Ευσταθία Ματζαρίδου
Όταν πέθανε ο πατέρας μου, το πένθος ήταν βαρύ και μαύρο και σκέπασε τα πάντα στο σπίτι μας. Οι τοίχοι, τα έπιπλα, τα πάντα πότισαν πένθος. Η μάνα μου που ήταν πάντα θλιμμένη, έχασε το πρόσωπό της. Εκτός σπιτιού ήταν μια μαύρη φιγούρα, εντός σπιτιού η μαύρη φιγούρα της γινόταν μια χαλκομανία κολλημένη παντού.
Η οχτάχρονη αδερφή μου ήταν ένα αεικίνητο ζωντανό πλάσμα που έπαιζε διαρκώς έξω, και έμπαινε στο σπίτι σαν μια αχτίδα φωτός που σχίζει το σκοτάδι και εμένα τότε με έπιανε ένας τρόμος, μήπως το μαύρο πένθος απορροφήσει τη φωτεινή αχτίδα και ένωνα τα χέρια μου, άνοιγα τις παλάμες μου, έκανα μια μεγάλη διπλή χούφτα και την έχωνα μέσα. Νομίζοντας ότι την προστατεύω.
Και την κράτησα εκεί φυλακισμένη χρόνια πολλά.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Όταν πέθανε ο πατέρας μου, το πένθος ήταν βαρύ και μαύρο και σκέπασε τα πάντα στο σπίτι μας. Οι τοίχοι, τα έπιπλα, τα πάντα πότισαν πένθος. Η μάνα μου που ήταν πάντα θλιμμένη, έχασε το πρόσωπό της. Εκτός σπιτιού ήταν μια μαύρη φιγούρα, εντός σπιτιού η μαύρη φιγούρα της γινόταν μια χαλκομανία κολλημένη παντού.
Η οχτάχρονη αδερφή μου ήταν ένα αεικίνητο ζωντανό πλάσμα που έπαιζε διαρκώς έξω, και έμπαινε στο σπίτι σαν μια αχτίδα φωτός που σχίζει το σκοτάδι και εμένα τότε με έπιανε ένας τρόμος, μήπως το μαύρο πένθος απορροφήσει τη φωτεινή αχτίδα και ένωνα τα χέρια μου, άνοιγα τις παλάμες μου, έκανα μια μεγάλη διπλή χούφτα και την έχωνα μέσα. Νομίζοντας ότι την προστατεύω.
Και την κράτησα εκεί φυλακισμένη χρόνια πολλά.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου