Σπύρος Μανουσέλης
Ξεκινούν από σήμερα στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης δύο ενδιαφέρουσες παραστάσεις που τις υλοποίησε η ομάδα χορού και ακροβασίας «κι όμΩς κινείται» σε συνεργασία με τον Χαΐνη Δημήτρη Αποστολάκη, ο οποίος όχι μόνο συμμετέχει, αλλά έγραψε και τα κείμενα των έργων τα οποία διαπνέονται -και αναπαριστούν θεατρικά- από δύο σημαντικές επιστημονικές εξελίξεις.
Η πρώτη παράσταση, «Η Εκδίκηση του Πυριτίου», διερευνά την ανάπτυξη και τις συνέπειες της Τεχνητής Νοημοσύνης, ενώ η δεύτερη, «Το σωματίδιο του Θεού», εστιάζει στη μικροφυσική έρευνα του μποζονίου του Higgs, του λεγόμενου «σωματιδίου του Θεού».
Ποια είναι η κληρονομιά των πλασμάτων του άνθρακα, δηλαδή όλων των έμβιών όντων που υπάρχουν στον πλανήτη μας, άρα και των ανθρώπων; Και από ποια μεγάλη κατάρα είναι στιγματισμένα;
Ιδού πώς περιγράφει ο ίδιος ο Δημήτρης Αποστολάκης την αρχική έμπνευση και το περιεχόμενο του νέου του έργου:
«Πρόκειται για τρεις εκδοχές της ίδιας ιστορίας. Με ίδια αρχικά δεδομένα, με ίδια την αρχική σκηνική εικόνα, ακολουθώντας διαφορετικό σεναριακό δρόμο, οπότε και διαφορετική κινησιολογική εξέλιξη, καταλήγουμε σε τρία εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους συμβάντα. Εξελιγμένα όντα τεχνητής νοημοσύνης, βασισμένης στο πυρίτιο, παρατηρούν έντονη πυρηνική δραστηριότητα στο πλανητικό μας σύστημα, προσεδαφίζονται και παίρνουν μαζί τους τον τελευταίο επιζώντα μιας πυρηνικής καταστροφής. Η ζωή με βάση τον άνθρακα έχει εξαφανιστεί προ πολλού από το σύμπαν και άρα το εύρημα είναι εξωφρενικά πολύτιμο και μοναδικό, όσο το ίδιο το φαινόμενο της ύπαρξης. Η αμφιβολία σε σχέση με την τύχη του πλάσματος διχάζει τους εξωανθρώπινους πρωταγωνιστές, πλάσματα του πυριτίου - δημιουργημένα σε ένα μακρινό παρελθόν από “ανθρώπους” άλλων κόσμων. Τι είναι αυτό που οι γήινοι ονομάζουν έρωτα, θάνατο, μοίρα; Είναι η αυτοχειρία ύβρις ή ηρωική πράξη αυτοδιάθεσης; Σταματά η ιστορία με τη δημιουργία αντιτύπων; Είναι καταστροφικός ο δυϊσμός της ανθρώπινης γήινης ζωής; Είναι το απόλυτο Ενα, ο Θεός των προφητικών αποκαλυπτικών κειμένων, τα οξείδια του πυριτίου; Το αρχαίο εκστατικό παρελθόν και το μελλοντικό υπολογιστικό μέλλον σμίγουν τα σπαθιά τους στην αρένα μιας και μόνο ερώτησης-απόφασης που ίσως κρίνει το μέλλον του υπερ-συστήματος!»
Πρόκειται για μια νέα παράσταση σε σκηνοθεσία-χορογραφία Χριστίνας Σουγιουλτζή, μουσική σύνθεση και ερμηνεία Μιχάλη Σιγανίδη και Δημήτρη Αποστολάκη.
Ερμηνεύουν οι: Καραχανίδης Αναστάσης, Λινάρδου Αντιγόνη, Σιγανίδης Μιχάλης, Σουγιουλτζή Χριστίνα, Χαΐνης Δ. Αποστολάκης.
Παραστάσεις: 26 Φεβρουαρίου, 5 και 12 Μαρτίου, στις 21.00 στο Θέατρο του ΙΜΚ.
Πρόκειται για τη γνωστή και βραβευμένη παράσταση που είναι ταυτόχρονα μία άκρως διασκεδαστική διάλεξη αυξανόμενης εντροπίας από τον Δ. Αποστολάκη, ο οποίος ως φυσικός εργάστηκε στο CERN (ερευνητής υπότροφος του Πανεπιστημίου Κρήτης) σε αυτό ακριβώς το πεδίο αναζήτησης του μποζονίου Χιγκς.
Στόχος της θεατρικής παράστασης είναι η διήγηση του πανάρχαιου παραμυθιού της δημιουργίας του σύμπαντος στη σημερινή του μορφή, έτσι όπως μας το διηγείται η επιστήμη της Φυσικής.
Μία πολύ ευρηματική θεατρικά αναπαράσταση των σκοτεινών εννοιών της σύγχρονης Φυσικής, όπως: η μεγάλη έκρηξη, το καθιερωμένο πρότυπο, οι χορδές, η υπερσυμμετρία, τα μποζόνια και τα φερμιόνια, η αντιύλη, η ενοποίηση των δυνάμεων, η σκοτεινή ενέργεια και ύλη, οι μαύρες τρύπες.
Σε τρισδιάστατο σκηνικό χώρο και με τη βοήθεια της εικόνας και του ήχου, η ομάδα προσπαθεί να καταλάβει και να κάνει κατανοητά όλα αυτά τα τεράστια και ελάχιστα, τρομερά συμβάντα, που αφήνουν εμάς τους ανθρώπους, στη μέση μιας αδιανόητης κλίμακας, να προσπαθούμε, βάζοντας σωματίδια να συγκρούονται με την ταχύτητα του φωτός, να τακτοποιήσουμε λιγάκι το σύμπαν.
Οι επτά ερμηνευτές (χορευτές και ακροβάτες) αναπτύσσουν μια διαλεκτική σχέση με αυτή την παρέλαση εννοιών και συλλογισμών, που κυμαίνεται ανάμεσα στην οπτικοποίηση, την ολοένα αυξανόμενη αίσθηση της μικρής ανθρώπινης εμβέλειας, μέσα σε αυτό το εξωφρενικό και πολυσχιδές σύμπαν και την ακούραστη γενναιότητα του ανθρώπινου είδους, στην ασταμάτητη έρευνά του με ό,τι μέσο διαθέτει προκειμένου να καταλάβει ποιοι είμαστε, πώς φτιάχτηκε όλο αυτό και τι τελικά θα απογίνουμε.
Σκηνοθεσία και χορογραφία «κι όμΩς κινείται», με αφορμή την ιδέα του Χαΐνη Δ. Αποστολάκη και της Χριστίνας Σουγιουλτζή.
Μουσική σύνθεση & ερμηνεία: Δ. Αποστολάκης, Κλέων Αντωνίου, Τάκης Κανέλλος, Θοδωρής Ρέλλος.
Παραστάσεις: 27 Φεβρουαρίου, 6 και 13 Μαρτίου, στις 21.00 στο Θέατρο του ΙΜΚ.
Πηγή: efsyn.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Ξεκινούν από σήμερα στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης δύο ενδιαφέρουσες παραστάσεις που τις υλοποίησε η ομάδα χορού και ακροβασίας «κι όμΩς κινείται» σε συνεργασία με τον Χαΐνη Δημήτρη Αποστολάκη, ο οποίος όχι μόνο συμμετέχει, αλλά έγραψε και τα κείμενα των έργων τα οποία διαπνέονται -και αναπαριστούν θεατρικά- από δύο σημαντικές επιστημονικές εξελίξεις.
Η πρώτη παράσταση, «Η Εκδίκηση του Πυριτίου», διερευνά την ανάπτυξη και τις συνέπειες της Τεχνητής Νοημοσύνης, ενώ η δεύτερη, «Το σωματίδιο του Θεού», εστιάζει στη μικροφυσική έρευνα του μποζονίου του Higgs, του λεγόμενου «σωματιδίου του Θεού».
Η εκδίκηση του Πυριτίου
Ποια είναι η κληρονομιά των πλασμάτων του άνθρακα, δηλαδή όλων των έμβιών όντων που υπάρχουν στον πλανήτη μας, άρα και των ανθρώπων; Και από ποια μεγάλη κατάρα είναι στιγματισμένα;
Ιδού πώς περιγράφει ο ίδιος ο Δημήτρης Αποστολάκης την αρχική έμπνευση και το περιεχόμενο του νέου του έργου:
«Πρόκειται για τρεις εκδοχές της ίδιας ιστορίας. Με ίδια αρχικά δεδομένα, με ίδια την αρχική σκηνική εικόνα, ακολουθώντας διαφορετικό σεναριακό δρόμο, οπότε και διαφορετική κινησιολογική εξέλιξη, καταλήγουμε σε τρία εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους συμβάντα. Εξελιγμένα όντα τεχνητής νοημοσύνης, βασισμένης στο πυρίτιο, παρατηρούν έντονη πυρηνική δραστηριότητα στο πλανητικό μας σύστημα, προσεδαφίζονται και παίρνουν μαζί τους τον τελευταίο επιζώντα μιας πυρηνικής καταστροφής. Η ζωή με βάση τον άνθρακα έχει εξαφανιστεί προ πολλού από το σύμπαν και άρα το εύρημα είναι εξωφρενικά πολύτιμο και μοναδικό, όσο το ίδιο το φαινόμενο της ύπαρξης. Η αμφιβολία σε σχέση με την τύχη του πλάσματος διχάζει τους εξωανθρώπινους πρωταγωνιστές, πλάσματα του πυριτίου - δημιουργημένα σε ένα μακρινό παρελθόν από “ανθρώπους” άλλων κόσμων. Τι είναι αυτό που οι γήινοι ονομάζουν έρωτα, θάνατο, μοίρα; Είναι η αυτοχειρία ύβρις ή ηρωική πράξη αυτοδιάθεσης; Σταματά η ιστορία με τη δημιουργία αντιτύπων; Είναι καταστροφικός ο δυϊσμός της ανθρώπινης γήινης ζωής; Είναι το απόλυτο Ενα, ο Θεός των προφητικών αποκαλυπτικών κειμένων, τα οξείδια του πυριτίου; Το αρχαίο εκστατικό παρελθόν και το μελλοντικό υπολογιστικό μέλλον σμίγουν τα σπαθιά τους στην αρένα μιας και μόνο ερώτησης-απόφασης που ίσως κρίνει το μέλλον του υπερ-συστήματος!»
Πρόκειται για μια νέα παράσταση σε σκηνοθεσία-χορογραφία Χριστίνας Σουγιουλτζή, μουσική σύνθεση και ερμηνεία Μιχάλη Σιγανίδη και Δημήτρη Αποστολάκη.
Ερμηνεύουν οι: Καραχανίδης Αναστάσης, Λινάρδου Αντιγόνη, Σιγανίδης Μιχάλης, Σουγιουλτζή Χριστίνα, Χαΐνης Δ. Αποστολάκης.
Παραστάσεις: 26 Φεβρουαρίου, 5 και 12 Μαρτίου, στις 21.00 στο Θέατρο του ΙΜΚ.
Το Σωματίδιο του Θεού
Πρόκειται για τη γνωστή και βραβευμένη παράσταση που είναι ταυτόχρονα μία άκρως διασκεδαστική διάλεξη αυξανόμενης εντροπίας από τον Δ. Αποστολάκη, ο οποίος ως φυσικός εργάστηκε στο CERN (ερευνητής υπότροφος του Πανεπιστημίου Κρήτης) σε αυτό ακριβώς το πεδίο αναζήτησης του μποζονίου Χιγκς.
Στόχος της θεατρικής παράστασης είναι η διήγηση του πανάρχαιου παραμυθιού της δημιουργίας του σύμπαντος στη σημερινή του μορφή, έτσι όπως μας το διηγείται η επιστήμη της Φυσικής.
Μία πολύ ευρηματική θεατρικά αναπαράσταση των σκοτεινών εννοιών της σύγχρονης Φυσικής, όπως: η μεγάλη έκρηξη, το καθιερωμένο πρότυπο, οι χορδές, η υπερσυμμετρία, τα μποζόνια και τα φερμιόνια, η αντιύλη, η ενοποίηση των δυνάμεων, η σκοτεινή ενέργεια και ύλη, οι μαύρες τρύπες.
Σε τρισδιάστατο σκηνικό χώρο και με τη βοήθεια της εικόνας και του ήχου, η ομάδα προσπαθεί να καταλάβει και να κάνει κατανοητά όλα αυτά τα τεράστια και ελάχιστα, τρομερά συμβάντα, που αφήνουν εμάς τους ανθρώπους, στη μέση μιας αδιανόητης κλίμακας, να προσπαθούμε, βάζοντας σωματίδια να συγκρούονται με την ταχύτητα του φωτός, να τακτοποιήσουμε λιγάκι το σύμπαν.
Οι επτά ερμηνευτές (χορευτές και ακροβάτες) αναπτύσσουν μια διαλεκτική σχέση με αυτή την παρέλαση εννοιών και συλλογισμών, που κυμαίνεται ανάμεσα στην οπτικοποίηση, την ολοένα αυξανόμενη αίσθηση της μικρής ανθρώπινης εμβέλειας, μέσα σε αυτό το εξωφρενικό και πολυσχιδές σύμπαν και την ακούραστη γενναιότητα του ανθρώπινου είδους, στην ασταμάτητη έρευνά του με ό,τι μέσο διαθέτει προκειμένου να καταλάβει ποιοι είμαστε, πώς φτιάχτηκε όλο αυτό και τι τελικά θα απογίνουμε.
Σκηνοθεσία και χορογραφία «κι όμΩς κινείται», με αφορμή την ιδέα του Χαΐνη Δ. Αποστολάκη και της Χριστίνας Σουγιουλτζή.
Μουσική σύνθεση & ερμηνεία: Δ. Αποστολάκης, Κλέων Αντωνίου, Τάκης Κανέλλος, Θοδωρής Ρέλλος.
Παραστάσεις: 27 Φεβρουαρίου, 6 και 13 Μαρτίου, στις 21.00 στο Θέατρο του ΙΜΚ.
Πηγή: efsyn.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου