Ευσταθία Ματζαρίδου
Είναι μια οικογένεια ξένων, ο πατέρας και η μητέρα γύρω στα πενήντα και η κόρη θα είναι δεν θα είναι δεκαοκτώ. Έρχονται στην παραλία, πιάνουν μια θέση δίπλα στο κύμα, απλώνουν τις φθαρμένες τους πετσέτες, τοποθετούν και μια μικρή ομπρέλα, για να είναι υπό σκιάν τα πράγματά τους και κάθονται ολημερίς στον ήλιο. Έχουν αποκτήσει ένα εβένινο μαύρο χρώμα, τόσο μαύρο που, αν δεν είχαν τα χαρακτηριστικά της λευκής φυλής, θα τους περνούσε κανείς για αφρικανούς. Ο πατέρας ασχολείται με το κινητό του και καπνίζει με περισυλλογή το ηλεκτρονικό του τσιγάρο, βγάζοντας τον ατμό σαν αναστεναγμό από το στόμα του, κάπου κάπου σηκώνει το βλέμμα και ατενίζει τη θάλασσα.
Η μητέρα με την κόρη λιάζονται ξαπλωμένες σαν τις σαύρες και, όταν ζεσταίνονται, συντονισμένες και χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντα, μπαίνουν στη θάλασσα αγκαλιασμένες, βρέχουν το εβένινο κορμί τους και βγαίνουν και πάλι αγκαλιασμένες. Θαυμάζω τότε τις σταγόνες νερού που κυλούν πάνω στα άψογα κορμιά τους σαν πέρλες, τα κατάμαυρα μακριά μαλλιά τους που φτάνουν ως τη μέση και που σου δίνουν την εντύπωση ότι κι αυτά μαύρισαν από την έκθεσή τους στον ήλιο, θαυμάζω και τα μαγιό τους που κάθε μέρα είναι διαφορετικά, μαγιό με χάντρες, με όμορφα σχέδια, μαγιό που στα εβένινα άψογα κορμιά τους αποκτούν αξία πολύ μεγαλύτερη από την πραγματική τους.
Η μητέρα με την κόρη δεν συζητούν ποτέ, χαϊδεύονται μόνο και χαριεντίζονται, πιάνει η μια τα μαλλιά της άλλης, τα ανεβάζει σε κότσο ή τα πλέκει, κάποιες φορές εκεί που κάθονται δίπλα δίπλα αγκαλιάζονται και ανταλλάσσουν φιλιά, παίρνουν και βοτσαλάκια και σημαδεύονται και μετά λύνονται στα γέλια. Τέλος, βγάζουν φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες σε στάσεις ναζιάρικες, στάσεις ερωτικές, στάσεις όλο πάθος και κάποιες φορές, βγαίνουν φωτογραφίες και η μητέρα με τον πατέρα, βουβά και ψυχρά σαν να συναντήθηκαν μόλις στην παραλία, ήταν ο περαστικός κι αυτή έψαχνε ένα παρτενέρ για φωτογράφιση, πιάνονται χαλαρά από τη μέση και φωτογραφίζονται και μετά ο πατέρας χαζεύει τους λουόμενους και η μητέρα ασχολείται και πάλι με την κόρη.
Με την ίδια πάντα ζέση. Αυτά τα εβένινα κορμιά έγιναν το σκηνικό μου πιο πολύ κι από τη θάλασσα, τη μέρα που δεν θα έρθουν να στρώσουν τις φθαρμένες τους πετσέτες, θα μου λείψουν και η απουσία τους θα διαταράξει την αρμονία της φύσης.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Είναι μια οικογένεια ξένων, ο πατέρας και η μητέρα γύρω στα πενήντα και η κόρη θα είναι δεν θα είναι δεκαοκτώ. Έρχονται στην παραλία, πιάνουν μια θέση δίπλα στο κύμα, απλώνουν τις φθαρμένες τους πετσέτες, τοποθετούν και μια μικρή ομπρέλα, για να είναι υπό σκιάν τα πράγματά τους και κάθονται ολημερίς στον ήλιο. Έχουν αποκτήσει ένα εβένινο μαύρο χρώμα, τόσο μαύρο που, αν δεν είχαν τα χαρακτηριστικά της λευκής φυλής, θα τους περνούσε κανείς για αφρικανούς. Ο πατέρας ασχολείται με το κινητό του και καπνίζει με περισυλλογή το ηλεκτρονικό του τσιγάρο, βγάζοντας τον ατμό σαν αναστεναγμό από το στόμα του, κάπου κάπου σηκώνει το βλέμμα και ατενίζει τη θάλασσα.
Η μητέρα με την κόρη λιάζονται ξαπλωμένες σαν τις σαύρες και, όταν ζεσταίνονται, συντονισμένες και χωρίς να ανταλλάξουν κουβέντα, μπαίνουν στη θάλασσα αγκαλιασμένες, βρέχουν το εβένινο κορμί τους και βγαίνουν και πάλι αγκαλιασμένες. Θαυμάζω τότε τις σταγόνες νερού που κυλούν πάνω στα άψογα κορμιά τους σαν πέρλες, τα κατάμαυρα μακριά μαλλιά τους που φτάνουν ως τη μέση και που σου δίνουν την εντύπωση ότι κι αυτά μαύρισαν από την έκθεσή τους στον ήλιο, θαυμάζω και τα μαγιό τους που κάθε μέρα είναι διαφορετικά, μαγιό με χάντρες, με όμορφα σχέδια, μαγιό που στα εβένινα άψογα κορμιά τους αποκτούν αξία πολύ μεγαλύτερη από την πραγματική τους.
Η μητέρα με την κόρη δεν συζητούν ποτέ, χαϊδεύονται μόνο και χαριεντίζονται, πιάνει η μια τα μαλλιά της άλλης, τα ανεβάζει σε κότσο ή τα πλέκει, κάποιες φορές εκεί που κάθονται δίπλα δίπλα αγκαλιάζονται και ανταλλάσσουν φιλιά, παίρνουν και βοτσαλάκια και σημαδεύονται και μετά λύνονται στα γέλια. Τέλος, βγάζουν φωτογραφίες, πολλές φωτογραφίες σε στάσεις ναζιάρικες, στάσεις ερωτικές, στάσεις όλο πάθος και κάποιες φορές, βγαίνουν φωτογραφίες και η μητέρα με τον πατέρα, βουβά και ψυχρά σαν να συναντήθηκαν μόλις στην παραλία, ήταν ο περαστικός κι αυτή έψαχνε ένα παρτενέρ για φωτογράφιση, πιάνονται χαλαρά από τη μέση και φωτογραφίζονται και μετά ο πατέρας χαζεύει τους λουόμενους και η μητέρα ασχολείται και πάλι με την κόρη.
Με την ίδια πάντα ζέση. Αυτά τα εβένινα κορμιά έγιναν το σκηνικό μου πιο πολύ κι από τη θάλασσα, τη μέρα που δεν θα έρθουν να στρώσουν τις φθαρμένες τους πετσέτες, θα μου λείψουν και η απουσία τους θα διαταράξει την αρμονία της φύσης.
Πηγή: artinews.gr
Arti News: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου