Στέφανος Πρίντσιος
Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949 ή Συμμοριτοπόλεμος ή πόλεμος εναντίον του μοναρχοφασισμού, γιατί όμως όχι Σοσιαλιστική επανάσταση;
Στην Ελλάδα τα ανάλογα γεγονότα του 1946 - 1949 βαφτίστηκαν είτε συμμοριτοπόλεμος είτε εμφύλιος, είτε πόλεμος εναντίον του μοναρχοφασισμού, από κανέναν όμως σοσιαλιστική επανάσταση..
Όμως η Μοναρχία (Βασιλεία) επανήλθε στην Ελλάδα με δημοψήφισμα (έστω νόθο) που συμμετείχε το ΚΚΕ και η Λευκή τρομοκρατία ήταν μεν λόγος αντίδρασης αλλά όχι ο κύριος για να ιδρυθεί ο Δ.Σ.Ε..
Μερικοί λένε πως ήταν επανάσταση όχι όμως σοσιαλιστική αλλά εθνικοαπελευθερωτική. Έλα όμως που δεν είχαμε τότε Γερμανική κατοχή, εκλεγμένη αστική κυβέρνηση είχαμε, άσχετα αν «κυβερνούσαν» οι Αγγλοαμερικάνοι, όπως βέβαια και στις μέρες μας. (εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας = αγώνας που στοχεύει στην απελευθέρωση υπόδουλου έθνους από ξένο ζυγό).
Άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις τις φέρουν εις πέρας λαϊκοί στρατοί ή και λαϊκές πολιτοφυλακές, που αποτελούνται από εθελοντές. Παραβλέπουν όμως ότι ο Δ.Σ.Ε. από λαϊκούς αγωνιστές απαρτίζονταν και η ΟΠΛΑ (Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών - (Μ.Λ.Α.) Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα πολιτοφυλακές του ΔΣΕ ήταν.
Γεγονός πάντως είναι ότι η 2η Ολομέλεια του ΚΚΕ, έστω με αντιφάσεις και καθυστέρηση ήταν εκείνη που αποφάσισε τη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα και ο αγώνας αυτός ως ταξικός αγώνας του ΔΣΕ δεν αμφισβητείται ακόμα και σήμερα από το ΚΚΕ, ίσα ίσα τιμάται και υμνείται.
Χαρακτηριστικό απόσπασμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Φλεβάρης 2016:
«Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε δίκαιος, ηρωικός και μεγαλειώδης. Εξέφραζε τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών της. Εξέφραζε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της βασικής συμμαχικής της δύναμης, της εξαθλιωμένης αγροτιάς και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων στρωμάτων των πόλεων. Η αστική κρατική εξουσία γνώρισε τότε τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή της. Ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον εικοστό αιώνα.
Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τη στρατιά ηρώων που διαπαιδαγώγησε. Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες έδωσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους, για να πάρει σάρκα και οστά η εποποιία του ΔΣΕ, πολεμώντας και περπατώντας μερόνυχτα, συχνά δίχως τροφή, πολλοί και ξυπόλητοι, στους πάγους και τις θύελλες… Το ΚΚΕ τιμά όλους εκείνους και εκείνες που πολέμησαν ηρωικά, στο Γράμμο και στο Βίτσι, στην Ηπειρο και στη Θεσσαλία, στη Ρούμελη και στην Πελοπόννησο, στη Μακεδονία και στη Θράκη, στην Κρήτη, στα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου, παντού όπου βρόντηξε «ο Ολυμπος και πάλι».
Ο ΔΣΕ αναμετρήθηκε με την εγχώρια αστική τάξη, με το σύνολο των πολιτικών της δυνάμεων («δεξιών» και «κεντρώων»), με το κράτος τους και με τις συμμαχικές τους δυνάμεις, τα καπιταλιστικά κράτη της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ. Δίχως τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτική ενίσχυση των τελευταίων, η αστική τάξη στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να νικήσει… Ο ΔΣΕ ήταν λαϊκός στρατός… Μεγάλη δύναμη του ΔΣΕ αποτέλεσαν οι δεσμοί του με το λαό, ιδιαίτερα στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας. Οι φτωχές λαϊκές μάζες ήταν εκείνες που τροφοδότησαν τον ΔΣΕ με κάθε είδους βοήθεια, έμψυχο δυναμικό, τροφή και ρουχισμό, βοήθησαν στην κατασκευή οχυρωματικών έργων, στη συγκέντρωση πληροφοριών, στην οργάνωση της Λαϊκής Πολιτοφυλακής… Και σήμερα ο αγώνας του ΔΣΕ πολλούς εμπνέει, αλλά και ενοχλεί τον ταξικό αντίπαλο και όσους συμβιβάζονται μαζί του. Η αστική τάξη και αυτοί που εμπλέκονται στους μηχανισμούς της έχουν εξαπολύσει τόνους λάσπης εναντίον του ΔΣΕ.
Η αστική τάξη και οι συνοδοιπόροι της συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν τον αγώνα του ΔΣΕ, επειδή ξέρουν καλά ότι αντιπροσώπευε την ανώτερη μορφή πάλης, σε περίοδο που αντικειμενικά διεξαγόταν ταξική σύγκρουση για το «ποιος – ποιον», για την εξουσία. Τον πολεμούν, γιατί έχουν κάθε συμφέρον να αποκρύπτουν από το λαό την πηγή κάθε αδικίας, δηλαδή την αντίθεση κεφαλαίου – μισθωτής εργασίας. Εχουν συμφέρον να παρεμποδίζουν τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις από το να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού…
Η πολιτική διακυβέρνηση, που ονομαζόταν «Λαοκρατική» στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ και του ΕΑΜ και θεωρούνταν μεταβατική προς το σοσιαλισμό, αποτελούσε ουτοπία. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε δυνατότητα ο ΔΣΕ να νικήσει, με την προϋπόθεση ότι το ΚΚΕ θα επέφερε την αναγκαία αλλαγή στη στρατηγική του μέσα στο 1946 και θα οργάνωνε αποφασιστικά την ένοπλη λαϊκή πάλη και εξέγερση, με επίκεντρο τις μεγάλες πόλεις…»
Αθήνα, Φλεβάρης 2016 Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ.
Αλήθεια τι παραπάνω γνωρίσματα έφεραν οι προαναφερθείσες σοσιαλιστικές επαναστάσεις;
Όταν δεν αποκαλείς σοσιαλιστική επανάσταση τα γεγονότα εκείνης της εποχής που υπήρχε το κατάλληλο επαναστατικό πεδίο και οι συνθήκες όσο ποτέ άλλοτε ευνοϊκότερες, τότε πως προσδοκάς σε επαναστατικές διαδικασίες για την κατάληψη της εξουσίας σε μέρες παγκόσμιας επικυριαρχίας των αντιδραστικών δυνάμεων;
Υπάρχει απάντηση;
Στέφανος Πρίντσιος: Σχετικά με τον συντάκτη
Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949 ή Συμμοριτοπόλεμος ή πόλεμος εναντίον του μοναρχοφασισμού, γιατί όμως όχι Σοσιαλιστική επανάσταση;
- Οχτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία του 1917.
- Επανάσταση των Σπαρτακιστών στη Γερμανία του 1919.
- Kινέζικη επανάσταση του 1948.
- Κουβανική επανάσταση του 1953.
Στην Ελλάδα τα ανάλογα γεγονότα του 1946 - 1949 βαφτίστηκαν είτε συμμοριτοπόλεμος είτε εμφύλιος, είτε πόλεμος εναντίον του μοναρχοφασισμού, από κανέναν όμως σοσιαλιστική επανάσταση..
Όμως η Μοναρχία (Βασιλεία) επανήλθε στην Ελλάδα με δημοψήφισμα (έστω νόθο) που συμμετείχε το ΚΚΕ και η Λευκή τρομοκρατία ήταν μεν λόγος αντίδρασης αλλά όχι ο κύριος για να ιδρυθεί ο Δ.Σ.Ε..
Μερικοί λένε πως ήταν επανάσταση όχι όμως σοσιαλιστική αλλά εθνικοαπελευθερωτική. Έλα όμως που δεν είχαμε τότε Γερμανική κατοχή, εκλεγμένη αστική κυβέρνηση είχαμε, άσχετα αν «κυβερνούσαν» οι Αγγλοαμερικάνοι, όπως βέβαια και στις μέρες μας. (εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας = αγώνας που στοχεύει στην απελευθέρωση υπόδουλου έθνους από ξένο ζυγό).
Άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις τις φέρουν εις πέρας λαϊκοί στρατοί ή και λαϊκές πολιτοφυλακές, που αποτελούνται από εθελοντές. Παραβλέπουν όμως ότι ο Δ.Σ.Ε. από λαϊκούς αγωνιστές απαρτίζονταν και η ΟΠΛΑ (Οργάνωση Προστασίας Λαϊκών Αγωνιστών - (Μ.Λ.Α.) Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα πολιτοφυλακές του ΔΣΕ ήταν.
Γεγονός πάντως είναι ότι η 2η Ολομέλεια του ΚΚΕ, έστω με αντιφάσεις και καθυστέρηση ήταν εκείνη που αποφάσισε τη διεξαγωγή του ένοπλου αγώνα και ο αγώνας αυτός ως ταξικός αγώνας του ΔΣΕ δεν αμφισβητείται ακόμα και σήμερα από το ΚΚΕ, ίσα ίσα τιμάται και υμνείται.
Χαρακτηριστικό απόσπασμα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, Φλεβάρης 2016:
«Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε δίκαιος, ηρωικός και μεγαλειώδης. Εξέφραζε τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειονότητας του πληθυσμού ενάντια στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών της. Εξέφραζε τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και της βασικής συμμαχικής της δύναμης, της εξαθλιωμένης αγροτιάς και των φτωχών αυτοαπασχολούμενων στρωμάτων των πόλεων. Η αστική κρατική εξουσία γνώρισε τότε τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ίδια την ύπαρξή της. Ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί την κορυφαία εκδήλωση της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον εικοστό αιώνα.
Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τη στρατιά ηρώων που διαπαιδαγώγησε. Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες έδωσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους, για να πάρει σάρκα και οστά η εποποιία του ΔΣΕ, πολεμώντας και περπατώντας μερόνυχτα, συχνά δίχως τροφή, πολλοί και ξυπόλητοι, στους πάγους και τις θύελλες… Το ΚΚΕ τιμά όλους εκείνους και εκείνες που πολέμησαν ηρωικά, στο Γράμμο και στο Βίτσι, στην Ηπειρο και στη Θεσσαλία, στη Ρούμελη και στην Πελοπόννησο, στη Μακεδονία και στη Θράκη, στην Κρήτη, στα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου, παντού όπου βρόντηξε «ο Ολυμπος και πάλι».
Ο ΔΣΕ αναμετρήθηκε με την εγχώρια αστική τάξη, με το σύνολο των πολιτικών της δυνάμεων («δεξιών» και «κεντρώων»), με το κράτος τους και με τις συμμαχικές τους δυνάμεις, τα καπιταλιστικά κράτη της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ. Δίχως τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτική ενίσχυση των τελευταίων, η αστική τάξη στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να νικήσει… Ο ΔΣΕ ήταν λαϊκός στρατός… Μεγάλη δύναμη του ΔΣΕ αποτέλεσαν οι δεσμοί του με το λαό, ιδιαίτερα στις περιοχές της Ελεύθερης Ελλάδας. Οι φτωχές λαϊκές μάζες ήταν εκείνες που τροφοδότησαν τον ΔΣΕ με κάθε είδους βοήθεια, έμψυχο δυναμικό, τροφή και ρουχισμό, βοήθησαν στην κατασκευή οχυρωματικών έργων, στη συγκέντρωση πληροφοριών, στην οργάνωση της Λαϊκής Πολιτοφυλακής… Και σήμερα ο αγώνας του ΔΣΕ πολλούς εμπνέει, αλλά και ενοχλεί τον ταξικό αντίπαλο και όσους συμβιβάζονται μαζί του. Η αστική τάξη και αυτοί που εμπλέκονται στους μηχανισμούς της έχουν εξαπολύσει τόνους λάσπης εναντίον του ΔΣΕ.
Η αστική τάξη και οι συνοδοιπόροι της συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν τον αγώνα του ΔΣΕ, επειδή ξέρουν καλά ότι αντιπροσώπευε την ανώτερη μορφή πάλης, σε περίοδο που αντικειμενικά διεξαγόταν ταξική σύγκρουση για το «ποιος – ποιον», για την εξουσία. Τον πολεμούν, γιατί έχουν κάθε συμφέρον να αποκρύπτουν από το λαό την πηγή κάθε αδικίας, δηλαδή την αντίθεση κεφαλαίου – μισθωτής εργασίας. Εχουν συμφέρον να παρεμποδίζουν τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις από το να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού…
Η πολιτική διακυβέρνηση, που ονομαζόταν «Λαοκρατική» στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ και του ΕΑΜ και θεωρούνταν μεταβατική προς το σοσιαλισμό, αποτελούσε ουτοπία. Παρ’ όλα αυτά, υπήρχε δυνατότητα ο ΔΣΕ να νικήσει, με την προϋπόθεση ότι το ΚΚΕ θα επέφερε την αναγκαία αλλαγή στη στρατηγική του μέσα στο 1946 και θα οργάνωνε αποφασιστικά την ένοπλη λαϊκή πάλη και εξέγερση, με επίκεντρο τις μεγάλες πόλεις…»
Αθήνα, Φλεβάρης 2016 Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ.
Αλήθεια τι παραπάνω γνωρίσματα έφεραν οι προαναφερθείσες σοσιαλιστικές επαναστάσεις;
Όταν δεν αποκαλείς σοσιαλιστική επανάσταση τα γεγονότα εκείνης της εποχής που υπήρχε το κατάλληλο επαναστατικό πεδίο και οι συνθήκες όσο ποτέ άλλοτε ευνοϊκότερες, τότε πως προσδοκάς σε επαναστατικές διαδικασίες για την κατάληψη της εξουσίας σε μέρες παγκόσμιας επικυριαρχίας των αντιδραστικών δυνάμεων;
Υπάρχει απάντηση;
Στέφανος Πρίντσιος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου