Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
Όροι, οι οποίοι προσπίπτουν τεχνηέντως στην αντίληψή μας τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα μετά την κατακρήμνιση των Διδύμων Πύργων στη Νέα Υόρκη. Στην ουσία δεν πρόκειται παρά για έντεχνη κατίσχυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων, και εφόσον το σημαινόμενο της κυριαρχίας αναδύεται απ’ την δεξιοσύνη σύγκλισης ετερόκλιτων στοιχείων, η ένταση κι ενδεχομένως εγκυρότητα αναδίδει άρωμα σταθερότητας παρ’ όλους τους υποβόσκοντες καταναγκασμούς.
Δεν θα αμφισβητήσω επ ουδενί τον προορισμό του Μπαλί σαν έναν μεταξύ των ιδανικότερων. Ωστόσο στις 7 Δεκέμβρη 2013 στο πανέμορφο εξωτικό νησί, συναθροίστηκαν Υπουργοί από 159 χώρες προς άγραν συνεπικουρίας σχετικά με τον σχεδιασμό σταθερών ευκόλυνσης της διασυνοριακής ροής εμπορευμάτων. Η πρώτη συνέπεια ήταν μία μορφή ανάκαμψης σε ορισμένες χώρες. Σε βάθος χρόνου ωστόσο αυτό αποσταθεροποιεί την κρηπίδα εμπορικού ισοζυγίου της Δύσης, της οποίας τα εξαγώγιμα προϊόντα προς την Ανατολή εμφανίζονται σαφώς λιγότερα απ’ την αντίστροφη πορεία. Παρεπόμενο της ανισομερούς ανταλλαγής είναι αφ’ ενός τα κινεζικά-ινδικά πλεονάσματα και αφ’ ετέρου τα δυτικά ελλείμματα. Στο βωμό της ανταγωνιστικότητας λοιπόν διαπιστώνεται ένας ανήκουστος πειθαναγκασμός των αγορών εργασίας, ο οποίος απολήγει στη συμπίεση του εργασιακού κόστους και τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας. Στον αντίποδα στις αναδυόμενες οικονομίες είναι εύκολα διαχειρίσιμη η μεταλλαγή των συνηθειών. Κατ’ εφαπτομένη σημειώνεται αύξηση και στο μισθολόγιο του κάθε ανερχόμενου τομέα, ο κατασκευαστικός κλάδος στην Τουρκία-οι αλυσίδες τροφοδοσίας στη Νοτιοανατολική Ασία. Αρκεί να αναφερθεί πως το balance of trade της Κίνας βρίσκεται σε συνεχή τροχιά ανόδου κι εκτινάσσεται από 120 δις δολάρια εν έτει 1990 στο 3,86 τρις δολάρια πριν λίγα χρόνια. Η Κίνα εισάγει ακατέργαστο βαμβάκι από αφρικανικές χώρες, κι αφού το επεξεργαστεί το επιστρέφει με τη μορφή νημάτων-υφασμάτων και δια της οδού των εξαγωγών ανταποκρινόμενη στο μέγιστο στις εισαγωγικές ανάγκες της Μαύρης Ηπείρου. Δόκιμη η αναφορά στη Monsanto, Εταιρεία φαρμακευτικού-διατροφικού αντικειμένου, η οποία καταφέρνει να ελέγχει πάνω απ’ το 60% του παγκόσμιου προϊόντος. Πρόκειται για μία πρωτοφανή χρηματοπιστωτική απολυταρχία για τα μέχρι τώρα δεδομένα της Ανθρωπότητας.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο ωστόσο η υποκρισία των απελευθερώσεων συνιστά τον μοχλό ενδυνάμωσης των εύρωστων οικονομιών, οι οποίες μεταλλάσσουν τις αδύναμες χώρες σε συμπληρώματα των μητροπολιτικών τους συμφερόντων. Τη στιγμή που ο ίδιος ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου=ΠΟΕ ποδηγετεί την εξαγωγική διαδικασία δια μέσω επιδοτήσεων οι τιμές των γεωργικών προϊόντων παρουσιάζονται διαστρεβλωμένες στις διεθνείς αγορές. Αν επικεντρωθούμε και στο γεγονός πως η Αμερική προβαίνει σε διμερείς συμφωνίες με την κάθε χώρα ξεχωριστά, το ενιαίο πλαίσιο υπονομεύεται πάραυτα και η κάθε μορφή συναίνεσης παραβιάζεται κατάφωρα προς όφελος των ισχυρών. Αν επιμείνουμε στον επιβαλλόμενο απ’ το ΔΝΤ στραγγαλισμό σε κάποιες χώρες, άνθρακας ο θησαυρός περί ισότιμης ομογενοποίησης των συνθηκών εμπορίου, αφού συγκεκριμένες οικονομίες παλεύουν στην κυριολεξία με το υψηλό δημόσιο χρέος-τα σοβαρά μέτρα λιτότητας-την οδυνηρή ανεργία-τη διαρροή των καταρτισμένων εγκεφάλων.
«Η Νέα Τάξη Πραγμάτων επιδιώκει κινεζοποίηση της Ευρώπης και των ΗΠΑ, όχι μόνο σε επίπεδο μισθών, αλλά και ως επιθυμητό πολιτικό οικοδόμημα που διακρίνεται από έντονο αυταρχισμό-περιορισμό δημοκρατικών δικαιωμάτων-κατάργηση κοινωνικού κράτους», υποστηρίζει ο κύριος Νότης Μαρίας.
Στις 27 Δεκέμβρη 1945, ημερομηνία σταθμός για τη δημιουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου=ΔΝΤ, οι κατεστραμμένες χώρες ελπίζουν σε αρωγή. Πρόκειται για σύμπηξη συμμαχίας των ΗΠΑ και Χωρών της Δυτικής Ευρώπης, η οποία αποσκοπούσε σε καθοριστική παρέμβαση στις οικονομίες, έστω κι αν κρινόταν επιβεβλημένη η λήψη οδυνηρών αποφάσεων για τα χαμηλότερα στρώματα. Στις μέρες μας δικαίωμα ψήφου έχουν 185 κράτη, αλλά οι αμετάκλητες πράξεις ορίζονται ως ειλημμένες από ΗΠΑ-Μ. Βρετανία-Γαλλία-Γερμανία-Ιαπωνία, με απώτερο στόχο την προώθηση της διεθνούς νομισματικής συνεργασίας και την ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου. Με τον τρόπο που ήδη αναφέραμε, όταν το κάθε κράτος στερείται της ακμαιότητάς του και προσδένεται στο δανειστικό άρμα του ΔΝΤ οφείλει να προσφέρει το μέγιστο εχέγγυο αποπληρωμής των χρημάτων που θα εκταμιευτούν. Οι εγγυήσεις λοιπόν είναι η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων-η περιστολή κοινωνικών δαπανών- η ιδιωτικοποίηση νευραλγικών επενδύσεων- η εξυγίανση συλλογικών συμβάσεων προς απελευθέρωση ορίου απολύσεων-επαναπροσδιορισμός νομικού πλαισίου προς ανάταξη των μεταρρυθμίσεων.
Τα παραδείγματα πολλά: Μεγάλη Βρετανία το 1976-Μεξικό το 1995-Ρωσία το 1992-Βραζιλία το 1998-Αργεντινή το 2001-Τουρκία το 1999, το 2000, το 2004-Ισλανδία το 2008-Ουκρανία, Ουγγαρία, Λετονία, Πακιστάν το 2008-Σερβία, Ρουμανία το 2009. Και όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος με τρανό παράδειγμα τον Καντάφι και τη Λιβύη, η οποία αποτελούσε φαινόμενο εναντίωσης στον Καπιταλισμό. Ο «τρομοκράτης» Καντάφι είχε εθνικοποιήσει τα αποθέματα πετρελαίου της Λιβύης και μέρος των εσόδων χρησιμοποιούνταν προς ανέγερση Σχολείων-Πανεπιστημίων-Νοσοκομείων-Άλλων παρεμφερών Υποδομών. Είχε προβεί σε υλοποίηση του βέλτιστου συστήματος υγειονομικής περίθαλψης στον Τρίτο Κόσμο, όπου χωρίς χρεώσεις ο κάθε πολίτης είχε πρόσβαση. Επιδοτούνταν βασικά είδη διατροφής και η ηλεκτρική ενέργεια. Ο πολίτης που εξέφραζε την επιθυμία να ασχοληθεί με τη γεωργία, τύγχανε χορηγίας εδαφών προς καλλιέργεια-αγροτικής κατοικίας-μηχανημάτων-ζώων-σπόρων-επισιτιστικής αυτάρκειας. Ήταν ο οραματιστής της πρωτοβουλίας «Ηνωμένες Πολιτείες Αφρικής», ώστε να απαγκιστρωθεί η Μαύρη Ήπειρος απ’ το χαλινάρι εκμετάλλευσης που της ασκούσε ο Βορράς. Και βέβαια εναντιώθηκε στη «Μεσογειακή Ένωση», προάγγελμα της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Μια έμπρακτη καταδίκη λοιπόν της αποσκίρτησης απ’ την Ολιγαρχία.
Περίοδος κατά την οποία η Κεντρική Τράπεζα Κίνας αποθήκευε συνάλλαγμα-ευρωπαϊκά ομόλογα. Περίοδος κατά την οποία οι ΗΠΑ τυπώνουν πληθωριστικό χρήμα χαλκεύοντας δεσμά για το μέλλον της ευρωζώνης.
Και ποιος να αποσείσει την αισχύνη του υποβιβασμού και μέσω ποιας ιδιότυπης κάθαρσης…
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το ντόμινο απελευθερωτικών αγώνων που είχε τεθεί σε εφαρμογή απ’ τα υπόδουλα Κράτη εκπλήρωνε σιγά-σιγά την προοπτική του. Στον αντίποδα οι Μεγάλες Δυνάμεις βλέποντας το γόητρό τους να κλυδωνίζεται έθεταν επί στρογγυλής τραπέζης το μεγαλεπήβολο deal νέο-αποικιοκρατικών στόχων. Στη Διάσκεψη της Γιάλτας το 1945 λοιπόν Ρούσβελτ-Τσώρτσιλ-Στάλιν επικυρώνουν τον επιμερισμό καθηκόντων τους, τουτέστιν οριοθετούν έκαστος στο γεωγραφικό ανάγλυφο τις σφαίρες επιρροής των συμφερόντων τους. Πανομοιότυπα κάποιες δεκαετίες αργότερα, Μπους-Γκορμπατσόφ στη Συμφωνία της Μάλτας το 1989, ιχνηλατούν με το άροτρό τους εκ νέου τον χάρτη εξοβελίζοντας ωστόσο την Ευρώπη απ’ τα διαχειριστικά ηνία. Δύο σημεία τριβής ανάμεσα στις δύο συμφωνίες:
Στην πρώτη η ποδηγέτηση ανέλιξης της Γερμανίας, ώστε να μην μπορεί να εντρυφεί στα ιμπεριαλιστικά της σχέδια, πράγμα που καταρρίπτεται με την σύναψη της δεύτερης και δια μέσω της πτώσης του τείχους του Βερολίνου. Ανέγερση-Ισοπέδωση ενός τείχους δεν είναι μία απλή υπόθεση, διότι αντικατοπτρίζει παγίωση ή αναθεώρηση γεω-στρατηγικών διαπραγματεύσεων. Η ανασύσταση του γερμανικού εδάφους θα σημάνει αφ’ ενός αναζωπύρωση αλυτρωτικών διαθέσεων του Ναζισμού, αφ’ ετέρου ανάφλεξη του επεκτατισμού και συνακόλουθα τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Άλλως ειπείν τον πλήρη έλεγχό της από τις Υπερπόντιες Κραταιές Δυνάμεις. Μία ύστατη προσπάθεια αναχαίτησης ήταν η νομισματική ένωση. Το ενιαίο νόμισμα θα άνοιγε διαύλους εμπορικής επικοινωνίας προς όφελος της Γερμανίας στο ευρωπαϊκό έδαφος και η διαπλάτυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την υπαγωγή πολλών κρατών στο ενιαιοποιημένο πλαίσιο θα αντιρρόπιζε τον καλπασμό της.
Στην πρώτη η επικέντρωση στη διπολικότητα του Ψυχρού Πολέμου, μεμβράνη οικονομικής άνθησης εμπορίου όπλων-αναστολής γεω-πολιτικών πυροδοτήσεων. Στη δεύτερη ο διαμελισμός της ΕΣΣΔ συνιστά το πράσινο φως για πολιτική-κοινωνική-οικονομική μονολιθικότητα. Δικαιωματικά οι ΗΠΑ δεν αποκαλούνται έκτοτε Υπερδύναμη αλλά Πλανηταρχία.
Σ’ αυτό το σημείο τοποθετείται και η μικρούλα Ελλαδίτσα που πληρώνει το τίμημα όχι της ομορφιάς της αλλά της θέσης της. Ας θυμηθούμε και το τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο κωδικοποιημένο ως «Επιχείρηση Ζορμπάς», ευρηματική συμπαιγνία ανάμεσα σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα του Γιώργου Ανωμερίτη με επιχειρήσεις στην Αμερική. Το ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος ανήλθε στο αστρονομικό ποσό των 730.000.000 δολλαρίων. Το σκάνδαλο εκτυλίχθηκε λίγα χρόνια πριν τη συμφωνία της Μάλτας. Ήταν ένα εκ των πολλαπλών-αλλεπάλληλων σκανδάλων χρηματισμού-διαφθοράς της πολιτικής ηγεσίας. Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι, που λέει κι η ελληνική παροιμία. Σιγά-σιγά άρχισε η σήψη να επεκτείνεται προς το σώμα. Ο Ελληνικός λαός μυήθηκε στην άκρατη πλησμονή αγαθών, τα οποία προέρχονταν δια μέσω δανεισμού, είτε ατομικού είτε κρατικού-δημόσιου. Τα πακέτα, Ντελόρ και μη, δεν προσγειώνονταν στην Ελλάδα λόγω της πρόθεσης των Δυνάμεων προς εκσυγχρονισμό αλλά προς υποδούλωση. Ευθύνη τεράστια οι κυβερνώντες, οι οποίοι σίγουρα πήραν τη μερίδα του λέοντος. Ευθύνη και ο λαός, ο οποίος υπέπεσε στο σφάλμα του προσωπικού δανεισμού αεροβατώντας σχετικά με τις οικονομικές ικανότητες-δυνατότητές του, αφού θεώρησε πως θα εισέλθει σε τροχιά χλιδής. Η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα ήταν δυστυχώς ευεπίφορη, αφού η εμπεδωμένη αυτοπειθαρχία δεν συνιστά χαρακτηριστικό του. Τις τελευταίες δεκαετίες, για να μην πω εκατονταετίες, με διάφορες μεθόδους-σύντονες κινήσεις πέρασε η κυτταρική πληροφορία του οχαδερφισμού στο πρωτόπλασμά του. Το Αιγαίο, ανέκαθεν κόμβος στρατηγικός, παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον από ενεργειακής-εμπορικής απόψεως. Και μπορεί το Διεθνές Δίκαιο να προτάσσει δικλείδες ασφαλείας, αλλά στην ουσία μόνο στο προσκήνιο εφαρμόζονται, αφού οι Ισχυροί έχουν κρυμμένο στο μανίκι τους τον άσο των εκβιασμών-διλημμάτων.
Τοιουτοτρόπως φτάσαμε στον ακρωτηριασμό της συνείδησης. Πως να αναμένουμε επαναστατική ενόρμηση από ανθρώπους, οι οποίοι είναι εμποτισμένοι με το αφιόνι της καλοπέρασης, που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει στέρηση, που δεν είναι διαθέσιμοι να αφήσουν απ΄ τα μάτια ούτε την άκρη της οικίας τους, πόσο μάλλον των ωκεανών τους, κι ας θυμηθούμε το ρητό του Πλάτωνα «Δεν μπορείς να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις την ακτή από τα μάτια σου». Και για να επιμείνουμε ας αναφέρουμε και τη ευστοχότατη ρήση του R.Jaccard απ’ το βιβλίο του «Η εξορία μέσα μας», η οποία ισχυρίζεται πως «…πρόκειται για τον τύπο του ανθρώπου που έχει υλοποιηθεί ιστορικά-που έχει μαζοποιηθεί στη σύγχρονη εποχή. Ικανοποιημένος με την ευτελή του μόρφωση-τις ασήμαντες αρετές του-την ευτυχία που του προκαλεί η μέτρια τοξικομανία. Ένας άνθρωπος αδύναμος-αφοπλισμένος-ευνουχισμένος-απομονωμένος. Ένας άνθρωπος της ψυχρής Τεχνολογίας και των κομματιασμένων συναισθημάτων. Είναι ο άνθρωπος που έχει εξοριστεί μέσα στον ίδιο του τον εαυτό. Σχιζοειδικός έξω απ’ τους τείχους του ψυχιατρείου-σχιζοφρενικός μέσα σ’ αυτούς»…
«Η Τρομοκρατία είναι μηδενισμός, όχι επειδή δεν μπορεί να μιλήσει -όπως θα ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε όσοι ασκούν σε αυτή μία κραυγή-, αλλά επειδή απορρίπτει τη γλώσσα» διατείνεται η Hélène l’ Heuillet.
Στις 7 Ιουλίου 1986 βρέθηκε ένα έγγραφο με τίτλο «Σιωπηλά όπλα για Αθόρυβους Πολέμους»=«Silent Weapons for Quiet Wars», του οποίου το περιεχόμενο αποδεικνύει τη συνομωσία των προσχεδιασμένων πολέμων χαμηλής και ισχυρής εντάσεως, διότι σύμφωνα με το οποίο συντονισμένες ενέργειες θα μετέφεραν τον γενικότερο πλούτο απ’ τα χέρια των αδαών=ανοργάνωτες κι ανεύθυνες μάζες στην κατοχή των ολίγων=οι έχοντες πειθαρχία κι αίσθημα ευθύνης. Ας θυμηθούμε τους άριστους της Αρχαιότητας σ’ αυτό το σημείο. Πρώτο εργαλείο που αποφασίστηκε να ήταν σαφώς αυτό της Εκπαίδευσης. Στις κατώτερες τάξεις δίνεται η χειρότερη «γνώση», ώστε ο αποπροσανατολισμός να επιτελείται και ταυτοχρόνως να ανορθώνεται τείχος αδιαπέραστο ανάμεσα στην προσλαμβάνουσα γνώση απ’ τις ελιτιστικές συνομαδώσεις. Και αυτό αφορά σε όλες τις βαθμίδες. Αδίκως καυχιόμαστε οι κοινοί θνητοί για «μόρφωση» και καμαρώνουμε σαν σκεπάρνια γύφτικα για την εξειδίκευση που λαμβάνουμε στα ιδρύματα. Άλλο ισχυρό χαρτί είναι η χειραγώγηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και ο απόλυτος έλεγχος της πληροφορίας, πράγμα που επιτυγχάνεται δια μέσω της προώθησης μιας επίπλαστης πολυχρωμίας κι ενός ψευδεπίγραφου πλουραλισμού. Στην ουσία η πληροφορία ελέγχεται από συγκεκριμένα lobby: «Sony-Viacom+CBS-Time Warner-New Corporation+Fox-ABC-, «στις οποίες ανήκει περισσότερο απ’ το 80% της παγκόσμιας μουσικής αγοράς-των μεγαλύτερων δορυφόρων που εκπέμπουν διεθνώς-του μεγαλύτερου ποσοστού εκδόσεων βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών παγκοσμίως-της πλειοψηφίας εμπορικών καλωδιακών καναλιών διεθνώς», σύμφωνα με τον κύριο Βελόπουλο στο βιβλίο του «Χρεοκοπία και Κερδοσκόποι». Με δύο σμπάρους λοιπόν δισεκατομμύρια τρυγόνια, αφού το χαμηλό επίπεδο κριτικής ικανότητας ποδηγετεί πάσα αναθεώρηση-προβληματισμό-οργάνωση-αντίδραση.
Η Μόδα προσανατολίζει-Η Επιστήμη πειθαναγκάζει-Η Εξουσία νομοθετεί-Οι λαοί εκτελούν σαν ενεργούμενα, και ως γνωστόν τα ενεργούμενα της κάθε μηχανής-μηχανισμού εφαρμόζουν εκόντα ή άκοντα. Τα μηχανοποιημένα τέρατα στον Κινηματογράφο ή στα video-games μας προετοιμάζουν για ομφαλοσκοπική διάθεση. Ενωτίζεται ο δέκτης τη συμπεριφορά του avatar, ο οποίος αποσυναρμολογείται-εμβολιάζεται με εμφυτεύματα εντοπισμού.
Στο όνομα της ασφάλειας-Στο όνομα του κινδύνου της Παγκόσμιας αναμέτρησης τα νομοθετήματα παγιώνουν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω απ’ το ιδανικό της Ελευθερίας. Κι ενώ στη θεωρία της Αναρχίας ο τρομοκράτης περιορίζεται σε λεκτικά σχήματα αντίδρασης και κατ’ εφαπτομένη στην αναβολή της πράξης, οι υπόλοιπες κομματικές-πολιτικές συνιστώσες ενθρονίζουν την τακτική του Νετσάγιεφ του Ντοστογιέφσκι, ο οποίος ιδεολογικοποιεί τη βία. Και σ’ αυτό το σημείο ας γνωστοποιηθεί μία ακόμη ρήση της κυρίας Hélène l’ Heuillet, η οποία διασαφηνίζει πως «Η τρομοκρατία με την κυριολεκτική έννοια του όρου, ξεκινά απ’ την απόφαση να θεωρήσει κανείς ότι δεν υπάρχει αθώο θύμα. Δεν σέβεται πλέον τον πολιτικό κώδικα που καθιερώνει τη διάκριση μεταξύ ενόχου και αθώου. Ο πολιτικός κώδικας που ισχύει για την πολιτική δολοφονία είναι ανάλογος του πολεμικού κώδικα, με βάση τον οποίο διαχωρίζουμε τους στρατιώτες απ’ τους πολίτες, οι οποίοι προστατεύονται κατ’ αρχήν απ’ τις πολεμικές επιχειρήσεις».
Πόσες εταιρείες δεν έχουν εξειδικευτεί σε συλλογή πληροφοριών για εμπορικούς-διαφημιστικούς υποτίθεται λόγους, ενώ στην ουσία δεν αντιπροσωπεύουν παρά μία τεράστια χοάνη συγκομιδής προσωπικών δεδομένων. «Πρόκειται για ηλεκτρονικούς φακέλους, οι οποίοι σχηματίζουν το ακριβές προφίλ εκατομμυρίων καταναλωτών, που ζουν κυρίως στις δυτικές χώρες. Στους φακέλους έχει πρόσβαση όποιος προτίθεται να τους αγοράσει» σύμφωνα με τον κύριο Βελόπουλο. Αν οι νομιμοποιήσεις πάσης φύσεως αξιώσεων δια μέσω επίκλησης του θείου θελήματος ή του αδιαμφισβήτητου της Επιστήμης-απασχολήσεως του κοινού με χαμηλό επίπεδο διασκέδασης, ροπή προς εξαρτησιογόνες ουσίες, αγραμματοσύνη, εμβολισμό με ιδεολογήματα δεν αντικατοπτρίζουν «φονταμενταλισμό», τότε ποιο το νόημα του όρου.
Με τη διαδικασία του δόγματος του σοκ εισήρθαν στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως οι περισσότερες χώρες της Ηπείρου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Το δεύτερο βήμα προέτασσε την περιαγωγή τους στο κοινό νομισματικό πλαίσιο με αποτέλεσμα την αποσάθρωση των τοπικών οικονομιών-την περιθωριοποίηση βασικών κλάδων-την φτωχοποίηση της ευρύτερης μάζας. Σε όλη αυτή τη δίνη έρχεται να προστεθεί και η αθρόα εισροή μεταναστών προς άκρατο εκφοβισμό ένεκα της ξενοφοβίας απέναντι στον συγκερασμό των πολιτιστικών πυλώνων-της αχαλίνωτης ανεργίας-της έκλυσης των ηθών.
Ο δυτικόφρων Πολιτισμός δημιουργεί Ηγέτες-Δικτάτορες-Σωτήρες, οι οποίοι μετά την ανάρρησή τους στον θώκο αναμένουν τη βίαιη αποκαθήλωση…
ΝΑΤΟ και ΟΗΕ διαιωνίζουν το καθεστώς αδιασαφήνιστης τρομοκρατίας…
Οι μονεταριστικοί σχεδιασμοί παραπαίουν προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων…
Τα δικαιώματα περιστέλλονται με την συναίνεση των πολιτών λόγω της ανησυχίας. «Ας είναι αυτά που έχω», ως γνωστόν…
Στην Ανατολή Β. Κορέα και Κίνα εκμεταλλεύονται με τον πλέον βέλτιστο τρόπο τον κρυμμένο άσσο στο μανίκι τους…
Οι λαοί βαυκαλίζονται από αλυτρωτικές διαθέσεις, έκαστος για το αλλοτινό του κλέος…
Και σε ατομικό επίπεδο οι άνθρωποι σκοτώνονται για τις «κατσίκες» τους…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
«Ανοχή»-«Δικαίωμα»-«Πολυπολιτισμικότητα»-«Παγκοσμιοποίηση»-«Εθνικισμός»…
Όροι, οι οποίοι προσπίπτουν τεχνηέντως στην αντίληψή μας τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα μετά την κατακρήμνιση των Διδύμων Πύργων στη Νέα Υόρκη. Στην ουσία δεν πρόκειται παρά για έντεχνη κατίσχυση της Νέας Τάξης Πραγμάτων, και εφόσον το σημαινόμενο της κυριαρχίας αναδύεται απ’ την δεξιοσύνη σύγκλισης ετερόκλιτων στοιχείων, η ένταση κι ενδεχομένως εγκυρότητα αναδίδει άρωμα σταθερότητας παρ’ όλους τους υποβόσκοντες καταναγκασμούς.
Πακέτο Μπαλί…
Δεν θα αμφισβητήσω επ ουδενί τον προορισμό του Μπαλί σαν έναν μεταξύ των ιδανικότερων. Ωστόσο στις 7 Δεκέμβρη 2013 στο πανέμορφο εξωτικό νησί, συναθροίστηκαν Υπουργοί από 159 χώρες προς άγραν συνεπικουρίας σχετικά με τον σχεδιασμό σταθερών ευκόλυνσης της διασυνοριακής ροής εμπορευμάτων. Η πρώτη συνέπεια ήταν μία μορφή ανάκαμψης σε ορισμένες χώρες. Σε βάθος χρόνου ωστόσο αυτό αποσταθεροποιεί την κρηπίδα εμπορικού ισοζυγίου της Δύσης, της οποίας τα εξαγώγιμα προϊόντα προς την Ανατολή εμφανίζονται σαφώς λιγότερα απ’ την αντίστροφη πορεία. Παρεπόμενο της ανισομερούς ανταλλαγής είναι αφ’ ενός τα κινεζικά-ινδικά πλεονάσματα και αφ’ ετέρου τα δυτικά ελλείμματα. Στο βωμό της ανταγωνιστικότητας λοιπόν διαπιστώνεται ένας ανήκουστος πειθαναγκασμός των αγορών εργασίας, ο οποίος απολήγει στη συμπίεση του εργασιακού κόστους και τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας. Στον αντίποδα στις αναδυόμενες οικονομίες είναι εύκολα διαχειρίσιμη η μεταλλαγή των συνηθειών. Κατ’ εφαπτομένη σημειώνεται αύξηση και στο μισθολόγιο του κάθε ανερχόμενου τομέα, ο κατασκευαστικός κλάδος στην Τουρκία-οι αλυσίδες τροφοδοσίας στη Νοτιοανατολική Ασία. Αρκεί να αναφερθεί πως το balance of trade της Κίνας βρίσκεται σε συνεχή τροχιά ανόδου κι εκτινάσσεται από 120 δις δολάρια εν έτει 1990 στο 3,86 τρις δολάρια πριν λίγα χρόνια. Η Κίνα εισάγει ακατέργαστο βαμβάκι από αφρικανικές χώρες, κι αφού το επεξεργαστεί το επιστρέφει με τη μορφή νημάτων-υφασμάτων και δια της οδού των εξαγωγών ανταποκρινόμενη στο μέγιστο στις εισαγωγικές ανάγκες της Μαύρης Ηπείρου. Δόκιμη η αναφορά στη Monsanto, Εταιρεία φαρμακευτικού-διατροφικού αντικειμένου, η οποία καταφέρνει να ελέγχει πάνω απ’ το 60% του παγκόσμιου προϊόντος. Πρόκειται για μία πρωτοφανή χρηματοπιστωτική απολυταρχία για τα μέχρι τώρα δεδομένα της Ανθρωπότητας.
Σε ευρωπαϊκό επίπεδο ωστόσο η υποκρισία των απελευθερώσεων συνιστά τον μοχλό ενδυνάμωσης των εύρωστων οικονομιών, οι οποίες μεταλλάσσουν τις αδύναμες χώρες σε συμπληρώματα των μητροπολιτικών τους συμφερόντων. Τη στιγμή που ο ίδιος ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου=ΠΟΕ ποδηγετεί την εξαγωγική διαδικασία δια μέσω επιδοτήσεων οι τιμές των γεωργικών προϊόντων παρουσιάζονται διαστρεβλωμένες στις διεθνείς αγορές. Αν επικεντρωθούμε και στο γεγονός πως η Αμερική προβαίνει σε διμερείς συμφωνίες με την κάθε χώρα ξεχωριστά, το ενιαίο πλαίσιο υπονομεύεται πάραυτα και η κάθε μορφή συναίνεσης παραβιάζεται κατάφωρα προς όφελος των ισχυρών. Αν επιμείνουμε στον επιβαλλόμενο απ’ το ΔΝΤ στραγγαλισμό σε κάποιες χώρες, άνθρακας ο θησαυρός περί ισότιμης ομογενοποίησης των συνθηκών εμπορίου, αφού συγκεκριμένες οικονομίες παλεύουν στην κυριολεξία με το υψηλό δημόσιο χρέος-τα σοβαρά μέτρα λιτότητας-την οδυνηρή ανεργία-τη διαρροή των καταρτισμένων εγκεφάλων.
L’ Etat c’ est moi…
«Η Νέα Τάξη Πραγμάτων επιδιώκει κινεζοποίηση της Ευρώπης και των ΗΠΑ, όχι μόνο σε επίπεδο μισθών, αλλά και ως επιθυμητό πολιτικό οικοδόμημα που διακρίνεται από έντονο αυταρχισμό-περιορισμό δημοκρατικών δικαιωμάτων-κατάργηση κοινωνικού κράτους», υποστηρίζει ο κύριος Νότης Μαρίας.
Στις 27 Δεκέμβρη 1945, ημερομηνία σταθμός για τη δημιουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου=ΔΝΤ, οι κατεστραμμένες χώρες ελπίζουν σε αρωγή. Πρόκειται για σύμπηξη συμμαχίας των ΗΠΑ και Χωρών της Δυτικής Ευρώπης, η οποία αποσκοπούσε σε καθοριστική παρέμβαση στις οικονομίες, έστω κι αν κρινόταν επιβεβλημένη η λήψη οδυνηρών αποφάσεων για τα χαμηλότερα στρώματα. Στις μέρες μας δικαίωμα ψήφου έχουν 185 κράτη, αλλά οι αμετάκλητες πράξεις ορίζονται ως ειλημμένες από ΗΠΑ-Μ. Βρετανία-Γαλλία-Γερμανία-Ιαπωνία, με απώτερο στόχο την προώθηση της διεθνούς νομισματικής συνεργασίας και την ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου. Με τον τρόπο που ήδη αναφέραμε, όταν το κάθε κράτος στερείται της ακμαιότητάς του και προσδένεται στο δανειστικό άρμα του ΔΝΤ οφείλει να προσφέρει το μέγιστο εχέγγυο αποπληρωμής των χρημάτων που θα εκταμιευτούν. Οι εγγυήσεις λοιπόν είναι η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων-η περιστολή κοινωνικών δαπανών- η ιδιωτικοποίηση νευραλγικών επενδύσεων- η εξυγίανση συλλογικών συμβάσεων προς απελευθέρωση ορίου απολύσεων-επαναπροσδιορισμός νομικού πλαισίου προς ανάταξη των μεταρρυθμίσεων.
Τα παραδείγματα πολλά: Μεγάλη Βρετανία το 1976-Μεξικό το 1995-Ρωσία το 1992-Βραζιλία το 1998-Αργεντινή το 2001-Τουρκία το 1999, το 2000, το 2004-Ισλανδία το 2008-Ουκρανία, Ουγγαρία, Λετονία, Πακιστάν το 2008-Σερβία, Ρουμανία το 2009. Και όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος με τρανό παράδειγμα τον Καντάφι και τη Λιβύη, η οποία αποτελούσε φαινόμενο εναντίωσης στον Καπιταλισμό. Ο «τρομοκράτης» Καντάφι είχε εθνικοποιήσει τα αποθέματα πετρελαίου της Λιβύης και μέρος των εσόδων χρησιμοποιούνταν προς ανέγερση Σχολείων-Πανεπιστημίων-Νοσοκομείων-Άλλων παρεμφερών Υποδομών. Είχε προβεί σε υλοποίηση του βέλτιστου συστήματος υγειονομικής περίθαλψης στον Τρίτο Κόσμο, όπου χωρίς χρεώσεις ο κάθε πολίτης είχε πρόσβαση. Επιδοτούνταν βασικά είδη διατροφής και η ηλεκτρική ενέργεια. Ο πολίτης που εξέφραζε την επιθυμία να ασχοληθεί με τη γεωργία, τύγχανε χορηγίας εδαφών προς καλλιέργεια-αγροτικής κατοικίας-μηχανημάτων-ζώων-σπόρων-επισιτιστικής αυτάρκειας. Ήταν ο οραματιστής της πρωτοβουλίας «Ηνωμένες Πολιτείες Αφρικής», ώστε να απαγκιστρωθεί η Μαύρη Ήπειρος απ’ το χαλινάρι εκμετάλλευσης που της ασκούσε ο Βορράς. Και βέβαια εναντιώθηκε στη «Μεσογειακή Ένωση», προάγγελμα της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Μια έμπρακτη καταδίκη λοιπόν της αποσκίρτησης απ’ την Ολιγαρχία.
Περίοδος κατά την οποία η Κεντρική Τράπεζα Κίνας αποθήκευε συνάλλαγμα-ευρωπαϊκά ομόλογα. Περίοδος κατά την οποία οι ΗΠΑ τυπώνουν πληθωριστικό χρήμα χαλκεύοντας δεσμά για το μέλλον της ευρωζώνης.
Και ποιος να αποσείσει την αισχύνη του υποβιβασμού και μέσω ποιας ιδιότυπης κάθαρσης…
Η Σκύλλα και η Χάρυβδη…
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το ντόμινο απελευθερωτικών αγώνων που είχε τεθεί σε εφαρμογή απ’ τα υπόδουλα Κράτη εκπλήρωνε σιγά-σιγά την προοπτική του. Στον αντίποδα οι Μεγάλες Δυνάμεις βλέποντας το γόητρό τους να κλυδωνίζεται έθεταν επί στρογγυλής τραπέζης το μεγαλεπήβολο deal νέο-αποικιοκρατικών στόχων. Στη Διάσκεψη της Γιάλτας το 1945 λοιπόν Ρούσβελτ-Τσώρτσιλ-Στάλιν επικυρώνουν τον επιμερισμό καθηκόντων τους, τουτέστιν οριοθετούν έκαστος στο γεωγραφικό ανάγλυφο τις σφαίρες επιρροής των συμφερόντων τους. Πανομοιότυπα κάποιες δεκαετίες αργότερα, Μπους-Γκορμπατσόφ στη Συμφωνία της Μάλτας το 1989, ιχνηλατούν με το άροτρό τους εκ νέου τον χάρτη εξοβελίζοντας ωστόσο την Ευρώπη απ’ τα διαχειριστικά ηνία. Δύο σημεία τριβής ανάμεσα στις δύο συμφωνίες:
Στην πρώτη η ποδηγέτηση ανέλιξης της Γερμανίας, ώστε να μην μπορεί να εντρυφεί στα ιμπεριαλιστικά της σχέδια, πράγμα που καταρρίπτεται με την σύναψη της δεύτερης και δια μέσω της πτώσης του τείχους του Βερολίνου. Ανέγερση-Ισοπέδωση ενός τείχους δεν είναι μία απλή υπόθεση, διότι αντικατοπτρίζει παγίωση ή αναθεώρηση γεω-στρατηγικών διαπραγματεύσεων. Η ανασύσταση του γερμανικού εδάφους θα σημάνει αφ’ ενός αναζωπύρωση αλυτρωτικών διαθέσεων του Ναζισμού, αφ’ ετέρου ανάφλεξη του επεκτατισμού και συνακόλουθα τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Άλλως ειπείν τον πλήρη έλεγχό της από τις Υπερπόντιες Κραταιές Δυνάμεις. Μία ύστατη προσπάθεια αναχαίτησης ήταν η νομισματική ένωση. Το ενιαίο νόμισμα θα άνοιγε διαύλους εμπορικής επικοινωνίας προς όφελος της Γερμανίας στο ευρωπαϊκό έδαφος και η διαπλάτυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την υπαγωγή πολλών κρατών στο ενιαιοποιημένο πλαίσιο θα αντιρρόπιζε τον καλπασμό της.
Στην πρώτη η επικέντρωση στη διπολικότητα του Ψυχρού Πολέμου, μεμβράνη οικονομικής άνθησης εμπορίου όπλων-αναστολής γεω-πολιτικών πυροδοτήσεων. Στη δεύτερη ο διαμελισμός της ΕΣΣΔ συνιστά το πράσινο φως για πολιτική-κοινωνική-οικονομική μονολιθικότητα. Δικαιωματικά οι ΗΠΑ δεν αποκαλούνται έκτοτε Υπερδύναμη αλλά Πλανηταρχία.
Σ’ αυτό το σημείο τοποθετείται και η μικρούλα Ελλαδίτσα που πληρώνει το τίμημα όχι της ομορφιάς της αλλά της θέσης της. Ας θυμηθούμε και το τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο κωδικοποιημένο ως «Επιχείρηση Ζορμπάς», ευρηματική συμπαιγνία ανάμεσα σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα του Γιώργου Ανωμερίτη με επιχειρήσεις στην Αμερική. Το ξέπλυμα του βρώμικου χρήματος ανήλθε στο αστρονομικό ποσό των 730.000.000 δολλαρίων. Το σκάνδαλο εκτυλίχθηκε λίγα χρόνια πριν τη συμφωνία της Μάλτας. Ήταν ένα εκ των πολλαπλών-αλλεπάλληλων σκανδάλων χρηματισμού-διαφθοράς της πολιτικής ηγεσίας. Το ψάρι βρωμάει απ’ το κεφάλι, που λέει κι η ελληνική παροιμία. Σιγά-σιγά άρχισε η σήψη να επεκτείνεται προς το σώμα. Ο Ελληνικός λαός μυήθηκε στην άκρατη πλησμονή αγαθών, τα οποία προέρχονταν δια μέσω δανεισμού, είτε ατομικού είτε κρατικού-δημόσιου. Τα πακέτα, Ντελόρ και μη, δεν προσγειώνονταν στην Ελλάδα λόγω της πρόθεσης των Δυνάμεων προς εκσυγχρονισμό αλλά προς υποδούλωση. Ευθύνη τεράστια οι κυβερνώντες, οι οποίοι σίγουρα πήραν τη μερίδα του λέοντος. Ευθύνη και ο λαός, ο οποίος υπέπεσε στο σφάλμα του προσωπικού δανεισμού αεροβατώντας σχετικά με τις οικονομικές ικανότητες-δυνατότητές του, αφού θεώρησε πως θα εισέλθει σε τροχιά χλιδής. Η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα ήταν δυστυχώς ευεπίφορη, αφού η εμπεδωμένη αυτοπειθαρχία δεν συνιστά χαρακτηριστικό του. Τις τελευταίες δεκαετίες, για να μην πω εκατονταετίες, με διάφορες μεθόδους-σύντονες κινήσεις πέρασε η κυτταρική πληροφορία του οχαδερφισμού στο πρωτόπλασμά του. Το Αιγαίο, ανέκαθεν κόμβος στρατηγικός, παρουσιάζει έντονο ενδιαφέρον από ενεργειακής-εμπορικής απόψεως. Και μπορεί το Διεθνές Δίκαιο να προτάσσει δικλείδες ασφαλείας, αλλά στην ουσία μόνο στο προσκήνιο εφαρμόζονται, αφού οι Ισχυροί έχουν κρυμμένο στο μανίκι τους τον άσο των εκβιασμών-διλημμάτων.
Τοιουτοτρόπως φτάσαμε στον ακρωτηριασμό της συνείδησης. Πως να αναμένουμε επαναστατική ενόρμηση από ανθρώπους, οι οποίοι είναι εμποτισμένοι με το αφιόνι της καλοπέρασης, που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει στέρηση, που δεν είναι διαθέσιμοι να αφήσουν απ΄ τα μάτια ούτε την άκρη της οικίας τους, πόσο μάλλον των ωκεανών τους, κι ας θυμηθούμε το ρητό του Πλάτωνα «Δεν μπορείς να ανακαλύψεις νέους ωκεανούς αν δεν έχεις το κουράγιο να χάσεις την ακτή από τα μάτια σου». Και για να επιμείνουμε ας αναφέρουμε και τη ευστοχότατη ρήση του R.Jaccard απ’ το βιβλίο του «Η εξορία μέσα μας», η οποία ισχυρίζεται πως «…πρόκειται για τον τύπο του ανθρώπου που έχει υλοποιηθεί ιστορικά-που έχει μαζοποιηθεί στη σύγχρονη εποχή. Ικανοποιημένος με την ευτελή του μόρφωση-τις ασήμαντες αρετές του-την ευτυχία που του προκαλεί η μέτρια τοξικομανία. Ένας άνθρωπος αδύναμος-αφοπλισμένος-ευνουχισμένος-απομονωμένος. Ένας άνθρωπος της ψυχρής Τεχνολογίας και των κομματιασμένων συναισθημάτων. Είναι ο άνθρωπος που έχει εξοριστεί μέσα στον ίδιο του τον εαυτό. Σχιζοειδικός έξω απ’ τους τείχους του ψυχιατρείου-σχιζοφρενικός μέσα σ’ αυτούς»…
Novus Ordo…
«Η Τρομοκρατία είναι μηδενισμός, όχι επειδή δεν μπορεί να μιλήσει -όπως θα ήθελαν να μας κάνουν να πιστέψουμε όσοι ασκούν σε αυτή μία κραυγή-, αλλά επειδή απορρίπτει τη γλώσσα» διατείνεται η Hélène l’ Heuillet.
Στις 7 Ιουλίου 1986 βρέθηκε ένα έγγραφο με τίτλο «Σιωπηλά όπλα για Αθόρυβους Πολέμους»=«Silent Weapons for Quiet Wars», του οποίου το περιεχόμενο αποδεικνύει τη συνομωσία των προσχεδιασμένων πολέμων χαμηλής και ισχυρής εντάσεως, διότι σύμφωνα με το οποίο συντονισμένες ενέργειες θα μετέφεραν τον γενικότερο πλούτο απ’ τα χέρια των αδαών=ανοργάνωτες κι ανεύθυνες μάζες στην κατοχή των ολίγων=οι έχοντες πειθαρχία κι αίσθημα ευθύνης. Ας θυμηθούμε τους άριστους της Αρχαιότητας σ’ αυτό το σημείο. Πρώτο εργαλείο που αποφασίστηκε να ήταν σαφώς αυτό της Εκπαίδευσης. Στις κατώτερες τάξεις δίνεται η χειρότερη «γνώση», ώστε ο αποπροσανατολισμός να επιτελείται και ταυτοχρόνως να ανορθώνεται τείχος αδιαπέραστο ανάμεσα στην προσλαμβάνουσα γνώση απ’ τις ελιτιστικές συνομαδώσεις. Και αυτό αφορά σε όλες τις βαθμίδες. Αδίκως καυχιόμαστε οι κοινοί θνητοί για «μόρφωση» και καμαρώνουμε σαν σκεπάρνια γύφτικα για την εξειδίκευση που λαμβάνουμε στα ιδρύματα. Άλλο ισχυρό χαρτί είναι η χειραγώγηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και ο απόλυτος έλεγχος της πληροφορίας, πράγμα που επιτυγχάνεται δια μέσω της προώθησης μιας επίπλαστης πολυχρωμίας κι ενός ψευδεπίγραφου πλουραλισμού. Στην ουσία η πληροφορία ελέγχεται από συγκεκριμένα lobby: «Sony-Viacom+CBS-Time Warner-New Corporation+Fox-ABC-, «στις οποίες ανήκει περισσότερο απ’ το 80% της παγκόσμιας μουσικής αγοράς-των μεγαλύτερων δορυφόρων που εκπέμπουν διεθνώς-του μεγαλύτερου ποσοστού εκδόσεων βιβλίων, εφημερίδων, περιοδικών παγκοσμίως-της πλειοψηφίας εμπορικών καλωδιακών καναλιών διεθνώς», σύμφωνα με τον κύριο Βελόπουλο στο βιβλίο του «Χρεοκοπία και Κερδοσκόποι». Με δύο σμπάρους λοιπόν δισεκατομμύρια τρυγόνια, αφού το χαμηλό επίπεδο κριτικής ικανότητας ποδηγετεί πάσα αναθεώρηση-προβληματισμό-οργάνωση-αντίδραση.
Η Μόδα προσανατολίζει-Η Επιστήμη πειθαναγκάζει-Η Εξουσία νομοθετεί-Οι λαοί εκτελούν σαν ενεργούμενα, και ως γνωστόν τα ενεργούμενα της κάθε μηχανής-μηχανισμού εφαρμόζουν εκόντα ή άκοντα. Τα μηχανοποιημένα τέρατα στον Κινηματογράφο ή στα video-games μας προετοιμάζουν για ομφαλοσκοπική διάθεση. Ενωτίζεται ο δέκτης τη συμπεριφορά του avatar, ο οποίος αποσυναρμολογείται-εμβολιάζεται με εμφυτεύματα εντοπισμού.
Στο όνομα της ασφάλειας-Στο όνομα του κινδύνου της Παγκόσμιας αναμέτρησης τα νομοθετήματα παγιώνουν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω απ’ το ιδανικό της Ελευθερίας. Κι ενώ στη θεωρία της Αναρχίας ο τρομοκράτης περιορίζεται σε λεκτικά σχήματα αντίδρασης και κατ’ εφαπτομένη στην αναβολή της πράξης, οι υπόλοιπες κομματικές-πολιτικές συνιστώσες ενθρονίζουν την τακτική του Νετσάγιεφ του Ντοστογιέφσκι, ο οποίος ιδεολογικοποιεί τη βία. Και σ’ αυτό το σημείο ας γνωστοποιηθεί μία ακόμη ρήση της κυρίας Hélène l’ Heuillet, η οποία διασαφηνίζει πως «Η τρομοκρατία με την κυριολεκτική έννοια του όρου, ξεκινά απ’ την απόφαση να θεωρήσει κανείς ότι δεν υπάρχει αθώο θύμα. Δεν σέβεται πλέον τον πολιτικό κώδικα που καθιερώνει τη διάκριση μεταξύ ενόχου και αθώου. Ο πολιτικός κώδικας που ισχύει για την πολιτική δολοφονία είναι ανάλογος του πολεμικού κώδικα, με βάση τον οποίο διαχωρίζουμε τους στρατιώτες απ’ τους πολίτες, οι οποίοι προστατεύονται κατ’ αρχήν απ’ τις πολεμικές επιχειρήσεις».
Πόσες εταιρείες δεν έχουν εξειδικευτεί σε συλλογή πληροφοριών για εμπορικούς-διαφημιστικούς υποτίθεται λόγους, ενώ στην ουσία δεν αντιπροσωπεύουν παρά μία τεράστια χοάνη συγκομιδής προσωπικών δεδομένων. «Πρόκειται για ηλεκτρονικούς φακέλους, οι οποίοι σχηματίζουν το ακριβές προφίλ εκατομμυρίων καταναλωτών, που ζουν κυρίως στις δυτικές χώρες. Στους φακέλους έχει πρόσβαση όποιος προτίθεται να τους αγοράσει» σύμφωνα με τον κύριο Βελόπουλο. Αν οι νομιμοποιήσεις πάσης φύσεως αξιώσεων δια μέσω επίκλησης του θείου θελήματος ή του αδιαμφισβήτητου της Επιστήμης-απασχολήσεως του κοινού με χαμηλό επίπεδο διασκέδασης, ροπή προς εξαρτησιογόνες ουσίες, αγραμματοσύνη, εμβολισμό με ιδεολογήματα δεν αντικατοπτρίζουν «φονταμενταλισμό», τότε ποιο το νόημα του όρου.
Με τη διαδικασία του δόγματος του σοκ εισήρθαν στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως οι περισσότερες χώρες της Ηπείρου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας. Το δεύτερο βήμα προέτασσε την περιαγωγή τους στο κοινό νομισματικό πλαίσιο με αποτέλεσμα την αποσάθρωση των τοπικών οικονομιών-την περιθωριοποίηση βασικών κλάδων-την φτωχοποίηση της ευρύτερης μάζας. Σε όλη αυτή τη δίνη έρχεται να προστεθεί και η αθρόα εισροή μεταναστών προς άκρατο εκφοβισμό ένεκα της ξενοφοβίας απέναντι στον συγκερασμό των πολιτιστικών πυλώνων-της αχαλίνωτης ανεργίας-της έκλυσης των ηθών.
Ο δυτικόφρων Πολιτισμός δημιουργεί Ηγέτες-Δικτάτορες-Σωτήρες, οι οποίοι μετά την ανάρρησή τους στον θώκο αναμένουν τη βίαιη αποκαθήλωση…
ΝΑΤΟ και ΟΗΕ διαιωνίζουν το καθεστώς αδιασαφήνιστης τρομοκρατίας…
Οι μονεταριστικοί σχεδιασμοί παραπαίουν προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων…
Τα δικαιώματα περιστέλλονται με την συναίνεση των πολιτών λόγω της ανησυχίας. «Ας είναι αυτά που έχω», ως γνωστόν…
Στην Ανατολή Β. Κορέα και Κίνα εκμεταλλεύονται με τον πλέον βέλτιστο τρόπο τον κρυμμένο άσσο στο μανίκι τους…
Οι λαοί βαυκαλίζονται από αλυτρωτικές διαθέσεις, έκαστος για το αλλοτινό του κλέος…
Και σε ατομικό επίπεδο οι άνθρωποι σκοτώνονται για τις «κατσίκες» τους…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου