Κώστας Γκιώνης
50 χρόνια πέρασαν από τότε πού στην Λα Ιγκέρα, το βρώμικο χέρι της αντίδρασης, αντί όπως πίστευε να σε σκοτώσει, σε εκσφενδόνισε ως φωτιά στα στήθια των ανυπόταχτων αυτής της γης.
Δεν ξέρω αν περνάς καλά εκεί πάνω η αν σε κυνηγάνε ακόμα και ως συμπαντική αστρόσκονη, γιατί ακόμα και έτσι τους ερεθίζεις τα ρουθούνια, αλλά εσένα αυτό ποτέ δεν σε πείραζε, αυτό πού ήταν ουσιαστικότερο ήταν η επίτευξη του σκοπού, με τις πράξεις σου, τη θυσία σου και όχι με τα παχιά λόγια, λειτουργούσες και συνεχίζεις να λειτουργείς ως παράδειγμα.
Είμαι επίσης σίγουρος ότι θα έχεις γραμμένα στα παλιά σου τα παπούτσια, τα εκατομμύρια τις αφίσες, τις μπλούζες, τα τασάκια, τις ταμπακέρες πού έχουν την φωτογραφία σου, αυτό πού σε ενδιέφερε και γι αυτό θυσιάστηκες, ήταν αυτό πού έλεγες ότι «Αξίζει φίλε μου να υπάρχεις, για ένα όνειρο κι ας η φωτιά του να σε κάψει»!
Επίσης είπες, «Δεν είμαι απελευθερωτής, δεν υπάρχουν τέτοιοι, οι άνθρωποι μόνοι τους απελευθερώνουν τους εαυτούς τους», αλλά αυτοί τίποτα, δειλοί και φοβισμένοι περιμένουν το μεγάλο αρχηγό και μάγο πού θα τους κόψει με μαγικό τρόπο τις αλυσίδες από τα χέρια τους, αλλά ποτέ δεν αντιλήφθηκαν τις αλυσίδες πού είναι δεμένο το μυαλό τους.
Κάποιοι ορκίζονται ότι σε βλέπουν καβάλα στη Ποδερόσα, μαζί με τον Αλμπέρτο Γκρανάδο, να περιδιαβαίνεις τις εύφορες πάμπες της Λατινικής Αμερικής.
Άλλοι πάλι σε βλέπουν σαν Δροσουλίτη να καλπάζεις έξω από την Σάντα Κλάρα παρέα με τον Καμίλο Σιενφουέγος.
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια αλλά δεν έχει σημασία, αυτό πού είναι ουσιαστικότερο είναι ότι εμπνέεις ακόμα και η έμπνευση αυτή δημιουργεί ακίδες πού τρυπάει τα πισινά του συστήματος, δημιουργεί εστίες αντίδρασης και ανυπακοής, γεννάει ανθρώπους με ανιδιοτέλεια ένα είδος ανθρώπου πού είναι προς εξαφάνιση, αλλά πού ταυτοχρόνως είναι το πιο επικίνδυνο για το σύστημα, είναι αυτό πού μισεί ως τίποτα άλλο η καθεστηκυία τάξη, πού τα πάντα τα κοστολογεί σε χρήμα, πού οι αξίες είναι μόνο σκόρπιοι αριθμοί έτοιμοι προς άθροιση.
Κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούμε να παραμένουμε αδρανείς και κάποια στιγμή από ένα τυχαίο γεγονός ο κόσμος -ο άλλος, όχι ο ίδιος- θα ξεσπάσει και η κατάσταση θα ανατραπεί προς το συμφέρον των αδικημένων, αλλά και αυτό το είχες απαντήσει και με τα έργα σου αλλά και με τα λόγια σου «Η επανάσταση δεν είναι ένα φρούτο, πού θα πέσει όταν είναι ώριμο. Πρέπει να κουνήσουμε το δέντρο για να πέσει»!
HASTA LA VΙCTORIA SIEMPRE COMANDANTE!!!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
50 χρόνια πέρασαν από τότε πού στην Λα Ιγκέρα, το βρώμικο χέρι της αντίδρασης, αντί όπως πίστευε να σε σκοτώσει, σε εκσφενδόνισε ως φωτιά στα στήθια των ανυπόταχτων αυτής της γης.
Δεν ξέρω αν περνάς καλά εκεί πάνω η αν σε κυνηγάνε ακόμα και ως συμπαντική αστρόσκονη, γιατί ακόμα και έτσι τους ερεθίζεις τα ρουθούνια, αλλά εσένα αυτό ποτέ δεν σε πείραζε, αυτό πού ήταν ουσιαστικότερο ήταν η επίτευξη του σκοπού, με τις πράξεις σου, τη θυσία σου και όχι με τα παχιά λόγια, λειτουργούσες και συνεχίζεις να λειτουργείς ως παράδειγμα.
Είμαι επίσης σίγουρος ότι θα έχεις γραμμένα στα παλιά σου τα παπούτσια, τα εκατομμύρια τις αφίσες, τις μπλούζες, τα τασάκια, τις ταμπακέρες πού έχουν την φωτογραφία σου, αυτό πού σε ενδιέφερε και γι αυτό θυσιάστηκες, ήταν αυτό πού έλεγες ότι «Αξίζει φίλε μου να υπάρχεις, για ένα όνειρο κι ας η φωτιά του να σε κάψει»!
Επίσης είπες, «Δεν είμαι απελευθερωτής, δεν υπάρχουν τέτοιοι, οι άνθρωποι μόνοι τους απελευθερώνουν τους εαυτούς τους», αλλά αυτοί τίποτα, δειλοί και φοβισμένοι περιμένουν το μεγάλο αρχηγό και μάγο πού θα τους κόψει με μαγικό τρόπο τις αλυσίδες από τα χέρια τους, αλλά ποτέ δεν αντιλήφθηκαν τις αλυσίδες πού είναι δεμένο το μυαλό τους.
Κάποιοι ορκίζονται ότι σε βλέπουν καβάλα στη Ποδερόσα, μαζί με τον Αλμπέρτο Γκρανάδο, να περιδιαβαίνεις τις εύφορες πάμπες της Λατινικής Αμερικής.
Άλλοι πάλι σε βλέπουν σαν Δροσουλίτη να καλπάζεις έξω από την Σάντα Κλάρα παρέα με τον Καμίλο Σιενφουέγος.
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια αλλά δεν έχει σημασία, αυτό πού είναι ουσιαστικότερο είναι ότι εμπνέεις ακόμα και η έμπνευση αυτή δημιουργεί ακίδες πού τρυπάει τα πισινά του συστήματος, δημιουργεί εστίες αντίδρασης και ανυπακοής, γεννάει ανθρώπους με ανιδιοτέλεια ένα είδος ανθρώπου πού είναι προς εξαφάνιση, αλλά πού ταυτοχρόνως είναι το πιο επικίνδυνο για το σύστημα, είναι αυτό πού μισεί ως τίποτα άλλο η καθεστηκυία τάξη, πού τα πάντα τα κοστολογεί σε χρήμα, πού οι αξίες είναι μόνο σκόρπιοι αριθμοί έτοιμοι προς άθροιση.
Κάποιοι πιστεύουν ότι μπορούμε να παραμένουμε αδρανείς και κάποια στιγμή από ένα τυχαίο γεγονός ο κόσμος -ο άλλος, όχι ο ίδιος- θα ξεσπάσει και η κατάσταση θα ανατραπεί προς το συμφέρον των αδικημένων, αλλά και αυτό το είχες απαντήσει και με τα έργα σου αλλά και με τα λόγια σου «Η επανάσταση δεν είναι ένα φρούτο, πού θα πέσει όταν είναι ώριμο. Πρέπει να κουνήσουμε το δέντρο για να πέσει»!
HASTA LA VΙCTORIA SIEMPRE COMANDANTE!!!
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου