκειται να περάσει καθόλου στο «ντούκου». Και αν οι οικονομικές σχέσεις των δύο χωρών αναπτύσσονται απρόσκοπτα και, εν πολλοίς, ανεξάρτητα από τις γεωπολιτικές εξελίξεις, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την πολιτική και στρατιωτική συνεργασία... Οι επόμενες μέρες θα δείξουν πολλά σε σχέση με την εξέλιξη πολλών γεγονότων...
Επίσης, ξαναγράφω εδώ κάτι που έχω αναφέρει κατά καιρούς σε διαδικτυακές, κυρίως, συναντήσεις σε Τοίχους άλλων: ο Ερντογάν θα πέσει από οικονομικά αίτια, τότε, όταν δεν θα μπορεί να «ταΐσει» τον στρατό των μικρομεσαίων και φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού που «τάιζε» τα προηγούμενα χρόνια, εκμεταλλευόμενος την -στρεβλή, έστω- ανάπτυξη που είχε παρουσιάσει η χώρα του. «Γονατισμένο» από τα αλόγιστα έξοδα σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, περιτριγυρισμένο από «εχθρούς» ή, έστω, «μη φίλους», το τουρκικό κράτος αργά ή γρήγορα θα «σκάσει»... Και μαζί του, κατά πάσα πιθανότητα, θα «σκάσει» και το καθεστώς Ερντογάν, όταν η πελατειακή σχέση εξάρτησης με μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της χώρας θα διαρραγεί από την ανέχεια και την έλλειψη πόρων του τουρκικού κράτους...
ΥΓ: Για το άλλο μεγάλο θέμα της αποψινής βραδιάς, την τρομοκρατική (κατά τα φαινόμενα) επίθεση σε χριστουγεννιάτικο παζάρι στο Βερολίνο, όπου μέχρι στιγμής έχουν ανακοινωθεί 9 νεκροί (και ο ένας εκ των δύο δραστών) και μερικές δεκάδες τραυματίες, ακόμη μαθαίνω λεπτομέρειες... Προτιμώ να ασχοληθώ με περισσότερες λεπτομέρειες αύριο, όταν θα έχω μελετήσει και άλλες πηγές πληροφόρησης.
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Η «αποφασιστική καταδίκη» από τον Ερντογάν της δολοφονίας του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα, όπως και η δήλωση Πούτιν ότι «στόχος ήταν η διακοπή των ρωσο-τουρκικών σχέσεων» είναι το ΦΑΙΝΕΣΘΑΙ της υπόθεσης, αφού σήμερα (20/12) επίκειται στη Μόσχα τριμερής συνάντηση Ρωσίας - Τουρκίας - Ιράν σε επίπεδο Υπουργών Εξωτερικών για το Συριακό. Σημασία εδώ έχει να μπορεί κανείς να διαβάσει «κάτω από τις γραμμές» των οποιωνδήποτε δηλώσεων και να διαγνώσει τις πραγματικές προθέσεις των εμπλεκόμενων πλευρών.
Αρχής γενομένης από την ταυτότητα του δράστη, βλέπουμε ότι ήταν ένας 22χρονος αστυνομικός των αντίστοιχων τουρκικών ΜΑΤ, από αυτούς που έχουν προσληφθεί κατά χιλιάδες τα τελευταία χρόνια από το καθεστώς Ερντογάν, προκειμένου να αλλάξει ο συσχετισμός δυνάμεων στα Σώματα Ασφαλείας υπέρ του (αυτός είναι ο ένας τρόπος... Ο άλλος είναι οι μαζικές απολύσεις όσων είναι «ύποπτοι» για σχέσεις με το περιβάλλον Γκιουλέν ή θεωρούνταν «χαλαροί» στην αντιμετώπιση των Κούρδων).
Συνεπώς, δεν θα μπορούσε, παρά να είναι ένα ΠΕΙΘΗΝΙΟ ΟΡΓΑΝΟ του καθεστώτος Ερντογάν, που έλαβε διαταγή για να κάνει ό,τι έκανε!...
Ξαναγράφω κι εδώ: ο πρώτος που ενδιαφέρεται για το «σπάσιμο» των σχέσεων με τη Ρωσία είναι ο ίδιος ο Ερντογάν, ο οποίος όμως βρίσκεται τη δεδομένη στιγμή ανάμεσα σε δύο παγίδες: η μία είναι οι ίδιες οι προσωπικές του φιλοδοξίες, οι οποίες είναι όχι απλώς υπέρμετρες, αλλά και υπερφίαλες και τον οδηγούν σε κινήσεις που, με το δικό μας μάτι είναι τουλάχιστον αλλοπρόσαλλες και έξω από κάθε κοινή λογική... Η άλλη είναι η διπλή, πλέον, «αστοχία υλικού» με τη Ρωσία, αφού η τελευταία έδειξε ήδη με το πολύμηνο εμπάργκο εναντίον της Τουρκίας μετά την κατάρριψη του Su-24 στα τουρκοσυριακά σύνορα, ότι εάν θέλει να καταστρέψει ολοσχερώς την τουρκική οικονομία και να φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον «σουλτάνο», είναι σε θέση να το κάνει...
Η Ρωσία δεν θα αντιδράσει ούτε σπασμωδικά, ούτε βιαστικά... Όμως το δεύτερο «ατυχές» (εντός πολλών εισαγωγικών) περιστατικό από την πλευρά της Τουρκίας, δεν πρόκειται να περάσει καθόλου στο «ντούκου». Και αν οι οικονομικές σχέσεις των δύο χωρών αναπτύσσονται απρόσκοπτα και, εν πολλοίς, ανεξάρτητα από τις γεωπολιτικές εξελίξεις, δεν συμβαίνει το ίδιο και με την πολιτική και στρατιωτική συνεργασία... Οι επόμενες μέρες θα δείξουν πολλά σε σχέση με την εξέλιξη πολλών γεγονότων...
Επίσης, ξαναγράφω εδώ κάτι που έχω αναφέρει κατά καιρούς σε διαδικτυακές, κυρίως, συναντήσεις σε Τοίχους άλλων: ο Ερντογάν θα πέσει από οικονομικά αίτια, τότε, όταν δεν θα μπορεί να «ταΐσει» τον στρατό των μικρομεσαίων και φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού που «τάιζε» τα προηγούμενα χρόνια, εκμεταλλευόμενος την -στρεβλή, έστω- ανάπτυξη που είχε παρουσιάσει η χώρα του. «Γονατισμένο» από τα αλόγιστα έξοδα σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς, περιτριγυρισμένο από «εχθρούς» ή, έστω, «μη φίλους», το τουρκικό κράτος αργά ή γρήγορα θα «σκάσει»... Και μαζί του, κατά πάσα πιθανότητα, θα «σκάσει» και το καθεστώς Ερντογάν, όταν η πελατειακή σχέση εξάρτησης με μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της χώρας θα διαρραγεί από την ανέχεια και την έλλειψη πόρων του τουρκικού κράτους...
ΥΓ: Για το άλλο μεγάλο θέμα της αποψινής βραδιάς, την τρομοκρατική (κατά τα φαινόμενα) επίθεση σε χριστουγεννιάτικο παζάρι στο Βερολίνο, όπου μέχρι στιγμής έχουν ανακοινωθεί 9 νεκροί (και ο ένας εκ των δύο δραστών) και μερικές δεκάδες τραυματίες, ακόμη μαθαίνω λεπτομέρειες... Προτιμώ να ασχοληθώ με περισσότερες λεπτομέρειες αύριο, όταν θα έχω μελετήσει και άλλες πηγές πληροφόρησης.
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου