Γιώργος X. Παπασωτηρίου
Sodade, sodade, λαχτάρα για τη γη μου. Για τη γη που η Σεζάρια Εβόρα περπατούσε και τραγουδούσε ξυπόλυτη για να συντονίζεται με τον παλμό της.
Sodade: Ένα τραγούδι και το βλέμμα αλλάζει. Ο κόσμος γίνεται άλλος.
Sodade, sodade. Η έλξη της σκόνης προς τη σκόνη από τη μια, και η ανάγκη της επιβίωσης, ο αποχωρισμός, το ξερίζωμα, η προσφυγιά. Αυτός ο Σίνης ο πιτυοκάμπτης που ξεσκίζει την ψυχή.
Oι ξεριζωμένοι νεαροί πρόσφυγες που πωλούνται στα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης, ένας άστεγος που κουρνιάζει στην πλατεία Κλαυθμώνος, ένα παιδί που σέρνεται βάναυσα από σιδερόφραχτα ανθρωποειδή στην Ιερουσαλήμ, ένα μωρό στην αγκαλιά της Ροχίνγκια μάνας του στο Μπαγκλαντές κι ένα άλλο που πεθαίνει μαρτυρικά στην Υεμένη.
Χίλιες οδύνες για μια χαρά και αν, η ζωή.
Όλα αντιφατικά: πονεμένα, χαρούμενα, άστεγα, άνεργα, ερωτικά, μοναχικά, τρυφερά, μισερά, αγαπητικά, φονικά, ξενιτεμένα, νοσταλγικά.
Sodade, sodade. Tα κύματα της θάλασσας στο Πράσινο Ακρωτήρι εξακολουθούν να παίζουν με το φως κι ένας ερωτευμένος νέος ψιθυρίζει στο ταίρι του, περπατώντας δίπλα στη λίμνη, «κοίτα τ’ αστέρι που κοιτώ/στα μάτια σου να κοιταχτώ… το δάκρυ σου το γαλανό/πάλι να πιω και να μεθύσω». Και καθώς αναπέμπεται ο ύμνος, εν μέσω θανάτων η ζωή, ο άνθρωπος και ο κόσμος αναβαπτίζονται. Το σύμπαν γονιμοποιείται εκ νέου. Και ας αντιστέκονται στην πίεση της ζωής και της ομορφιάς τα εξουσιολάγνα παίγνια της παγκόσμιας μαφίας του χρήματος και των εγχώριων παραφυάδων τους. Κι ας στέκονται τα νησιά Κέιμαν, το Λουξεμβούργο, το Σίτι, η Γουόλ Στριτ, εμπόδια στα όνειρα, ας επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τους έρωτες.
Το passage a l’ acte θα είναι όπως πάντα τσουνάμι τρομερό, φουσκωμένο από την οργή και τη λαχτάρα για ζωή, λαχτάρα για το επαναρίζωμα στη δική μας μάνα-γη.
Sodade, sodade...
Πηγή: artinews.gr
Γιώργος X. Παπασωτηρίου: Σχετικά με τον συντάκτη
Sodade, sodade, λαχτάρα για τη γη μου. Για τη γη που η Σεζάρια Εβόρα περπατούσε και τραγουδούσε ξυπόλυτη για να συντονίζεται με τον παλμό της.
Sodade: Ένα τραγούδι και το βλέμμα αλλάζει. Ο κόσμος γίνεται άλλος.
Sodade, sodade. Η έλξη της σκόνης προς τη σκόνη από τη μια, και η ανάγκη της επιβίωσης, ο αποχωρισμός, το ξερίζωμα, η προσφυγιά. Αυτός ο Σίνης ο πιτυοκάμπτης που ξεσκίζει την ψυχή.
Oι ξεριζωμένοι νεαροί πρόσφυγες που πωλούνται στα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης, ένας άστεγος που κουρνιάζει στην πλατεία Κλαυθμώνος, ένα παιδί που σέρνεται βάναυσα από σιδερόφραχτα ανθρωποειδή στην Ιερουσαλήμ, ένα μωρό στην αγκαλιά της Ροχίνγκια μάνας του στο Μπαγκλαντές κι ένα άλλο που πεθαίνει μαρτυρικά στην Υεμένη.
Χίλιες οδύνες για μια χαρά και αν, η ζωή.
Όλα αντιφατικά: πονεμένα, χαρούμενα, άστεγα, άνεργα, ερωτικά, μοναχικά, τρυφερά, μισερά, αγαπητικά, φονικά, ξενιτεμένα, νοσταλγικά.
Sodade, sodade. Tα κύματα της θάλασσας στο Πράσινο Ακρωτήρι εξακολουθούν να παίζουν με το φως κι ένας ερωτευμένος νέος ψιθυρίζει στο ταίρι του, περπατώντας δίπλα στη λίμνη, «κοίτα τ’ αστέρι που κοιτώ/στα μάτια σου να κοιταχτώ… το δάκρυ σου το γαλανό/πάλι να πιω και να μεθύσω». Και καθώς αναπέμπεται ο ύμνος, εν μέσω θανάτων η ζωή, ο άνθρωπος και ο κόσμος αναβαπτίζονται. Το σύμπαν γονιμοποιείται εκ νέου. Και ας αντιστέκονται στην πίεση της ζωής και της ομορφιάς τα εξουσιολάγνα παίγνια της παγκόσμιας μαφίας του χρήματος και των εγχώριων παραφυάδων τους. Κι ας στέκονται τα νησιά Κέιμαν, το Λουξεμβούργο, το Σίτι, η Γουόλ Στριτ, εμπόδια στα όνειρα, ας επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τους έρωτες.
Το passage a l’ acte θα είναι όπως πάντα τσουνάμι τρομερό, φουσκωμένο από την οργή και τη λαχτάρα για ζωή, λαχτάρα για το επαναρίζωμα στη δική μας μάνα-γη.
Sodade, sodade...
Πηγή: artinews.gr
Γιώργος X. Παπασωτηρίου: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου