Παρασκευή 24 Νοεμβρίου 2017

Αναδρομικές ενοράσεις…

Ευαγγελία Τυμπλαλέξη


Πριν την έλευση-παγίωση του ευρώ, οικονομικός δείκτης αντικαθρεφτίσματος της ελληνικής Οικονομίας ήταν η τιμή συναλλάγματος. Πρόκειται για τις παραγωγικές δομές, οι οποίες μορφοποιούν το εύρος ανταγωνιστικότητας των τοπικών προϊόντων και δύναντo να εισηγηθούν αφ’ ενός το ισοζύγιο εισαγωγών-εξαγωγών και την κίνηση αφ’ ετέρου κεφαλαίων δημοσίου-ιδιωτικού.

Μετά την επανάσταση επιβλήθηκαν συνθήκες αναγκαστικής κυκλοφορίας τραπεζογραμματίων των δύο Τραπεζών, της Ελλάδος και της Ιονικής, ώστε να δίδεται ο βηματισμός υποτίμησης-υπερτίμησης της ξεχασμένης μας «Δραχμούλας». Μέσα από μία διαδρομή αυξομειώσεων σε συνάρτηση με την σταφιδική κρίση ως σημείο εκκίνησης, η Ελλαδίτσα έφτασε σε πλεονασματική κατάσταση. Επειδή ωστόσο το πλεόνασμα δεν πυροδοτούταν από εμπορικές συναλλαγές, αφού τόσο ο αγροτικός τομέας όσο και ο μεταποιητικός εμφάνιζαν αναπτυξιακές αντιφάσεις, οι χρηματιστηριακές δραστηριότητες ήταν αυτές οι οποίες υποστύλωναν το ακτινοβόλο προφίλ της οικονομικής ευρωστίας.

Με τη λήξη του ελληνοτουρκικού πολέμου υπογράφεται η συνθήκη Ειρήνης στις 6 Σεπτεμβρίου 1897 με την οποία η Ελλάδα υποχρεώνεται να καταβάλλει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία 4 εκατομμύρια τουρκικές λίρες, το οποίο μεταφραζόταν σε τραπεζογραμμάτια δύο ετήσιων προϋπολογισμών. Συνακόλουθα η Ελλαδίτσα χωρίς εσωτερικούς πόρους-μήτε εξωτερικό δανεισμό, εισήλθε «μετά βαΐων και κλάδων» υπό τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, ο οποίος παραπέμπει σε τυπικό ψήφισμα με Νόμο της κυρίαρχης Βουλής το 1898. Άλλως ειπείν το νομοθέτημα δεν αντιπροσώπευε παρά τη ρητή δέσμευση της Ελλάδας εκχώρησης των συμφερόντων της στις Μεγάλες Δυνάμεις και κατ’ εφαπτομένη η Βουλή δεν είχε πλέον αρμοδιότητα αλλαγής του υποβληθέντος κειμένου. Μία λύση δυσχερής που αύξανε τα τοκοχρεολύσια κι ενδυνάμωνε το χρεωστούμενο κεφάλαιο. Ένας κλοιός ξένων τεχνοκρατών ορίστηκε αυθωρεί και παραχρήμα, ώστε να επιτηρεί την οποιαδήποτε κίνηση σε εσωτερικό επίπεδο. Το κοινωνικό υπόβαθρο τη δεδομένη στιγμή ισοδυναμούσε με καζάνι που έβραζε, αφού η εξαθλίωση των χαμηλών στρωμάτων και η επιδεικτική χλιδή των ολίγων επέτεινε την αντίθεση. Έκπληξη ωστόσο προκαλούσε το γεγονός πως οι αντιδράσεις ήσαν μηδενικές, θα ‘λεγε κανείς μία αόρατη δύναμη κρατούσε καλά τα γκέμια της άμαξας. Το γεωπολιτικό υπόβαθρο συνοψιζόταν σε διαπραγματεύσεις-διαφωνίες μεταξύ των Βαλκανικών Χωρών.


Για να θεμελιώσει τα στηρίγματά της η ανελέητη εξουσία του Ιμπεριαλισμού επιστράτευσε τη Νομική Επιστήμη, ποιον άλλον πέρα απ’ τους συνήθεις υπόπτους!!! Νομικοί και ειδικοί Διεθνών Σχέσεων επιφορτίστηκαν με τη θεωρητικοποίηση της ανάγκης παραβίασης της εθνικής κυριαρχίας των εκάστοτε οφειλετριών χωρών. Η Β’ Διεθνής Συνδιάσκεψη Ειρήνης της Χάγης το 1907 έλαβε ρόλο επικυρωτικό των όρων ξένης επέμβασης, «ώστε να περιορίζεται η προσφυγή στην ένοπλη βία και ο κίνδυνος εκφυλισμού των συγκρούσεων σε ενδοϊμπεριαλιστικές συρράξεις» σύμφωνα με τον κύριο Ανδρεάδη. Από τούδε και στο εξής ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος συνιστά το κανονικό πλαίσιο πλέον, το οποίο ορίζει τις αποφάσεις των Ελλήνων Πολιτικών και διαιωνίζει την αναπαραγωγή του δημόσιου χρέους…

Η αστική τάξη ευνόησε υπέρ το δέον τη λειτουργία των εν λόγω γραναζιών. Όσο κάλπαζε ο δημόσιος δανεισμός, εντατικοποιούταν η κρατική εξουσία, η οποία υπέθαλπε στις φτερούγες της την έξοδο της νομισματικής πολιτικής απ’ την πολιτική-κομματική διαμάχη, τουτέστιν η ρύθμιση του 1897 αποκόλλησε τη δημοσιονομική πολιτική απ’ τον μυχό της επιρροής των κοινωνικών συσσωματώσεων. Αμβλύνθηκε δηλαδή η διαφοροποίηση των προγραμματικών δηλώσεων των κομματικών συνιστωσών-συνισταμένων. Όλοι μαζί οι «πιστοί» πάλευαν προς εξορθολογισμό του δημοσιονομικού ελλείματος, με απώτερο στόχο την προστασία των ξένων ομολογιούχων, κάτι που θα έφτανε στην ύστατη επιτυχία υλοποίησης δια μέσω του αποκλεισμού της χώρας απ΄ τη δυνατότητα προσβάσεως στον εξωτερικό δανεισμό πέραν του ελέγχου της Διεθνούς επιτροπής.

Συμπερασματικά…


Διεθνής να ‘ναι απλώς! Τι σημασία αν Έλεγχος ή Ταμείο…

Βραβείο να’ ναι απλώς! Τι σημασία αν Πολιτικού είναι Σθένους ή Δέσμευσης στο Ευρωπαϊκό Ιδεώδες…

Φαγοπότι να ‘ναι απλώς! Τι σημασία αν Επιχειρηματίες ή Μέλη Οργανώσεων είναι οι συνδαιτημόνες…

Βρωμιά να’ ναι απλώς! Τι σημασία αν από Φίλους, Εραστές ή Εργοδότες…

Όλοι έχουν έναν λόγο για να εκπορνεύσουν την Ξανθούλα με τη λευκή ποδίτσα και τα μακριά πλεξουδάκια…



Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου