Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2018

Στη Γούτα η τραγωδία συνεχίζεται...

Γιάννα Κουκά


Για την ειρήνη μου είπαν να μιλήσω και θα μιλήσω. Θες να σου πω για την ειρήνη; Θες ν' ακούσεις; Σ' ένα σύννεφο πάνω κατοικεί. Άσπρο, κάτασπρο σύννεφο που πάνω του χοροπηδούν κάτι μικρά παιδιά. Κορίτσια με πλεξούδες κι αγόρια με κοντά παντελονάκια και γρατζουνιές στα γόνατα και μια μάνα που θηλάζει ένα βρέφος και ένας μπαμπάς που ένα γαρούφαλλο κρατά στο χέρι κι είναι ίδιος ο Μπελογιάννης.

Λίγο πιο κει θα δεις έναν κήπο με χρωματιστά λουλούδια. Ανεμώνες, γιασεμιά και μενεξέδες. Μοσχομυρίζουν. Στα δεξιά, όπως πας θα συναντήσεις μια αλάνα και μια παιδική χαρά. Εκεί πάντα ακούγεται:" πιο δυνατά, χαχαχα, πιο δυνατά, κούνα με πιο δυνατά, θέλω τα πόδια μου ν' ακουμπήσουν το πιο ψηλό κλαρί εκείνου του πεύκου. Πιο δυνατά, κούνια, μπέλα, κούνια, μπέλα" κι ένα αγόρι που φωνάζει: "γκολλλλλλ".

Στ΄ αριστερά, μια αίθουσα τοκετού και μια γυναίκα με συσπάσεις, σπρώξε, σπρώξε να βγει η ζωή, α να, έρχεται, φαίνεται το κεφάλι, ουά, ουά και ζωή. Παραδίπλα ένα σχολειό. Παιδιά. Πολλά παιδιά. Κι ένας δάσκαλος. Το τετράδιο της ορθογραφίας βγάλτε. Ντριννν. Διάλειμμα. Πάμε. Κουτσό. Κυνηγητό. Δεν περνάς κυρά- Μαρία κι η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει γιατί δεν την παίζουν οι φιλενάδες της.

Για την ειρήνη μου είπαν να μιλήσω και θα μιλήσω. Μόνο μη βρέξει. Μη γίνει γκρι το σύννεφο. Μη βρέξει. Σκοτεινιάζει. Φοβάμαι. Τα κορίτσια με τις πλεξούδες; τ' αγόρια με τις γρατζουνιές στα γόνατα; η μάνα με το βρέφος στο στήθος κι ο άνδρας με το γαρούφαλλο που είναι ίδιος ο Μπελογιάννης; η κυρά-Μαρία κι η μικρή Ελένη; μη βρέξει. Τι θ' απογίνουν; Και τότε ρίξανε τον κλήρο, να δούνε ποιος θα φαγωθεί...

Σκοτεινιάζει. Βόμβες. Στρατός. Φωτιές. Άμαχοι. Νεκροί. Βγες ήλιε. Για το κορίτσι με τις πλεξούδες στα μαλλιά και το αγόρι με τις γρατζουνιές στα γόνατα και τη μάνα με το βρέφος στα στήθια και τον άνδρα που ίδιος είναι ο Μπελογιάννης.

Πηγή: artinews.gr



Γιάννα Κουκά: Σχετικά με τον συντάκτη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου