Γιώργος X. Παπασωτηρίου
«Νόμος του κράτους η διαστροφή». Ο πρωτοσέλιδος τίτλος της συντηρητικής εφημερίδας παραπέμπει σε έναν παλαιότερο χαρακτηρισμό περί «ξεχειλωμένης δημοκρατίας». Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Ποιός ορίζει το δημοκρατικό πλαίσιο ώστε να εκτιμηθούν τα όρια μιας δημοκρατίας; Ποια αυθεντία θέτει τα όρια της ανοχής σ’ ένα σύγχρονο δημοκρατικό καθεστώς;
Ο συνταγματικός νομοθέτης θα έλεγε κάποιος. Το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους, όμως, δεν είναι ουδέτεροι, δεν πέφτουν από τον ουρανό, αλλά συμπυκνώνουν έναν συγκεκριμένο συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων, αυτόν του νομοθετικού σώματος, που προέκυψε από δημοκρατικές εκλογές.
Αλλά ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση, σε μία δημοκρατία «κανείς δεν έχει το προνόμιο να χαράζει τα όρια της ανεκτικότητας μόνο από την οπτική γωνία των εκάστοτε δικών του αξιολογικών τοποθετήσεων» έλεγε ο Χάμπερμας. Απαιτείται μια υπέρβαση του εαυτού, μια ενσυναίσθηση, μια ευαισθησία απέναντι στον Άλλο, τον διαφορετικό.
Όμως αυτό που χαρακτηρίζει τους συντηρητικούς είναι η αδυναμία να πάνε παραπέρα από το υπερτροφικό τους Εγώ, από τον υπερβολικό τους εαυτό, από το αυστηρά ατομικό τους συμφέρον. Γι’ αυτό και η πλήρης αδιαφορία για τον Άλλο. Για να είμαστε ακριβείς, ενίοτε αγαπούν τον πλησίον τους, τα παιδιά τους, τους κουμπάρους τους, τους στρέιτ, μπορεί και τους συνέλληνες, αλλά ποτέ τους Άλλους, τους διαφορετικούς, τους Αμαληκίτες. Οι Άλλοι μειονεκτούν, είναι μάλλον υπάνθρωποι …
Αλλά, ας μην πάμε μακριά, οι υπερσυντηρητικοί που περιορίζουν την ανεκτικότητα εδώθε του «διεστραμμένου» νόμου που ψήφισε χθες η Βουλή, είναι οι ίδιοι που διαμαρτύρονται γιατί στον Ασπρόπυργο έχει πολλά ανόργανα σκουπίδια, χωρίς να «βλέπουν» το έγκλημα που συντελείται σε βάρος ανθρώπινων ψυχών από τους ρατσιστές και τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Είναι οι ίδιοι που υποστηρίζουν τους δουλέμπορους και τους δουλοκτήτες της Μανωλάδας και όπου αλλού, επειδή είναι Έλληνες. Είναι οι ίδιοι που μαζί με τον Μπερλουσκόνι θεωρούσαν ότι έπρεπε να βυθιστούν μερικά πλοιάρια μεταναστών προς παραδειγματισμό. Είναι αυτοί που είναι έτοιμοι να κανιβαλίσουν, ή να στρίψουν το μαχαίρι στην πληγή.
Δεν είναι ακόμα φασίστες αλλά είναι έτοιμοι να γίνουν. Την ώθηση θα τη δώσουν τα μίντια και εκείνοι των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται από την άνοδο του σκιάχτρου του φασισμού…
Πηγή: artinews.gr
Γιώργος X. Παπασωτηρίου: Σχετικά με τον συντάκτη
«Νόμος του κράτους η διαστροφή». Ο πρωτοσέλιδος τίτλος της συντηρητικής εφημερίδας παραπέμπει σε έναν παλαιότερο χαρακτηρισμό περί «ξεχειλωμένης δημοκρατίας». Και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Ποιός ορίζει το δημοκρατικό πλαίσιο ώστε να εκτιμηθούν τα όρια μιας δημοκρατίας; Ποια αυθεντία θέτει τα όρια της ανοχής σ’ ένα σύγχρονο δημοκρατικό καθεστώς;
Ο συνταγματικός νομοθέτης θα έλεγε κάποιος. Το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους, όμως, δεν είναι ουδέτεροι, δεν πέφτουν από τον ουρανό, αλλά συμπυκνώνουν έναν συγκεκριμένο συσχετισμό πολιτικών δυνάμεων, αυτόν του νομοθετικού σώματος, που προέκυψε από δημοκρατικές εκλογές.
Αλλά ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση, σε μία δημοκρατία «κανείς δεν έχει το προνόμιο να χαράζει τα όρια της ανεκτικότητας μόνο από την οπτική γωνία των εκάστοτε δικών του αξιολογικών τοποθετήσεων» έλεγε ο Χάμπερμας. Απαιτείται μια υπέρβαση του εαυτού, μια ενσυναίσθηση, μια ευαισθησία απέναντι στον Άλλο, τον διαφορετικό.
Όμως αυτό που χαρακτηρίζει τους συντηρητικούς είναι η αδυναμία να πάνε παραπέρα από το υπερτροφικό τους Εγώ, από τον υπερβολικό τους εαυτό, από το αυστηρά ατομικό τους συμφέρον. Γι’ αυτό και η πλήρης αδιαφορία για τον Άλλο. Για να είμαστε ακριβείς, ενίοτε αγαπούν τον πλησίον τους, τα παιδιά τους, τους κουμπάρους τους, τους στρέιτ, μπορεί και τους συνέλληνες, αλλά ποτέ τους Άλλους, τους διαφορετικούς, τους Αμαληκίτες. Οι Άλλοι μειονεκτούν, είναι μάλλον υπάνθρωποι …
Αλλά, ας μην πάμε μακριά, οι υπερσυντηρητικοί που περιορίζουν την ανεκτικότητα εδώθε του «διεστραμμένου» νόμου που ψήφισε χθες η Βουλή, είναι οι ίδιοι που διαμαρτύρονται γιατί στον Ασπρόπυργο έχει πολλά ανόργανα σκουπίδια, χωρίς να «βλέπουν» το έγκλημα που συντελείται σε βάρος ανθρώπινων ψυχών από τους ρατσιστές και τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Είναι οι ίδιοι που υποστηρίζουν τους δουλέμπορους και τους δουλοκτήτες της Μανωλάδας και όπου αλλού, επειδή είναι Έλληνες. Είναι οι ίδιοι που μαζί με τον Μπερλουσκόνι θεωρούσαν ότι έπρεπε να βυθιστούν μερικά πλοιάρια μεταναστών προς παραδειγματισμό. Είναι αυτοί που είναι έτοιμοι να κανιβαλίσουν, ή να στρίψουν το μαχαίρι στην πληγή.
Δεν είναι ακόμα φασίστες αλλά είναι έτοιμοι να γίνουν. Την ώθηση θα τη δώσουν τα μίντια και εκείνοι των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται από την άνοδο του σκιάχτρου του φασισμού…
Πηγή: artinews.gr
Γιώργος X. Παπασωτηρίου: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου