Κυριακή 28 Μαΐου 2017

Οι εκδοχές του οίκτου

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης


Του Πέτρου Μ.

Όπου κι αν πάω σέρνω πάντα μαζί μου μια πίκρα, ένα πόδι και μπόλικες μοναξιές. Κρεμασμένες πάνω μου σαν τα κονσερβοκούτια που βάζουν τα παιδιά της αλάνας στα ποδήλατά τους.

Στρέφονται πού και πού οι ανυποψίαστοι και με κοιτάνε.

Θέλοντας και μη, βλέπω.

Να ξέρεις, υπάρχουν μπόλικες εκδοχές του οίκτου. Αλλά μία και μόνη του μη οίκτου.

Και εγώ που κάθε απόβραδο κάνω ταμείο με τους οίκτους και τον μη οίκτο μου, ονειρεύομαι αργά τη νύχτα κάτι περίεργα όνειρα. Με ανθρώπους δίχως χέρια, αυτιά και μύτες αλλά κυρίως χωρίς μάτια και γλώσσες.

Και ένα πράγμα περίεργο.

Για πρώτη φορά νιώθω τόσο ωραία. Τούτος, λέω, είναι ο αληθινά δικός μου κόσμος. Η ουτοπία μου, αν θες. Από ανθρώπινα ράκη.

Πηγή: artinews.gr



Arti News: Επιλογές




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου