Ελλάδα
Κλείσε τα μάτια και φαντάσου πως έχεις μόλις επιβιώσει από ένα φοβερό και τρομερό ναυάγιο. Είσαι μέσα στην άγρια θάλασσα δίχως σωσίβιο, δίχως ελπίδα. Τα άγρια παγωμένα νερά σε τραβάνε όλο και περισσότερο στο βαθύ σκοτάδι τους…
Νιώθεις ξαφνικά ένα χέρι να σε τραβάει πάνω σε μια σχεδία, έτσι, από το πουθενά. Πάνω που ήσουν μια ανάσα πριν να τα παρατήσεις και ν’ αφήσεις το σκοτάδι να σε οδηγήσει στο τέλος... Σηκώνεις το βλέμμα σου κι αντικρίζεις πέρα μακριά, στο βάθος, ένα περίγραμμα. Λες να είναι κάποιο νησί; Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κατευθύνεις τη σχεδία προς αυτό…
Η δημοσιογραφική ομάδα του enfo.gr αποτελούμενη από την Ευαγγελίνα Τσέλιου και τον Στέφανο Μαντζαρίδη βρέθηκε στα γραφεία του μοναδικού ελληνικού περιοδικού δρόμου, τη σχεδία, μίλησε με τον Διευθυντή Σύνταξης του περιοδικού, τον κ. Χρήστο Αλεφάντη και σας μεταφέρει την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή κουβέντα που είχε μαζί του.
Στο κέντρο της σχεδίας βρίσκεται ο άνθρωπος… Η σχεδία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στους δρόμους της άγρια χτυπημένης από την οικονομική κρίση Αθήνας στις 27 Φεβρουαρίου του 2013. Το πρώτο της τεύχος ήταν αποτέλεσμα μιας τεράστιας προσπάθειας που ξεκίνησε το μακρινό 2007, όταν τα πρώτα σημάδια της καταιγίδας που θα ακολουθούσε είχαν αρχίσει να χτυπάνε δειλά δειλά την πόρτα της χώρας μας και την αρχή 14 άνθρωποι στάθηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να πουλήσουν τη σχεδία.
Ολόκληρη η δράση της σχεδίας περιστρέφεται γύρω από τους ανθρώπους με το κόκκινο γιλέκο που συναντάμε στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, τους πωλητές της. Η σχεδία είναι ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...
Αλήθεια όμως, γιατί σχεδία και όχι κάτι άλλο; Η πρόταση ανάμεσα σε δεκάδες άλλες για να πάρει το συγκεκριμένο όνομα το πρωτόγνωρο τότε για τα ελληνικά δεδομένα αυτό περιοδικό δρόμου, έγινε αμέσως δεκτή μόλις έπεσε στο τραπέζι.
-Σε μια σχεδία ανεβαίνεις για να σωθείς, έχει ήδη προϋπάρξει ένα ναυάγιο, μια καταστροφή. Η λέξη σχεδία βγάζει όλα εκείνα τα θετικά συναισθήματα που σε συνοδεύουν όταν βρίσκεσαι πάνω σε μια και κατευθύνεσαι μαζί με άλλους ανθρώπους στο νησί που θα σημάνει και τη σωτηρία σας, την ελπίδα, την αισιοδοξία. Δεν στέκεσαι στο ναυάγιο, στέκεσαι στη σχεδία που αποτελεί και τη λύση στο πρόβλημα σου, ήταν η απάντηση του κ. Αλεφάντη στην ερώτηση μας για τον τρόπο με τον οποίον επιλέχθηκε το όνομα σχεδία για το περιοδικό.
Η σχεδία είναι μοναδική στον κόσμο… Το πρώτο περιοδικό δρόμου, το ‘’Street News ’’ κυκλοφόρησε το 1989 στη Νέα Υόρκη. Δυο χρόνια μετά κυκλοφόρησε στο Λονδίνο η ναυαρχίδα των ανάλογων περιοδικών, το περίφημο ‘’The Big Issue ’’ Ακολούθησαν περισσότερα από 100 περιοδικά δρόμου που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή σε περίπου 40 χώρες στον κόσμο, η σχεδία όμως ξεχωρίζει και αποτελεί κάτι το μοναδικό.
-Η πιο σημαντική διαφορά της σχεδίας με τα υπόλοιπα περιοδικά δρόμου είναι πως οι άνθρωποι που την πωλούν είναι αποκλειστικά και μόνο θύματα της κρίσης, δεν είναι θύματα προσωπικών επιλογών που έχουν να κάνουν με τη χρήση ουσιών ή με το αλκοόλ. Είναι άνθρωποι που είχαν μια δουλειά, την έχασαν και μετά από λίγο καιρό έχασαν και το σπίτι τους. Αυτό αλλάζει τα πάντα.
Η σχεδία, ακόμα, είναι το μοναδικό περιοδικό δρόμου που τα πόστα των πωλητών του αλλάζουν κάθε μέρα για λόγους δικαιοσύνης. Είναι, τέλος, το μοναδικό από τα περιοδικά δρόμου που υπάρχει λίστα αναμονής για να γίνει κάποιος πωλητής της, γεγονός που είναι αναμφισβήτητα αποτέλεσμα της κρίσης που μαστίζει τη χώρα, ήταν τα λόγια του κ. Αλεφάντη στην ερώτηση μας για τις σχέσεις και τις επαφές της σχεδίας με τα υπόλοιπα περιοδικά δρόμου στον κόσμο.
Ένα ταξίδι μακρύ και δύσκολο, όσο και όμορφο… Οι προκλήσεις και τα προβλήματα που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν στη σχεδία είναι πάρα πολλές. Έχουν όμως σαν αρχή να μη στέκονται στο πρόβλημα αλλά να εστιάζουν στον τρόπο που θα το επιλύσουν...
Στην αρχή έβρισκαν μονάχα κλειστές πόρτες μπροστά τους. Μέχρι που χτύπησαν την πόρτα του Ιδρύματος ‘’Σταύρος Νιάρχος’’.
Ήταν παραμονές Χριστουγέννων του 2012, όπως μας λέει ο κ. Αλεφάντης, όταν και μετά από εξάμηνο ξεψάχνισμα του πλάνου τους από το Ίδρυμα, χτύπησε το τηλέφωνο του και του ανακοινώθηκε πως εγκρίθηκε η δωρεά στο περιοδικό. Μέχρι τότε οι άνθρωποι του περιοδικού είχαν αγγίξει την απελπισία σε τέτοιο βαθμό που ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν το ταξίδι της σχεδίας έχοντας στη διάθεση τους μονάχα ένα κεφάλαιο 6.000 ευρώ, ποσό που όπως εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας μας είναι αστείο για οποιαδήποτε εκδοτική προσπάθεια.
Αρχή
των ανθρώπων στη σχεδία είναι να αναζητούν δωρεές μονάχα όταν θέλουν
ξεκινήσουν κάτι καινούριο, όχι για να παραμείνει βιώσιμη η έκδοση του
περιοδικού. Αυτή πρέπει να συντηρείται μονάχα από τις διαφημίσεις, τις
συνδρομές, τα μπλουζάκια, τις διάφορες εκδηλώσεις που γίνονται για την
οικονομική της στήριξη και φυσικά από τις πωλήσεις του περιοδικού καθώς
το 1,5 ευρώ από τα τρία που κοστίζει η σχεδία πηγαίνει στον πωλητή της
και το υπόλοιπο στα λειτουργικά έξοδα του.
Όσο για την απάντηση που δίνει σε όσους επιτίθενται στις Μ.Κ.Ο. ο κ. Αλεφάντης;
-Στην αρχή στεναχωριόμουν πολύ, μετά θύμωνα και θυμώνω ακόμα. Αν θέλεις να κάνεις κάτι, καν’ το. Είναι σεβαστό να είναι κάποιος καχύποπτος, όχι όμως να κάθεται όλη την ημέρα πίσω από ένα πληκτρολόγιο και να εκτοξεύει κατηγορίες δίχως να το διερευνήσει περισσότερο.
Ειδικά για τη σχεδία είναι πάρα πολύ εύκολο να βρει όποιος ενδιαφέρεται τα πάντα καθώς όλα είναι σε κοινή θέα με απόλυτη διαφάνεια στην ιστοσελίδα του περιοδικού. Δεν έχουμε ζητήσει λεφτά από κανέναν, αλλά κι αν το είχαμε κάνει το θέμα τελικά δεν είναι αν θα πάρεις χρήματα αλλά το τι κάνεις με αυτά. Και τουλάχιστον για τη σχεδία, αυτό είναι απόλυτα ορατό στον καθένα, καταλήγει γεμάτος πάθος...
Τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να σε εμπιστευτούν οι άνθρωποι… Η σχέση της σχεδίας με τους ανθρώπους που την πουλάνε χτίστηκε σε πολύ σταθερές βάσεις. Πριν την πρώτη κυκλοφορία της, οι άνθρωποι της έκαναν επαφές και επισκέφτηκαν σχεδόν κάθε δομή αστέγων. Εκεί μίλησαν με τους ανθρώπους, τους εξήγησαν τα πλάνα τους, τους αγκάλιασαν…
-Στη σχεδία βλέπουμε ανθρώπους που αλλάζουν μέσα σε μια μέρα, μας τονίζει ο κ. Αλεφάντης γεμάτος συγκίνηση. Ανθρώπους-ναυάγια που έρχονται την πρώτη ημέρα απογοητευμένοι, γεμάτοι απελπισία και απόγνωση, καχύποπτοι.
Συζητάμε για ώρες, τους δίνουμε τα πρώτα δέκα τεύχη δωρεάν ως το αρχικό τους κεφάλαιο και επιστρέφουν την επόμενη ημέρα κυριολεκτικά γεμάτοι χαμόγελα. Έχουν, βλέπετε, νιώσει από την πρώτη κιόλας ημέρα χρήσιμοι και πάλι για τον εαυτό τους, αισθάνθηκαν τη ζεστασιά που χαρίζει μια απλή καλημέρα από τους περαστικούς και αυτό όλο τους έκανε να νιώσουν καλύτερα από την πρώτη κιόλας στιγμή, καταλήγει.
Γκολ στη φτώχεια… Η ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα αστέγων είναι μια κοινωνική πρωτοβουλία, με τον τίτλο «Γκολ στη Φτώχεια», που αξιοποιεί το άθλημα του ποδοσφαίρου για την ενεργοποίηση και κοινωνική (επαν)ένταξη συμπολιτών μας που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στις πιο ακραίες τους μορφές.
Στόχος της είναι η υποστήριξη ευπαθών ομάδων συμπολιτών μας, όπως και η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση και, εν τέλει, η κινητοποίησή των πολιτών ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικού αποκλεισμού.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών και των δύο φύλων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, άστεγοι, τα άτομα που ήταν εξαρτημένα από ψυχοτρόπες ουσίες και οι πρόσφυγες είναι οι τρεις κατηγορίες που βρίσκονται στο επίκεντρο της πρωτοβουλίας.
Η Εθνική Ομάδα Αστέγων συμμετέχει κάθε χρόνο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων Πρόκειται για έναν κορυφαίο ποδοσφαιρικό, μα πρωτίστως κοινωνικό θεσμό, που καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Δικτύου Εφηµερίδων Δρόμου, του International Network of Street Papers και έχει, μεταξύ άλλων, την υποστήριξη της U.E.F.A. και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
‘’Γκολ στη Φτώχεια’’ είναι και το σύνθημα της επίσημης διοργάνωσης.
-Μέσω της Εθνικής Αστέγων ξαναβρήκα το ποδόσφαιρο που λάτρευα, μας τονίζει ο κ. Αλεφάντης. Στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο, μια από τις αθλήτριες μας απάντησε με απόλυτη φυσικότητα σε αντίστοιχη ερώτηση που τις έγινε κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης της πως το ποδόσφαιρο για εκείνην είναι αγάπη. Αυτό με έκανε πραγματικά να βουρκώσω όταν το άκουσα.
Αυτό μ’ αρέσει να το συνδυάζω με τη φωτογραφία που έχω πάνω από το γραφείο μου και στην οποία απεικονίζεται η μικτή τότε ομάδα της Εθνικής Αστέγων να πανηγυρίζει με υψωμένα τα χέρια.
Αν αναλογιστεί κανείς πως η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε μετά από ήττα των παιδιών μας από την αντίστοιχη της Βραζιλίας με 12-1 και ότι αυτό που τους έκανε να πανηγυρίζουν είναι η χαρά της συμμετοχής και του παιχνιδιού, εύκολα αντιλαμβάνεται τη σημασία του προγράμματος αυτού της σχεδίας και το νόημα που έχει το ποδόσφαιρο τόσο για τα παιδιά αυτά όσο και για όλους όσους βρίσκονται κοντά τους, καταλήγει με μάτια που πραγματικά πετάνε φλόγες από το πάθος...
Υπάρχουν κάποιες διαδρομές που είναι αόρατες για τους πολλούς… Μια από τις πολλές παράπλευρες δράσεις της σχεδίας είναι οι περίφημες ‘’αόρατες διαδρομές’’. Πρόκειται για ένα δίωρο περίπατο που ξεκινάει από τα γραφεία της σχεδίας στην οδό Φαβιέρου 24-26 στο κέντρο της Αθήνας και καταλήγει στη Βαρβάκειο Αγορά, στη σκιά της Ακρόπολης.
Κατά μήκος της διαδρομής γίνονται εφτά στάσεις έξω από σημαντικές κοινωνικές δομές της πόλης και εκεί ο οδηγός της παρέας δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες για την κάθε μια από αυτές. Το κυριότερο όμως είναι πως μοιράζεται ένα κομμάτι από την ίδια του τη ζωή καθώς είναι ένας από τους πωλητές της σχεδίας που έχει ζήσει ή ζει ακόμα στον δρόμο ή σε κάποιο ξενώνα φιλοξενίας αστέγων.
Το πρώτο βρίσκεται ήδη στον τέταρτο χρόνο της ζωής του και είναι μια δράση που με μεγάλη τους χαρά οι άνθρωποι της σχεδίας αντέγραψαν από περιοδικά δρόμου του εξωτερικού.
Μέσα από τη διαδικασία αυτή ενεργοποιείται ο άνθρωπος που κάνει την περιήγηση, ο άστεγος δηλαδή, έχει ένα εξτρά εισόδημα καθώς περισσότερο από το μισό κόστος συμμετοχής καταλήει σε εκείνον και εκπαιδεύεται αφού για να γίνει κάποιος οδηγός των αόρατων διαδρομών περνάει από μια ιδιαίτερα μακροχρόνια διαδικασία εκπαίδευσης από ειδικούς του χώρου, όπως ξεναγούς, συγγραφείς και άλλους.
Και οι δράσεις της σχεδίας δεν σταματάνε εδώ… Συμμετοχή στον αγώνα των 5.000 μέτρων του Μαραθωνίου της Αθήνας, εκεί όπου γίνονται και τα περιβόητα πάρτι με τα μακαρόνια της σχεδίας, ομάδα μπάσκετ, ομάδα πετάνκ όταν και μαζεύονται οι άνθρωποι του περιοδικού και παίζουν το περίεργο αυτό παιχνίδι κάθε Κυριακή στο Ζάππειο, όνειρα για τη δημιουργία ομάδας ποδηλασίας είναι μερικές μονάχα από τις παράπλευρες δράσεις της σχεδίας.
-Όταν θέλεις να βοηθήσεις και να στηρίξεις τον διπλανό σου, ούτε Ε.Σ.Π.Α. χρειάζεσαι ούτε τίποτα, μας λέει ο κ. Αλεφάντης. Το πετάνκ ας πούμε, ένα παιχνίδι που παίζουν στην Γαλλική ύπαιθρο, εμάς μας κόστισε 50-60 ευρώ. Δεν μπορείτε όμως να φανταστείτε πόσο βοηθάει το ομαδικό παίξιμο ενός παιχνιδιού, έστω και τόσο απλού, στο ύπαιθρο τους ανθρώπους, καταλήγει.
Ένας καφές μας περιμένει όλους μας… Πως αλήθεια θα σας φαινόταν να μένατε κλεισμένοι όλη την ημέρα στο σπίτι επειδή ακριβώς δεν είχατε τα χρήματα ούτε καν για έναν καφέ; Οι άνθρωποι της σχεδίας είδαν τη συγκεκριμένη δράση στο εξωτερικό, τους άρεσε και έτσι την υιοθέτησαν το 2013.
Τι ακριβώς όμως είναι ο καφές που μας περιμένει; Πηγαίνεις απλά σε ένα από τα καφέ που είναι στο δίκτυο και έχουν το συγκεκριμένο αυτοκόλλητο, πίνεις το καφεδάκι σου και εάν και εφόσον το επιθυμείς και σου περισσεύουν τα χρήματα, αφήνεις το αντίτιμο ενός ακόμα καφέ για να πάει να τον πιει κάποιος άλλος άνθρωπος που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα ούτε καν γι αυτό.
-Αυτή την δράση μας την ξεκινήσαμε για να λειτουργήσει σε επίπεδο γειτονιάς, μας διευκρινίζει ο κ. Αλεφάντης. Η εικόνα των κλειστών παραθυρόφυλλων γύρω μας και των απομονωμένων ανθρώπων που κρύβονται πίσω από αυτά, μας έσφιγγε στην κυριολεξία την ψυχή. Με τον τρόπο αυτό βοηθάμε όλους αυτούς τους ανθρώπους να βγουν έξω, να γνωριστούν με τους υπόλοιπους ανθρώπους της γειτονιάς τους και έτσι να αρχίσουν να κερδίζουν βήμα βήμα τη μάχη που δίνουν με την κατάθλιψη, καταλήγει συγκινημένος.
Μπήκαμε και οι δυο μας στο μικρό, παλιό ασανσέρ της οδού Φαβιέρου φεύγοντας από τα γραφεία της σχεδίας με την ψυχή μας γεμάτη με συναισθήματα που πάλευαν το ένα να νικήσει το άλλο. Θλίψη γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε καν τα στοιχειώδη, οργή για όλους εκείνους που κρίνουν εκ του ασφαλούς πίσω από την ασφάλεια ενός πληκτρολογίου…
Αλλά και μια υπέροχη γαλήνη που κάλυπτε κάθε άσχημο συναίσθημα και που προερχόταν από μια απέραντη για όλους αυτούς τους ανθρώπους που μπορεί να έπεσαν στο χαμηλότερο σκαλί, βρήκαν όμως το κουράγιο και τη δύναμη να συνεχίσουν να παλεύουν να φτάσουν σε ασφαλή νερά πάνω στη σχεδία της αγάπης και της αλληλεγγύης...
Και όταν το δικό σου ταξίδι με συντροφιά τη σχεδία φτάσει στο τέλος του, δες πως αυτό που φάνταζε τότε ως θολό περίγραμμα τελικά είναι το ‘’νησί σου’’. Βρες τη δύναμη να αποχωριστείς τη σχεδία σου αλλά μη την ξεχάσεις.
Στάσου στα πόδια σου, όπως έκανες παλιά, και μη φοβάσαι. Πάλεψε γι’ αυτό που θες να έχεις, ξανακέρδισε ότι έχασες, πίστεψε ξανά στις δυνάμεις σου κι αφέσου.
Και που ξέρεις, ίσως μια μέρα συναντήσεις και άλλους ναυαγούς, εκεί, στο νησί σου και μια μέρα γυρίσει ο καθένας σας εκεί που άρχισαν όλα, στην αφετηρία του. Ή μήπως όχι; Μήπως θα ήθελες να πάτε ένα ταξίδι ευχάριστο αυτή τη φορά σε έναν προορισμό τυχαίο, μακρινό, θέτοντας εσύ την αφετηρία της νέας σου ζωής και πιστεύοντας πως αφού υπάρχει αγάπη, αλληλεγγύη και ανθρωπιά δεν θέλεις κάτι άλλο;
Εσύ αποφασίζεις. Φτάνει που κατάφερες να σταθείς στα πόδια σου ξανά…
Εδώ μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στην Ευαγγελίνα Τσέλιου και τον Στέφανο Μαντζαρίδη ο κ. Χρήστος Αλεφάντης, Διευθυντής Σύνταξης του περιοδικού δρόμου ''σχεδία''.
Πηγή: enfo.gr
enfo.gr: Επιλογές
 |
| Όταν μετά από ένα ναυάγιο υπάρχει μια σχεδία που σε οδηγεί στη σωτηρία... |
Κλείσε τα μάτια και φαντάσου πως έχεις μόλις επιβιώσει από ένα φοβερό και τρομερό ναυάγιο. Είσαι μέσα στην άγρια θάλασσα δίχως σωσίβιο, δίχως ελπίδα. Τα άγρια παγωμένα νερά σε τραβάνε όλο και περισσότερο στο βαθύ σκοτάδι τους…
Νιώθεις ξαφνικά ένα χέρι να σε τραβάει πάνω σε μια σχεδία, έτσι, από το πουθενά. Πάνω που ήσουν μια ανάσα πριν να τα παρατήσεις και ν’ αφήσεις το σκοτάδι να σε οδηγήσει στο τέλος... Σηκώνεις το βλέμμα σου κι αντικρίζεις πέρα μακριά, στο βάθος, ένα περίγραμμα. Λες να είναι κάποιο νησί; Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να κατευθύνεις τη σχεδία προς αυτό…
Η δημοσιογραφική ομάδα του enfo.gr αποτελούμενη από την Ευαγγελίνα Τσέλιου και τον Στέφανο Μαντζαρίδη βρέθηκε στα γραφεία του μοναδικού ελληνικού περιοδικού δρόμου, τη σχεδία, μίλησε με τον Διευθυντή Σύνταξης του περιοδικού, τον κ. Χρήστο Αλεφάντη και σας μεταφέρει την πολύ ενδιαφέρουσα αυτή κουβέντα που είχε μαζί του.
Στο κέντρο της σχεδίας βρίσκεται ο άνθρωπος… Η σχεδία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στους δρόμους της άγρια χτυπημένης από την οικονομική κρίση Αθήνας στις 27 Φεβρουαρίου του 2013. Το πρώτο της τεύχος ήταν αποτέλεσμα μιας τεράστιας προσπάθειας που ξεκίνησε το μακρινό 2007, όταν τα πρώτα σημάδια της καταιγίδας που θα ακολουθούσε είχαν αρχίσει να χτυπάνε δειλά δειλά την πόρτα της χώρας μας και την αρχή 14 άνθρωποι στάθηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να πουλήσουν τη σχεδία.
 |
| Χρήστος Αλεφάντης, Διευθυντής Σύνταξης περιοδικού δρόμου ''σχεδία'' Photo: enfo.gr |
Ολόκληρη η δράση της σχεδίας περιστρέφεται γύρω από τους ανθρώπους με το κόκκινο γιλέκο που συναντάμε στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, τους πωλητές της. Η σχεδία είναι ακριβώς αυτοί οι άνθρωποι, τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο...
Αλήθεια όμως, γιατί σχεδία και όχι κάτι άλλο; Η πρόταση ανάμεσα σε δεκάδες άλλες για να πάρει το συγκεκριμένο όνομα το πρωτόγνωρο τότε για τα ελληνικά δεδομένα αυτό περιοδικό δρόμου, έγινε αμέσως δεκτή μόλις έπεσε στο τραπέζι.
-Σε μια σχεδία ανεβαίνεις για να σωθείς, έχει ήδη προϋπάρξει ένα ναυάγιο, μια καταστροφή. Η λέξη σχεδία βγάζει όλα εκείνα τα θετικά συναισθήματα που σε συνοδεύουν όταν βρίσκεσαι πάνω σε μια και κατευθύνεσαι μαζί με άλλους ανθρώπους στο νησί που θα σημάνει και τη σωτηρία σας, την ελπίδα, την αισιοδοξία. Δεν στέκεσαι στο ναυάγιο, στέκεσαι στη σχεδία που αποτελεί και τη λύση στο πρόβλημα σου, ήταν η απάντηση του κ. Αλεφάντη στην ερώτηση μας για τον τρόπο με τον οποίον επιλέχθηκε το όνομα σχεδία για το περιοδικό.
Η σχεδία είναι μοναδική στον κόσμο… Το πρώτο περιοδικό δρόμου, το ‘’Street News ’’ κυκλοφόρησε το 1989 στη Νέα Υόρκη. Δυο χρόνια μετά κυκλοφόρησε στο Λονδίνο η ναυαρχίδα των ανάλογων περιοδικών, το περίφημο ‘’The Big Issue ’’ Ακολούθησαν περισσότερα από 100 περιοδικά δρόμου που κυκλοφορούν αυτή τη στιγμή σε περίπου 40 χώρες στον κόσμο, η σχεδία όμως ξεχωρίζει και αποτελεί κάτι το μοναδικό.
-Η πιο σημαντική διαφορά της σχεδίας με τα υπόλοιπα περιοδικά δρόμου είναι πως οι άνθρωποι που την πωλούν είναι αποκλειστικά και μόνο θύματα της κρίσης, δεν είναι θύματα προσωπικών επιλογών που έχουν να κάνουν με τη χρήση ουσιών ή με το αλκοόλ. Είναι άνθρωποι που είχαν μια δουλειά, την έχασαν και μετά από λίγο καιρό έχασαν και το σπίτι τους. Αυτό αλλάζει τα πάντα.
Η σχεδία, ακόμα, είναι το μοναδικό περιοδικό δρόμου που τα πόστα των πωλητών του αλλάζουν κάθε μέρα για λόγους δικαιοσύνης. Είναι, τέλος, το μοναδικό από τα περιοδικά δρόμου που υπάρχει λίστα αναμονής για να γίνει κάποιος πωλητής της, γεγονός που είναι αναμφισβήτητα αποτέλεσμα της κρίσης που μαστίζει τη χώρα, ήταν τα λόγια του κ. Αλεφάντη στην ερώτηση μας για τις σχέσεις και τις επαφές της σχεδίας με τα υπόλοιπα περιοδικά δρόμου στον κόσμο.
Ένα ταξίδι μακρύ και δύσκολο, όσο και όμορφο… Οι προκλήσεις και τα προβλήματα που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν στη σχεδία είναι πάρα πολλές. Έχουν όμως σαν αρχή να μη στέκονται στο πρόβλημα αλλά να εστιάζουν στον τρόπο που θα το επιλύσουν...
Στην αρχή έβρισκαν μονάχα κλειστές πόρτες μπροστά τους. Μέχρι που χτύπησαν την πόρτα του Ιδρύματος ‘’Σταύρος Νιάρχος’’.
Ήταν παραμονές Χριστουγέννων του 2012, όπως μας λέει ο κ. Αλεφάντης, όταν και μετά από εξάμηνο ξεψάχνισμα του πλάνου τους από το Ίδρυμα, χτύπησε το τηλέφωνο του και του ανακοινώθηκε πως εγκρίθηκε η δωρεά στο περιοδικό. Μέχρι τότε οι άνθρωποι του περιοδικού είχαν αγγίξει την απελπισία σε τέτοιο βαθμό που ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν το ταξίδι της σχεδίας έχοντας στη διάθεση τους μονάχα ένα κεφάλαιο 6.000 ευρώ, ποσό που όπως εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας μας είναι αστείο για οποιαδήποτε εκδοτική προσπάθεια.
 |
| Αφίσα της συναυλίας που διοργάνωσε το 2015 το enfo.gr για τη στήριξη της σχεδίας. |
Όσο για την απάντηση που δίνει σε όσους επιτίθενται στις Μ.Κ.Ο. ο κ. Αλεφάντης;
-Στην αρχή στεναχωριόμουν πολύ, μετά θύμωνα και θυμώνω ακόμα. Αν θέλεις να κάνεις κάτι, καν’ το. Είναι σεβαστό να είναι κάποιος καχύποπτος, όχι όμως να κάθεται όλη την ημέρα πίσω από ένα πληκτρολόγιο και να εκτοξεύει κατηγορίες δίχως να το διερευνήσει περισσότερο.
Ειδικά για τη σχεδία είναι πάρα πολύ εύκολο να βρει όποιος ενδιαφέρεται τα πάντα καθώς όλα είναι σε κοινή θέα με απόλυτη διαφάνεια στην ιστοσελίδα του περιοδικού. Δεν έχουμε ζητήσει λεφτά από κανέναν, αλλά κι αν το είχαμε κάνει το θέμα τελικά δεν είναι αν θα πάρεις χρήματα αλλά το τι κάνεις με αυτά. Και τουλάχιστον για τη σχεδία, αυτό είναι απόλυτα ορατό στον καθένα, καταλήγει γεμάτος πάθος...
Τελικά δεν είναι και τόσο δύσκολο να σε εμπιστευτούν οι άνθρωποι… Η σχέση της σχεδίας με τους ανθρώπους που την πουλάνε χτίστηκε σε πολύ σταθερές βάσεις. Πριν την πρώτη κυκλοφορία της, οι άνθρωποι της έκαναν επαφές και επισκέφτηκαν σχεδόν κάθε δομή αστέγων. Εκεί μίλησαν με τους ανθρώπους, τους εξήγησαν τα πλάνα τους, τους αγκάλιασαν…
-Στη σχεδία βλέπουμε ανθρώπους που αλλάζουν μέσα σε μια μέρα, μας τονίζει ο κ. Αλεφάντης γεμάτος συγκίνηση. Ανθρώπους-ναυάγια που έρχονται την πρώτη ημέρα απογοητευμένοι, γεμάτοι απελπισία και απόγνωση, καχύποπτοι.
Συζητάμε για ώρες, τους δίνουμε τα πρώτα δέκα τεύχη δωρεάν ως το αρχικό τους κεφάλαιο και επιστρέφουν την επόμενη ημέρα κυριολεκτικά γεμάτοι χαμόγελα. Έχουν, βλέπετε, νιώσει από την πρώτη κιόλας ημέρα χρήσιμοι και πάλι για τον εαυτό τους, αισθάνθηκαν τη ζεστασιά που χαρίζει μια απλή καλημέρα από τους περαστικούς και αυτό όλο τους έκανε να νιώσουν καλύτερα από την πρώτη κιόλας στιγμή, καταλήγει.
Γκολ στη φτώχεια… Η ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα αστέγων είναι μια κοινωνική πρωτοβουλία, με τον τίτλο «Γκολ στη Φτώχεια», που αξιοποιεί το άθλημα του ποδοσφαίρου για την ενεργοποίηση και κοινωνική (επαν)ένταξη συμπολιτών μας που βιώνουν τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στις πιο ακραίες τους μορφές.
 |
| Τα πιο όμορφα γκολ της ζωής μας... |
Στόχος της είναι η υποστήριξη ευπαθών ομάδων συμπολιτών μας, όπως και η ενημέρωση και ευαισθητοποίηση και, εν τέλει, η κινητοποίησή των πολιτών ενάντια σε κάθε μορφή κοινωνικού αποκλεισμού.
Άνθρωποι όλων των ηλικιών και των δύο φύλων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, άστεγοι, τα άτομα που ήταν εξαρτημένα από ψυχοτρόπες ουσίες και οι πρόσφυγες είναι οι τρεις κατηγορίες που βρίσκονται στο επίκεντρο της πρωτοβουλίας.
Η Εθνική Ομάδα Αστέγων συμμετέχει κάθε χρόνο στο Παγκόσμιο Κύπελλο Αστέγων Πρόκειται για έναν κορυφαίο ποδοσφαιρικό, μα πρωτίστως κοινωνικό θεσμό, που καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Δικτύου Εφηµερίδων Δρόμου, του International Network of Street Papers και έχει, μεταξύ άλλων, την υποστήριξη της U.E.F.A. και του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
‘’Γκολ στη Φτώχεια’’ είναι και το σύνθημα της επίσημης διοργάνωσης.
-Μέσω της Εθνικής Αστέγων ξαναβρήκα το ποδόσφαιρο που λάτρευα, μας τονίζει ο κ. Αλεφάντης. Στο τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο, μια από τις αθλήτριες μας απάντησε με απόλυτη φυσικότητα σε αντίστοιχη ερώτηση που τις έγινε κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης της πως το ποδόσφαιρο για εκείνην είναι αγάπη. Αυτό με έκανε πραγματικά να βουρκώσω όταν το άκουσα.
Αυτό μ’ αρέσει να το συνδυάζω με τη φωτογραφία που έχω πάνω από το γραφείο μου και στην οποία απεικονίζεται η μικτή τότε ομάδα της Εθνικής Αστέγων να πανηγυρίζει με υψωμένα τα χέρια.
Αν αναλογιστεί κανείς πως η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε μετά από ήττα των παιδιών μας από την αντίστοιχη της Βραζιλίας με 12-1 και ότι αυτό που τους έκανε να πανηγυρίζουν είναι η χαρά της συμμετοχής και του παιχνιδιού, εύκολα αντιλαμβάνεται τη σημασία του προγράμματος αυτού της σχεδίας και το νόημα που έχει το ποδόσφαιρο τόσο για τα παιδιά αυτά όσο και για όλους όσους βρίσκονται κοντά τους, καταλήγει με μάτια που πραγματικά πετάνε φλόγες από το πάθος...
Υπάρχουν κάποιες διαδρομές που είναι αόρατες για τους πολλούς… Μια από τις πολλές παράπλευρες δράσεις της σχεδίας είναι οι περίφημες ‘’αόρατες διαδρομές’’. Πρόκειται για ένα δίωρο περίπατο που ξεκινάει από τα γραφεία της σχεδίας στην οδό Φαβιέρου 24-26 στο κέντρο της Αθήνας και καταλήγει στη Βαρβάκειο Αγορά, στη σκιά της Ακρόπολης.
Κατά μήκος της διαδρομής γίνονται εφτά στάσεις έξω από σημαντικές κοινωνικές δομές της πόλης και εκεί ο οδηγός της παρέας δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες για την κάθε μια από αυτές. Το κυριότερο όμως είναι πως μοιράζεται ένα κομμάτι από την ίδια του τη ζωή καθώς είναι ένας από τους πωλητές της σχεδίας που έχει ζήσει ή ζει ακόμα στον δρόμο ή σε κάποιο ξενώνα φιλοξενίας αστέγων.
 |
| Ο καθένας από εμάς μπορεί κάποια μέρα να χρειαστεί τη δική του σχεδία... |
Το πρώτο βρίσκεται ήδη στον τέταρτο χρόνο της ζωής του και είναι μια δράση που με μεγάλη τους χαρά οι άνθρωποι της σχεδίας αντέγραψαν από περιοδικά δρόμου του εξωτερικού.
Μέσα από τη διαδικασία αυτή ενεργοποιείται ο άνθρωπος που κάνει την περιήγηση, ο άστεγος δηλαδή, έχει ένα εξτρά εισόδημα καθώς περισσότερο από το μισό κόστος συμμετοχής καταλήει σε εκείνον και εκπαιδεύεται αφού για να γίνει κάποιος οδηγός των αόρατων διαδρομών περνάει από μια ιδιαίτερα μακροχρόνια διαδικασία εκπαίδευσης από ειδικούς του χώρου, όπως ξεναγούς, συγγραφείς και άλλους.
Και οι δράσεις της σχεδίας δεν σταματάνε εδώ… Συμμετοχή στον αγώνα των 5.000 μέτρων του Μαραθωνίου της Αθήνας, εκεί όπου γίνονται και τα περιβόητα πάρτι με τα μακαρόνια της σχεδίας, ομάδα μπάσκετ, ομάδα πετάνκ όταν και μαζεύονται οι άνθρωποι του περιοδικού και παίζουν το περίεργο αυτό παιχνίδι κάθε Κυριακή στο Ζάππειο, όνειρα για τη δημιουργία ομάδας ποδηλασίας είναι μερικές μονάχα από τις παράπλευρες δράσεις της σχεδίας.
-Όταν θέλεις να βοηθήσεις και να στηρίξεις τον διπλανό σου, ούτε Ε.Σ.Π.Α. χρειάζεσαι ούτε τίποτα, μας λέει ο κ. Αλεφάντης. Το πετάνκ ας πούμε, ένα παιχνίδι που παίζουν στην Γαλλική ύπαιθρο, εμάς μας κόστισε 50-60 ευρώ. Δεν μπορείτε όμως να φανταστείτε πόσο βοηθάει το ομαδικό παίξιμο ενός παιχνιδιού, έστω και τόσο απλού, στο ύπαιθρο τους ανθρώπους, καταλήγει.
Ένας καφές μας περιμένει όλους μας… Πως αλήθεια θα σας φαινόταν να μένατε κλεισμένοι όλη την ημέρα στο σπίτι επειδή ακριβώς δεν είχατε τα χρήματα ούτε καν για έναν καφέ; Οι άνθρωποι της σχεδίας είδαν τη συγκεκριμένη δράση στο εξωτερικό, τους άρεσε και έτσι την υιοθέτησαν το 2013.
Τι ακριβώς όμως είναι ο καφές που μας περιμένει; Πηγαίνεις απλά σε ένα από τα καφέ που είναι στο δίκτυο και έχουν το συγκεκριμένο αυτοκόλλητο, πίνεις το καφεδάκι σου και εάν και εφόσον το επιθυμείς και σου περισσεύουν τα χρήματα, αφήνεις το αντίτιμο ενός ακόμα καφέ για να πάει να τον πιει κάποιος άλλος άνθρωπος που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα ούτε καν γι αυτό.
-Αυτή την δράση μας την ξεκινήσαμε για να λειτουργήσει σε επίπεδο γειτονιάς, μας διευκρινίζει ο κ. Αλεφάντης. Η εικόνα των κλειστών παραθυρόφυλλων γύρω μας και των απομονωμένων ανθρώπων που κρύβονται πίσω από αυτά, μας έσφιγγε στην κυριολεξία την ψυχή. Με τον τρόπο αυτό βοηθάμε όλους αυτούς τους ανθρώπους να βγουν έξω, να γνωριστούν με τους υπόλοιπους ανθρώπους της γειτονιάς τους και έτσι να αρχίσουν να κερδίζουν βήμα βήμα τη μάχη που δίνουν με την κατάθλιψη, καταλήγει συγκινημένος.
 |
| Άνθρωποι καθημερινοί, σαν κι εσένα κι εμένα. Άνθρωποι που έπεσαν μα στάθηκαν και πάλι στα πόδια τους... |
Μπήκαμε και οι δυο μας στο μικρό, παλιό ασανσέρ της οδού Φαβιέρου φεύγοντας από τα γραφεία της σχεδίας με την ψυχή μας γεμάτη με συναισθήματα που πάλευαν το ένα να νικήσει το άλλο. Θλίψη γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε καν τα στοιχειώδη, οργή για όλους εκείνους που κρίνουν εκ του ασφαλούς πίσω από την ασφάλεια ενός πληκτρολογίου…
Αλλά και μια υπέροχη γαλήνη που κάλυπτε κάθε άσχημο συναίσθημα και που προερχόταν από μια απέραντη για όλους αυτούς τους ανθρώπους που μπορεί να έπεσαν στο χαμηλότερο σκαλί, βρήκαν όμως το κουράγιο και τη δύναμη να συνεχίσουν να παλεύουν να φτάσουν σε ασφαλή νερά πάνω στη σχεδία της αγάπης και της αλληλεγγύης...
Και όταν το δικό σου ταξίδι με συντροφιά τη σχεδία φτάσει στο τέλος του, δες πως αυτό που φάνταζε τότε ως θολό περίγραμμα τελικά είναι το ‘’νησί σου’’. Βρες τη δύναμη να αποχωριστείς τη σχεδία σου αλλά μη την ξεχάσεις.
Στάσου στα πόδια σου, όπως έκανες παλιά, και μη φοβάσαι. Πάλεψε γι’ αυτό που θες να έχεις, ξανακέρδισε ότι έχασες, πίστεψε ξανά στις δυνάμεις σου κι αφέσου.
Και που ξέρεις, ίσως μια μέρα συναντήσεις και άλλους ναυαγούς, εκεί, στο νησί σου και μια μέρα γυρίσει ο καθένας σας εκεί που άρχισαν όλα, στην αφετηρία του. Ή μήπως όχι; Μήπως θα ήθελες να πάτε ένα ταξίδι ευχάριστο αυτή τη φορά σε έναν προορισμό τυχαίο, μακρινό, θέτοντας εσύ την αφετηρία της νέας σου ζωής και πιστεύοντας πως αφού υπάρχει αγάπη, αλληλεγγύη και ανθρωπιά δεν θέλεις κάτι άλλο;
Εσύ αποφασίζεις. Φτάνει που κατάφερες να σταθείς στα πόδια σου ξανά…
Εδώ μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στην Ευαγγελίνα Τσέλιου και τον Στέφανο Μαντζαρίδη ο κ. Χρήστος Αλεφάντης, Διευθυντής Σύνταξης του περιοδικού δρόμου ''σχεδία''.
enfo.gr: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου