Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2017

Ευχολόγια τέλος!!!

Λίλα Μήτσουρα


Η καινούρια χρονιά έκανε ποδαρικό εμείς ευχηθήκαμε, φάγαμε,σαν να ήταν το τελευταίο μας γεύμα,ήπιαμε, κόψαμε και την βασιλόπιτα, ξαναευχηθήκαμε

...εεεεε!!! φτάνει πια!!! ΌΧΙ ΆΛΛΕΣ ΕΥΧΕΣ!!!! Μπούχτισα!!! Οι ευχές δεν πραγματοποιούνται από μόνες τους ξέρεις. Χρόνια τώρα, χρειάζεται να κάνουμε κάτι και μεις. Εκτός και αν είσαι η σταχτοπούτα και έχεις για νονά την καλη νεράιδα.Το χεις? δεν νομίζω.

Ξεθύμαναν τα πανάκριβα μας αρώματα, ξεμύρισε η οσμή των φαγητών, χωνέψαμε και μεις ελπίζω, πήραμε δυνάμεις, φορτίσαμε μπαταρίες, άντε κουνηθείτε πάμε να προχωρήσουμε γιατί πήραμε πολλές θερμίδες. Κάθε καλή χρονιά που είπαμε και δώσαμε, είναι και μια κλωτσιά στα πισινά για να ξεκουνήσουμε.

Αποπνικτική, δύσοσμη, και καταθλιπτική η ατμοσφαίρα γύρω μας. Μύρισε ψευτοχορτασίλα και κάλπικη ευτυχία. Βούλιαξε ο καναπές από το βάρος μας. Πέσαμε βαριά και κρατάμε με τα δόντια το δήθεν ευτυχισμένο χαμόγελο της καλοπέρασης. Και κατά το ελληνικό μας συνήθειο ακόμα συζητάμε τις περασμένες μέρες ευτυχίας και διασκέδασης.

Και περνά ο καιρός....

Και φτάνει η ώρα που πάλι θα πούμε δακρυσμένα αντίο σε αγαπημένους μας. Σε αυτούς που πήγαν σε άλλα μέρη για να βρουν λίγη πραγματική ζωή. Και έρχεται η ώρα που θα αποχαιρετήσουμε και άλλους .

Και από το γέλιο θα πάμε στο δάκρυ.

Ετσι είναι η ζωή θα μου πεις... Ναι έτσι είναι αλλά υπάρχουν και περίοδοι γαλήνης ηρεμίας. Αυτό το γέλιο και δάκρυ στο καπάκι κουβαλάει και λίγη ανισορροπία όμως.

Μυρίζει το χνώτο μας στέρηση και μόλις βρούμε κάτι να φάμε ξερνάει απωθημένα. Ξερνάει ασχήμια και δυσοσμία. Και σε αφήνει μετά κατάκοπο δίχως δύναμη να ρίχνεις ευθύνες αλλού.

Και από τις ευχές πάμε στις κατάρες. Αλλά στις πράξεις ποτέ.

Και περνά ο καιρός...

Ευχές τέλος!!! Μη τολμήσεις να αρχίσεις τις κατάρες όμως!!! Βάλε τον θυμό στην τσέπη την αγάπη στη καρδιά και σήκω!! Σήκω όρθιος να αγωνισθούμε. Για να μη πούμε άλλα αντίο δακρυσμένα. Για να μη γίνουμε μια χώρα σε αποσύνθεση. Για να μη μείνουμε πίσω μόνο τα γερόντια. Και γερόντια δεν είναι αυτά που κουβαλούν πολλά χρόνια στη πλάτη τους. Είναι όσοι κουβαλούν την απελπισία και την παραίτηση στη καρδιά τους. Ξηγούμαι για να μη παρεξηγούμαι.

Δεν μπορώ να αναπνεύσω πια. Δεν υπάρχει οξυγόνο αρκετό να κάνει καύσεις ο εγκέφαλος. Να ανασάνουν τα πνευμόνια. Να ανοίξω τα χέρια να σηκώσω ψηλά το κεφάλι και να πάρω βαθιά ανάσα καθαρή!!! Να αγκαλιάσω ξανά όσους έφυγαν μακριά και να ναι το δάκρυ, δάκρυ χαράς.

Κουράστηκα να περιμένω τον από μηχανής θεό να εμφανιστεί. Κουράστηκα να κάθομαι άπραγη και θυμωμένη. Κουράστηκα να περιμένω να γίνουν αληθινές από μόνες τους οι ευχές. Κουράστηκα σου λέω!!! Κ Ο Υ Ρ Α Σ Τ Η Κ Α!!!

Κουράστηκα να είμαι δειλή, να είμαι προφυλαγμένη πίσω από μία γυάλινη οθόνη και να νομίζω ότι αντιστέκομαι ή ότι επαναστατώ. Βαρέθηκα να είμαι μόνο λόγια και από πράξεις τίποτα.

Ντρέπομαι να κοιτώ τα παιδιά μου να τους δίνω ψεύτικες ελπίδες και όνειρα και να ξέρω ότι αύριο θα τα αποχαιρετήσω σε ένα αεροδρόμιο.

Αρνούμαι να΄ γίνω ένα γερόντι ψυχής,παραιτημένο. Αρνούμαι να κατεβαίνω σε διαδηλώσεις μερικών ωρών που είναι ανούσιες και γραφικές.

Θέλω δράση. Θέλω να αγωνιστώ. Έλα να συμπορευτούμε να βρούμε μία λύση. Θα βάλω τη θέληση εγώ, εσύ θα ρίξεις μια ιδέα και φύγαμε. Δίχως πολλές κουβέντες και αλυσοδεμένα μυαλά.

Βγες έξω από οποιοδήποτε κουτί είσαι κλεισμένος, άσε το μυαλό ελεύθερο να περιπλανηθεί σε ότι ονειρεύτηκες και μη βάζεις τροχοπέδη την ανέχεια που μας έριξαν.

Ομελέτα δίχως να σπάσουμε αυγά δεν γίνεται! Πάρε απόφαση τώρα δίχως φόβο και φοβίες.

Ευχολόγια τέλος!! Η γιορτή έληξε!! Σήκω σου λέω!!!  ΕΜΠΡΟΣ!!!!



Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου