Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Παίζοντας το παιχνίδι του Ερντογάν

Αλέξανδρος Ζέρβας


Προφανώς δεν είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να «παραβιάζει κανείς ανοιχτές θύρες», όμως στη συγκυρία που ζούμε μοιάζει μάλλον αναγκαίο να επαναλαμβάνουμε το αυτονόητο: τα εθνικά θέματα είναι πολύ κρίσιμα για να ασκεί κάποιος, πατώντας πάνω τους, μικροπολιτική. Πολλώ δε μάλλον είναι εγκληματικό να χρησιμοποιεί κάποιος ακόμη και τις πιο ευαίσθητες πτυχές τους προκειμένου να καλύπτει σημαντικές και προφανείς ανεπάρκειες σε άλλους τομείς της πολιτικής του στρατηγικής.

Πιθανώς βέβαια για κάποιους να φαίνεται εύκολο ή ανέξοδο να οργανώνουν πολιτικές φιέστες σε ακριτικά νησιά, ποζάροντας δίπλα σε χρυσαυγίτες βουλευτές. Ίσως πάλι κάποιοι άλλοι να μη το θεωρούν ιδιαιτέρως επιζήμιο, όταν κατέχοντας κορυφαία θέση φροντίζουν να φυτιλιάσουν λεπτές διαπραγματεύσεις, όπως αυτές που διεξάγονται για το Κυπριακό. Ενδεχομένως πάλι ορισμένοι (όχι από θέση ευθύνης αλλά πάντα στο όνομα της Αριστεράς) να θεωρούν ωφέλιμο να κάνουν πλειοδοσία πατριωτισμού, καταγγέλλοντας μεγαλοφώνως «επιχείρηση ξεπουλήματος» της Κύπρου ή του Αιγαίου.

Βέβαια, η μεγάλη πλειοψηφία των εκπροσώπων του εγχώριας πολιτικής σκηνής ουδέποτε φημιζόταν για την σοβαρή όσο και ψύχραιμη προσέγγιση τέτοιου είδους ευαίσθητων καταστάσεων. Έτσι δεν μπορεί να περιμένει κανείς να αντιληφθούν ότι υιοθετώντας μια τέτοια στάση δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να παίζουν το παιχνίδι του Ταγίπ Ερντογάν.

Κι αυτό γιατί είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν περνάει και της καλύτερες μέρες του. Αντιθέτως, θα μπορούσε να πει κανείς πως δείχνει να είναι πιο στριμωγμένος από ποτέ, καθώς βρίσκεται αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, βλέποντας την τουρκική λίρα να κατακρημνίζεται με ραγδαίους ρυθμούς. Την ίδια ώρα, έρχονται στην επιφάνεια όλο και περισσότερες αποκαλύψεις, κυρίως από τα Wikileaks, όσον αφορά στις χοντρές μπίζνες που έκαναν εδώ και χρόνια ο ίδιος κι η οικογένειά του με τον ISIS.

Ποιες μπορεί να είναι λοιπόν οι επιλογές ενός Ταγίπ Ερντογάν με όλο και λιγότερους συμμάχους εντός κι εκτός Τουρκίας; Κατά πρώτον, να δημιουργήσει ένα «εσωτερικό εχθρό», προκειμένου να «νομιμοποιηθεί» η με κάθε τρόπο εδραίωση του καθεστώτος του. Σε αυτή την προσπάθεια τον βοήθησε πολύ η απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου, μετά την οποία βάφτισε το Φετουλάχ Γκιουλέν ως το «πρόσωπο του κακού» για τη χώρα.

Η δεύτερη τακτική έχει να κάνει με την εξαγωγή της κρίσης στο Αιγαίο. Σε αυτή εντάσσεται η κλιμάκωση της έντασης πάνω σε όλα τα ζητήματα που αφορούν τα ελληνοτουρκικά, όπως το Κυπριακό, το Αιγαίο, ενώ πρόσφατα έφερε στην επιφάνεια και την αμφισβήτηση της συνθήκης της Λωζάνης. Σε αυτό το παιχνίδι φαίνεται εσχάτως να μπαίνουν και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Μέσα σε μια τέτοια έκρυθμη κατάσταση το λιγότερο που θα έπρεπε να απαιτεί κανείς από την ελληνική ηγεσία είναι μια στοιχειωδώς ψύχραιμη στάση. Αντ’ αυτού παρακολουθούμε έναν ευρύτερο πολιτικό παροξυσμό, από τον οποίο δεν υπάρχει περίπτωση να βγει η χώρα μας κερδισμένη. Γιατί μπορεί πράγματι ο Ταγίπ Ερντογάν να φέρεται ως «στυγνός δικτάτορας», όμως το να τον αποκαλεί έτσι δημοσίως κορυφαίος Έλληνας υπουργός προφανώς ρίχνει λάδι στη φωτιά που επιχειρεί να ανάψει ο Τούρκος Πρόεδρος.

Από την άλλη, υπάρχουν άλλα κρίσιμα ζητήματα, τα οποία η τουρκική ηγεσία ενδεχομένως να επιχειρήσει να αξιοποιήσει για να στήσει σκηνικό έντασης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την (απολύτως ορθή) απόφαση της Δικαιοσύνης για μη έκδοση των κατηγορούμενων για πραξικόπημα στρατιωτικών. Την ίδια στιγμή αναμένεται η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε τον κομβικό ρόλο που έχει η Τουρκία στην προσφυγική κρίση.

Δεν αποκλείεται λοιπόν να δούμε την πλευρά Ερντογάν να σπρώχνει την κατάσταση στα άκρα, εκβιάζοντας, κατά την προσφιλή της τακτική, καταστάσεις. Το θέμα είναι πόσους (αλλά και πόσο) πρόθυμους θα βρει στην ελληνική πλευρά να πέσουν στην παγίδα που στήνει. Άλλωστε, έχει αποδειχθεί αρκετές φορές στο παρελθόν πως το παιχνίδι της διπλωματίας η Τουρκία το ξέρει πολύ καλύτερα.

Πηγή: tvxs.gr



Η Σφήκα: Επιλογές




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου