Δημήτρης Χριστόπουλος
Άλλαξε τα κουφώματα του σπιτιού. Έβαλε απ’ τα καινούργια με τα διπλά τζάμια και την απόλυτη στεγανότητα.
Δεν έγινε τίποτα.
Μετακόμισε από τον δεύτερο στον έκτο, μόλις η φοιτήτρια ξενοίκιασε το δυάρι.
Μάταια.
Αγόρασε ένα ζευγάρι ωτασπίδες, τις καλύτερες που βρήκε, και τις φορούσε πρωί βράδυ.
Απέτυχε.
Αποφάσισε να μένει ξύπνιος τα βράδια και να κοιμάται με χάπια το πρωί, χωμένος κάτω από το μαξιλάρι και τις κουβέρτες του.
Ούτε αυτό έπιασε.
Έφυγε από την πόλη που έμενε και πήγε αλλού, μακριά. Τα ίχνη του χάθηκαν.
Οι φωνές εξακολουθούσαν να τρυπώνουν στα τύμπανα, λες και έπαιζαν κρουστά.
Έβαλε δυο καυτές βελόνες στ’ αφτιά του πέρα ώς πέρα.
Οι φωνές, επίμονες.
Ύστερα από χρόνια, ακολουθώντας τις συμβουλές ενός σοφού, αποφάσισε να κάνει μια μεγάλη κρουαζιέρα, από εκείνες που μόνο συνταξιούχους επιβάτες συναντάς.
Όταν το πλοίο βούλιαζε, δεν άκουσε τον μακρόσυρτο συριγμό της σειρήνας, δεν φόρεσε σωσίβιο ούτε μπήκε στη λέμβο μαζί με τους άλλους. Άκουσε όμως πιο δυνατά από ποτέ τις φωνές. Βρήκε τους αγαπημένους του μαθητές να δίνουν συναυλία, με θεατές όλα τα παράξενα πλάσματα του βυθού. Σα να μην πέρασε μια μέρα, πήρε την μπαγκέτα κι έδωσε ρυθμό στη χορωδία.
Πηγή: artinews.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Άλλαξε τα κουφώματα του σπιτιού. Έβαλε απ’ τα καινούργια με τα διπλά τζάμια και την απόλυτη στεγανότητα.
Δεν έγινε τίποτα.
Μετακόμισε από τον δεύτερο στον έκτο, μόλις η φοιτήτρια ξενοίκιασε το δυάρι.
Μάταια.
Αγόρασε ένα ζευγάρι ωτασπίδες, τις καλύτερες που βρήκε, και τις φορούσε πρωί βράδυ.
Απέτυχε.
Αποφάσισε να μένει ξύπνιος τα βράδια και να κοιμάται με χάπια το πρωί, χωμένος κάτω από το μαξιλάρι και τις κουβέρτες του.
Ούτε αυτό έπιασε.
Έφυγε από την πόλη που έμενε και πήγε αλλού, μακριά. Τα ίχνη του χάθηκαν.
Οι φωνές εξακολουθούσαν να τρυπώνουν στα τύμπανα, λες και έπαιζαν κρουστά.
Έβαλε δυο καυτές βελόνες στ’ αφτιά του πέρα ώς πέρα.
Οι φωνές, επίμονες.
Ύστερα από χρόνια, ακολουθώντας τις συμβουλές ενός σοφού, αποφάσισε να κάνει μια μεγάλη κρουαζιέρα, από εκείνες που μόνο συνταξιούχους επιβάτες συναντάς.
Όταν το πλοίο βούλιαζε, δεν άκουσε τον μακρόσυρτο συριγμό της σειρήνας, δεν φόρεσε σωσίβιο ούτε μπήκε στη λέμβο μαζί με τους άλλους. Άκουσε όμως πιο δυνατά από ποτέ τις φωνές. Βρήκε τους αγαπημένους του μαθητές να δίνουν συναυλία, με θεατές όλα τα παράξενα πλάσματα του βυθού. Σα να μην πέρασε μια μέρα, πήρε την μπαγκέτα κι έδωσε ρυθμό στη χορωδία.
Πηγή: artinews.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου