Παναγιώτα Μπλέτα
Ο Φιδέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους, κατά κόσμον Φιντέλ Κάστρο, υπήρξε ηγέτης της Κούβας από το 1959 μέχρι το Δεκέμβριο του 1976 και αργότερα πρόεδρος της χώρας μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου του 2008, όταν τον διαδέχτηκε ο Ραούλ Κάστρο.
Ο Φιντέλ Κάστρο είναι ένας ιστορικός ηγέτης που έκανε πράξη τον πολιτικό και οικονομικό σοσιαλισμό, απεξαρτημένο όμως από το κομμουνιστικό μανιφέστο. Για αυτό και άντεξε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Μια προσωπικότητα που προήλθε από το λαό και γαλουχήθηκε στον συνεχή πολιτικό αγώνα, δημιούργησε ένα διαφορετικό είδος επανάστασης που ακουμπούσε στην ανατροπή της ισχύουσας πολιτικής κουλτούρας, που ήθελε όλο τον κόσμο υποταγμένο στον καπιταλισμό.
Δρώντας κάτω από την μύτη των ΗΠΑ, που είχαν συνηθίσει να ελέγχουν το παιχνίδι στην Λατινική Αμερική με διορισμένες κυβερνήσεις, κατάφερε να κάνει τη διαφορά όχι μόνο ως προς την έκβαση της επανάστασης, αλλά και ως προς την ανάπτυξη της κουβανικής οικονομίας και τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που αυτή υπηρέτησε.
Όταν ο Κάστρο επένδυε στην υγεία, στην παιδεία, στην έρευνα και την τεχνολογία, την παραγωγή, η Λατινική Αμερική μαστίζονταν από την πείνα, τους εμφυλίους και τις δικτατορίες.
Χωρίς ιδιαίτερους πόρους, μετέτρεψε την παραγωγή και εμπορία ζάχαρης σε ισότιμη οικονομική μονάδα με το πετρέλαιο, με αποτέλεσμα την πολιτική επανάσταση να διαδεχθεί η οικονομική επανάσταση. Έβαλε σε απόσταση τους προστάτες, για αυτό και η Σοβιετική Ένωση παρά τη στενή επαφή που είχε αναπτύξει με την Κούβα δεν κατάφερε ποτέ να της επιβληθεί πολιτικά, αλλά ούτε και οι ΗΠΑ με το εμπάργκο που της είχαν επιβάλλει.
Κανένα εμπάργκο δεν είναι ικανό να διαλύσει μια οικονομία που στηρίζεται αφενός μεν σε ισχυρή ιδεολογικοπολιτική βάση και αφετέρου σε χρήση τεχνοκρατικής αντίληψης σε σχέση με την αναδιοργάνωση της παραγωγής και της οικονομίας.
Έτσι η χώρα όχι μόνο στάθηκε στα πόδια της μετά από ένα τριτοκοσμικό παρελθόν, αλλά απέκτησε και ισχυρή οικονομία χωρίς να χρειαστεί να δανειστεί και το κυριότερο χωρίς να χάσει την ανεξαρτησία της.
Είναι ένα στοίχημα που πολλές χώρες παλεύουν να κερδίσουν ακόμη και σήμερα και δεν το καταφέρνουν. Αυτό έκανε πράξη ο Κάστρο εδώ και 60 ολόκληρα χρόνια.
Άρα όταν μιλάμε για τον Φιντέλ Κάστρο, μιλάμε για ένα φαινόμενο προς εξέταση, ένα case-study στην ιστορία της πολιτικής πραγματικότητας, που πρέπει να μελετηθεί, προκειμένου να εφαρμόζονται οι θετικές του επιρροές στην παγκόσμια πολιτικοοικονομική και κοινωνική μεταρρύθμιση των κρατών που αγωνίζονται να επιβιώσουν.
Μιλάμε για τον πρώτο κομμουνιστή, που έβαλε τη διάσταση της εθνικής κυριαρχίας και οικονομίας σε πρώτη προτεραιότητα, από τα διεθνιστικά πρότυπα του κομμουνισμού. Κάτι που έχει αποδειχθεί ως υπέρτατη ανάγκη και στους καιρούς μας, εδώ που τα ακροδεξιά κόμματα καλύπτουν τα μεγάλα κενά που αφήνει ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός.
Η Κούβα άντεξε την παγκοσμιοποίηση γιατί συμμετείχε σε αυτή με ένα διαφορετικό πολιτικό όχημα, που λέγεται οχυρωμένη πολιτικά και οικονομικά χώρα.
Ο Κάστρο επέλεξε να μην απομονώσει την Κούβα η οποία συμμετέχει στους παναμερικανικούς οργανισμούς, και να μην χρωστάει σε κανένα ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα κτλ και έτσι σήμερα έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα ισχύος που να προκαλεί τις ΗΠΑ για αποκατάσταση σχέσεων και να το κατορθώνει.
Σήμερα ο αναλφαβητισμός στην Κούβα είναι μηδέν, ανασφάλιστοι δεν υπάρχουν και εξάγει τους περισσότερους γιατρούς σε όλο τον κόσμο.
Παρά το κυνήγι των αντικαθεστωτικών, και διάφορων μειονοτήτων, λάθη κορυφαία, που όμως διορθώθηκαν στην πορεία, παρά την μη διεξαγωγή εκλογών που επιφυλάσσεται κανείς για την διαφύλαξη της δημοκρατικότητας διακυβέρνησης, η ευθύνη για την ευημερία και ανάπτυξη του κουβανικού λαού διατηρείται ψηλά. Κι αν αυτή η ευθύνη δεν δημιουργεί δημοκρατία, κανένας τυπικός θεσμός της όπως οι εκλογές δεν μπορεί να την επιβάλλει, ειδικά όταν ο δάχτυλος του εξωγενή παράγοντα ψάχνει να βρει ανοιχτά πολιτικά σύνορα για να διεισδύσει.
Ο Φιντέλ Κάστρο δεν μπορεί να αξιολογηθεί στα τηλεοπτικά ή διαδικτυακά καφενεία, ούτε με οπαδικούς όρους. Πολύ απλά γιατί δεν ανήκει σε κανέναν, ούτε στους φίλους ούτε στους εχθρούς του. Ανήκει στην Ιστορία που τον γέννησε, γιατί έμεινε πιστός στις αρχές του και σε αυτό που πίστευε, γιατί δεν δημιούργησε μόνο μια επανάσταση, αλλά την μετουσίωσε σε ωφέλιμη αξία για τον λαό του…
Παναγιώτα Μπλέτα: Σχετικά με τον συντάκτη
Ο Φιδέλ Αλεχάντρο Κάστρο Ρους, κατά κόσμον Φιντέλ Κάστρο, υπήρξε ηγέτης της Κούβας από το 1959 μέχρι το Δεκέμβριο του 1976 και αργότερα πρόεδρος της χώρας μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου του 2008, όταν τον διαδέχτηκε ο Ραούλ Κάστρο.
Ο Φιντέλ Κάστρο είναι ένας ιστορικός ηγέτης που έκανε πράξη τον πολιτικό και οικονομικό σοσιαλισμό, απεξαρτημένο όμως από το κομμουνιστικό μανιφέστο. Για αυτό και άντεξε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Μια προσωπικότητα που προήλθε από το λαό και γαλουχήθηκε στον συνεχή πολιτικό αγώνα, δημιούργησε ένα διαφορετικό είδος επανάστασης που ακουμπούσε στην ανατροπή της ισχύουσας πολιτικής κουλτούρας, που ήθελε όλο τον κόσμο υποταγμένο στον καπιταλισμό.
Δρώντας κάτω από την μύτη των ΗΠΑ, που είχαν συνηθίσει να ελέγχουν το παιχνίδι στην Λατινική Αμερική με διορισμένες κυβερνήσεις, κατάφερε να κάνει τη διαφορά όχι μόνο ως προς την έκβαση της επανάστασης, αλλά και ως προς την ανάπτυξη της κουβανικής οικονομίας και τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που αυτή υπηρέτησε.
Όταν ο Κάστρο επένδυε στην υγεία, στην παιδεία, στην έρευνα και την τεχνολογία, την παραγωγή, η Λατινική Αμερική μαστίζονταν από την πείνα, τους εμφυλίους και τις δικτατορίες.
Χωρίς ιδιαίτερους πόρους, μετέτρεψε την παραγωγή και εμπορία ζάχαρης σε ισότιμη οικονομική μονάδα με το πετρέλαιο, με αποτέλεσμα την πολιτική επανάσταση να διαδεχθεί η οικονομική επανάσταση. Έβαλε σε απόσταση τους προστάτες, για αυτό και η Σοβιετική Ένωση παρά τη στενή επαφή που είχε αναπτύξει με την Κούβα δεν κατάφερε ποτέ να της επιβληθεί πολιτικά, αλλά ούτε και οι ΗΠΑ με το εμπάργκο που της είχαν επιβάλλει.
Κανένα εμπάργκο δεν είναι ικανό να διαλύσει μια οικονομία που στηρίζεται αφενός μεν σε ισχυρή ιδεολογικοπολιτική βάση και αφετέρου σε χρήση τεχνοκρατικής αντίληψης σε σχέση με την αναδιοργάνωση της παραγωγής και της οικονομίας.
Έτσι η χώρα όχι μόνο στάθηκε στα πόδια της μετά από ένα τριτοκοσμικό παρελθόν, αλλά απέκτησε και ισχυρή οικονομία χωρίς να χρειαστεί να δανειστεί και το κυριότερο χωρίς να χάσει την ανεξαρτησία της.
Είναι ένα στοίχημα που πολλές χώρες παλεύουν να κερδίσουν ακόμη και σήμερα και δεν το καταφέρνουν. Αυτό έκανε πράξη ο Κάστρο εδώ και 60 ολόκληρα χρόνια.
Άρα όταν μιλάμε για τον Φιντέλ Κάστρο, μιλάμε για ένα φαινόμενο προς εξέταση, ένα case-study στην ιστορία της πολιτικής πραγματικότητας, που πρέπει να μελετηθεί, προκειμένου να εφαρμόζονται οι θετικές του επιρροές στην παγκόσμια πολιτικοοικονομική και κοινωνική μεταρρύθμιση των κρατών που αγωνίζονται να επιβιώσουν.
Μιλάμε για τον πρώτο κομμουνιστή, που έβαλε τη διάσταση της εθνικής κυριαρχίας και οικονομίας σε πρώτη προτεραιότητα, από τα διεθνιστικά πρότυπα του κομμουνισμού. Κάτι που έχει αποδειχθεί ως υπέρτατη ανάγκη και στους καιρούς μας, εδώ που τα ακροδεξιά κόμματα καλύπτουν τα μεγάλα κενά που αφήνει ο σοσιαλισμός και ο κομμουνισμός.
Η Κούβα άντεξε την παγκοσμιοποίηση γιατί συμμετείχε σε αυτή με ένα διαφορετικό πολιτικό όχημα, που λέγεται οχυρωμένη πολιτικά και οικονομικά χώρα.
Ο Κάστρο επέλεξε να μην απομονώσει την Κούβα η οποία συμμετέχει στους παναμερικανικούς οργανισμούς, και να μην χρωστάει σε κανένα ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα κτλ και έτσι σήμερα έχει φθάσει σε τέτοια επίπεδα ισχύος που να προκαλεί τις ΗΠΑ για αποκατάσταση σχέσεων και να το κατορθώνει.
Σήμερα ο αναλφαβητισμός στην Κούβα είναι μηδέν, ανασφάλιστοι δεν υπάρχουν και εξάγει τους περισσότερους γιατρούς σε όλο τον κόσμο.
Παρά το κυνήγι των αντικαθεστωτικών, και διάφορων μειονοτήτων, λάθη κορυφαία, που όμως διορθώθηκαν στην πορεία, παρά την μη διεξαγωγή εκλογών που επιφυλάσσεται κανείς για την διαφύλαξη της δημοκρατικότητας διακυβέρνησης, η ευθύνη για την ευημερία και ανάπτυξη του κουβανικού λαού διατηρείται ψηλά. Κι αν αυτή η ευθύνη δεν δημιουργεί δημοκρατία, κανένας τυπικός θεσμός της όπως οι εκλογές δεν μπορεί να την επιβάλλει, ειδικά όταν ο δάχτυλος του εξωγενή παράγοντα ψάχνει να βρει ανοιχτά πολιτικά σύνορα για να διεισδύσει.
Ο Φιντέλ Κάστρο δεν μπορεί να αξιολογηθεί στα τηλεοπτικά ή διαδικτυακά καφενεία, ούτε με οπαδικούς όρους. Πολύ απλά γιατί δεν ανήκει σε κανέναν, ούτε στους φίλους ούτε στους εχθρούς του. Ανήκει στην Ιστορία που τον γέννησε, γιατί έμεινε πιστός στις αρχές του και σε αυτό που πίστευε, γιατί δεν δημιούργησε μόνο μια επανάσταση, αλλά την μετουσίωσε σε ωφέλιμη αξία για τον λαό του…
Παναγιώτα Μπλέτα: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου