Νικόλαος Μπαγιαρτάκης
Παρακάτω παραθέτω απόσπασμα από το καλύτερο βιβλίο επί των διεθνών σχέσεων κατά πολλούς του Κένεθ Βαλτζ το "Ο άνθρωπος, το κράτος και ο πόλεμος", των εκδόσεων Ποιότητα [1].
Emeric Cruce: "ο πόλεμος δεν φέρνει κέρδος - war does not pay"
Αυτό που λένε είναι ότι, τελικά, η ευημερία των ανθρώπων όλου του κόσμου μπορεί να αυξηθεί μόνο στον βαθμό που αυξάνεται η παραγωγή. Η παραγωγή ευδοκιμεί σε καιρό ειρήνης και η κατανομή των προϊόντων θα είναι δίκαιη, αν όλοι οι πολίτες των κρατών του κόσμου είναι ελεύθεροι να επιδιώξουν τα συμφέροντα τους οπουδήποτε στον κόσμο. Ο πόλεμος είναι καταστροφή, και ως εκ τούτου ο πλουτισμός από τον πόλεμο δεν μπορεί παρά να είναι αυταπάτη (41).
(41) Βλ., πχ., Bright, Speeches, Rogers (επιμ.), σ. 469. "δεν γνωρίζουν όλοι οι κρατικοί αξιωματούχοι, όπως γνωρίζετε εσείς [οι εκλογείς μου], ότι στην ειρήνη, μπορεί να στηριχθεί η επιτυχημένη βιομηχανία ενός έθνους και ότι μόνο με την επιτυχημένη βιομηχανία μπορεί να δημιουργηθεί ο πλούτος που... τόσο έντονα προωθεί την άνεση, την ευτυχία και την ευχαρίστηση ενός έθνους" (σελίδα 136)
Ο φιλελευθερισμός ως νοοτροπία στην ελληνική εξωτερική πολιτική κυρίαρχα ξεκίνησε να ασκείται επί της περιόδου της πρωθυπουργίας του Σημίτη, υπήρξε δίχως αμφιβολία ο κύριος εκφραστής της πολιτικής αυτής. Ξεκίνησε ένας βαλκανικός ειρηνικός επεκτατισμός στις γύρω περιοχές μέσω των ελληνικών επιχειρήσεων. Μάλιστα είχαν πάρει τότε πολλές επιχειρήσεις, βιομηχανίες κρατικά κονδύλια για την αναβάθμιση τους κι πολλές εξ αυτών μετακόμισαν μέσω αυτών των χρημάτων στις γύρω άλλες χώρες της Ελλάδας αντί να παραμείνουν και να αναπτυχθούν εντός των συνόρων. Ουδέποτε η κυβέρνηση Σημίτη αλλά ούτε κι οι επόμενες κυβερνήσεις δεν ζήτησαν να επιστραφούν αυτά τα χρήματα καθώς δόθηκαν για άλλον σκοπό ως όφειλαν.
Η φιλοσοφία που ακολουθήθηκε ήταν του φιλελευθερισμού όπου οι ελληνικές επιχειρήσεις θα αντικαθιστούσαν τη διπλωματία και την άμυνα καθώς οι όσες όποιες οφειλόμενες χώρες θα συναισθανόντουσαν αυτό το αμοιβαίο όφελος που θα 'χαν μεταξύ μας αυτές, όπως τα Σκόπια [2], η Αλβανία [3] κι η Τουρκία [4] στις εμπορικές τους σχέσεις κι αυτό θα λειτουργούσε ανασταλτικά στις όποιες επιθετικές τους βλέψεις για επέκταση των συνόρων τους ως προς εμάς. Μάλιστα επικράτησε μέσω αυτής της πολιτικής και η νοοτροπία ότι έπρεπε να γίνουν βήματα προς μίας άλλης κουλτούρας των λαών, ξεκινώντας από τους λαούς, εξ ου ως κορωνίδα αυτών η συμφωνία του Γιλμάζ και του Γιώργου Παπανδρέου για αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων ώστε να σβηστεί η ιστορία και να ξαναγραφεί ώστε να μην υπάρξει μία συνείδηση επί της καταγεγραμμένης πραγματικότητας στις δύο κοινωνίες τους αλλά επί της κατασκευασμένης αναθεωρημένης ιστορίας, ως πλαστογράφοι αυτής. Από το περιβάλλον του τότε πρωθυπουργού Σημίτη ευδοκίμησαν τα διάφορα φυντάνια αναθεωρητές πλαστογράφοι όπως η Μαρία Ρεπούση, η Θάλεια Δραγώνα, ο Νίκος Δήμου κι άλλοι. Επίσης η κοινή αμυντική πολιτική μεταξύ της Ελλάδας και της Κύπρου που καθιερώθηκε έπειτα από την προτροπή του καθηγητή πανεπιστημίου του Παναγιώτη Ήφαιστου και αποδέχθηκε ο τότε υπουργός Άμυνας ο Γεράσιμος Αρσένης, φυσικά δεν θα μπορούσε να γλιτώσει από την λαίλαπα αυτής της πολιτικής όπου ησύχως ενταφιάστηκε έως και σήμερα ακόμα.
Οι επόμενες κυβερνήσεις ακολούθησαν αυτή την πεπατημένη στην πολιτική, μοναδική παραφωνία ίσως ήταν ο υπουργός εξωτερικών ο Πέτρος Μολυβιάτης στην πολιτική διαδοχική συνέχεια αυτών. Η εξωτερική πολιτική ήταν οι μπίζνες που θα έχτιζαν τις γέφυρες και οι συμφωνίες αυτές θα έφερναν τον αφοπλισμό στην Τουρκία καθώς ο εξοπλισμός είναι ιδιαίτερα κοστοβόρος αντίθετα με την επιχειρηματική και την οικονομική ανάπτυξη, όπου θα την ενίσχυαν μη προβάλλοντας βέτο (νομική αντίρρηση) στην Ευρωπαϊκή ένωση για την ένταξη της, όπως επίσης και για την τελωνειακή της είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση (που απείρως ενδιέφερε τούτο την Τουρκία και συνεχίζει, επίσης, δυστυχώς ακόμη κι σήμερα οι τσίμπλες των σημερινών υπευθύνων δεν έχουν φύγει απ' τα μάτια τους και δεν προβάλλουν το βέτο ή την απειλή του προς την Τουρκία, έστω). Καθώς πίστευαν ότι μία Τουρκία εντός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως θα άλλαζε ως μέλος της την συμπεριφορά της και θα έφερνε την πολυπόθητη ηρεμία και ειρήνη στην περιοχή, φευ, πλανώνται πλάνην οικτρά.
Οι Έλληνες υπουργοί των Εξωτερικών είχαν τον ρόλο να χορεύουν ζεϊμπέκικα, οι άλλοτε πρωθυπουργοί να κάνουν κουμπαριά και αβροφροσύνες καλοσύνης με τον Ερντογάν, να παραδίδουν τον Οτσαλάν και ο νυν πρωθυπουργός ο Τσίπρας να φοράει το ίδιο κασκόλ μαζί με τον Νταβούτογλου σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Στα Σκόπια ακολουθήθηκε η ίδια πολιτική των επιχειρήσεων όπου μέχρι προσφάτως είχαμε την πρωτοκαθεδρία σε ελληνικές επιχειρήσεις που πρόσφεραν τον πλούτο τους εκεί στην οικονομία και την ανάπτυξη τους. Στην Αλβανία είμαστε η πρώτη χώρα σε επενδύσεις της οικονομία της και φυσικά ένα μεγάλο μέρος της αλβανικής κοινωνίας έχει μεταναστεύσει στη χώρα μας προσφέροντας το συνάλλαγμα αυτό εκεί.
Αυτή η φιλελεύθερη πολιτική ότι το εμπόριο φέρει την ειρήνη τελικά μας οδήγησε εκτός από την εξασθένιση της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας και τη σημερινή πραγματικότητα να δούμε ότι αυτή η πολίτικη είναι άκρως ιδεοληπτική και δεν προσέφερε το παραμικρό όφελος στη χώρα και στη πατρίδα μας στην εξωτερική πολιτική. Είτε αρέσει, είτε όχι σήμερα που η Ελλάδα εμφανίζεται αποδυναμωμένη παρά ποτέ σε καιρό ειρήνης αυτές οι τρεις γειτονικές χώρες, ήτοι η Αλβανία, τα Σκόπια και η Τουρκία δεν δείχνουν την παραμικρή διάθεση για ειρήνη παρά επιδεικνύουν μία στάση άκρως επιθετική. Ποτέ τα Σκόπια δεν έριξαν νερό στο κρασί τους για το όνομα τους γνωρίζοντας σαφώς ότι έχουν τις πλάτες των Η.Π.Α. ως στήριγμα. Ο σημερινός πρωθυπουργός της Αλβανίας, ο Ράμα, κατάργησε τη κοινή συμφωνία που 'χε πραγματοποιηθεί επί Μπερίσα για την διευθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ μας και συνεχώς ασκεί προκλητικότατη επιθετική συμπεριφορά έναντι της ελληνικής μειονότητας στη Αλβανία [5]. Επίσης, η Τουρκία πότε δεν έδειξε μία συμπεριφορά φιλική ως προς την Ελλάδα και δεν βοήθησε σε κανένα ζήτημα την επίλυση του, είτε είχε να κάνει με το Αιγαίο, είτε με την Θράκη, είτε με την Κύπρο.
Η αποτυχία είναι εμφανέστατη της φιλελεύθερης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής καθώς δύο δεκαετίες σχεδόν όπου ακολουθεί την ιδεοληπτική προσέγγιση αυτή η ελληνική πολιτική και η οικονομική τάξη της χώρας δεν έχει επιτύχει στο παραμικρό όφελος έναντι των γειτόνων μας που επεδίωξαν την επέκταση τους σε ζωτικό ελληνικό χώρο. Το απόλυτο μηδέν και στις τρεις αυτές χώρες δεν πρόσφερε αυτή η φιλελεύθερη πολιτική. Είναι εμφανής ότι ο φιλελευθερισμός απέτυχε στη χώρα μας, όπως και στις Η.Π.Α., επίσης, όπου είχε στείλει τις επιχειρήσεις των στην Κίνα αντί να καταφέρνουν να φέρουν όφελος στον πλανητικό ηγεμόνα υπέρ του· τουναντίον προκάλεσαν περαιτέρω ζημία καθώς ενδυναμώθηκε σημαντικά ένας αντίπαλος όπου σήμερα κινδυνεύει μάλιστα να ανατρέψει τις Η.Π.Α. από την πρωτοκαθεδρία τους. Είναι πλήρως χρεοκοπημένος ο φιλελευθερισμός ότι θα μπορούσε και μπορεί να φέρει ειρήνη η επιχειρηματική οικονομική ανάπτυξη καθώς λειτουργεί σε ιδεαλιστικά πλαίσια που δεν συμβαδίζουν ούτε με την ίδια την ανθρώπινη φύση αλλά ούτε και εν τέλει με τα συμφέροντα των κρατών.
Ο φιλελευθερισμός, ο κομμουνισμός, ο ρεβιζιονισμός και η κάθε άλλη ανθρώπινη κοινωνική ιδεολογική μηχανική κατασκευή έχει αδυναμίες εν τη γενέσει τους καθώς αγνοούν ότι η ίδια η φύση δεν λειτουργεί υπό τους νόμους της Νευτώνειας φυσικής, ήτοι μηχανικά που βαδίζει σε σταθερές για να υπάρξει το τελικό επιθυμητό ουτοπικό μηχανικό αποτέλεσμα αλλά η ίδια φύση ξεπερνάει αυτή την θεώρηση και η πραγματικότητα στηρίζεται στην αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ ή στην θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιν. Αυτές οι ανθρώπινες κατασκευές έχουν μία κοινή αδυναμία με την Πολιτεία του Πλάτωνα, όσο ωραίες κι ιδανικές ακούγονται αλλά τόσο μη πραγματοποιήσιμες είναι, έτσι κι ο ίδιος ο Πλάτων απέτυχε παταγωδώς όταν εκλήθηκε να τις πραγματώσει και στο μεταγενέστερο του έργο από την Πολιτεία στους Νόμους άλλαξε πλήρως τη θεώρηση του εκεί, ως το κατά δικό του mea culpa. Αντίθετα με τον μαθητή του τον Αριστοτέλη όπου αντιλαμβανόταν πλήρως την παγίδα αυτή καταφέρνοντας να μην περιπέσει κι αυτός σε κάποια φανταστική ιδεολογική ουτοπία και στο περίφημο του έργο τα Πολιτικά αναφέρει ότι δεν περιγράφει την ιδανική του ουτοπική Πολιτεία αλλά το πώς μπορεί να καλυτερεύσει μία Πολιτεία, δίχως να γίνει ένας παράδεισος τυφλωμένων πιστών. Εν κατακλείδι, ο Σίγκμουντ Φρόυντ είχε πει το εξής: αυτοί που περιμένουν να επέλθει η ειρήνη μετά από αλλαγές στους ανθρώπους "φτιάχνουν την εξής άσχημη εικόνα: Μύλοι που αλέθουν τόσο αργά ώστε προτού ετοιμαστεί το αλεύρι οι άνθρωποι θα έχουν πεθάνει από την πείνα".
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
[1]: https://piotita.gr
[2]: tanea.gr
[3]: protothema.gr
[4]: karfitsa.gr
[5]: mignatiou.com
Εκ του Δεσμώτη-Μπαγιαρτάκη Νικόλαου του "Νεωτερικού Κράτους - Λεβιάθαν"
Πηγή: protagorasnews
Νικόλαος Μπαγιαρτάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Παρακάτω παραθέτω απόσπασμα από το καλύτερο βιβλίο επί των διεθνών σχέσεων κατά πολλούς του Κένεθ Βαλτζ το "Ο άνθρωπος, το κράτος και ο πόλεμος", των εκδόσεων Ποιότητα [1].
Emeric Cruce: "ο πόλεμος δεν φέρνει κέρδος - war does not pay"
Αυτό που λένε είναι ότι, τελικά, η ευημερία των ανθρώπων όλου του κόσμου μπορεί να αυξηθεί μόνο στον βαθμό που αυξάνεται η παραγωγή. Η παραγωγή ευδοκιμεί σε καιρό ειρήνης και η κατανομή των προϊόντων θα είναι δίκαιη, αν όλοι οι πολίτες των κρατών του κόσμου είναι ελεύθεροι να επιδιώξουν τα συμφέροντα τους οπουδήποτε στον κόσμο. Ο πόλεμος είναι καταστροφή, και ως εκ τούτου ο πλουτισμός από τον πόλεμο δεν μπορεί παρά να είναι αυταπάτη (41).
(41) Βλ., πχ., Bright, Speeches, Rogers (επιμ.), σ. 469. "δεν γνωρίζουν όλοι οι κρατικοί αξιωματούχοι, όπως γνωρίζετε εσείς [οι εκλογείς μου], ότι στην ειρήνη, μπορεί να στηριχθεί η επιτυχημένη βιομηχανία ενός έθνους και ότι μόνο με την επιτυχημένη βιομηχανία μπορεί να δημιουργηθεί ο πλούτος που... τόσο έντονα προωθεί την άνεση, την ευτυχία και την ευχαρίστηση ενός έθνους" (σελίδα 136)
Ο φιλελευθερισμός ως νοοτροπία στην ελληνική εξωτερική πολιτική κυρίαρχα ξεκίνησε να ασκείται επί της περιόδου της πρωθυπουργίας του Σημίτη, υπήρξε δίχως αμφιβολία ο κύριος εκφραστής της πολιτικής αυτής. Ξεκίνησε ένας βαλκανικός ειρηνικός επεκτατισμός στις γύρω περιοχές μέσω των ελληνικών επιχειρήσεων. Μάλιστα είχαν πάρει τότε πολλές επιχειρήσεις, βιομηχανίες κρατικά κονδύλια για την αναβάθμιση τους κι πολλές εξ αυτών μετακόμισαν μέσω αυτών των χρημάτων στις γύρω άλλες χώρες της Ελλάδας αντί να παραμείνουν και να αναπτυχθούν εντός των συνόρων. Ουδέποτε η κυβέρνηση Σημίτη αλλά ούτε κι οι επόμενες κυβερνήσεις δεν ζήτησαν να επιστραφούν αυτά τα χρήματα καθώς δόθηκαν για άλλον σκοπό ως όφειλαν.
Η φιλοσοφία που ακολουθήθηκε ήταν του φιλελευθερισμού όπου οι ελληνικές επιχειρήσεις θα αντικαθιστούσαν τη διπλωματία και την άμυνα καθώς οι όσες όποιες οφειλόμενες χώρες θα συναισθανόντουσαν αυτό το αμοιβαίο όφελος που θα 'χαν μεταξύ μας αυτές, όπως τα Σκόπια [2], η Αλβανία [3] κι η Τουρκία [4] στις εμπορικές τους σχέσεις κι αυτό θα λειτουργούσε ανασταλτικά στις όποιες επιθετικές τους βλέψεις για επέκταση των συνόρων τους ως προς εμάς. Μάλιστα επικράτησε μέσω αυτής της πολιτικής και η νοοτροπία ότι έπρεπε να γίνουν βήματα προς μίας άλλης κουλτούρας των λαών, ξεκινώντας από τους λαούς, εξ ου ως κορωνίδα αυτών η συμφωνία του Γιλμάζ και του Γιώργου Παπανδρέου για αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων ώστε να σβηστεί η ιστορία και να ξαναγραφεί ώστε να μην υπάρξει μία συνείδηση επί της καταγεγραμμένης πραγματικότητας στις δύο κοινωνίες τους αλλά επί της κατασκευασμένης αναθεωρημένης ιστορίας, ως πλαστογράφοι αυτής. Από το περιβάλλον του τότε πρωθυπουργού Σημίτη ευδοκίμησαν τα διάφορα φυντάνια αναθεωρητές πλαστογράφοι όπως η Μαρία Ρεπούση, η Θάλεια Δραγώνα, ο Νίκος Δήμου κι άλλοι. Επίσης η κοινή αμυντική πολιτική μεταξύ της Ελλάδας και της Κύπρου που καθιερώθηκε έπειτα από την προτροπή του καθηγητή πανεπιστημίου του Παναγιώτη Ήφαιστου και αποδέχθηκε ο τότε υπουργός Άμυνας ο Γεράσιμος Αρσένης, φυσικά δεν θα μπορούσε να γλιτώσει από την λαίλαπα αυτής της πολιτικής όπου ησύχως ενταφιάστηκε έως και σήμερα ακόμα.
Οι επόμενες κυβερνήσεις ακολούθησαν αυτή την πεπατημένη στην πολιτική, μοναδική παραφωνία ίσως ήταν ο υπουργός εξωτερικών ο Πέτρος Μολυβιάτης στην πολιτική διαδοχική συνέχεια αυτών. Η εξωτερική πολιτική ήταν οι μπίζνες που θα έχτιζαν τις γέφυρες και οι συμφωνίες αυτές θα έφερναν τον αφοπλισμό στην Τουρκία καθώς ο εξοπλισμός είναι ιδιαίτερα κοστοβόρος αντίθετα με την επιχειρηματική και την οικονομική ανάπτυξη, όπου θα την ενίσχυαν μη προβάλλοντας βέτο (νομική αντίρρηση) στην Ευρωπαϊκή ένωση για την ένταξη της, όπως επίσης και για την τελωνειακή της είσοδο στην Ευρωπαϊκή Ένωση (που απείρως ενδιέφερε τούτο την Τουρκία και συνεχίζει, επίσης, δυστυχώς ακόμη κι σήμερα οι τσίμπλες των σημερινών υπευθύνων δεν έχουν φύγει απ' τα μάτια τους και δεν προβάλλουν το βέτο ή την απειλή του προς την Τουρκία, έστω). Καθώς πίστευαν ότι μία Τουρκία εντός της Ευρωπαϊκής Ενώσεως θα άλλαζε ως μέλος της την συμπεριφορά της και θα έφερνε την πολυπόθητη ηρεμία και ειρήνη στην περιοχή, φευ, πλανώνται πλάνην οικτρά.
 |
| Φωτογραφία: Ο Γιώργος Παπανδρέου ως Υπουργός Εξωτερικών υπό των χειροκροτημάτων του Ισμαήλ Τζεμ τον τότε Υπουργό Εξωτερικών. |
Οι Έλληνες υπουργοί των Εξωτερικών είχαν τον ρόλο να χορεύουν ζεϊμπέκικα, οι άλλοτε πρωθυπουργοί να κάνουν κουμπαριά και αβροφροσύνες καλοσύνης με τον Ερντογάν, να παραδίδουν τον Οτσαλάν και ο νυν πρωθυπουργός ο Τσίπρας να φοράει το ίδιο κασκόλ μαζί με τον Νταβούτογλου σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου. Στα Σκόπια ακολουθήθηκε η ίδια πολιτική των επιχειρήσεων όπου μέχρι προσφάτως είχαμε την πρωτοκαθεδρία σε ελληνικές επιχειρήσεις που πρόσφεραν τον πλούτο τους εκεί στην οικονομία και την ανάπτυξη τους. Στην Αλβανία είμαστε η πρώτη χώρα σε επενδύσεις της οικονομία της και φυσικά ένα μεγάλο μέρος της αλβανικής κοινωνίας έχει μεταναστεύσει στη χώρα μας προσφέροντας το συνάλλαγμα αυτό εκεί.
 |
| Φωτογραφία: Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας παρακολουθεί τον ποδοσφαιρικό αγώνα έχοντας στο πλάι του τον Αχμέτ Νταβούτογλου (θεωρητικός της σημερινής εξωτερικής επιθετικής πολιτικής, βλέπε το βιβλίο του "Το Στρατηγικό Βάθος"). |
Αυτή η φιλελεύθερη πολιτική ότι το εμπόριο φέρει την ειρήνη τελικά μας οδήγησε εκτός από την εξασθένιση της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας μας και τη σημερινή πραγματικότητα να δούμε ότι αυτή η πολίτικη είναι άκρως ιδεοληπτική και δεν προσέφερε το παραμικρό όφελος στη χώρα και στη πατρίδα μας στην εξωτερική πολιτική. Είτε αρέσει, είτε όχι σήμερα που η Ελλάδα εμφανίζεται αποδυναμωμένη παρά ποτέ σε καιρό ειρήνης αυτές οι τρεις γειτονικές χώρες, ήτοι η Αλβανία, τα Σκόπια και η Τουρκία δεν δείχνουν την παραμικρή διάθεση για ειρήνη παρά επιδεικνύουν μία στάση άκρως επιθετική. Ποτέ τα Σκόπια δεν έριξαν νερό στο κρασί τους για το όνομα τους γνωρίζοντας σαφώς ότι έχουν τις πλάτες των Η.Π.Α. ως στήριγμα. Ο σημερινός πρωθυπουργός της Αλβανίας, ο Ράμα, κατάργησε τη κοινή συμφωνία που 'χε πραγματοποιηθεί επί Μπερίσα για την διευθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ μας και συνεχώς ασκεί προκλητικότατη επιθετική συμπεριφορά έναντι της ελληνικής μειονότητας στη Αλβανία [5]. Επίσης, η Τουρκία πότε δεν έδειξε μία συμπεριφορά φιλική ως προς την Ελλάδα και δεν βοήθησε σε κανένα ζήτημα την επίλυση του, είτε είχε να κάνει με το Αιγαίο, είτε με την Θράκη, είτε με την Κύπρο.
Η αποτυχία είναι εμφανέστατη της φιλελεύθερης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής καθώς δύο δεκαετίες σχεδόν όπου ακολουθεί την ιδεοληπτική προσέγγιση αυτή η ελληνική πολιτική και η οικονομική τάξη της χώρας δεν έχει επιτύχει στο παραμικρό όφελος έναντι των γειτόνων μας που επεδίωξαν την επέκταση τους σε ζωτικό ελληνικό χώρο. Το απόλυτο μηδέν και στις τρεις αυτές χώρες δεν πρόσφερε αυτή η φιλελεύθερη πολιτική. Είναι εμφανής ότι ο φιλελευθερισμός απέτυχε στη χώρα μας, όπως και στις Η.Π.Α., επίσης, όπου είχε στείλει τις επιχειρήσεις των στην Κίνα αντί να καταφέρνουν να φέρουν όφελος στον πλανητικό ηγεμόνα υπέρ του· τουναντίον προκάλεσαν περαιτέρω ζημία καθώς ενδυναμώθηκε σημαντικά ένας αντίπαλος όπου σήμερα κινδυνεύει μάλιστα να ανατρέψει τις Η.Π.Α. από την πρωτοκαθεδρία τους. Είναι πλήρως χρεοκοπημένος ο φιλελευθερισμός ότι θα μπορούσε και μπορεί να φέρει ειρήνη η επιχειρηματική οικονομική ανάπτυξη καθώς λειτουργεί σε ιδεαλιστικά πλαίσια που δεν συμβαδίζουν ούτε με την ίδια την ανθρώπινη φύση αλλά ούτε και εν τέλει με τα συμφέροντα των κρατών.
 |
| Γελοιογραφία: που παρουσιάζει την Κίνα που έχει υπερμεγενθυθεί ενάντια στις Η.Π.Α. χάρη στην οικονομία της που στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό από τις αμερικάνικες πολυεθνικές. Σημείωση: πλέον έχουμε το παράδοξο η κομμουνιστική Κίνα να επιθυμεί το μοντέλο της "ελεύθερης αγοράς" αντίθετα οι Η.Π.Α. ως η μητρόπολη του καπιταλισμού όπου πλέον να επιθυμούν την "κλειστή οικονομία". |
Ο φιλελευθερισμός, ο κομμουνισμός, ο ρεβιζιονισμός και η κάθε άλλη ανθρώπινη κοινωνική ιδεολογική μηχανική κατασκευή έχει αδυναμίες εν τη γενέσει τους καθώς αγνοούν ότι η ίδια η φύση δεν λειτουργεί υπό τους νόμους της Νευτώνειας φυσικής, ήτοι μηχανικά που βαδίζει σε σταθερές για να υπάρξει το τελικό επιθυμητό ουτοπικό μηχανικό αποτέλεσμα αλλά η ίδια φύση ξεπερνάει αυτή την θεώρηση και η πραγματικότητα στηρίζεται στην αρχή της απροσδιοριστίας του Χάιζενμπεργκ ή στην θεωρία της σχετικότητας του Αινστάιν. Αυτές οι ανθρώπινες κατασκευές έχουν μία κοινή αδυναμία με την Πολιτεία του Πλάτωνα, όσο ωραίες κι ιδανικές ακούγονται αλλά τόσο μη πραγματοποιήσιμες είναι, έτσι κι ο ίδιος ο Πλάτων απέτυχε παταγωδώς όταν εκλήθηκε να τις πραγματώσει και στο μεταγενέστερο του έργο από την Πολιτεία στους Νόμους άλλαξε πλήρως τη θεώρηση του εκεί, ως το κατά δικό του mea culpa. Αντίθετα με τον μαθητή του τον Αριστοτέλη όπου αντιλαμβανόταν πλήρως την παγίδα αυτή καταφέρνοντας να μην περιπέσει κι αυτός σε κάποια φανταστική ιδεολογική ουτοπία και στο περίφημο του έργο τα Πολιτικά αναφέρει ότι δεν περιγράφει την ιδανική του ουτοπική Πολιτεία αλλά το πώς μπορεί να καλυτερεύσει μία Πολιτεία, δίχως να γίνει ένας παράδεισος τυφλωμένων πιστών. Εν κατακλείδι, ο Σίγκμουντ Φρόυντ είχε πει το εξής: αυτοί που περιμένουν να επέλθει η ειρήνη μετά από αλλαγές στους ανθρώπους "φτιάχνουν την εξής άσχημη εικόνα: Μύλοι που αλέθουν τόσο αργά ώστε προτού ετοιμαστεί το αλεύρι οι άνθρωποι θα έχουν πεθάνει από την πείνα".
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:
[1]: https://piotita.gr
[2]: tanea.gr
[3]: protothema.gr
[4]: karfitsa.gr
[5]: mignatiou.com
Εκ του Δεσμώτη-Μπαγιαρτάκη Νικόλαου του "Νεωτερικού Κράτους - Λεβιάθαν"
Πηγή: protagorasnews
Νικόλαος Μπαγιαρτάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου