Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
Ξαναγεννήθηκε ο Θεάνθρωπος!
Γιόρτασαν οι Θνητοί την έλευση του «Καλού» στον Κόσμο!
«Ξεπλύθηκε» κι ο σταυρός στα ύδατα!
Τίποτα δεν άλλαξε!
Κι όμως μες στο σκοτάδι υπάρχει κάτι που κρατάει μαχαίρι…
Εδώ και αρκετές ημέρες τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ασχολούνται με την «επίθεση» των μελών της συλλογικότητας Ρουβίκωνας ενάντια στην Πρεσβεία του Ισραήλ.
Παρ’ όλο που οι απόψεις διίστανται, ως είθισται, δεν πρόκειται για μεμονωμένη αλλά για σειρά «επιθέσεων» κατά κομβικών επωαστήρων οργανωμένης Εξουσίας και δυνάστευσης ανθρώπου από άνθρωπο ανά τον Κόσμο.
Εδώ και αρκετές δεκαετίες μασουλάμε την καραμέλα της Δημοκρατίας, έκαστος κατά πως τον συμφέρει. Για να δούμε ωστόσο τα τεκταινόμενα με μία σύντομη επισκόπηση. Τι έχει αποφέρει ο πολυπόθητος θεσμός της Δημοκρατίας, έτσι όπως αυτός εφαρμόζεται.
Το οργανωμένο έγκλημα έχει υποβοηθηθεί σε διεθνές επίπεδο δια μέσω των νομοθεσιών, οι οποίες θεσπίζονται σε «δημοκρατικά καθεστώτα», ώστε το «βρώμικο-μαύρο» χρήμα να αφορά σε τρισεκατομμύρια δολάρια και βέβαια όταν λέμε για «βρώμικο-μαύρο» χρήμα δεν εννοούμε το μεροκάματο του ανέργου, ο οποίος παιδεύεται για την επιβίωσή του σε δυσμενέστατες συνθήκες αλλά για τον πλούτο που συγκεντρώνεται απ’ το εμπόριο όπλων-ναρκωτικών-ψυχοτρόπων ουσιών και παρεμφερών δραστηριοτήτων.
Το ανθρώπινο δικαίωμα δεν αντικατοπτρίζει απλά οικουμενικά γνωρίσματα της προσωπικότητας. Είναι ένα πεδίο κοινωνικής μάχης σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο αλλά τα νομοθετικά τερτίπια το υπερκέρασαν και κύριο μέλημά τους στάθηκε η προσάρτηση στο άρμα της διαφθοράς των Δικαστικών-Αστυνομικών-Τελωνειακών-Τραπεζικών-Βουλευτικών-Δημοσιογραφικών-Φορολογικών Αρχών. Συνακόλουθα αναπτύχθηκαν πολύπλοκοι μηχανισμοί και συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού στη λειτουργία των αγορών χρήματος και κεφαλαίων.
Παράλληλα σημειώθηκε άρση των περιορισμών στις επενδύσεις ξένων κεφαλαίων-στην αποκρατικοποίηση και ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων δημόσιου τομέα και ευνοήθηκαν μεταρρυθμίσεις εξασφάλισης της επίφασης της νομιμότητας των tradingcompanies=εταιρείες γενικών εισαγωγών-εξαγωγών, οι οποίες συνιστούν τη βιτρίνα ευρείας διαδόσεως του λαθρεμπορίου. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας βρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο του οργανωμένου εγκλήματος, το οποίο δύναται να προκαλέσει πιστοληπτική ανικανότητα ανά πάσα ώρα και στιγμή, αφού έχει καταφέρει να τοποθετήσει σε καίριες θέσεις ασκήσεως εθνικής οικονομίας-νομικής δραστηριότητας πρόσωπα εμπιστοσύνης.
Ας υπενθυμίσουμε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και να τονίσουμε πως ποτέ δεν αποδόθηκαν ευθύνες αν και ίσχυαν οι διατάξεις με τις οποίες επιβάλλονται ποινές καθείρξεως και χρηματικές ποινές σε εκείνους που καταρτίζουν πλαστές κινητές αξίες-οι διατάξεις κατά τις οποίες τιμωρείται με φυλάκιση όποιος διασπείρει ανακριβείς πληροφορίες που επηρεάζουν την αυξομείωση την τιμή αξιών εισηγμένων στο χρηματιστήριο. Η αθλιότητα επιτείνεται όταν απελευθερώνονται οι διασυνοριακές χρηματοπιστωτικές συναλλαγές και προσανατολίζονται τα κεφάλαια εσόδων των Ταμείων Συντάξεων στο Χρηματιστήριο κι ας θυμηθούμε σ’ αυτό το σημείο το δομημένο ομόλογο, το οποίο αφού πέρασε γενεές δεκατέσσερις με τη μεταφορά του από Εταιρεία σε Εταιρεία κατέληξε σε υπεξαίρεση 280 εκ. ευρώ από Ταμεία Ασφάλισης Εργαζομένων και με καθαίρεση του Εισαγγελέα Αρείου Πάγου αντί ποινές στους υπευθύνους.
Διάφοροι πόλεμοι να μαίνονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Ο φόρος τιμής αίματος δεν έχει μονάδα μέτρησης πια. Χιλιάδες νεκροί καθημερινά για το χρήμα πάλι, αφού ΜΚΟ κερδοσκοπούν εις βάρος της δυστυχίας του ατόμου-η οπλοβιομηχανία εκτοξεύει τον ετήσιο τζίρο της θετικά. Η εξαθλίωση των εργαζομένων μετατρέπεται σε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα με το εξοργιστικά υποτιμητικό για την ανθρώπινη αξία πρόσχημα την ένταξη στις διεθνείς αγορές. Οι περισσότεροι από εμάς εργαζόμαστε για 300€, ποσόν που δεν καλύπτει ούτε τις βασικές μας ανάγκες. Επαχθής υπέρ-φορολόγηση των χαμηλών στρωμάτων και επονείδιστες ανακεφαλαιοποιήσεις Τραπεζών. Οι πληθωριστικές φούσκες που άρχισαν να κλυδωνίζουν τη σταθερότητα του ευρώ υπονομεύουν στην ουσία την ομοσπονδιακή προοπτική σε ευρωπαϊκό έδαφος, κάτι το οποίο ταράζει πάνω και κύρια απ’ όλους πρώτα τις ΗΠΑ. Ιμπεριαλισμός εν ιμπεριαλισμώ, σαν να λέμε! Οι Διεθνείς Συνθήκες αντιμετωπίζονται αλαζονικά προαιρετικά απ’ τις ΗΠΑ.
Τίποτα δεν αλλάζει!
Αρχές του 21ου αιώνα και οι λαοί:
Όλα αυτά υπό την αλματώδη αρβύλα της «δημοκρατικής ηγεμονίας» και αυτό που μας ξενίζει είναι η Αναρχία!
Κι όμως μες στο σκοτάδι υπάρχει κάτι που κρατάει μαχαίρι…
Σε αυτό που θα έπρεπε να εστιάσουμε, κατά την ταπεινή πεποίθησή μου, σαν Ελληνική Κοινωνία, η οποία ταλανίζεται από ανελέητη επιδρομή αφανισμού της και κατακερματισμού του συνεκτικού ιστού της, είναι η εμφάνιση ρευμάτων Αναρχίας, κάτι το οποίο μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα μπορεί να εκπέμπει στην παρούσα ιστορική συγκυρία και μετά από αλλεπάλληλες απογοητεύσεις του λαού, ο οποίος επαφέθηκε σε χέρια τόσων και τόσων «ευεργετών-σωτήρων», οι οποίοι αποδεδειγμένα ξεπούλησαν την Ηθική μιας ολόκληρης Χώρας προς ίδιον όφελος.
Στον Léviathanο Hobbes τονίζει την ερμηνεία του όρου persona, η οποία σημαίνει μεταμφίεση ή ερμηνεία ρόλου επί σκηνής. Πρόκειται για τη μάσκα, η οποία συνιστά αμφίεση του προσώπου και η παραπομπή αφορά στα Δικαστήρια, τα οποία σαν θεατρική σκηνή προτάσσουν τα πρόσωπα υποκείμενα στη νομική προσωπικότητά τους. Οι υποστηρικτές της Ψυχανάλυσης πρεσβεύουν απρόσκοπτη προτεραιότητα στην εγωτική επιθυμία, κάτι που αποφορτίζει το άτομο απ’ τις συλλογικές κυρίως ευθύνες του, κατ’ επέκταση μία πρακτική πλήρως προσανατολιζόμενη στην καταστροφική διάσπαση του κοινωνικού ιστού, αφού διαποτίζει το άτομο με τάσσεις εγωκεντρικής ηθικής. Ο Άνθρωπος βρίσκεται πίσω ή μπροστά-είναι πρόγονος ή απόγονος της νομικής-κοινωνικής-πολιτικής υπόστασής του;
Όταν η Ανθρωπότητα ταλανιζόταν από απολυταρχικές ηγεμονίες, η εισήγηση του όρου δημοκρατία, ως διακυβέρνηση των κοινωνικών-εθνοτικών συνομαδώσεων από πολλούς, αποτέλεσε ένα βότσαλο ικανό να ταράξει τα νερά στη λίμνη, για τον απλό λόγο πως κάποιων συγκεκριμένων ομάδων κλυδωνίζονταν τα παγιωμένα ως τότε συμφέροντα. Αφότου η Δημοκρατία μονιμοποιήθηκε παρ’ όλο υπό εικονική και ψευδόλογη μορφή αλλά ταυτοχρόνως αποδεκτή από τις ευρείες μάζες, ένας νέος όρος συνιστά διακύβευμα αναστάτωσης και δονήσεων στις Κυβερνήσεις.
«Αναρχία είναι μια λέξη που προέρχεται απ’ τα Ελληνικά και σημαίνει, αυστηρά μιλώντας, δίχως κυβέρνηση: την κατάσταση ενός λαού δίχως οποιαδήποτε συγκροτημένη εξουσία.» δια στόματος του Ερρίκο Μαλατέστα. Ο όρος παρερμηνεύεται ως σύγχυση και αταξία, ώστε να υποδαυλίζει τον φόβο στις απαίδευτες μάζες ή την ευθυνοφοβία στην πλειονότητα των ανθρώπων και σε όποια των περιπτώσεων οι λαοί ενστερνίζονται άκριτα την παράφραση.
Οι διάφορες συλλογικότητες που αναδύονται στις δύσκολες και ιστορικές στιγμές που διανύουμε συνιστούν Δυνάμεις έκφρασης και δράσης ενάντια στην κρατική καταστολή και την καπιταλιστική μέγγενη, οι οποίες ενδύονται τον μανδύα της Δημοκρατίας, ώστε να κατακρημνίσουν τις αρχές ισότητας-αλληλεγγύης. Η καταστροφή του δικαιώματος της εργασίας εν παραδείγματι, κάτι που έχει βυθίσει στην απελπισία χιλιάδες συμπολίτες, δεν ήταν επιλογή θεωρίας αλλά επαίσχυντη πρακτική διεθνοποιημένων επιχειρήσεων εις βάρος του οικονομικού-κοινωνικού ιστού. Οι καπιταλιστικοί σχεδιασμοί μας έχουν φτάσει όλους σε αδιέξοδο. Πολλοί από εμάς δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αγαθά απαραίτητα. Κι εδώ να τονίσουμε πως όλοι μας σε κάποιον «χρωστάμε». Σε γονείς οι οποίοι προσφέρουν στέγη στα άνεργα παιδιά τους. Σε φίλους οι οποίοι μας τροφοδότησαν σε καιρούς που δεν μπορούσαμε ούτε να σιτιστούμε. Κάποιοι από εμάς ωστόσο δεν έχουν γονείς, φίλους-συγγενείς που να νοιάζονται. Είναι επιτακτική η εδραίωση αυτών των συλλογικοτήτων προς πάταξη του κοινωνικού κανιβαλισμού. Ιδιαίτερα ο μοναχικός άνθρωπος που διστάζει περισσότερο να ζητήσει βοήθεια ή και συντροφιά ακόμη θα βρει καταφύγιο σε αυτές τις δράσεις.
Το Κράτος τρέμει λοιπόν την εναντίωση του κοινωνικού ιστού στην προσπάθεια του πρώτου να κατακερματίσει τον δεύτερο. Αν θα πρέπει να συντάξει νόμους αυτοί θα πρέπει να είναι ενάντια στα ένοπλα κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών στο κέντρο των αστικών πόλεων-ενάντια στις βλέψεις των πολυεθνικών συμφερόντων που υποβάθμισαν πολλές περιοχές της Αθήνας, ώστε να τις λυμαίνονται απρόσκοπτα-ενάντια στην κερδοφορία του παράνομου κεφαλαίου. Παραβατισμός είναι η έντονη εμφάνιση στρατιωτικοποιημένης περικύκλωσης αμάχων-αδυνάτων.
Οι «Άθλιοι» θυμίζουν όχι μόνο την παρουσία τους-όχι μόνο διεκδικούν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης αλλά τολμούν να ξεπεράσουν εμπόδια ανυπέρβλητα όπως Πρεσβείες-Υπουργείο Αμύνης δηλώνοντας το παρόν!
Αυτό ξεσηκώνει τις τύψεις της «Αριστερής Κυβερνήσεως», η οποία άλλα πρέσβευε και άλλα εφάρμοσε, κι ας κλαίει με μαύρο δάκρυ η αστούλα και κατά τ’ άλλα συμπαθής πρώτη κυρία της χώρας. Αυτό ενοχλεί τις ΗΠΑ, των οποίων διαμελίζονται τα σχέδια περί ολοκληρωτικής κατίσχυσης του ελληνικού πνεύματος Ελευθερίας και άλωσης των έγγειων προσόδων του λαού. Αυτό που ενοχλεί είναι το φυτίλι που καίει και ως γνωστόν σε πυριτιδαποθήκη εύκολα η ανάφλεξη επιτυγχάνεται, σίγουρα διαπιστώνεται ρεύμα αυξανόμενο ανθρώπων έτοιμοι να προσχωρήσουν σε ανάλογες δράσεις. Αυτό που ενοχλεί είναι η κοινωνική οργάνωση που αντιλαμβάνεται αργά αλλά ολοένα και πιο επιτακτικά και σταθερά την αυτοθέσμισή της. Από αρχές του Δεκέμβρη οι περισσότερες Σχολές ανά την ελληνική επικράτεια βρίσκονται υπό κατάληψη. Πολλά κτήρια ανά την ελληνική επικράτεια τελούν υπό κατάληψη, πολλά από αυτά ανήκουν στο γνωστό μας ΤΑΙΠΕΔ. Οι Αστυνομικές Αρχές εισβάλλουν με γνώμονα να εκκενώσουν χώρους αυτοδιαχειριζόμενους από απλούς ανθρώπους, ώστε να τους προσφέρουν σε δόντια μεγαλοκαρχαριών. Ο τραμπουκισμός μεγεθύνεται και σε επίπεδο οργάνωσης των Κρατών επανερχόμαστε σε τροχιά φεουδαλισμού.
Το διακύβευμα της Κοινωνίας ποιο είναι εν τέλει; Να σταθεί στην όχθη των «αθλίων» ή του Ιαβέρη;
Αφ’ ης στιγμής υπάρχει πλήρη συνείδηση για τα τεκταινόμενα στο παγκόσμιο «γίγνεσθαι» Ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει μέσα μας. Το «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» ίσχυε και θα ισχύει αλλά σήμερα σε μικρότερη έκταση. «Βολεμένος κι εθελοτυφλών» ίσχυε και θα ισχύει αλλά σε καιρούς κρίσης περισσότερο για ευνόητους λόγους, η ανασφάλεια επιτείνεται και ταλανίζει τα όντα με τρόπο επαίσχυντο. Στο λυκαυγές του 21ου αιώνα το άτομο έχει πρόσβαση στην πληροφορία και στην αντί-πληροφορία. Καλείται να επιλέξει ενσυνείδητα κι όχι από άγνοια. Ή θα υποδύεται τον «χαρούμενο-μακάριο» τουτέστιν ευθυνόφοβος-ατομιστής. Ή θα αναλαμβάνει το κόστος μιας κινητοποίησης, έστω αυτής που περνάει απ’ το χέρι του, διότι ο «σιωπών δοκεί συναινείν».
Είναι θέμα καθαρά προσωπικό, τι αντέχει η συνείδησή μας και τι όχι. Σε καμία των περιπτώσεων δεν υπάρχει Ειρήνη. Στην πρώτη ο άνθρωπος θα κατατρύχεται από συμπλέγματα και με το παραμικρό θα δυσανασχετεί, όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται ως γνωστόν. Η αύξηση του αλκοολισμού και των εξαρτήσεων-η ανεξέλεγκτη κατάποση αντικαταθλιπτικών ενίοτε δηλώνει καταφύγιο στη λήθη, επειδή ο Δυτικός Άνθρωπος δεν αντέχει τις πράξεις του, πράγμα σαφώς που εκμεταλλεύονται τα καρτέλ διακίνησης αυτών των ουσιών. Στη δεύτερη των περιπτώσεων ο τολμών θα είναι «μόνος με τους θεούς και οι νύχτες θα φλέγονται σαν φωτιά. Θα χάνει φίλους-αδερφούς-συζύγους-συγγενείς και ίσως το ίδιο του το μυαλό. Θα μπορεί να σημαίνει να μην τρώει για τρεις ή τέσσερις ημέρες ή να παγώνει απ’ το κρύο. Θα μπορούσε να σημαίνει χλευασμό κι απομόνωση. Όλα μια δοκιμασία της ανοχής του.» σύμφωνα με τον αξεπέραστο Μπουκόφσκι.
Ανά τον Πλανήτη τελούνται συνεχώς εμπόλεμες συρράξεις. Ο Κόσμος φλέγεται. Συνεπώς σε καμία των περιπτώσεων δεν υπάρχει Ειρήνη...
Σε διάρκεια οκτώ ετών μνημονιακού εγκλεισμού έχουμε χάσει πολλά. Καιρός να αναλάβουμε την κοινωνική μας ευθύνη και να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων…
Η τίγρης, δες λαός, ξυπνά και αρχίζει να βρυχάται και αυτό είναι που ενοχλεί…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Ξαναγεννήθηκε ο Θεάνθρωπος!
Γιόρτασαν οι Θνητοί την έλευση του «Καλού» στον Κόσμο!
«Ξεπλύθηκε» κι ο σταυρός στα ύδατα!
Τίποτα δεν άλλαξε!
Κι όμως μες στο σκοτάδι υπάρχει κάτι που κρατάει μαχαίρι…
Εδώ και αρκετές ημέρες τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ασχολούνται με την «επίθεση» των μελών της συλλογικότητας Ρουβίκωνας ενάντια στην Πρεσβεία του Ισραήλ.
Παρ’ όλο που οι απόψεις διίστανται, ως είθισται, δεν πρόκειται για μεμονωμένη αλλά για σειρά «επιθέσεων» κατά κομβικών επωαστήρων οργανωμένης Εξουσίας και δυνάστευσης ανθρώπου από άνθρωπο ανά τον Κόσμο.
Εν μέσω Δημοκρατίας…
Εδώ και αρκετές δεκαετίες μασουλάμε την καραμέλα της Δημοκρατίας, έκαστος κατά πως τον συμφέρει. Για να δούμε ωστόσο τα τεκταινόμενα με μία σύντομη επισκόπηση. Τι έχει αποφέρει ο πολυπόθητος θεσμός της Δημοκρατίας, έτσι όπως αυτός εφαρμόζεται.
Το οργανωμένο έγκλημα έχει υποβοηθηθεί σε διεθνές επίπεδο δια μέσω των νομοθεσιών, οι οποίες θεσπίζονται σε «δημοκρατικά καθεστώτα», ώστε το «βρώμικο-μαύρο» χρήμα να αφορά σε τρισεκατομμύρια δολάρια και βέβαια όταν λέμε για «βρώμικο-μαύρο» χρήμα δεν εννοούμε το μεροκάματο του ανέργου, ο οποίος παιδεύεται για την επιβίωσή του σε δυσμενέστατες συνθήκες αλλά για τον πλούτο που συγκεντρώνεται απ’ το εμπόριο όπλων-ναρκωτικών-ψυχοτρόπων ουσιών και παρεμφερών δραστηριοτήτων.
Το ανθρώπινο δικαίωμα δεν αντικατοπτρίζει απλά οικουμενικά γνωρίσματα της προσωπικότητας. Είναι ένα πεδίο κοινωνικής μάχης σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο αλλά τα νομοθετικά τερτίπια το υπερκέρασαν και κύριο μέλημά τους στάθηκε η προσάρτηση στο άρμα της διαφθοράς των Δικαστικών-Αστυνομικών-Τελωνειακών-Τραπεζικών-Βουλευτικών-Δημοσιογραφικών-Φορολογικών Αρχών. Συνακόλουθα αναπτύχθηκαν πολύπλοκοι μηχανισμοί και συνθήκες ελεύθερου ανταγωνισμού στη λειτουργία των αγορών χρήματος και κεφαλαίων.
Παράλληλα σημειώθηκε άρση των περιορισμών στις επενδύσεις ξένων κεφαλαίων-στην αποκρατικοποίηση και ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων δημόσιου τομέα και ευνοήθηκαν μεταρρυθμίσεις εξασφάλισης της επίφασης της νομιμότητας των tradingcompanies=εταιρείες γενικών εισαγωγών-εξαγωγών, οι οποίες συνιστούν τη βιτρίνα ευρείας διαδόσεως του λαθρεμπορίου. Ο χρηματοπιστωτικός τομέας βρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο του οργανωμένου εγκλήματος, το οποίο δύναται να προκαλέσει πιστοληπτική ανικανότητα ανά πάσα ώρα και στιγμή, αφού έχει καταφέρει να τοποθετήσει σε καίριες θέσεις ασκήσεως εθνικής οικονομίας-νομικής δραστηριότητας πρόσωπα εμπιστοσύνης.
Ας υπενθυμίσουμε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου και να τονίσουμε πως ποτέ δεν αποδόθηκαν ευθύνες αν και ίσχυαν οι διατάξεις με τις οποίες επιβάλλονται ποινές καθείρξεως και χρηματικές ποινές σε εκείνους που καταρτίζουν πλαστές κινητές αξίες-οι διατάξεις κατά τις οποίες τιμωρείται με φυλάκιση όποιος διασπείρει ανακριβείς πληροφορίες που επηρεάζουν την αυξομείωση την τιμή αξιών εισηγμένων στο χρηματιστήριο. Η αθλιότητα επιτείνεται όταν απελευθερώνονται οι διασυνοριακές χρηματοπιστωτικές συναλλαγές και προσανατολίζονται τα κεφάλαια εσόδων των Ταμείων Συντάξεων στο Χρηματιστήριο κι ας θυμηθούμε σ’ αυτό το σημείο το δομημένο ομόλογο, το οποίο αφού πέρασε γενεές δεκατέσσερις με τη μεταφορά του από Εταιρεία σε Εταιρεία κατέληξε σε υπεξαίρεση 280 εκ. ευρώ από Ταμεία Ασφάλισης Εργαζομένων και με καθαίρεση του Εισαγγελέα Αρείου Πάγου αντί ποινές στους υπευθύνους.
Διάφοροι πόλεμοι να μαίνονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Ο φόρος τιμής αίματος δεν έχει μονάδα μέτρησης πια. Χιλιάδες νεκροί καθημερινά για το χρήμα πάλι, αφού ΜΚΟ κερδοσκοπούν εις βάρος της δυστυχίας του ατόμου-η οπλοβιομηχανία εκτοξεύει τον ετήσιο τζίρο της θετικά. Η εξαθλίωση των εργαζομένων μετατρέπεται σε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα με το εξοργιστικά υποτιμητικό για την ανθρώπινη αξία πρόσχημα την ένταξη στις διεθνείς αγορές. Οι περισσότεροι από εμάς εργαζόμαστε για 300€, ποσόν που δεν καλύπτει ούτε τις βασικές μας ανάγκες. Επαχθής υπέρ-φορολόγηση των χαμηλών στρωμάτων και επονείδιστες ανακεφαλαιοποιήσεις Τραπεζών. Οι πληθωριστικές φούσκες που άρχισαν να κλυδωνίζουν τη σταθερότητα του ευρώ υπονομεύουν στην ουσία την ομοσπονδιακή προοπτική σε ευρωπαϊκό έδαφος, κάτι το οποίο ταράζει πάνω και κύρια απ’ όλους πρώτα τις ΗΠΑ. Ιμπεριαλισμός εν ιμπεριαλισμώ, σαν να λέμε! Οι Διεθνείς Συνθήκες αντιμετωπίζονται αλαζονικά προαιρετικά απ’ τις ΗΠΑ.
Τίποτα δεν αλλάζει!
Αρχές του 21ου αιώνα και οι λαοί:
- Θεωρούν δημοκρατική την τακτική να θωρακίζουν την οντότητά τους με θεσμούς ξεκάθαρης αρπακτικότητας.
- Υποδουλώνονται σε ακραίες αναχρονιστικές δυνάμεις κατίσχυσης υπό το άγχος μιας τεχνηέντως προωθημένης πολιτισμικής αναμέτρησης.
- Στον βωμό της υπέρτατης ασφάλειας περιστέλλονται θεμελιώδεις ελευθερίες και δικαιώματα, αφού οι κυβερνήσεις συντάσσουν νομοθεσίες «εκτάκτου ανάγκης».
- Εργασιακές και κοινωνικές αξίες συνθλίβονται.
- Οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι ξεπουλιούνται στην «αλτρουιστική αμνηστία» των ΗΠΑ-ΔΝΤ-ΕΚΤ.
- Ο συνασπισμός «ισοτιμίας κι αλληλεγγύης» τύπου Ευρωπαϊκής Ενώσεως αποδεικνύει εμπράκτως πλέον τη δόμησή του σε σκαρίφημα γερμανικής μονεταριστικής αποικίας.
- Υπό τη σκέπη των απελευθερώσεων οι στιβαρές οικονομικές πρακτικές των πολυεθνικών συμπιέζουν ανεπανόρθωτα τη μικρομεσαία επιχείρηση, η οποία παρουσιάζει ολοένα και περισσότερο φθίνουσα πορεία με αποτέλεσμα την μονοπωλιακή βασιλεία του εμπορίου.
- Επιτυγχάνεται η πλήρης άλωση των εργατικών και φοιτητικών συλλόγων απ’ τις κομματικές συνιστώσες, οι οποίες απολήγουν στην ίδια και κοινή συνισταμένη της υπαγωγής των χαμηλών στρωμάτων στην υποτέλεια.
Όλα αυτά υπό την αλματώδη αρβύλα της «δημοκρατικής ηγεμονίας» και αυτό που μας ξενίζει είναι η Αναρχία!
Κι όμως μες στο σκοτάδι υπάρχει κάτι που κρατάει μαχαίρι…
Σε αυτό που θα έπρεπε να εστιάσουμε, κατά την ταπεινή πεποίθησή μου, σαν Ελληνική Κοινωνία, η οποία ταλανίζεται από ανελέητη επιδρομή αφανισμού της και κατακερματισμού του συνεκτικού ιστού της, είναι η εμφάνιση ρευμάτων Αναρχίας, κάτι το οποίο μόνο ελπιδοφόρο μήνυμα μπορεί να εκπέμπει στην παρούσα ιστορική συγκυρία και μετά από αλλεπάλληλες απογοητεύσεις του λαού, ο οποίος επαφέθηκε σε χέρια τόσων και τόσων «ευεργετών-σωτήρων», οι οποίοι αποδεδειγμένα ξεπούλησαν την Ηθική μιας ολόκληρης Χώρας προς ίδιον όφελος.
Στον Léviathanο Hobbes τονίζει την ερμηνεία του όρου persona, η οποία σημαίνει μεταμφίεση ή ερμηνεία ρόλου επί σκηνής. Πρόκειται για τη μάσκα, η οποία συνιστά αμφίεση του προσώπου και η παραπομπή αφορά στα Δικαστήρια, τα οποία σαν θεατρική σκηνή προτάσσουν τα πρόσωπα υποκείμενα στη νομική προσωπικότητά τους. Οι υποστηρικτές της Ψυχανάλυσης πρεσβεύουν απρόσκοπτη προτεραιότητα στην εγωτική επιθυμία, κάτι που αποφορτίζει το άτομο απ’ τις συλλογικές κυρίως ευθύνες του, κατ’ επέκταση μία πρακτική πλήρως προσανατολιζόμενη στην καταστροφική διάσπαση του κοινωνικού ιστού, αφού διαποτίζει το άτομο με τάσσεις εγωκεντρικής ηθικής. Ο Άνθρωπος βρίσκεται πίσω ή μπροστά-είναι πρόγονος ή απόγονος της νομικής-κοινωνικής-πολιτικής υπόστασής του;
Όταν η Ανθρωπότητα ταλανιζόταν από απολυταρχικές ηγεμονίες, η εισήγηση του όρου δημοκρατία, ως διακυβέρνηση των κοινωνικών-εθνοτικών συνομαδώσεων από πολλούς, αποτέλεσε ένα βότσαλο ικανό να ταράξει τα νερά στη λίμνη, για τον απλό λόγο πως κάποιων συγκεκριμένων ομάδων κλυδωνίζονταν τα παγιωμένα ως τότε συμφέροντα. Αφότου η Δημοκρατία μονιμοποιήθηκε παρ’ όλο υπό εικονική και ψευδόλογη μορφή αλλά ταυτοχρόνως αποδεκτή από τις ευρείες μάζες, ένας νέος όρος συνιστά διακύβευμα αναστάτωσης και δονήσεων στις Κυβερνήσεις.
Και το όνομα αυτού Αναρχία…
«Αναρχία είναι μια λέξη που προέρχεται απ’ τα Ελληνικά και σημαίνει, αυστηρά μιλώντας, δίχως κυβέρνηση: την κατάσταση ενός λαού δίχως οποιαδήποτε συγκροτημένη εξουσία.» δια στόματος του Ερρίκο Μαλατέστα. Ο όρος παρερμηνεύεται ως σύγχυση και αταξία, ώστε να υποδαυλίζει τον φόβο στις απαίδευτες μάζες ή την ευθυνοφοβία στην πλειονότητα των ανθρώπων και σε όποια των περιπτώσεων οι λαοί ενστερνίζονται άκριτα την παράφραση.
Οι διάφορες συλλογικότητες που αναδύονται στις δύσκολες και ιστορικές στιγμές που διανύουμε συνιστούν Δυνάμεις έκφρασης και δράσης ενάντια στην κρατική καταστολή και την καπιταλιστική μέγγενη, οι οποίες ενδύονται τον μανδύα της Δημοκρατίας, ώστε να κατακρημνίσουν τις αρχές ισότητας-αλληλεγγύης. Η καταστροφή του δικαιώματος της εργασίας εν παραδείγματι, κάτι που έχει βυθίσει στην απελπισία χιλιάδες συμπολίτες, δεν ήταν επιλογή θεωρίας αλλά επαίσχυντη πρακτική διεθνοποιημένων επιχειρήσεων εις βάρος του οικονομικού-κοινωνικού ιστού. Οι καπιταλιστικοί σχεδιασμοί μας έχουν φτάσει όλους σε αδιέξοδο. Πολλοί από εμάς δεν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αγαθά απαραίτητα. Κι εδώ να τονίσουμε πως όλοι μας σε κάποιον «χρωστάμε». Σε γονείς οι οποίοι προσφέρουν στέγη στα άνεργα παιδιά τους. Σε φίλους οι οποίοι μας τροφοδότησαν σε καιρούς που δεν μπορούσαμε ούτε να σιτιστούμε. Κάποιοι από εμάς ωστόσο δεν έχουν γονείς, φίλους-συγγενείς που να νοιάζονται. Είναι επιτακτική η εδραίωση αυτών των συλλογικοτήτων προς πάταξη του κοινωνικού κανιβαλισμού. Ιδιαίτερα ο μοναχικός άνθρωπος που διστάζει περισσότερο να ζητήσει βοήθεια ή και συντροφιά ακόμη θα βρει καταφύγιο σε αυτές τις δράσεις.
Το Κράτος τρέμει λοιπόν την εναντίωση του κοινωνικού ιστού στην προσπάθεια του πρώτου να κατακερματίσει τον δεύτερο. Αν θα πρέπει να συντάξει νόμους αυτοί θα πρέπει να είναι ενάντια στα ένοπλα κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών στο κέντρο των αστικών πόλεων-ενάντια στις βλέψεις των πολυεθνικών συμφερόντων που υποβάθμισαν πολλές περιοχές της Αθήνας, ώστε να τις λυμαίνονται απρόσκοπτα-ενάντια στην κερδοφορία του παράνομου κεφαλαίου. Παραβατισμός είναι η έντονη εμφάνιση στρατιωτικοποιημένης περικύκλωσης αμάχων-αδυνάτων.
Οι «Κολασμένοι» αντιδρούν!
Οι «Άθλιοι» θυμίζουν όχι μόνο την παρουσία τους-όχι μόνο διεκδικούν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης αλλά τολμούν να ξεπεράσουν εμπόδια ανυπέρβλητα όπως Πρεσβείες-Υπουργείο Αμύνης δηλώνοντας το παρόν!
Αυτό ξεσηκώνει τις τύψεις της «Αριστερής Κυβερνήσεως», η οποία άλλα πρέσβευε και άλλα εφάρμοσε, κι ας κλαίει με μαύρο δάκρυ η αστούλα και κατά τ’ άλλα συμπαθής πρώτη κυρία της χώρας. Αυτό ενοχλεί τις ΗΠΑ, των οποίων διαμελίζονται τα σχέδια περί ολοκληρωτικής κατίσχυσης του ελληνικού πνεύματος Ελευθερίας και άλωσης των έγγειων προσόδων του λαού. Αυτό που ενοχλεί είναι το φυτίλι που καίει και ως γνωστόν σε πυριτιδαποθήκη εύκολα η ανάφλεξη επιτυγχάνεται, σίγουρα διαπιστώνεται ρεύμα αυξανόμενο ανθρώπων έτοιμοι να προσχωρήσουν σε ανάλογες δράσεις. Αυτό που ενοχλεί είναι η κοινωνική οργάνωση που αντιλαμβάνεται αργά αλλά ολοένα και πιο επιτακτικά και σταθερά την αυτοθέσμισή της. Από αρχές του Δεκέμβρη οι περισσότερες Σχολές ανά την ελληνική επικράτεια βρίσκονται υπό κατάληψη. Πολλά κτήρια ανά την ελληνική επικράτεια τελούν υπό κατάληψη, πολλά από αυτά ανήκουν στο γνωστό μας ΤΑΙΠΕΔ. Οι Αστυνομικές Αρχές εισβάλλουν με γνώμονα να εκκενώσουν χώρους αυτοδιαχειριζόμενους από απλούς ανθρώπους, ώστε να τους προσφέρουν σε δόντια μεγαλοκαρχαριών. Ο τραμπουκισμός μεγεθύνεται και σε επίπεδο οργάνωσης των Κρατών επανερχόμαστε σε τροχιά φεουδαλισμού.
Το διακύβευμα της Κοινωνίας ποιο είναι εν τέλει; Να σταθεί στην όχθη των «αθλίων» ή του Ιαβέρη;
Αφ’ ης στιγμής υπάρχει πλήρη συνείδηση για τα τεκταινόμενα στο παγκόσμιο «γίγνεσθαι» Ειρήνη δεν μπορεί να υπάρξει μέσα μας. Το «Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» ίσχυε και θα ισχύει αλλά σήμερα σε μικρότερη έκταση. «Βολεμένος κι εθελοτυφλών» ίσχυε και θα ισχύει αλλά σε καιρούς κρίσης περισσότερο για ευνόητους λόγους, η ανασφάλεια επιτείνεται και ταλανίζει τα όντα με τρόπο επαίσχυντο. Στο λυκαυγές του 21ου αιώνα το άτομο έχει πρόσβαση στην πληροφορία και στην αντί-πληροφορία. Καλείται να επιλέξει ενσυνείδητα κι όχι από άγνοια. Ή θα υποδύεται τον «χαρούμενο-μακάριο» τουτέστιν ευθυνόφοβος-ατομιστής. Ή θα αναλαμβάνει το κόστος μιας κινητοποίησης, έστω αυτής που περνάει απ’ το χέρι του, διότι ο «σιωπών δοκεί συναινείν».
Είναι θέμα καθαρά προσωπικό, τι αντέχει η συνείδησή μας και τι όχι. Σε καμία των περιπτώσεων δεν υπάρχει Ειρήνη. Στην πρώτη ο άνθρωπος θα κατατρύχεται από συμπλέγματα και με το παραμικρό θα δυσανασχετεί, όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται ως γνωστόν. Η αύξηση του αλκοολισμού και των εξαρτήσεων-η ανεξέλεγκτη κατάποση αντικαταθλιπτικών ενίοτε δηλώνει καταφύγιο στη λήθη, επειδή ο Δυτικός Άνθρωπος δεν αντέχει τις πράξεις του, πράγμα σαφώς που εκμεταλλεύονται τα καρτέλ διακίνησης αυτών των ουσιών. Στη δεύτερη των περιπτώσεων ο τολμών θα είναι «μόνος με τους θεούς και οι νύχτες θα φλέγονται σαν φωτιά. Θα χάνει φίλους-αδερφούς-συζύγους-συγγενείς και ίσως το ίδιο του το μυαλό. Θα μπορεί να σημαίνει να μην τρώει για τρεις ή τέσσερις ημέρες ή να παγώνει απ’ το κρύο. Θα μπορούσε να σημαίνει χλευασμό κι απομόνωση. Όλα μια δοκιμασία της ανοχής του.» σύμφωνα με τον αξεπέραστο Μπουκόφσκι.
Ανά τον Πλανήτη τελούνται συνεχώς εμπόλεμες συρράξεις. Ο Κόσμος φλέγεται. Συνεπώς σε καμία των περιπτώσεων δεν υπάρχει Ειρήνη...
Σε διάρκεια οκτώ ετών μνημονιακού εγκλεισμού έχουμε χάσει πολλά. Καιρός να αναλάβουμε την κοινωνική μας ευθύνη και να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων…
Η τίγρης, δες λαός, ξυπνά και αρχίζει να βρυχάται και αυτό είναι που ενοχλεί…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου